[malizna]

Witam wszystkich , zaczęłam nowy wątek- , ponieważ ja mam straszny z tym problem. Raz potrafię rozmawiać spokojnie raz wręcz jestem podminowana – zła. Ale może nie chodzi o to w jaki sposób rozmawiać tylko czy. Zastanawiam się bardzo często czy powinnam w ogóle odbierać telefon, mówić co słychać. Jeżeli się wyprowadził i chce żyć ze swoja nową miłością. Fakt, że młodszy syn nie chce z nim rozmawiać, a on chcąc wiedzieć co u niego wybiera rozmowę ze mną. Bardzo mi smutno, że jest taka sytuacja –ale to nie ja odeszłam- a syn jest pełnoletni. Wiem ,że na pewno nie ma takiej możliwości aby całkowicie urwać z nim kontakt – do chociażby sprawy finansowe i wychowawcze. Choć w kwestii tych drugich nie ma za bardzo dużo do powiedzenia- z drugiej strony jak urwę kontakt to skąd bedzie wiedział ,że wciąż czekam? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.

Witam wszystkich , zaczęłam nowy wątek- , ponieważ ja mam straszny z tym problem. Raz potrafię rozmawiać spokojnie raz wręcz jestem podminowana – zła. Ale może nie chodzi o to w jaki sposób rozmawiać tylko czy. Zastanawiam się bardzo często czy powinnam w ogóle odbierać telefon, mówić co słychać. Jeżeli się wyprowadził i chce żyć ze swoja nową miłością. Fakt, że młodszy syn nie chce z nim rozmawiać, a on chcąc wiedzieć co u niego wybiera rozmowę ze mną. Bardzo mi smutno, że jest taka sytuacja –ale to nie ja odeszłam- a syn jest pełnoletni. Wiem ,że na pewno nie ma takiej możliwości aby całkowicie urwać z nim kontakt – do chociażby sprawy finansowe i wychowawcze. Choć w kwestii tych drugich nie ma za bardzo dużo do powiedzenia- z drugiej strony jak urwę kontakt to skąd bedzie wiedział ,że wciąż czekam? Podzielcie się swoimi doświadczeniami.

[Nirwanna]

Dzielę się. Chociaż sama mam sporo dylematów, wątpliwości... to i przy okazji wygadam je.
Kiedy rozmowy z moim mężem zaczęły mnie psychicznie rozwalać tak, że czułam, że już nie dam rady więcej - odcięłam się od nich. Maksymalnie jak się dało. W praktyce - najlepsze jest w tym momencie kontaktowanie się przez maile i smsy, bo dostajemy wtedy czas do namysłu, uporządkowanie emocji, możemy działać na zasadzie "bodziec-pauza-reakcja". W rozmowie bezpośredniej jest to niebywale trudniejsze.
Dalej - rozmowa najprostsza, same konkrety. Pleplanie o pogodzie może być, ale tylko wtedy kiedy czujesz, że chcesz, masz ochotę, nie dołuje cię to - czyli jesteś już na tyle silna, że możesz i umiesz. Jeśli nie możesz i nie umiesz - dajesz sobie czas, i wzmacniasz siebie.
I dalej - niezmiernie ważne, ale i najtrudniejsze - dobrze jest maksymalnie obrać rozmowę z emocjonalnego patrzenia na rozmówcę. Zatem - nie patrzeć przez pryzmat swojego skrzywdzenia, nie wnikać "co poeta miał na myśli", starać się odczytywać komunikaty WPROST. I tak samo WPROST komunikaty nadawać. Aaaaa - ale to jest trudne!!!. Właśnie wczoraj i przedwczoraj przerabiałam na własnej skórze

Dzielę się. Chociaż sama mam sporo dylematów, wątpliwości... to i przy okazji wygadam je.
Kiedy rozmowy z moim mężem zaczęły mnie psychicznie rozwalać tak, że czułam, że już nie dam rady więcej - odcięłam się od nich. Maksymalnie jak się dało. W praktyce - najlepsze jest w tym momencie kontaktowanie się przez maile i smsy, bo dostajemy wtedy czas do namysłu, uporządkowanie emocji, możemy działać na zasadzie "bodziec-pauza-reakcja". W rozmowie bezpośredniej jest to niebywale trudniejsze.
Dalej - rozmowa najprostsza, same konkrety. Pleplanie o pogodzie może być, ale tylko wtedy kiedy czujesz, że chcesz, masz ochotę, nie dołuje cię to - czyli jesteś już na tyle silna, że możesz i umiesz. Jeśli nie możesz i nie umiesz - dajesz sobie czas, i wzmacniasz siebie.
I dalej - niezmiernie ważne, ale i najtrudniejsze - dobrze jest maksymalnie obrać rozmowę z emocjonalnego patrzenia na rozmówcę. Zatem - nie patrzeć przez pryzmat swojego skrzywdzenia, nie wnikać "co poeta miał na myśli", starać się odczytywać komunikaty WPROST. I tak samo WPROST komunikaty nadawać. Aaaaa - ale to jest trudne!!!. Właśnie wczoraj i przedwczoraj przerabiałam na własnej skórze

