[Kwiecień]

http://www.youtube.com/us...u/5/KnRKHdB6tsA

http://www.youtube.com/us...u/5/KnRKHdB6tsA

[Mirakulum]

przeczytaj niezłe , z góry strony tekst bis. Z .Karnikowskiego

"Człowiek, który przyjmie w wierze pojednanie w Chrystusie i zaczyna godzić się na przeżywanie go w swoim życiu, otrzymuje uzdolnienie do życia w jedności i zaczyna w tym smakować i rozkoszować się, nawet jeśli go to kosztuje, nawet jeśli jest to związane z traceniem życia. Jest to ważne w odniesieniu do każdej relacji, ale zwłaszcza do małżeństwa.(...)

gdy małżonkowie odkrywają w sobie inność, tzn. fakt, że w konkretnych sytuacjach współmałżonek jest inny, niż drugi to sobie wyobraża lub sobie tego życzy. Ich doświadczeniem staje się wrogość, rozdzielenie, które są właśnie tym murem, jakim każdy się otacza dla obrony samego siebie.

Wtedy w szczególny sposób znajomość Tajemnicy Jezusa jawi się jako moc dana do dyspozycji. Chrystus bowiem wydał samego siebie, stracił samego siebie dla drugiego, innego, nawet wrogiego. Rzeczywiście umarł, ale Jego śmierć okazała się przejściem do Ojca powołującego do życia i wskrzeszającego z martwych, otwierającego tym samym rzeczywistość pojednania i jedności.
W relacji wierzących małżonków chrześcijańskich oboje albo przynajmniej jedno z nich może być tym, przez którego spełnia się specyficzny charakter sakramentalnej jedności. Dzieje się tak, kiedy w konkretnej sytuacji odwoła się on do Tajemnicy Jezusa Chrystusa, okaże moc przyjęcia na siebie inności drugiego, niejako wyda siebie dla drugiego.
W ten sposób jawi się jasno, że małżeństwo chrześcijańskie nie jest umową między ludźmi, w której każdy oczekuje spełnienia tego, co wydaje mu się korzystne dla niego. Nie jest regulowane logiką, według której trzeba obronić siebie. Jest natomiast wejściem dwojga w przymierze z Bogiem, w którym oczekuje się spełnienia dzieła Boga, przynoszącego jedność dzięki otwartości przynajmniej jednego z nich na zburzenie muru wrogości w sobie

przeczytaj niezłe , z góry strony tekst bis. Z .Karnikowskiego

"Człowiek, który przyjmie w wierze pojednanie w Chrystusie i zaczyna godzić się na przeżywanie go w swoim życiu, otrzymuje uzdolnienie do życia w jedności i zaczyna w tym smakować i rozkoszować się, nawet jeśli go to kosztuje, nawet jeśli jest to związane z traceniem życia. Jest to ważne w odniesieniu do każdej relacji, ale zwłaszcza do małżeństwa.(...)

gdy małżonkowie odkrywają w sobie inność, tzn. fakt, że w konkretnych sytuacjach współmałżonek jest inny, niż drugi to sobie wyobraża lub sobie tego życzy. Ich doświadczeniem staje się wrogość, rozdzielenie, które są właśnie tym murem, jakim każdy się otacza dla obrony samego siebie.

Wtedy w szczególny sposób znajomość Tajemnicy Jezusa jawi się jako moc dana do dyspozycji. Chrystus bowiem wydał samego siebie, stracił samego siebie dla drugiego, innego, nawet wrogiego. Rzeczywiście umarł, ale Jego śmierć okazała się przejściem do Ojca powołującego do życia i wskrzeszającego z martwych, otwierającego tym samym rzeczywistość pojednania i jedności.
W relacji wierzących małżonków chrześcijańskich oboje albo przynajmniej jedno z nich może być tym, przez którego spełnia się specyficzny charakter sakramentalnej jedności. Dzieje się tak, kiedy w konkretnej sytuacji odwoła się on do Tajemnicy Jezusa Chrystusa, okaże moc przyjęcia na siebie inności drugiego, niejako wyda siebie dla drugiego.
W ten sposób jawi się jasno, że małżeństwo chrześcijańskie nie jest umową między ludźmi, w której każdy oczekuje spełnienia tego, co wydaje mu się korzystne dla niego. Nie jest regulowane logiką, według której trzeba obronić siebie. Jest natomiast wejściem dwojga w przymierze z Bogiem, w którym oczekuje się spełnienia dzieła Boga, przynoszącego jedność dzięki otwartości przynajmniej jednego z nich na zburzenie muru wrogości w sobie

[tereska]

Dzisiejsze czytania

Ewangelia

"Gdy Jezus razem z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. Ten słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną". Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: "Synu Dawida, ulituj się nade mną".

