Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
np.
MODLITWA O ZGODĘ NA BRAK RACJI
MODLITWA NA DNI, KIEDY MA SIĘ DOŚĆ INNYCH
MODLITWA NA DNI, KIEDY NIC SIĘ NIE UDAJE
itd.
polecam
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-13, 18:45
W zwątpieniu
Często myślałem Panie, a co jeśli Ciebie nie ma wcale? Czy to prawda, że istniejesz? W takich chwilach ciemności i zwątpienia, proszę Cię Panie, podaruj mi choć malutkie ziarenko wiary! Wyciągnij do mnie dłoń, ilekroć ja usiłuję znaleźć Ciebie, Panie. Są chwile kiedy żarliwie wierzę, ale proszę pomóż mi także w chwilach zwątpienia. Amen.
Najlepsza ze wszystkich jest modlitwa numer 35 ..... najskuteczniejsza
Mirakulum [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-13, 22:12
Kinga - super modlitwy
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2010-04-17, 20:40
"Wszystkie nasze dziennie sprawy. Modlitewnik dla rodzin"
[...] tto nie tylko modlitewnik dla tych rodzin, które potrafią się razem modlić i zgodnie, jednym gło-sem wołać do Boga. To także - i to w dużej części - modlitewnik dla tych, którzy żyją w rodzinach poranionych, skonfliktowanych, przeżywających kryzysy małżeńskie i problemy wychowawcze. Stąd tyle w nim modlitw w sprawach trudnych, a nawet beznadziejnych; modlitw przez wstawien-nictwo świętych patronów życia rodzinnego; modlitw za zagubione w życiu dzieci i współmałżon-ków. Są też piękne modlitwy do Świętej Rodziny i Matki Bożej „Rozwiązującej Supełki" trudnych i zawikłanych rodzinnych spraw... i wiele, wiele innych modlitw.
Boże Ojcze, przed Twoim ołtarzem ślubowaliśmy sobie trwałą miłość i wierność. Daj nam siłę przebaczenia. Daj zapomnieć urazy i spraw, aby w naszym domu znów zajaśniało szczęście, radość i pokój. Amen.
* * * * * * * * * * * * *
Ojcze nasz, zwracam się z pokorną i żarliwą prośbą do Ciebie. Tyś nas połączył nierozerwalnym węzłem małżeństwa i chcesz, abyśmy temu związkowi zostali wierni aż do śmierci. Nie myślałem, że osoby, które się miłują, tak mogą wzajemnie się ranić. Boże, pospiesz na pomoc sercu memu, uczyń je przez to właśnie cierpienie mniej samolubnym. Poznaję coraz lepiej, jak trudny jest stan małżeński i jak niedoskonały jeszcze jestem. Uczyń mnie wielkodusznym, bym umiał przebaczać. Daj mi cierpliwość, podobną do tej, którą Ty okazujesz mnie. Spraw, by w codziennych trudnościach i doświadczeniach moja miłość się wzmacniała i dojrzewała, aż minie zły czas. Amen.
O mój Boże, dla którego żyje, w którego
wierze, w którym całą moją nadzieję
i ufność pokładam!
Wysłuchaj mnie - bo Ty wszystko możesz
Natchnij mnie, - bo Ty wszystko możesz
Radź mi,- bo Ty wszystko możesz
Utrzymuj mnie, - bo Ty wszystko możesz
Umocnij mnie, - bo Ty wszystko możesz
Ułagodź mnie, - bo Ty wszystko możesz
Wstrzymuj mnie, - bo Ty wszystko możesz
Broń mnie, - bo Ty wszystko możesz
Zasłoń mnie, - bo Ty wszystko możesz
Prowadź mnie, - bo Ty wszystko możesz
Pociesz mnie, - bo Ty wszystko możesz
Błogosław mnie, - bo Ty wszystko możesz
Czuwaj nade mną, - bo Ty wszystko możesz
Ucz mnie, - bo Ty wszystko możesz
Oświeć mnie, - bo Ty wszystko możesz
Przestrzeż mnie, - bo Ty wszystko możesz
Podnieś mnie, - bo Ty wszystko możesz
Uspokój mnie, - bo Ty wszystko możesz
Przepuść mi, - bo Ty wszystko możesz
Zbaw mnie, - bo Ty wszystko możesz
Amen.
O najsłodszy Jezu!. Nie bądź mi Sędzią, ale Zbawcą !
O Matko Syna Bożego, bądź Matką mnie dziecka grzesznego. Amen.
Słodkie Serce Jezusa, bądź moją miłością.
[jeżeli kto pragnie odprawić tę nowennę za inną osobę należy mówić -Natchnij ją (go) Radź jej (mu) itd.]
Modlitwa:
"Panie, Jezu Chryste, przychodzę do Ciebie, taki jaki jestem, żałuję za moje grzechy, pokutuję za moje grzechy, proszę, wybacz mi.
