[zuza]

[Andrzej]

[kasia]

Zuza, wydaje mi się, że jeśli mówisz, że "na wszystko jest miejsce i czas właściwe" masz na myśli m. inn. swoje poznanie PRAWDY, tak? No bo chyba nie będziemy wyznaczać czasu na głoszenie JEJ, szczególnie, że została objawiona już 2000 lat temu, spisana i dzień w dzień czytana w niezmienionej wersji, ciągle ta sama treść.. Ewangelia wg. św....
Poznanie ułatwia postawa.. pastuszka, czy też prostego celnika, tego, który powiedział, ok. zostawiam wszystko i lecę za Tobą.. zanim cokolwiek zrozumiał bez słowa wstał i poszedł za Nim i wiesz.. nie zawiódł się

Zuza, wydaje mi się, że jeśli mówisz, że "na wszystko jest miejsce i czas właściwe" masz na myśli m. inn. swoje poznanie PRAWDY, tak? No bo chyba nie będziemy wyznaczać czasu na głoszenie JEJ, szczególnie, że została objawiona już 2000 lat temu, spisana i dzień w dzień czytana w niezmienionej wersji, ciągle ta sama treść.. Ewangelia wg. św....
Poznanie ułatwia postawa.. pastuszka, czy też prostego celnika, tego, który powiedział, ok. zostawiam wszystko i lecę za Tobą.. zanim cokolwiek zrozumiał bez słowa wstał i poszedł za Nim i wiesz.. nie zawiódł się

[zuza]

[SOBEK]

Czytam WASZE wypowiedzi na temat"byłego męża" i rodzą się we mnie różne odczucia którymi jeśli mi pozwolicie to "podzielę" się z WAMI. Odnoszę czasem wrażenie,że niektóre osoby piszące tu na forum traktują swoje małżeństwa jakby to było"COŚ" co można traktować w ten sposób jak niegdyś śpiewała Kasia Sobczyk"...jesteś to jesteś a jak cię nie ma to też niewielki kram..." To ZWIĄZEK POMIĘDZY DWOJGIEM LUDZI,KTÓRYCH MOŻE ROZŁĄCZYĆ TYLKO ŚMIERĆ. Osoby,które śmierć rozłaczyła nigdy nie mówią:"moj były mąż" tylko "mój świętej pamięci mąż lub wymieniają jego imię".Jak więc można mówić o swoim mężu,który żyje"moj były mąż".Do zawarcia związku małżeńskiego trzeba DOJRZEĆ.Nie można myśleć,że "jakoś to póżniej po zawarciu ślubu i ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI MAŁŻENSKIEJ będzie".Nikt nikogo nie PRZYMUSZA do pójścia przed OŁTARZ lub USC i zawarcia PRZYSIĘGI MAŁŻENSKIEJ. Jeśli taki FAKT ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI MAŁŻENSKIEJ ZAISTNIAŁ to nie ma nic"BYŁEGO" tylko zawsze jest.Dziwi mnie fakt,że to właśnie w większości kobiety uskarżają się na tym forum na swoich mężow. Ja wiem,że nieraz niewiele da się zrobić"DLA DOBRA SPRAWY"ale kobieta w której widać jakby "część MARYJI"(jak twierdzi o.JAN GÓRA)nie miała większego wpływu na atmosferę rodziny.Przepraszam za ten długi"wykład" ale NAPRAWDĘ WARTO PRÓBOWAĆ UZDRAWIAĆ MAŁŻEŃSTWO.SZCZĘŚĆ BOŻE!