Jezus przystanął i rzekł: "Zawołajcie go". I przywołali niewidomego, mówiąc mu: "Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię". On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa. A Jezus przemówił do niego: "Co chcesz, abym ci uczynił?"

Powiedział Mu niewidomy: "Rabbuni, żebym przejrzał".

Jezus mu rzekł: "Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą".


Ps 126,1-2ab.

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.


Siedzę jak żebrak ze ślepotą swego serca i wołam do Jezusa: Ulituj się nade mną!
Jezus woła mnie, żebym wyszła z tego, w czym teraz jestem i przyszła do Niego i powiedziała mu, czego na prawdę chcę. Jeżeli mi się to uda, to wierzę, że zobaczę wreszcie coś, co zawsze chciałam widzieć i odmieni się mój los.

Duchu św. przyjdź z potrzebną łaską!

[ Dodano: 2009-10-25, 07:34 ]
Mirakulum
Skąd są te fragmenty o przemianie i jedności , są super.

Dzisiejsze czytania

Ewangelia

"Gdy Jezus razem z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. Ten słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: "Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną". Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: "Synu Dawida, ulituj się nade mną".

Jezus przystanął i rzekł: "Zawołajcie go". I przywołali niewidomego, mówiąc mu: "Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię". On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa. A Jezus przemówił do niego: "Co chcesz, abym ci uczynił?"

Powiedział Mu niewidomy: "Rabbuni, żebym przejrzał".

Jezus mu rzekł: "Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą".


Ps 126,1-2ab.

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.


Siedzę jak żebrak ze ślepotą swego serca i wołam do Jezusa: Ulituj się nade mną!
Jezus woła mnie, żebym wyszła z tego, w czym teraz jestem i przyszła do Niego i powiedziała mu, czego na prawdę chcę. Jeżeli mi się to uda, to wierzę, że zobaczę wreszcie coś, co zawsze chciałam widzieć i odmieni się mój los.

Duchu św. przyjdź z potrzebną łaską!

[ Dodano: 2009-10-25, 07:34 ]
Mirakulum
Skąd są te fragmenty o przemianie i jedności , są super.

[Mirakulum]

Panie dzięki , że doprowadziłeś mnie do siebie , że mogłam z dna rozpaczy wołać " ulituj się nade mną" a ty przystanąłeś i przywołałeś do siebie

(Jr 31,7-9)
Oto wyszli z
płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia
wody równą drogą - nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla
Izraela,

super obietnica

Oto dlaczego nasi kapłani potrzebują naszej modlitwy. dzisiaj chce się modlić za młodego księdza który dostał zadanie, zająć się sychar północ , Panie prowadź Go.

"Każdy arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach
odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on
współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega
słabościom. I ze względu na nią powinien jak za lud, tak i za samego
siebie składać ofiary za grzechy. I nikt sam sobie nie bierze tej
godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga "

[ Dodano: 2009-10-26, 00:28 ]
nowina od męża
tak różne od poprzednich , że szok
pisze że kłamał i ,że nie ma żadnego dziecka i jest sam. Przeprasza ,

pisze że jutro odezwie się na sycharze >

no i od razu zamieszanie ( to co jest Prawdą)
ale modlitwa i Jezus
i wy nie zawodzicie,
oto odpowiedz Jezusa -

http://www.katolicki.net/...tym_zajmij.html
(dzięki Marek)
" ...Sprzeczne z zawierzeniem jest martwienie się, zamęt, wola rozmyślania o konsekwencjach zdarzenia. Podobne jest to do zamieszania spowodowanego przez dzieci domagające się, aby mama myślała o ich potrzebach gdy tymczasem one chcą się tym zająć same, utrudniając swymi pomysłami i kaprysami jej pracę. Zamknijcie oczy i pozwólcie Mi pracować, zamknijcie oczy i myślcie o obecnej chwili, odwracając myśli od przyszłości jak od pokusy.

