Gloria in excelsis Deo!

Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  KanałyKanały  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  NewsNews
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
 Ogłoszenie 

12 kroków do wolności Uczta - Za Stołem Słowa - ks. Michał Muszyński | Słowo Boże na dziś | Ciężki krzyż | Róże różańcowe
"Ja ... biorę Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci."
Ogniska Wiernej Miłości Małżeńskiej SYCHAR:
Warszawa | Poznań | Żory | Zielona Góra | Bonn | Opole | Gorzów Wlkp | Kraków | Trójmiasto | Rzeszów | Chicago | Szczecin | Bydgoszcz | Lublin | Wrocław

ZAPRASZAMY do zgłaszania modlitewnych intencji za małżonków Siostrom Matki Bożej Miłosierdzia
Rekolekcje - Łagiewniki 2010: Uzdrowić zranione życie | Zamienić ranę w perłę | Zobacz kim jesteś - cz. 1 | cz. 2 | O przebaczeniu
Błogosławieństwo Księdza Biskupa Andrzeja Czai - ordynariusza diecezji opolskiej dla naszej Wspólnoty >>

Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator

Poprzedni temat «» Następny temat
Odbudowywanie
Autor Wiadomość
rot
[Usunięty]

Wysłany: 2006-09-19, 08:58   

Był tutaj ciągnięty temat obrączek... jako, że zostałem przeniesiony za biurko... i nie będe wykonywał juz prac niebezpiecznych wczoraj odszukałem w domu swoją obrączkę. TAK po ponad dziesięciu latach mam zamiar założyć ją ponownie. Może i w związku z przeżyciami których doświadczyłem... w Leśniowie napewno będę miał już obrączkę... a teraz zastanawiam się co z nią zrobić bo chyba się "skurczyła" albo jakieś inne cóś... muszę iść z nią do jubilera chyba ;-) .

[ Dodano: 2006-09-26, 08:40 ]
No i się stało... od wczorajszego popołudnia zacząłem ponownie nosić obrączkę... wszyscy w domu są zdziwieni... żona zauważyła już w samochodzie, że mam na paluchu coś świecącego, a dzieciaki wieczorkiem przy kolacji... teraz już jej nie zdejmę :->
 
     
jana42
[Usunięty]

Wysłany: 2006-10-31, 15:57   

Jestem cala hepi, ze trafilam na ta strone. Od kilku dni szukalam w internecie jakiejs strony zwiazanej z separacja, rozwodem, powrotem..... Wasze listy czytalam do 6 rano, a po obudzeniu nie poszlam sie jeszcze wykapac - czytam was i czuje wielka ulge, ze moje szarpanie sie z myslami jest jakby naturalnym procesem i nie trzeba podejrzewac sie o chorobe psychiczna :mrgreen:
Podziwiam wszystkich, ktorzy walcza o swoje malzenstwo. Jestescie dla mnie wielcy.
To dzieki wam poczulam w sobie wiecej sily i sensu by tez walczyc o swoje malzenstwo - tylko, ze jestem jakby po drugiej stronie bo to ja bylam ta, ktora odeszla i maz od 3 lat stara sie, zebym do niego wrocila. Przezywam straszne hustawki nastrojow. Od euforii, ze dobrze zrobilam odchodzac od meza po totalne doly, ze jestem podla. W piatek idziemy do psychologa i nie wiem jak bedzie.
Jest mi bardzo potrzebne wsparcie i dostaje je od was, czytajac o waszych przezyciach.
Bog mnie do was przyprowadzil i dzieki mu za to.
Ten dzial "Odbudowywanie" jest bardzo potrzebny bo zycie to niekonczaca sie opowiesc i z kazdej bajki mozna sie wiele nauczyc. I ciesze sie, ze te bajki nie koncza sie na zasadzie ....I ZYLI DLUGO I SZCZESLIWIE...... Ja zawsze bylam ciekawa jak wyglada takie szczesliwe zycie i zawsze mialam zal do autora bajki, ze nie napisal wiecej.
W waszych bajkach jest samo zycie - ucze sie - piszcie, piszcie, piszcie. Polece ta strone wszystkim, komu sie da :-D Zycze wszystkim szczesliwego zycia.
 
     
wabona
[Usunięty]

Wysłany: 2006-10-31, 16:26   

Jano, tak się cieszę, że zjawił się ktoś, kto jest "z drugiej strony". To rzeczywiście Bóg Cię tu przyprowadził. Twój mąż też jest wielki - trwa od trzech lat - to długo i .....mam taką cichutką nadzieję, że się Wam uda... Bo to naprawdę warto.
Jano, pisz też tu o Waszym kryzysie. Myślę, że Twoje doświadczenia też tu wniosą coś pozytywnego.

Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Ania
 
     
Goszka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-10-31, 16:38   

Ania ma racje...

Czytasz tu rozne historie, zdarzajace sie ludziom, a my chcielibysmy wiecej o Tobie sie dowiedziec.
Bardzo sie ciesze, ze jestes z nami i masz szanse (ogromna!), aby naprawic swoje malzenstwo, bo przeciez maz kocha i czeka. Jestem przekonana, ze wrocisz do niego.

Pozdrawiam Cie goraco.

Malgorzata
 
     
Mateusz
[Usunięty]

Wysłany: 2006-10-31, 18:05   

Najważniejsze, byście oboje chcieli odbudowy :-)
Nie oczekuj fajerwerków, bo przed Wami ciężka praca, odbudowywanie, pewnie nawet przypomnienie tego, bo było złe...
Ale cieszę się, że się tu pojawiłaś, bo mam nadzieję, że kiedyś moja połóweczka będzie chciała tak jak Ty... :-)
 
     
jana42
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-02, 15:29   

W dziale "Rozwod czy ratowanie..." napisalam troche o sobie.
Jutro idziemy do psychologa i bede mogla powiedziec cos wiecej. Troche mi mina zrzedla jak dowiedzialam sie, ze warunkiem terapii malzenskiej jest wspolne mieszkanie. :-/ Nie bylam przygotowana na taka ewentualnosc i jestem troche :roll: ........Poprostu boje sie, ze jak zamieszkamy razem to wroca stare nawyki i nie zdazymy dojsc do etapu umiejetnego sluchania sie. Ze znow emocje wezma gore i nie poradzimy sobie, ze znow sie zatne i nie popuszcze.... Wprawdzie te trzy lata rozlaki wyciszyly mnie troche ale mozliwe, ze dlatego, ze nie ma punktow "zapalnych". Ciagle jestem pelna obaw, ale jestem otwarta na przyjecie rad psychologa i stosowania sie do nich. Wczoraj rozmawialam z mezem o moich watpliwosciach i udalo mi sie zachowac spokoj. Przyznam, ze maz bardzo ostroznie ze mna rozmawial, zeby mnie nie zniechecic i nie urazic. Powiedzial jednak, ze tez ma obawy jak to bedzie bo on tez niechcialby zeby sytuacja sie powtorzyla. Zapytalam go dlaczego tak uparcie dazy do tego, zebysmy znowu byli razem skoro on wie ze ja go nie kochalam? Odpowiedzial, ze liczy na to , ze jak sie dobrze zrozumiemy to wierzy, ze bedzie fajnie bo w naszym zwiazku bylo wiele sytuacji, ktore swiadczyly o tym, ze nie byl mi obojetny. Powiedzialam mu, ze rzeczywiscie nie jest mi obojetny ale nie umie powiedziec czy go pokocham. Odpowiedzial, ze on nie oczekuje jakiejs romantycznej milosci rodem z ksiazek czy filmow, ze dla nie go wystarczy jak bedziemy w zyciu patrzec w jednym kierunku i ze bedziemy sie nawzajem szanowac. Przyznal, ze wiee razy postapil bardzo zle i ze tego zaluje. Ja wierze w jego dobre checi ale same checi to za malo - troche go znam i wiem, ze czesto jego checi i obietnice nie mialy pokrycia w tym co robil. Ja tez mu powiedzialam, ze nie wszystko z mojej strony bylo w porzadku i ze sami sobie z tym nie poradzimy i zobaczymy co na to powie psycholog. Nic wiecej nie wiem..... Pozdrawiam
Ostatnio zmieniony przez 2006-11-02, 16:01, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Goszka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-02, 21:48   

Kochana jano...
obyscie trafili na dobrego psychologa.
Tego Wam bardzo zycze.
Masz watpliwosci co do zdrowia psychicznego meza - powinno sie wszystko wyjasnic. Ale jesli nawet okaze sie, ze ma jakies zaburzenia to co wtedy - zostawisz go? Czy tak to sobie wyobrazasz?
Bierzesz tez pod uwage mozliwosc ulozenia sobie zycia z kim innym dlatego zaczelam watpic czy Wasz zwiazek jest sakramentalny... Hmm.....
Zauwazylas pewnie, ze tu na forum ludzie w zasadzie nie rozpatruja takich opcji... Staramy sie byc wierni swoim wspolmalzonkom, nawet jesli oni nie sa, nawet jesli odchodza... Wtedy pozostaje czekac i modlic sie o powrot "marnotrawnego"... Chcemy tez przede wszystkim zmieniac siebie, bo czasem zsylajac nam taki czy inny krzyz Pan chce nas naprawic, nie naszych wspolmalzonkow tylko nas, bo za bardzo oddalilismy sie od Niego...
Wybacz to moje wymadrzanie sie, ale ja tylko uwaznie czytam co pisza kolezanki i koledzy i ucze sie, ucze i jeszcze raz ucze nie popelniac wiecej bledow w malzenstwie - po prostu ucze sie prawdziwie kochac.