[Jarosław]

U mnie właściwie nie ma rozmów, choć specyfika problemu jest inna gdyż żona w tygodniu wraca wieczorem do domu.
Są tylko pewne komunikaty dotyczące jako takiego funkcjonowania i nie wchodzenia sobie w drogę.
Sama "rozmowa" spokojnym tonem co nie przysparza mi kłopotów, jedyne bujawkę powoduje u mnie siłą rzeczy mimowolne słuchanie rozmów żony z kochankiem, bywają takie jak wczoraj po pół godziny (chyba załatwiła sobie darmowy numer do niego he he), żołądek trochę zaczyna wachlować.

U mnie właściwie nie ma rozmów, choć specyfika problemu jest inna gdyż żona w tygodniu wraca wieczorem do domu.
Są tylko pewne komunikaty dotyczące jako takiego funkcjonowania i nie wchodzenia sobie w drogę.
Sama "rozmowa" spokojnym tonem co nie przysparza mi kłopotów, jedyne bujawkę powoduje u mnie siłą rzeczy mimowolne słuchanie rozmów żony z kochankiem, bywają takie jak wczoraj po pół godziny (chyba załatwiła sobie darmowy numer do niego he he), żołądek trochę zaczyna wachlować.

[malek]

Ja Kochani wybrałam ciszę i dobrze mi z tym. Jakiś czas temu wymysliłam sobie moralizatorstwo, nawracanie czy jak to tam nazwać. Doprowadzało to tylko do odbijania piłeczki, bo na moje udawadnianie winy (bez sensu!) on oczwiście bronił się atakiem. Na szczęście poszłam po rozum do głowy i skoro on tak absolutnie wierzy, że np. dzieci nie zostawił to tego mu nie wytłumaczę. On ma w tym momencie taką wizję i muszę to przyjać! Po co niepotrzebnie tracic siły na coś czego nie można zmienić, a wchodząc w niewygodne tematy narażać się tylko na dalsze wzajemne zniechęcanie.
Często korci mnie, żeby chwycić za telefon i powiedzieć co o tym myślę, ale tego nie robię.

Ja Kochani wybrałam ciszę i dobrze mi z tym. Jakiś czas temu wymysliłam sobie moralizatorstwo, nawracanie czy jak to tam nazwać. Doprowadzało to tylko do odbijania piłeczki, bo na moje udawadnianie winy (bez sensu!) on oczwiście bronił się atakiem. Na szczęście poszłam po rozum do głowy i skoro on tak absolutnie wierzy, że np. dzieci nie zostawił to tego mu nie wytłumaczę. On ma w tym momencie taką wizję i muszę to przyjać! Po co niepotrzebnie tracic siły na coś czego nie można zmienić, a wchodząc w niewygodne tematy narażać się tylko na dalsze wzajemne zniechęcanie.
Często korci mnie, żeby chwycić za telefon i powiedzieć co o tym myślę, ale tego nie robię.

[EL.]

Mam takie zdanie jak Nirwanna.
Jeżeli współmałżonek chce ze mna rozmawiać i sam zaczepia, dzwoni , co słychać ( czyli chce)....to jeżeli ja mam na to ochotę, siłę, to rozmawiam . Raczej sama nie wchodziłabym na temat MY .....raczej podążałabym za tym o czym chce rozmawiac współmałżonek.
Myślę sobie, żeb gdyby zapytał, co słychać, chyba odpowiedziałam wtedy - przyjdź do domu, pobądź z nami, sam zobaczysz, zapraszam !
Ile mi to daje, ile wytrzymuję, czy mnie nie rani, czy ja chcę i mam na to siły i ochotę.

Gdy współmałżonek nie chce rozmawiać.....to raczej nic na siłę. Wtedy pisałam krótkie maile lub smsy.....Uczyłam sie tez milczeć .