Oprzyjcie się na Mnie wierząc w moją dobroć, a poprzysięgam wam na moją miłość, że kiedy z takim nastawieniem mówicie: „Ty się tym zajmij”, Ja w pełni to uczynię, pocieszę was, uwolnię i poprowadzę...."

Jezu prowadź , ufam Tobie

[ Dodano: 2009-10-26, 01:14 ]
"Kiedy widzisz, że sprawy się komplikują, powiedz z zamkniętymi oczami duszy: Jezu, Ty się tym zajmij! Postępuj tak we wszystkich twoich potrzebach. Postępujcie tak wszyscy, a zobaczycie wielkie, nieustanne i ciche cuda. To wam poprzysięgam na moją miłość."

Jezu ty się tym zajmij , ja idę spać w Twoich ramionach

Panie dzięki , że doprowadziłeś mnie do siebie , że mogłam z dna rozpaczy wołać " ulituj się nade mną" a ty przystanąłeś i przywołałeś do siebie

(Jr 31,7-9)
Oto wyszli z
płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia
wody równą drogą - nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla
Izraela,

super obietnica

Oto dlaczego nasi kapłani potrzebują naszej modlitwy. dzisiaj chce się modlić za młodego księdza który dostał zadanie, zająć się sychar północ , Panie prowadź Go.

"Każdy arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach
odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on
współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega
słabościom. I ze względu na nią powinien jak za lud, tak i za samego
siebie składać ofiary za grzechy. I nikt sam sobie nie bierze tej
godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga "

[ Dodano: 2009-10-26, 00:28 ]
nowina od męża
tak różne od poprzednich , że szok
pisze że kłamał i ,że nie ma żadnego dziecka i jest sam. Przeprasza ,

pisze że jutro odezwie się na sycharze >

no i od razu zamieszanie ( to co jest Prawdą)
ale modlitwa i Jezus
i wy nie zawodzicie,
oto odpowiedz Jezusa -

http://www.katolicki.net/...tym_zajmij.html
(dzięki Marek)
" ...Sprzeczne z zawierzeniem jest martwienie się, zamęt, wola rozmyślania o konsekwencjach zdarzenia. Podobne jest to do zamieszania spowodowanego przez dzieci domagające się, aby mama myślała o ich potrzebach gdy tymczasem one chcą się tym zająć same, utrudniając swymi pomysłami i kaprysami jej pracę. Zamknijcie oczy i pozwólcie Mi pracować, zamknijcie oczy i myślcie o obecnej chwili, odwracając myśli od przyszłości jak od pokusy.

Oprzyjcie się na Mnie wierząc w moją dobroć, a poprzysięgam wam na moją miłość, że kiedy z takim nastawieniem mówicie: „Ty się tym zajmij”, Ja w pełni to uczynię, pocieszę was, uwolnię i poprowadzę...."

Jezu prowadź , ufam Tobie

[ Dodano: 2009-10-26, 01:14 ]
"Kiedy widzisz, że sprawy się komplikują, powiedz z zamkniętymi oczami duszy: Jezu, Ty się tym zajmij! Postępuj tak we wszystkich twoich potrzebach. Postępujcie tak wszyscy, a zobaczycie wielkie, nieustanne i ciche cuda. To wam poprzysięgam na moją miłość."

Jezu ty się tym zajmij , ja idę spać w Twoich ramionach

[tereska]

Mirakulum,
skąd są te wszystkie fajne teksty?

Dzisiejsze czytania

Łk 13,10-17

Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować.

Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: ;Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy;. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.

Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: ;Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu

Pan mu odpowiedział;Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?

Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.


/Ps 68, 2 i 4. 6-7ab. 20-21/

Bóg, który nas dźwiga co dzień. Zbawienie nasze!
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala,
Pan nas ratuje od śmierci.

Rz 8, 12-17

skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

Jezu, bardzo bym chciała, żebyś mnie zobaczył i przywołał i uwolnił od tej niemocy, która mnie trzyma więcej lat niż tą kobietę.