W Twoje Imię, wybaczam wszystkim, którzy wyrządzili mi jakąkolwiek krzywdę.
Wyrzekam się szatana, złego ducha i wszelkiej jego siły. Oddaję Ci całego siebie, Jezu, teraz i na zawsze. Zapraszam Cię Jezu Chryste, do mojego życia.
Uznaję Ciebie, za mojego
JEDYNEGO PANA, BOGA I ZBAWICIELA.
Ulecz mnie, zmień mnie, daj mi swoją siłę,
uzdrów moje ciało, duszę, i mojego ducha.
Przyjdź, Jezu Chryste , obmyj mnie swoją
Przenajświętszą Krwią, wypełnij mnie Duchem Świętym. Kocham Cię, Jezu, wielbię Cię.
Dziękuję Ci, mój Panie. Pragnę naśladować Cię w każdej chwili mojego życia.
Amen, Amen, Amen. "
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2010-09-13, 15:19
Modlitwa o uproszenie u Najsł. Serca Jezusowego potrzebnej łaski.
Najświętsze i Najsłodsze Serce mojego Jezusa! Tyś tak litościwe i dobroci pełne o Boże - więc wszechmocne, a każesz by Cię prosić z ufnością, obiecując wysłuchać proszących Cię zawsze, ja oto w imię tych wszystkich uczuć Twoich najgorętszą moją zanoszę dziś do ciebie prośbę, byś mi to o co proszę (wymienić potrzebę) koniecznie dać raczyło. O Serce Jezusa, Najsłodsze i Najdroższe Serce Boga mojego, udziel mi tej łaski! Cóż to Ciebie kosztuje o Panie Wszechmogący? O, nie ustąpię, póki mnie nie wysłuchasz! Przecież wiem, że Ty Sam Jezu chcesz i uczysz, by tak się do Ciebie w każdej potrzebie udawać. Jezu mój ja wierzę i ani na chwilę nie wątpię, że dotrzymasz obietnicy. Jeśli się to zgadza z wolą Twoją, to uczyń to o Panie tak, by ta łaska, o którą proszę - a ufam, iż mi ją wyświadczysz, - była równocześnie dla dobra mej duszy. W ten sposób to już, o mój Panie, musisz mnie wysłuchać! Jezu najukochańszy; przez Twe Serce najlitościwsze, w imię Twej dobroci nieskończonej, przez imię Twej ukochanej Matki, za przyczyną drogich Ci świętych sług Twoich i dusz czyśćcowych, daj mi, daj to, o co proszę. Ja Cię naprawdę będę za to gorąco kochać i serdeczną obiecuję wdzięczność. Jeśli o Panie stałyby na przeszkodzie grzechy moje, to ja za nie z całej duszy żałuje, i już nigdy obrażać Cię nie chcę. Wiem, że i tak powinienem Cię kochać i żyć tylko dla Ciebie - ale o Jezu miłości jedyna, skoro mi dasz o co proszę, to jeszcze więcej i gorącej kochać i służyć Ci będę. Jezu mój Serce Najsłodsze! o proszę, proszę wysłuchaj mię! Amen.
Modlitwa Błagalna.
(którą tylko w ważnej potrzebie odmawiać należy)
O Marjo słodka dziewico, Matko Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa! Jakimże sposobem zdołam wzruszyć wnętrzności miłosierdzia Twego i przynaglić Cię do udzielenia mi łaski, o która usilnie błagam (wymień prośbę). Niczem innem tylko pokazując Ci krzyż Twego Syna i Jego rany Najśw., przypominając Ci Jego smutki i boleści i ową koronę z cierni, która zraniła i zbroczyła Jego głowę Najśw. te bicze, któremi był smagany, te gwoździe co przebiły Jego ręce i nogi, ów płaszcz szkarłatny, którym był odziany na większe urągowisko i pośpiech; ocet i żółć, któremi Go pojono, wreszcie włócznię, która otworzyła bok Jego Najświętszy. O Marjo Matko moja! Pragnę otrzymać tę łaskę i błagam o nią przez Krew Przenajdroższą Jezusa wylaną na krzyżu w Twojej obecności. O Marjo błagam Cię o tą łaskę i nie wątpię, że będę wysłuchany, bo proszę o nią przez Krew Jezusa, o Marjo otrzymaj mi tę łaskę, wysłuchaj wołania mego! O Marjo nie przestanę wołać i nie odejdę od Stóp Twoich dopóki mnie nie wysłuchasz. O Święci i Święte Boże, proszę Was przez Krew Jezusa i mękę Jego uprości mi tę łaskę. O Trójco Prznajśw.! O Marjo! O Józefie św.! Święte i Święci Aniołowie, o św. dusze w czyścu cierpiące błagam Was o wyproszenie mi tej łaski i spodziewam się że ją otrzymam przez Krew i Mękę Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.