Jednak ważne jest aby tego kontaktu nie staraić i jakos go podtrzymywać....dlatego do milczącego współmałżonka czasem miły sms.
A do tego, który nagabuje rozmową....chyba raczej rozmawiać....ale też nie pozwolić sie krzywdzić. Pozdro !! EL.

Mam takie zdanie jak Nirwanna.
Jeżeli współmałżonek chce ze mna rozmawiać i sam zaczepia, dzwoni , co słychać ( czyli chce)....to jeżeli ja mam na to ochotę, siłę, to rozmawiam . Raczej sama nie wchodziłabym na temat MY .....raczej podążałabym za tym o czym chce rozmawiac współmałżonek.
Myślę sobie, żeb gdyby zapytał, co słychać, chyba odpowiedziałam wtedy - przyjdź do domu, pobądź z nami, sam zobaczysz, zapraszam !
Ile mi to daje, ile wytrzymuję, czy mnie nie rani, czy ja chcę i mam na to siły i ochotę.

Gdy współmałżonek nie chce rozmawiać.....to raczej nic na siłę. Wtedy pisałam krótkie maile lub smsy.....Uczyłam sie tez milczeć .

Jednak ważne jest aby tego kontaktu nie staraić i jakos go podtrzymywać....dlatego do milczącego współmałżonka czasem miły sms.
A do tego, który nagabuje rozmową....chyba raczej rozmawiać....ale też nie pozwolić sie krzywdzić. Pozdro !! EL.

[kangoo]

kurcze dziewczyna,ja juz nie kapuje nic...wlasnie jestem po rozmowie ze zdradzaczem....wiecej na moim temacie.....prowokuje, obwinia...a potem sms przepraszam....no nic tylko walnac w leb....ale mam zlosc w sobie...brrrrrrrr....tak mi dopiekl ze szok....El,ja nie dzwonie ,nie pisze do niego i czuje sie lepieji teraz nawet powiedzialam zeby on nie pisal i nie dzwonil skoro chce zachowywac sie tak przed chwila...

kurcze dziewczyna,ja juz nie kapuje nic...wlasnie jestem po rozmowie ze zdradzaczem....wiecej na moim temacie.....prowokuje, obwinia...a potem sms przepraszam....no nic tylko walnac w leb....ale mam zlosc w sobie...brrrrrrrr....tak mi dopiekl ze szok....El,ja nie dzwonie ,nie pisze do niego i czuje sie lepieji teraz nawet powiedzialam zeby on nie pisal i nie dzwonil skoro chce zachowywac sie tak przed chwila...

[kinga2]

kangoo,
Czytałam Twój post o reakcji na rozmowę z mężem.
Ja w takiej sytuacji, kiedy powiedziałam, że się nie zgadzam, a On swoje i naciskał nie wytrzymałam i..
...wyciągnęłam różaniec i zaczęłam się modlić. Po cichu, ale stanowczo. Innym razem odmawiałam
"Pod Twoją obronę..."
W takich przypadkach kiedy nie chciałam krzyków i awantur chowałam się za płaszcz Niepokalanej. I wiecie co,
mojego męża zawsze zapowietrzało i uciekał. W ciszy. Ogon pod siebie i w nogi.
Potem czasem dzwonił i przepraszał. Postanowienia nie zmienił, ale głosu nie smiał podnieść.
Na Matkę się nie krzyczy, a Ona ma potężny posłuch i Piekło się Jej obawia.
Kiedy tracisz zimną krew to hop, pod Jej płaszcz, a Ona obroni. A kiedy głupiałam na 100% i mnie zatykało łapałam cudowny medalik na szyi i w myśli prosiłam:
" Niepokalane serce Maryi módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Dziewczyno działa jak zbroja!!! nie do przebicia.

kangoo,
Czytałam Twój post o reakcji na rozmowę z mężem.
Ja w takiej sytuacji, kiedy powiedziałam, że się nie zgadzam, a On swoje i naciskał nie wytrzymałam i..
...wyciągnęłam różaniec i zaczęłam się modlić. Po cichu, ale stanowczo. Innym razem odmawiałam
"Pod Twoją obronę..."
W takich przypadkach kiedy nie chciałam krzyków i awantur chowałam się za płaszcz Niepokalanej. I wiecie co,
mojego męża zawsze zapowietrzało i uciekał. W ciszy. Ogon pod siebie i w nogi.
Potem czasem dzwonił i przepraszał. Postanowienia nie zmienił, ale głosu nie smiał podnieść.
Na Matkę się nie krzyczy, a Ona ma potężny posłuch i Piekło się Jej obawia.
Kiedy tracisz zimną krew to hop, pod Jej płaszcz, a Ona obroni. A kiedy głupiałam na 100% i mnie zatykało łapałam cudowny medalik na szyi i w myśli prosiłam:
" Niepokalane serce Maryi módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Dziewczyno działa jak zbroja!!! nie do przebicia.