Chcę wierzyć, że Jesteś tym, co ratuje i wyzwala mnie codziennie.

Jezu, pomóż mi nie być obłudnikiem i okazać miłosierdzie , tym którzy są w jakiejś niemocy, żebym nie myślała kategoriami zamkniętego serca, ale otwartego na drugiego
człowieka.

Chciałabym się cieszyć już dziś tą radością , która czeka tych, którzy cierpią razem z Tobą.

Duchu św. przyjdź z potrzebną łaską.

Mirakulum,
skąd są te wszystkie fajne teksty?

Dzisiejsze czytania

Łk 13,10-17

Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować.

Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: ;Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy;. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.

Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: ;Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu

Pan mu odpowiedział;Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?

Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.


/Ps 68, 2 i 4. 6-7ab. 20-21/

Bóg, który nas dźwiga co dzień. Zbawienie nasze!
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala,
Pan nas ratuje od śmierci.

Rz 8, 12-17

skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

Jezu, bardzo bym chciała, żebyś mnie zobaczył i przywołał i uwolnił od tej niemocy, która mnie trzyma więcej lat niż tą kobietę.

Chcę wierzyć, że Jesteś tym, co ratuje i wyzwala mnie codziennie.

Jezu, pomóż mi nie być obłudnikiem i okazać miłosierdzie , tym którzy są w jakiejś niemocy, żebym nie myślała kategoriami zamkniętego serca, ale otwartego na drugiego
człowieka.

Chciałabym się cieszyć już dziś tą radością , która czeka tych, którzy cierpią razem z Tobą.

Duchu św. przyjdź z potrzebną łaską.

[Mirakulum]

szukam i znajduje, albo inni znajdują - bo Pan tak nami kieruje, byśmy , gdy szukamy znaleźli . staram się w miarę pisać skąd to jest .

[ Dodano: 2009-10-26, 07:15 ]
"Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: kobieto, jesteś wolna od swojej niemocy”. Jezus ją ZOBACZYŁ, PRZYWOŁAŁ i RZEKŁ do niej. To wszystko stało się w jednym momencie. Nieoczekiwanie dla niej. W chwili, kiedy pewnie niczego się już nie spodziewała. Czasami jest tak, że człowiek dochodzi do kresu, wkraczając w stan rezygnacji, jakby zgody na swoje kalectwo. I wtedy, właśnie wtedy, staje się cud: uzdrowienie. I coś, co całe lata zniewalało, nagle zostaje odjęte albo przemienione. "
z. PRZEMIANA - chrześcijański portal kierownictwa duchowego.

Panie dzięki żeś mnie przywołał i przemienił .
TY wskazałes drogę do MIŁOŚCI TY Panie , tylko TY jeden wiesz co w mym sercu dzieje się
i dalej
"Słowo Boga, które przyjmuje, „prostuje” ją. Kobieta odzyskuje wolność, a więc także – władzę nad sobą, podnosi się prostuje, odzyskuje radość. Słowo Boga prostuje nasze spojrzenie, odczuwanie, myślenie. „Prostuje”, czyli przywraca harmonię w relacjach: do Boga, do siebie, do innych. Słowo Boga czyni nas wolnymi, a więc szczęśliwymi. Człowiek szczęśliwy uwielbia Boga, ma potrzebę uwielbiania. Uwielbienie jest konsekwencją bycia dotkniętym przez Pana. ....."

szukam i znajduje, albo inni znajdują - bo Pan tak nami kieruje, byśmy , gdy szukamy znaleźli . staram się w miarę pisać skąd to jest .

[ Dodano: 2009-10-26, 07:15 ]
"Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: kobieto, jesteś wolna od swojej niemocy”. Jezus ją ZOBACZYŁ, PRZYWOŁAŁ i RZEKŁ do niej. To wszystko stało się w jednym momencie. Nieoczekiwanie dla niej. W chwili, kiedy pewnie niczego się już nie spodziewała. Czasami jest tak, że człowiek dochodzi do kresu, wkraczając w stan rezygnacji, jakby zgody na swoje kalectwo. I wtedy, właśnie wtedy, staje się cud: uzdrowienie. I coś, co całe lata zniewalało, nagle zostaje odjęte albo przemienione. "
z. PRZEMIANA - chrześcijański portal kierownictwa duchowego.