Czytam WASZE wypowiedzi na temat"byłego męża" i rodzą się we mnie różne odczucia którymi jeśli mi pozwolicie to "podzielę" się z WAMI. Odnoszę czasem wrażenie,że niektóre osoby piszące tu na forum traktują swoje małżeństwa jakby to było"COŚ" co można traktować w ten sposób jak niegdyś śpiewała Kasia Sobczyk"...jesteś to jesteś a jak cię nie ma to też niewielki kram..." To ZWIĄZEK POMIĘDZY DWOJGIEM LUDZI,KTÓRYCH MOŻE ROZŁĄCZYĆ TYLKO ŚMIERĆ. Osoby,które śmierć rozłaczyła nigdy nie mówią:"moj były mąż" tylko "mój świętej pamięci mąż lub wymieniają jego imię".Jak więc można mówić o swoim mężu,który żyje"moj były mąż".Do zawarcia związku małżeńskiego trzeba DOJRZEĆ.Nie można myśleć,że "jakoś to póżniej po zawarciu ślubu i ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI MAŁŻENSKIEJ będzie".Nikt nikogo nie PRZYMUSZA do pójścia przed OŁTARZ lub USC i zawarcia PRZYSIĘGI MAŁŻENSKIEJ. Jeśli taki FAKT ZŁOŻENIA PRZYSIĘGI MAŁŻENSKIEJ ZAISTNIAŁ to nie ma nic"BYŁEGO" tylko zawsze jest.Dziwi mnie fakt,że to właśnie w większości kobiety uskarżają się na tym forum na swoich mężow. Ja wiem,że nieraz niewiele da się zrobić"DLA DOBRA SPRAWY"ale kobieta w której widać jakby "część MARYJI"(jak twierdzi o.JAN GÓRA)nie miała większego wpływu na atmosferę rodziny.Przepraszam za ten długi"wykład" ale NAPRAWDĘ WARTO PRÓBOWAĆ UZDRAWIAĆ MAŁŻEŃSTWO.SZCZĘŚĆ BOŻE!

[wito]

Masz rację Sobku - warto prubować ratować małżeństwo.
Ale należy zwrócić uwage na jeden fakt - przebaczyć można w pojedynkę. DO pojednania potrzeba już dwojga. A do ratowania zwiazku - konieczna jest dobra wola obu stron.
Masz rację też że przed Bogiem nic nas juz nie rozłączy.
Ale w sądzie - decyduje sędzia. El pisała jak małżeństwo jej koleżanki Kasi wbrew jej woli zostało rozwiazane - z winy męża.
W myśl sakramentu ich małżeństwo trwa.
W myśl prawa cywilnego nie istnieje.
Jeżeli dajmy na to Kasia użyje określenia - były mąż w rozmowie z przyjaciółką, która zna imię jej męża być może bedzię to niestosowne.
Jeżeli dajmy na to Kasia użyje określenia - były mąż w sądzie, urzędzie, banku - bedzie to jasne określenie sytuacji w której sie znajduje.
Miej proporcjum Mocium Panie.

Masz rację Sobku - warto prubować ratować małżeństwo.
Ale należy zwrócić uwage na jeden fakt - przebaczyć można w pojedynkę. DO pojednania potrzeba już dwojga. A do ratowania zwiazku - konieczna jest dobra wola obu stron.
Masz rację też że przed Bogiem nic nas juz nie rozłączy.
Ale w sądzie - decyduje sędzia. El pisała jak małżeństwo jej koleżanki Kasi wbrew jej woli zostało rozwiazane - z winy męża.
W myśl sakramentu ich małżeństwo trwa.
W myśl prawa cywilnego nie istnieje.
Jeżeli dajmy na to Kasia użyje określenia - były mąż w rozmowie z przyjaciółką, która zna imię jej męża być może bedzię to niestosowne.
Jeżeli dajmy na to Kasia użyje określenia - były mąż w sądzie, urzędzie, banku - bedzie to jasne określenie sytuacji w której sie znajduje.
Miej proporcjum Mocium Panie.

[zuza]

To nie jest problem Kasi!!!!




A zdradzacze mają gdzieś!!!!!

Kasię z jej wydumanym problemem.

To nie jest problem Kasi!!!!




