Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator
Piszę ku pokrzepieniu serc małżonków poranionych brakiem miłości i przygnębionych rozpadającymi się związkami.
Moje małżeństwo od samego początku było doświadczone poprzez agresywne zachowanie męża (na co wpływ miało między innymi dzieciństwo), brak odpowiedzialności, wyzwiska, wzajemne obwinianie, nie odcięcie pępowiny z rodzicami z mojej strony. Ból, łzy i poczucie samotności były moim stałym "wiernym" kompanem. Gdy wydawało się, że jest trochę lepiej to był to tylko krótki epizod, po którym następowała kolejna awantura, poniżanie, manipulowanie dzieckiem itd. Dołączył do tego alkohol (praca za granicą, stres, chęć odreagowania). Były spotkania z psychologiem, moja biblioteczka została zaopatrzona w bestselery (np. Dzikie serce, Miłość potrzebuje stanowczości, Urzekająca, Twój Psychologiczny Autoportret, Jak rozmawiać). To nic nie pomogło małżeństwu. Bo jak powiedzieć owieczce z połamanymi nóżkami "przejdź tylko 100 metrów a opatrzę Ci ranę". Jak powiedzieć mężowi "bądź odpowiedzialny za swoje słowa, pozbądź się kompleksów, bądź skałą, która ochrania, nie kupuj piwa" gdy on nie potrafi sam z siebie tego dać choć bardzo by chciał??? I nagle...
Około rok temu mąż zaczął odmawiać codziennie różaniec, potem zaczął studiować książkę Katarzyny Emmerich. Z czasem zaczęły się dziać cuda: Bóg zmienił nas nie do poznania. Od paru miesięcy nie było żadnej awantury, słyszę swoje imię wymawiane pieszczotliwie, mąż odciął się od alkoholu, ma dobry kontakt z dzieckiem (wcześniej dziecko słyszało tak straszne słowa, że nie nadają się, aby je cytować), jest cierpliwy i opanowany. Bóg daje poznać, że tylko dzięki niemu jest taka przemiana, my z siebie nic nie możemy. Tylko On jest w stanie wlać w nasze serca miłość, dobroć, roztropność. Gdy będziemy pokładać nadzieję we własne siły zamiast w Bogu to powrócimy do piekła z przeszłości. Relacja z Bogiem opiera się także na jak najczęstszym spotkaniu w Eucharystii,
słuchamy ciekawych rekolekcji on-line (polecamy rekolekcje prowadzone przez Nikosa Skurasa), trzymamy się różańca jak koła ratunkowego. Mamy świadomość, że to Bóg uzdrowił nasze małżeństwo, i uzdalnia nas do miłości.
Monika36 [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 09:00
Tak jesteście odzwierciedleniem moich słów. Aby uzdrowić małżeństwo- muszą tego chcieć obie strony i gorliwie się razem modlić. Gratuluję i życzę tylko spokojnych, z Bogiem , pełnych miłości dni. Życzę powodzenia i teraz już tylko szczęścia do ostatnich swoich dni.
nałóg [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 09:09
magic.............. jesteście kolejnym potwierdzeniem tego że nic nie robienie ,oczekiwanie tylko na cud na nic sie zda.
Zaczeliście co ś robić,Ty zaczełaś ,jako bardziej świadoma widocznie ,zmieniłas siebie a maż zmienił sie pod wpływem Twoich zmian.
Tylko nie usiądżcie na laurach,nie zatrzymajcie sie w drodze zmian......idżcie do przodu,stale,małymi kroczkami ale do przodu.
Bóg pomaga szczególnie tym co im sie chciało chcieć.
Pracuj ,pracujcie tak jakby wszystko zależało od Was a wyniki i efekty pracy polecajcie Bogu,Jego reżyserce,a efekty Was zaskakiwać będą.
Ale uwżajcie................ "kusy" nie śpi,nie daruje Wam tego zerwania z nim,bedzie z Wami walczył.
Bądzcie czujni.