Panie dzięki żeś mnie przywołał i przemienił .
TY wskazałes drogę do MIŁOŚCI TY Panie , tylko TY jeden wiesz co w mym sercu dzieje się
i dalej
"Słowo Boga, które przyjmuje, „prostuje” ją. Kobieta odzyskuje wolność, a więc także – władzę nad sobą, podnosi się prostuje, odzyskuje radość. Słowo Boga prostuje nasze spojrzenie, odczuwanie, myślenie. „Prostuje”, czyli przywraca harmonię w relacjach: do Boga, do siebie, do innych. Słowo Boga czyni nas wolnymi, a więc szczęśliwymi. Człowiek szczęśliwy uwielbia Boga, ma potrzebę uwielbiania. Uwielbienie jest konsekwencją bycia dotkniętym przez Pana. ....."

[midziulka]

a ja czekam na mojego męża hm że zapuka do drzwi z pięknym bukietem róż. Dwa lata już jak się wyprowadził.

Jestem jeszcze zamknięta w sobie, jeszcze nie umie żyć ale bardzo Ci dziękuje Mireczko że jesteś, nauczysz mnie - wiem

a ja czekam na mojego męża hm że zapuka do drzwi z pięknym bukietem róż. Dwa lata już jak się wyprowadził.

Jestem jeszcze zamknięta w sobie, jeszcze nie umie żyć ale bardzo Ci dziękuje Mireczko że jesteś, nauczysz mnie - wiem

[Mirakulum]

Pan nas cały czas uczy. Te lata kiedy trwamy jakoś zamrożeni, też są po coś.

Pan nas cały czas uczy. Te lata kiedy trwamy jakoś zamrożeni, też są po coś.

[tereska]

Dzisiejsze czytania

Rz 8,18-25

Bracia:
Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić.
... Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

Ps 126,1-2ab.2cd-3.4-5.6

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.
...
Odmień znowu nasz los, Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.


Łk 13,18-21

Jezus mówił: „Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach”.

I mówił dalej: „Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło”.

Bóg mi mówi, że przeznaczeni jesteśmy do radości i chwały, do której Bóg ma nas doprowadzić, nie my.
My tylko mamy się wykazać cierpliwością i wytrwałością.

Dziś jest msza św. za mnie i za mojego męża.

Dzisiejsze czytania

Rz 8,18-25

Bracia:
Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić.
... Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.

Ps 126,1-2ab.2cd-3.4-5.6

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.
...
Odmień znowu nasz los, Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.


Łk 13,18-21

Jezus mówił: „Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach”.

I mówił dalej: „Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło”.

Bóg mi mówi, że przeznaczeni jesteśmy do radości i chwały, do której Bóg ma nas doprowadzić, nie my.
My tylko mamy się wykazać cierpliwością i wytrwałością.

Dziś jest msza św. za mnie i za mojego męża.

[Mirakulum]

z Przemiany
Ziarno gorczycy jest najmniejsze ze wszystkich ziaren. Z takiego jednak ziarna wyrośnie krzew, który nad Jeziorem Genezaret osiąga wysokość od 2,5 do 3 metrów. Jego cień i nasiona przyciągają ptaki, które zamieszkują w jego gałęziach. Takie jest postrzeganie nas samych, że nic się z nami dobrego nie dzieje. Cały ascetyczny wysiłek jest za mały, nie skuteczny, ponieważ nie przynosi oczekiwanych owoców. Życie duchowe jest tak małe jak ziarno gorczycy. Jednak w pobliżu nas, zawsze ktoś znajdzie miejsce, żeby odpocząć, odzyskać siły. Ktoś zdobył się na odwagę, aby w pobliżu nas cieplej spojrzeć na własne życie.