A zdradzacze mają gdzieś!!!!!

Kasię z jej wydumanym problemem.

[wito]

Zdradzacze mówią - Sakrament nie ma znaczenia - znam to z autopsji.
I nie ma dla nich problemu mówienie BYŁY.
Dla nas ma bo dyskutujemy na ten temat.

Zdradzacze mówią - Sakrament nie ma znaczenia - znam to z autopsji.
I nie ma dla nich problemu mówienie BYŁY.
Dla nas ma bo dyskutujemy na ten temat.

[Ola2]

DO ANDRZEJA

„Osoba pragnąca ratować małżeństwo po rozwodzie, kochająca swojego trudnego małżonka nigdy nie powie o swoim trudnym współmałżonku, że jest byłym mężem czy żoną.”

No to jestem wyjątkiem. Takim potwierdzającym regułę?

„I wcale nie jest tak, by ktokolwiek w dzisiejszym świecie kogokolwiek zmuszał do mówienia "mój były/-ła" strasząc jakimiś sankcjami.”

Robię to z własnej woli, aczkolwiek niechętnie. Tylko wtedy, gdy jest uzasadnione sytuacją.

„Są czasy w historii, okoliczności, sprawy, które wymagały bez porównania większej odwagi, by dawać świadectwo wierności.”

Daję świadectwo, bo jestem i wierna, i odważna. Ty świadczysz, ja świadczę – każde na swój sposób, najlepiej jak potrafi.

„Również doświadczałem traumy rozwodowej i nigdy mi do głowy nie przyszło, żeby dawać małżonce dowód do ręki, że ja już jej nie kocham.”

Ja daję inne dowody, ale on żadnych nie chce widzieć. Miesiąc temu zarzucił mi, że przez okres kryzysu nie powiedziałam mu, że go kocham. No taką ma facet sklerozę. Nie mam okazji zwracać się do niego „hej, były mężu”. Chociaż zdarzyło mi się powiedzieć pieszczotliwie „esiu”, bo na „kotku” zareagował strasznie nerwowo.

„Mówienie "mój były/-ła" to rezygnacja z jednego z przejawów wierności z obawy przed opinią publiczną. To argument dla współmałżonka i otoczenia, sygnał, że "wszystko skończone".

Nie obawiam się opinii publicznej, czego dowodem jest, że wsadzam łapę w paszczę lwa.
I to nie jest żaden sygnał dla „mojego” otoczenia.

„Mało tego, Bóg pragnie, żeby o tym fakcie świadczyć na każdym kroku, szczególnie gdy zajdzie taka potrzeba, demaskować i prostować te szkodliwe dla sprawy uzdrawiania małżeństw fałsze.”

Spoko, Andrzeju, dajesz świadectwo, prostujesz, demaskujesz… Wierzę Ci, że to robisz na forum.
I pozostaję przy swoim zdaniu, że mówiąc „były mąż”, nie wypieram się Boga.

"Były mąż" i tłumy krewnych i znajomych na ślubie cywilnym naszego sakramentalnego małżonka z inną osobą, gratulacje z powodu "ułożonego życia" - tak wszystko w podobnej mierze składa się na to co Jan Paweł II nazywał cywilizacją śmierci - aprobatą zdrady, odstąpieniem od zasad, przykazań. Warto się zastanowić jakie jeszcze zachowania, postawy godzą w sakrament małżeństwa, by i na nie zwrócic uwagę ludzi (społeczeństwa) i pobudzić do refleksji.”

Miło mi, że moje wywody przyczyniły się do tak konstruktywnych wniosków. Bo to do czego doszedłeś, to jest właśnie realne i blokuje proces uzdrawiania. A więc, co jeszcze, Twoim zdaniem, sprzyja?

„Wiesz dobrze Aniu, że małżeństwo będzie uzdrowione tylko wtedy, kiedy w sercach małżonków sakramentalnych zagości łaska Boża. Ale by tak się stało serce musi być czyste - wolne od grzechu i nieprzebaczenia, wierne Bożemu nauczaniu.”