Pogody Ducha i tak trzymajcie
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 09:56
magic napisał/a:
Piszę ku pokrzepieniu serc małżonków poranionych brakiem miłości i przygnębionych rozpadającymi się związkami.
..magic a myślałem że nic już nie poruszy mego serca..myślałem że jest już wystarczająco gotowe na nowe życie...jednak nadal jest cos w nim..co???...miło sie czyta następne świadectwo jak ludzie ratują związek..jak pielęgnuja to co dał im Bóg..ja modlę się każdego dnia by nadzieja nadal trwała...by ten czas nadszedł...siła w trwaniu..nadzieja na lepsze jutro....wiara w Boga..wiara w miłość
to moja siła...dzisiaj mogę juz napisać tak jestem silny!!!!!
Elżbieta [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 10:42
Monika36 napisał/a:
Tak jesteście odzwierciedleniem moich słów. Aby uzdrowić małżeństwo- muszą tego chcieć obie strony i gorliwie się razem modlić. Gratuluję i życzę tylko spokojnych, z Bogiem , pełnych miłości dni. Życzę powodzenia i teraz już tylko szczęścia do ostatnich swoich dni.
Moniko, nie jest tak jak piszesz, że muszą chcieć obie strony.
Mogą chcieć obie strony, ale nie muszą. Ważniejsze jest coś innego.
Wiara, nadzieja, miłość.
Aby uzdrowić małżeństwo może modlić się gorliwie jedna strona i Pan Bóg również wysłuchuje takich modlitw i również uzdrawia !
Przykładów jest bardzo wiele, tylko o nich tak głośno się nie mówi, ale jest ich bardzo wiele !
Nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy jak bardzo wiele ! To tak ku pokrzepieniu serc strapionych !
Pan Bóg wysłuchuje naszych cierpliwych modlitw zawsze.
Cierpliwych wysłuchuje Bóg !
Cierpliwa modlitwa jest dla Boga czułością, jeśli można tak to nazwać, bo można inaczej nazwać ! Chwała Panu.
W ręku Bożej Opatrzności jest każde SAKRAMENTALNE MAŁŻEŃSTWO.
Gubimy tylko wiarę,
gubimy nadzieję,
i gubimy miłość.
Trzeba odnaleźć wiarę (w Jezusa),
odnaleźć nadzieję
i odnaleźć miłość.
Sakrament Małżeństwa istnieje tylko w odniesieniu do Jezusa i każde małżeństwo sakramentalne jest uzdrowione i ożywiane - jeśli co najmniej jedno z małżonków tego pragnie. Czas, cierpliwość, mądrość i modlitwa, rozeznanie i odwaga.
Siłę daje Nasz Pan Jezus Chrystus.
Magic, Wszystkiego Dobrego !
Dla Was i dla Wszystkich - Fala jest morzem
Ostatnio zmieniony przez Elżbieta 2009-01-27, 11:19, w całości zmieniany 2 razy
NORBERT [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 11:18
Elżbieta napisał/a:
Trzeba odnaleźć wiarę (w Jezusa),
odnaleźć nadzieję
i odnaleźć miłość.
..zgodze sie z toba Elżbieto..i dodam tylko tyle ..i trzeba zaufac miłości nie partnerowi bo pewnie nieraz trudno- lecz zaufac własnie tej miłości że z moca Boską jest w stanie wszystko przemienić...tylko na początek trzeba chęci by odnależć tą miłośc bo nikt za nas tego nie zrobi- prawda???
Elżbieta [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 11:23
Norbert, bez Jezusa Chrystusa nie ma sakramentalnego małżeństwa.
W odniesieniu do Chrystusa - masz Sakrament, masz łaskę Sakramentu, masz więc narzędzie, tylko użyj go! I chyba robisz to cały czas.
Posłuchaj Fala jest morzem, bo warto !