Z czasem odczujemy, że w naszych gałęziach, w gałęziach drzewa, które zrodziło się z małego, niepozornego ziarna, pulsuje życie. Ktoś dzięki nam zaczął myśleć o życiu duchowym. Coś w nas odkrył, co pozwoliło jemu odzyskać nadzieję. Jezus tymi porównaniami usiłuje dodać nam odwagi. Również wtedy, gdy przez dłuższy czas nie odczuwamy u siebie żadnej zmiany lub nie obserwujemy przemiany, stajemy się jednak dla innych tymi, którzy noszą rys macierzyństwa czy ojcostwa. Ze mną nic interesującego się nie dzieje, a tymczasem inni chcą w pobliżu mnie budować własne "gniazda". Trzeba, pomimo odczuwania własnej niepozorności uwierzyć w to, że inni w pobliżu nas czują się bezpiecznie. Czy potrzeba czegoś więcej?
Ktoś odzyskał równowagę, pokój, środowisko, dzięki któremu może odczuć w sobie głos mówiącego Boga.
Radujmy się, gdy inni czują się przy nas bezpiecznie. Przez nich mówi do nas Pan."

radujmy sie

z Przemiany
Ziarno gorczycy jest najmniejsze ze wszystkich ziaren. Z takiego jednak ziarna wyrośnie krzew, który nad Jeziorem Genezaret osiąga wysokość od 2,5 do 3 metrów. Jego cień i nasiona przyciągają ptaki, które zamieszkują w jego gałęziach. Takie jest postrzeganie nas samych, że nic się z nami dobrego nie dzieje. Cały ascetyczny wysiłek jest za mały, nie skuteczny, ponieważ nie przynosi oczekiwanych owoców. Życie duchowe jest tak małe jak ziarno gorczycy. Jednak w pobliżu nas, zawsze ktoś znajdzie miejsce, żeby odpocząć, odzyskać siły. Ktoś zdobył się na odwagę, aby w pobliżu nas cieplej spojrzeć na własne życie.

Z czasem odczujemy, że w naszych gałęziach, w gałęziach drzewa, które zrodziło się z małego, niepozornego ziarna, pulsuje życie. Ktoś dzięki nam zaczął myśleć o życiu duchowym. Coś w nas odkrył, co pozwoliło jemu odzyskać nadzieję. Jezus tymi porównaniami usiłuje dodać nam odwagi. Również wtedy, gdy przez dłuższy czas nie odczuwamy u siebie żadnej zmiany lub nie obserwujemy przemiany, stajemy się jednak dla innych tymi, którzy noszą rys macierzyństwa czy ojcostwa. Ze mną nic interesującego się nie dzieje, a tymczasem inni chcą w pobliżu mnie budować własne "gniazda". Trzeba, pomimo odczuwania własnej niepozorności uwierzyć w to, że inni w pobliżu nas czują się bezpiecznie. Czy potrzeba czegoś więcej?
Ktoś odzyskał równowagę, pokój, środowisko, dzięki któremu może odczuć w sobie głos mówiącego Boga.
Radujmy się, gdy inni czują się przy nas bezpiecznie. Przez nich mówi do nas Pan."

radujmy sie

[tereska]

Dzisiejsze czytania

Ef 2,19-22

Bracia:
Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus.

W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.


Łk 6,12-19

W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga.

Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.

Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia.

A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich. [/i]

Jak czytam ten fragment listu do Efezjan to dociera do mnie, że sens mojego życia leży poza mną. Nie ja go buduję, nie ja jestem jego autorem. Co za ulga. Bo czuć całkowitą odpowiedzialność za swoje życie, taką jaką ma np. reżyser za całość przedstawienia to ogromny ciężar.
Teraz widzę, że jest o wiele lżej, gdy realizuję czyjś plan wobec mojego życia, a w dodatku nie jestem w tym sama, tylko mam wsparcie z góry.
Wczoraj rozmawiałam z mężem i poczułam podobną ulgę, gdy powiedziałam mu, że jest stworzony do decyzji, i na nim będę się opierać w rozeznawaniu słuszności tego co robię.
Bardzo się ciesze, bo mąż mówi mi takie rzeczy, o jakich marzyłam przez całe 16 lat małżeństwa, jesteśmy w trakcie bardzo fajnego budowania RAZEM naszego małżeństwa, żebyż on jeszcze wierzył w Boga, bo z tym u niego kiepsko.

W Ewangelii , bliskie mi jest zdanie: moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

Jest to dla mnie zdanie na cały dzień.

Dzisiejsze czytania

Ef 2,19-22

Bracia:
Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus.