[kangoo]

wiesz ja rozaniec mialam w kieszeni i w myslach powtarzalam Panie ratuj,Ty sie tym zajmij...ale zlo tym razem bylo silniejsze ode mnie i sprowokowalo mnie...Oddaje to wszystko Panu,On wie jak to zkleic, wiec ucze sie jeszcze jestem dopiero napoczatku,ale jak juz mowilam umiem wstac a nie trwac i paplac sie w bagienku...a reszta powolutku....

wiesz ja rozaniec mialam w kieszeni i w myslach powtarzalam Panie ratuj,Ty sie tym zajmij...ale zlo tym razem bylo silniejsze ode mnie i sprowokowalo mnie...Oddaje to wszystko Panu,On wie jak to zkleic, wiec ucze sie jeszcze jestem dopiero napoczatku,ale jak juz mowilam umiem wstac a nie trwac i paplac sie w bagienku...a reszta powolutku....

[kinga2]

kangoo,
Tarcza ochronna Maryi działa zawsze i natychmiast jeśli jesteś w stanie Łaski Uświęcającej.

kangoo,
Tarcza ochronna Maryi działa zawsze i natychmiast jeśli jesteś w stanie Łaski Uświęcającej.

[kangoo]

staram sie to naprawic,ostatnie dnia popelnilam kilka grzeszkow,a wczoraj nie bylam w kosciele,wiec mozliwe ze moja tarcza nie zadzialala...

staram sie to naprawic,ostatnie dnia popelnilam kilka grzeszkow,a wczoraj nie bylam w kosciele,wiec mozliwe ze moja tarcza nie zadzialala...

[Kari]

Kangoo, no to konfesjonał i od nowa!

Kangoo, no to konfesjonał i od nowa!

[Justyna1]

Ja z moim mezem staralam sie rozmawiac normalnie. Nie a NAS. Oczywiscie, na poczatku, jak odszedl, staralam sie przekonywac, prosic, tlumaczyc zycie. Ale prowadzilo to do nikad. Wiec przestalam. On nie zaczynal tego tematu, to i ja tez nie. Ale staralam sie o "normalnosc" - pewnie przede wsyzstkim ze wzgledu na dzieci. Udawalo sie. Choc oczywiscie byly dni, kiedy nie mialam ochoty na niego patrzec, mowic do niego. moze bylo naszym wspolnym szczesciem, ze nie bylo burzliwych klotni, rzucania talerzami:-) i wyzwiskami. Ani on, ani ja nie szukalismy tego typu konfrontacji. Latwo nie bylo... Tylko mnie bylo lepiej, bylam spokojniejsza, jak rozstawalismy sie w spokoju, a nie w halasie. Ja jestem tez taka, ze nie umiem sie klocic, nie chce sie klocic (co nie znaczy, ze wszystkiemu przytakuje). Ale halasliwe dyskusje to nie dla mnie. A i szybko doszlam do wniosku, ze roienie mu wymowek, wyrzucanie jego bledow w kolko, nie prowadzi do nieczego dobrego, a wrecz przeciwnie - popycha go jeszcze bardiej w ramiona jego kochanicy (tak wspanialej i wyrozumialej przeciez )

Ja z moim mezem staralam sie rozmawiac normalnie. Nie a NAS. Oczywiscie, na poczatku, jak odszedl, staralam sie przekonywac, prosic, tlumaczyc zycie. Ale prowadzilo to do nikad. Wiec przestalam. On nie zaczynal tego tematu, to i ja tez nie. Ale staralam sie o "normalnosc" - pewnie przede wsyzstkim ze wzgledu na dzieci. Udawalo sie. Choc oczywiscie byly dni, kiedy nie mialam ochoty na niego patrzec, mowic do niego. moze bylo naszym wspolnym szczesciem, ze nie bylo burzliwych klotni, rzucania talerzami:-) i wyzwiskami. Ani on, ani ja nie szukalismy tego typu konfrontacji. Latwo nie bylo... Tylko mnie bylo lepiej, bylam spokojniejsza, jak rozstawalismy sie w spokoju, a nie w halasie. Ja jestem tez taka, ze nie umiem sie klocic, nie chce sie klocic (co nie znaczy, ze wszystkiemu przytakuje). Ale halasliwe dyskusje to nie dla mnie. A i szybko doszlam do wniosku, ze roienie mu wymowek, wyrzucanie jego bledow w kolko, nie prowadzi do nieczego dobrego, a wrecz przeciwnie - popycha go jeszcze bardiej w ramiona jego kochanicy (tak wspanialej i wyrozumialej przeciez )