No to już wiem, dlaczego moje małżeństwo nie może być uzdrowione – bo użyłam w kilku sytuacjach sformułowania „były mąż”. A jak jest u Ciebie?

„Mówienie wyzwalającej Prawdy w niczym nie przeszkadza i nie opóźnia innych działań.”

Oczywiście, że nie. Jak również mówienie „były mąż”.

”Jednak najważniejsze przy naszym charyzmacie jest głoszenie prawdy o małżeństwie sakramentalnym w oparciu o Słowo Boże - naukę Jezusa.”

Naszym charyzmacie? To znaczy czyim? No przecież ja nie mam charyzmatu.

„Bez Boga nie mamy szans na uratowanie małżeństwa.”

Prawda w najczystszej postaci, której NIKT na forum nie neguje.

„Dlatego, że nie śpi i ma nas szczególnie na celowniku, trzeba o tych przeszkodach, zagrożeniach głośno mówić.”

No to mów, działaj Andrzeju, na razie tylko piszesz.

„Widać jak bardzo zakorzeniło się w ludzkich sercach to kłamstwo ("była żona/były mąż"- milony razy powtarzane, że w końcu odpbierane jest jak... prawda.”

Gdzie, Andrzeju, widać, że właśnie te słowa szerzą epidemię? Na jakiej podstawie tak sądzisz?
W swoim życiu, może usłyszałam kilka razy, a żyję dość długo.

”Pytanie za 10 punktów!
Jeśli jakiegoś ojca sąd pozbawi praw rodzicielskich, to taki ojciec już nie ojciec, tylko "były tatuś". Prawda czy fałsz?”

Otrzymujesz za odpowiedź 10 punktów, ale Ania też.
Można się jeszcze zapytać o siostrę, brata, wujka, stryjka…

Nie słyszałem nigdy, by ktoś kiedykolwiek użył takiego określenia "były tatuś', a przecież z istotowego punktu widzenia obie sytuacje dot. relacji ojciec - rodzony syn i żona sakramentalna - mąż sakramentalny są adekwatne.

”Pytanie za 10 punktow!
A jak w takich sytuacjach (pozbawienia praw rodzicielskich) zwykło się mówić lub powinno się mówić o rodzonym ojcu czy rodzonej matce? Były ojciec, była matka, byłe dziecko...?”

No to już razem masz 20 p., ale Ania też. Remis.

„Nie to jest tu osią różnicy pogladów, że małżeństwo sakramentalne w sercu nadal istnieje, ale wyrażenie tej prawdy na zewnątrz!”

No coś takiego, bo myślałam, że jednak w sercu. Coś w Ewangelii było na temat: pokornych, cichych… i coś o faryzeuszach…

”Jednocześnie chciałem zwrócic uwagę na fakt socjologiczny, że kłamstwo powtarzane wielokrotnie funkcjonuje w odbiorze społecznym jako prawda.”

Kłamstwo - tak, ale słowa „były mąż” – nie.

„i inne kłamstwa zaśmiecające serce człowieka są przeszkodą na drodze do uzdrowienia (człowieka) małżeństwa”.

Jakie „inne”? Myślałam, że nadal szukamy tych innych, ale ciągle wracamy do tego samego, o którym już wyraziliśmy opinie i każdy został przy swoim zdaniu.

„W tym świetle dokonalem rozpoznania tego tak bezwiednie często powtarzanego szkodliwego dla małżeństw kłamstwa: "mój były mąż".

Przedstaw bardziej dokładnie badania, które przeprowadziłeś.

”A co tu jest złego w sposobie przekazywania Mądrości Bożej?”

Andrzeju, zapomniałeś przy przekazywaniu być roztropnym jak wąż, bo to czy jesteś nieskazitelny jak gołąb, nie jestem w stanie stwierdzić za pośrednictwem forum.