W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.


Łk 6,12-19

W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga.

Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.

Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia.

A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich. [/i]

Jak czytam ten fragment listu do Efezjan to dociera do mnie, że sens mojego życia leży poza mną. Nie ja go buduję, nie ja jestem jego autorem. Co za ulga. Bo czuć całkowitą odpowiedzialność za swoje życie, taką jaką ma np. reżyser za całość przedstawienia to ogromny ciężar.
Teraz widzę, że jest o wiele lżej, gdy realizuję czyjś plan wobec mojego życia, a w dodatku nie jestem w tym sama, tylko mam wsparcie z góry.
Wczoraj rozmawiałam z mężem i poczułam podobną ulgę, gdy powiedziałam mu, że jest stworzony do decyzji, i na nim będę się opierać w rozeznawaniu słuszności tego co robię.
Bardzo się ciesze, bo mąż mówi mi takie rzeczy, o jakich marzyłam przez całe 16 lat małżeństwa, jesteśmy w trakcie bardzo fajnego budowania RAZEM naszego małżeństwa, żebyż on jeszcze wierzył w Boga, bo z tym u niego kiepsko.

W Ewangelii , bliskie mi jest zdanie: moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

Jest to dla mnie zdanie na cały dzień.

[Mirakulum]

"Przed najważniejszymi decyzjami w życiu trzeba wejść na górę, czyli w modlitwę, w trwanie w Bogu. Jezus modli się SAM. Modlitwa jest czasem rozeznawania. Czas rozeznawania jest czasem samotności, w której dokonuje się usilne przyzywanie obecności Pana, Jego światła. Wybór zawsze musi być poprzedzony modlitwą i dokonać się na modlitwie. Drugim symbolem – obok góry – jest noc. Jezus „całą noc spędził na modlitwie do Boga”. A w innych wydaniach Biblii czytamy, że Jezus „całą noc TRWAŁ na modlitwie do Boga”. Właśnie noc jest czasem najkorzystniejszym na modlitwę, jest czasem uprzywilejowanym – Jezus najczęściej modlił się w nocy. Noc – czy duchowa, czy emocjonalna, czy egzystencjalna – jest czasem błogosławionym, jest czasem uprzywilejowanym na spotykanie Pana, na przyzywanie Światłości. Noc jest czasem kontemplacji, nie działania, jest czasem powierzania się Panu. Noc jest czasem przygotowywania do jasności widzenia. Noc duchowa, pomimo towarzyszącego jej czasami lęku, poczucia niepewności, zagubienia, nie jest czasem pustki, ale napełniania się Panem, napełniania się Światłością. Warunkiem jest TRWANIE w niej, nie uciekanie. TRWAĆ to znaczy czekać."
tak ja teraz czekam i słucham
"czasami trzeba przejść długą drogę, by nauczyć się SŁUCHAĆ Pana. Słuchanie jest najważniejsze, ono przygotowuje do uzdrowienia. Słuchanie słów Jezusa zawsze łączy się z uzdrowieniem, czyli przywracaniem harmonii i godności. Uzdrowienie ciała, serca, ducha jest konsekwencją otwarcia się na Słowo Jezusa."

"Przed najważniejszymi decyzjami w życiu trzeba wejść na górę, czyli w modlitwę, w trwanie w Bogu. Jezus modli się SAM. Modlitwa jest czasem rozeznawania. Czas rozeznawania jest czasem samotności, w której dokonuje się usilne przyzywanie obecności Pana, Jego światła. Wybór zawsze musi być poprzedzony modlitwą i dokonać się na modlitwie. Drugim symbolem – obok góry – jest noc. Jezus „całą noc spędził na modlitwie do Boga”. A w innych wydaniach Biblii czytamy, że Jezus „całą noc TRWAŁ na modlitwie do Boga”. Właśnie noc jest czasem najkorzystniejszym na modlitwę, jest czasem uprzywilejowanym – Jezus najczęściej modlił się w nocy. Noc – czy duchowa, czy emocjonalna, czy egzystencjalna – jest czasem błogosławionym, jest czasem uprzywilejowanym na spotykanie Pana, na przyzywanie Światłości. Noc jest czasem kontemplacji, nie działania, jest czasem powierzania się Panu. Noc jest czasem przygotowywania do jasności widzenia. Noc duchowa, pomimo towarzyszącego jej czasami lęku, poczucia niepewności, zagubienia, nie jest czasem pustki, ale napełniania się Panem, napełniania się Światłością. Warunkiem jest TRWANIE w niej, nie uciekanie. TRWAĆ to znaczy czekać."
tak ja teraz czekam i słucham
"czasami trzeba przejść długą drogę, by nauczyć się SŁUCHAĆ Pana. Słuchanie jest najważniejsze, ono przygotowuje do uzdrowienia. Słuchanie słów Jezusa zawsze łączy się z uzdrowieniem, czyli przywracaniem harmonii i godności. Uzdrowienie ciała, serca, ducha jest konsekwencją otwarcia się na Słowo Jezusa."