[kangoo]

wiesz justynko ,ja mu tez juz nie wyrzucam stawiam mu fakty,lepiej mi jak go nie widze, nie pisze...ostatnia klotnia zostala sprowokowana przez niego ,ale zaskoczylam go swoja stanowczoscia i choc nie tak te rozmowe sobie wyobrazalam....a co do kochanek...no teraz to one sa aniolami...a my te zle...wazne ze my jestesmy spokojne i wiemy na kim sie oprzec...

wiesz justynko ,ja mu tez juz nie wyrzucam stawiam mu fakty,lepiej mi jak go nie widze, nie pisze...ostatnia klotnia zostala sprowokowana przez niego ,ale zaskoczylam go swoja stanowczoscia i choc nie tak te rozmowe sobie wyobrazalam....a co do kochanek...no teraz to one sa aniolami...a my te zle...wazne ze my jestesmy spokojne i wiemy na kim sie oprzec...

[Calineczka]

Tak jest jak piszecie. U mnie również raz spokój raz chęć wyrzucenia wszystkich żali z siebie. Potem refleksja, po co to, przecież to nic nie zmieni.
Ja juz nie umiem rozmawiać z moim mężem, przychodzi do dzieci nie do mnie. I dla dzieci przyjmuję go w moim domu. Gdyby nie dzieci nie chcialabym go wiecej widzieć. Za duzo łez, cierpienia mojego, dzieci całej mojej rodziny. Jest to moj mąż wiem, jak zmieni mu sie cos w głowie nie odrzucę go oczywiście na teraz. Co będzie za rok, dwa czy potem nie wiem. Wie tylko Pan Bóg. Myśle że po coś to wszystko się dzieje. Ja inaczej postrzegam świat teraz, nabrałam pokory do życia. To juz dużo. A to dopiero początek czegos nowego w moim życiu.
Rozmawiać trzeba oczywiście, tylko czasem jest to bardzo trudne, w zasadzie trzeba sie uczyć rozmawiać na nowo, w nowej sytuacji.
Był u mnie ostatni przyjaciel, mój i męża( w zasadzie najpierw był przyjacielem męża),przyjechal do Polski i była to pierwsza rozmowa z nim po wyprowadzce mojego męza z domu. Powiedział mi trzymaj się i wiedz że wszyscy sympatyzujemy z tobą i wiemy co czujesz.Pomogło bardzo.

Tak jest jak piszecie. U mnie również raz spokój raz chęć wyrzucenia wszystkich żali z siebie. Potem refleksja, po co to, przecież to nic nie zmieni.
Ja juz nie umiem rozmawiać z moim mężem, przychodzi do dzieci nie do mnie. I dla dzieci przyjmuję go w moim domu. Gdyby nie dzieci nie chcialabym go wiecej widzieć. Za duzo łez, cierpienia mojego, dzieci całej mojej rodziny. Jest to moj mąż wiem, jak zmieni mu sie cos w głowie nie odrzucę go oczywiście na teraz. Co będzie za rok, dwa czy potem nie wiem. Wie tylko Pan Bóg. Myśle że po coś to wszystko się dzieje. Ja inaczej postrzegam świat teraz, nabrałam pokory do życia. To juz dużo. A to dopiero początek czegos nowego w moim życiu.
Rozmawiać trzeba oczywiście, tylko czasem jest to bardzo trudne, w zasadzie trzeba sie uczyć rozmawiać na nowo, w nowej sytuacji.
Był u mnie ostatni przyjaciel, mój i męża( w zasadzie najpierw był przyjacielem męża),przyjechal do Polski i była to pierwsza rozmowa z nim po wyprowadzce mojego męza z domu. Powiedział mi trzymaj się i wiedz że wszyscy sympatyzujemy z tobą i wiemy co czujesz.Pomogło bardzo.