Z Bogiem! Pozdrawiam
Jak fala ku morzu, tak ja ku Tobie
Dobry Boże, proszę, rozjaśnij mi tę drogę
Niech w mroku nie gaśnie nadziei horyzont
Niech niepewności kilometry jak najszybciej miną
Nagle z wiatrem przypłynął taki cichy głos:
Fala jest morzem
Morze jest falą
Falą jesteś ty
Wypłyń na głębię
Nie bój się więcej
Zacznij prawdziwie żyć
Jak fala ku morzu, tak ja ku Tobie
Dobry Boże, proszę, otwórz oczy moje
Bym wreszcie przejrzał Twoimi oczami
Bym się nie ścigał już więcej z innymi falami
Nagle z wiatrem przypłynął taki cichy głos:
Fala jest morzem
Morze jest falą
Falą jesteś ty
Wypłyń na głębię
Nie bój się więcej
Zacznij prawdziwie żyć
Monika36 [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 21:33
Och Elżbieto gdyby tak było , to tyle małżeństw by się nie rozpadło, nawet jak jedna strona żarliwie się modliła.
Elżbieta [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 21:47
Moniko, nie ma ROZPADU sakramentu.
Jest jedynie niewykorzystanie daru Boga jakim jest łaska Sakramentu Małżeństwa.
Czy łaska jest potrzebna tam gdzie jest wszystko dobrze, czy raczej tam gdzie są trudności?
Chmurka [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-27, 23:10
Elżbieta napisał/a:
Moniko, nie jest tak jak piszesz, że muszą chcieć obie strony.
Mogą chcieć obie strony, ale nie muszą. Ważniejsze jest coś innego.
Wiara, nadzieja, miłość.
Aby uzdrowić małżeństwo może modlić się gorliwie jedna strona i Pan Bóg również wysłuchuje takich modlitw i również uzdrawia !
Przykładów jest bardzo wiele, tylko o nich tak głośno się nie mówi, ale jest ich bardzo wiele !
Nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy jak bardzo wiele ! To tak ku pokrzepieniu serc strapionych !
Pan Bóg wysłuchuje naszych cierpliwych modlitw zawsze.
Cierpliwych wysłuchuje Bóg !
Cierpliwa modlitwa jest dla Boga czułością, jeśli można tak to nazwać, bo można inaczej nazwać ! Chwała Panu.
Elu, dziękuję Ci za pokrzepienie mego serca w tym trudnym dla mnie czasie...
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-28, 09:50
To i może ja pokrzepię czyjeś serce, bo musze powiedziec, że mój mąż niczego nie chciał...ani ode mnie , ani od Bga. To ja sama chciałam, to ja sama sie uparłam, to ja sama zakasałam rękawy , to tylko ja weszłam w koalicje z Bogiem i juz było nas dwóch do tego "tanga"....ja i Bóg.....I to bez pomocy mojego męza i Jego chcęci i wsparcia moje małżeństwo przez Boga zostało uratowane .
Oczywiście najpierw ja !! Więc najpierw mnie Bóg poprowadził do przemiany ( na wszystkich płaszczyznach rozwoju!), a pewnie pod moim wplywem, mojej przemiany zaczęło przemieniac się wszystko wokól mnie....także mój mąż. Nie miał chęci...ale też i nie miał wyjścia, bo jak zaczęła sie kręcić ta potężna machina modlitwy, wsparcia i prowadzenie przez Boga....to siła tak potężna, że wciąga wszystko do radosnego , milosnego "tańca" !
Powodzenia i wiary w potęgę i moc Boga !! EL.
Monika36 [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-28, 10:36
El. Pewna jesteś tego , że jest z Tobą z miłości ? Może nie umie odejść i poświęca się dla dzieci .Jaką masz gwarancję ?
Agnieszka [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-28, 12:50
El, może napisz szersze świadectwo , jak wyglądały Wasze relacje wcześniej , co było najtrudniejszym problemem , jak bylo w trakcie naprawy i po
EL. [Usunięty]
Wysłany: 2009-01-28, 15:09
Moja świadectwo od dwóch lat jest w dziale Świadectwa na naszym forum. EL.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."
"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