Serdecznie pozdrawiam i napisz koniecznie jak bylo na terapii. :-D
 
     
jana42
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-05, 12:46   

W dziale "Rozwod czy......." napisalam o pierwszym kontakcie z psychologiem i mysle, ze tylko w tym dziale bede pisac wiecej bo ciagle mam dylemat czy ratowac czy rozwiesc sie. Wiadomo, ze tutaj kazdy chce ratowac malzenstwo - ja tez chce ale nie wiem co przyniesie terapia wiec pozostaje mi nadzieja, ze moje malzenstwo da sie uratowac. Pozdrawiam.
 
     
Paolo27
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-21, 13:27   

Mam nadzieje,ze Wam sie udalo jana42.
Wracajac do poprzednich wypowiedzi,to ja z zona rowniez przechodzilismy kryzys,a wlasciwie,to tak na prawde jeszcze go przechodzimy czasami. Najwazniejsze moim zdaniem jest poprostu natychmiastowe odciecie kontaktu z kochankiem/ka. Wierzcie mi,ze to pomoglo.Nie powiem,ze bylo latwe,ale pomaglo. Ja znalazlem z pomoca Boza w sobie luke,ktora wykorzystalem.
Pozdrawiam
 
     
roki
[Usunięty]

Wysłany: 2007-05-11, 14:20   

Chciałe troche reanimowac temat jak to jest wlasciwie z ta odbudowa małżeństwa. Wiadomo decyzja musi byc wspolna wizyta u psychologa ok terapia tez ale co dalej jak to widzicie? Roki
 
     
Paulina
[Usunięty]

Wysłany: 2007-05-17, 18:55   

Czesć, ja a właściwie my próbujemy odbudować małżeństwo po zdradach, jest to bardzo cięzkie, czasami myślę że niemożliwe. Mąż nie zgodził się na wspólną terapie bo poweidział, że sami damy rade. Nie wiem czy damy. Jedyne co jest pozytywne to to że razem modlimy się i często przystępujemy do sakramentu pokuty. Mam nadzieję, że Bóg nas uleczy!
 
     
Tadeusz
[Usunięty]

Wysłany: 2007-05-17, 21:35   

Paulinko napisałaś w jednym zdaniu całą esencję drogi do dobrego małżeństwa.
"Jedyne co jest pozytywne to to że razem modlimy się i często przystępujemy do sakramentu pokuty"
Właśnie tak mówił P. Guzewicz w Górce klasztornej: wspólna modlitwa, wspólna, częsta eucharystia to najważniejsze elementy aby małżeństwo było trwałe !

Jesteście na dobrej drodze :-D
 
     
Agnieszka2
[Usunięty]

Wysłany: 2007-08-07, 14:39   

Czy ktoś wie, co sie dzieje z Beatą - dawniej Zagubioną? Bardzo dawno jej nie było. Mam nadzieje, że nie dlatego, ze jest tak źle, tylko dlatego, że jest tak dobrze, ze potrzeby zaglądania tutaj nie ma.
 
     
Krysta
[Usunięty]

  Wysłany: 2008-01-18, 22:00   Re: Nodszenie obrączki jako jeden z fundamentów małżeństwa

[quote="Andrzej"]Rot, obrączka wbrew temu co się powszechnie o niej sądzi odgrywa bardzo poważną rolę. Nie jest jakimś magicznym amuletem, ale docenianie jej znaczenia w kontekście wiary jest nie do przecenienia.
Niestety nie dla wszystkich. Mój mąż mnie zdradza z inną kobietą i obrączki nie zdejmuje. A ona doskonale wie, że jest w związku małżeńskim, także jak widać dla niektórych nic to nie oznacza. Dla mojego męża obrączka na palcu jest tylko formą obrony przede mną, bo twierdzi, że mnie nie zdradza przecież nosi obrączkę :-(
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group

To naprawdę bardzo ważna ankieta zwolenników in vitro - włącz się!
Możesz w niej wyrazić swój sprzeciw głosując przeciw petycji...




Stanowisko Episkopatu Polski:

"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."













"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
"To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b)
"Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)



To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!









Jan Paweł II:

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.





Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"

Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9