[tereska]

Mirakulum,
znasz to?

Orędzie Serca - Anonim brazylijski

We śnie
szedłem brzegiem morza
z Panem,
oglądając na ekranie nieba
całą przeszłość mego życia.
Po każdym z minionych dni
zostawały na piasku dwa ślady -
mój i Pana.

Czasem jednak widziałem tylko jeden ślad
odciśnięty w najcięższych dniach mego życia.
I rzekłem:
,, - Panie postanowiłem iść zawsze z Tobą,
przyrzekłeś być zawsze ze mną;
czemu zatem zostawiłeś mnie samego
wtedy, gdy mi było tak ciężko?''
Odrzekł Pan:
,, - Wiesz, synu, że cię kocham
i nigdy cię nie opuściłem.
W te dni, gdy widziałeś jeden tylko ślad,
ja niosłem ciebie na moich ramionach''.


I w dzisiejszych czytaniach właśnie jest o tym, o miłości Jezusa do nas , która trwa pomimo okrutnych zdarzeń,które odbierają wiarę w to.
A Bóg, wręcz, podpowiada modlitwę na ten czas.

Rz 8,31b-39
Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: „Z powodu ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź”. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.


Ps 109,21-22.26-27.30-31
A Ty, Panie, mój Panie,
ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię,
wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć.
Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy,
zranione jest moje serce.

Dopomóż mi, Panie, mój Boże,
ocal mnie w swej łaskawości.
Aby poznali, że to Twoja ręka,
żeś Ty, o Panie, tego dokonał.

Mirakulum,
znasz to?

Orędzie Serca - Anonim brazylijski

We śnie
szedłem brzegiem morza
z Panem,
oglądając na ekranie nieba
całą przeszłość mego życia.
Po każdym z minionych dni
zostawały na piasku dwa ślady -
mój i Pana.

Czasem jednak widziałem tylko jeden ślad
odciśnięty w najcięższych dniach mego życia.
I rzekłem:
,, - Panie postanowiłem iść zawsze z Tobą,
przyrzekłeś być zawsze ze mną;
czemu zatem zostawiłeś mnie samego
wtedy, gdy mi było tak ciężko?''
Odrzekł Pan:
,, - Wiesz, synu, że cię kocham
i nigdy cię nie opuściłem.
W te dni, gdy widziałeś jeden tylko ślad,
ja niosłem ciebie na moich ramionach''.


I w dzisiejszych czytaniach właśnie jest o tym, o miłości Jezusa do nas , która trwa pomimo okrutnych zdarzeń,które odbierają wiarę w to.
A Bóg, wręcz, podpowiada modlitwę na ten czas.

Rz 8,31b-39
Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: „Z powodu ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź”. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.


Ps 109,21-22.26-27.30-31
A Ty, Panie, mój Panie,
ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię,
wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć.
Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy,
zranione jest moje serce.

Dopomóż mi, Panie, mój Boże,
ocal mnie w swej łaskawości.
Aby poznali, że to Twoja ręka,
żeś Ty, o Panie, tego dokonał.

[Mirakulum]

Och . Panie , ile razy musiałeś nieść mnie ma rękach....

właśnie moja córka , mówi że zna ten wiersz jako piosenkę

Och . Panie , ile razy musiałeś nieść mnie ma rękach....

właśnie moja córka , mówi że zna ten wiersz jako piosenkę