„Zuza, nie martw sie, ten gość w kablówce jak mu tak powiesz - zrozumie Cię doskonale.”

Wszystko zależy, czy tego dnia będziesz w pionie, czy w dole. Przy pionie – będziecie się śmiać oboje. Przy dole – Ty się po tych słowach rozpłaczesz, a facet zwieje. Może rzeczywiście pobudzi go do refleksji, ale czy na pewno do takiej, jakbyśmy sobie życzyli?

„mój mąż, który się ze mną rozwiódł"

Nie będę tego określenia stosować, bo już czytając go, czuję się ponownie upokorzona.
Wcześniej już napisałam na temat tego określenia, że nie jest prawdziwe (prawdziwe jest "mąż, który porzucił mnie dla innej kobiety) i zgodne z poglądami katolików (przecież nie ma w kościele rozwodów).

„Naprawdę ten zwrot może zrobić karierę tu na Ziemi, gdy go rozreklamujemy.

Przykro mi nie będę go reklamować. Dla mnie jest on bez sensu. Ale chętnie pokibicuję, bom ciekawa jest Waszych dalszych działań. Ankieta chyba nie jest jednorazową akcją?

Widząc wyniki ankiety - chętnych nie zabraknie.”

Te kilkanaście osób? No to zajmie Wam to jakieś kilkaset lat?


DO BASI

”Czy powinnam już zacząć ubolewać, że nie jestem doświadczona i w ogóle nie mogę mówić o „byłym mężu”?

Kochana, Ty powinnaś się cieszyć, a nie ubolewać!!!!

„I dzięki za tak „wyczerpującą” wypowiedź, tylko wytłumacz mi o co w niej tak naprawdę chodzi?
Straciłam wątek”

Zauważyłam. Ja na Twoim miejscu przeczytałabym jeszcze przynajmniej raz, może dałoby się wtedy go znaleźć.


DO KASI

Brawo, Kasiu, Ty nie straciłaś wątku, nawet go podjęłaś, odpowiadając na post Wita.

DO BASI PONOWNIE

”Nie mam nic do powiedzenia o "byłym mężu". Nawet "byłą żoną" jeszcze nie byłam.”

A ta uparta. Basiu, Ty masz się cieszyć, że nie byłaś.

”Kto wie co przede mną jeszcze?”

A uchowaj Panie Boże Basię przed takimi „doświadczeniami” jak nasze.
Basiu, coraz bardziej niepokoję się o Ciebie. Czyżby „zaszerzyłam” w Tobie mentalność rozwodową?!

DO CA

”No i oczywiście myślę tu o tych zdradzonych, którzy mają świadomość nierozerwalności małżeństwa zawartego sakramentalnie, bo jakże często zdarza się, że osba, której małżeństwo formalnie sie rozpadło, rozbija kolejne.”

Tak, mam świadomość. O Matko!!! Rozbijam już jakieś małżeństwo?!

„I chciałam dodać, że są katolicy, którzy na śluby cywilne zdradzaczy nie chodzą.”

Nieliczne wyjątki. Wyjątki potwierdzające regułę?


DO ANI

Z przyjemnością przeczytałam etymologię wyrazu „małżeństwo”. Fajne.


DO SOBKA

„Odnoszę czasem wrażenie,że niektóre osoby piszące tu na forum traktują swoje małżeństwa jakby to było"COŚ" co można traktować w ten sposób jak niegdyś śpiewała Kasia Sobczyk"...jesteś to jesteś a jak cię nie ma to też niewielki kram..."

O rany! A gdzie Ty to wyczytałeś?! Jeśli między linijkami, no to źle odczytałeś.

„Jak więc można mówić o swoim mężu,który żyje"moj były mąż".

Można. A jak? Ja raczej cicho i ze wstydem.

„Do zawarcia związku małżeńskiego trzeba DOJRZEĆ.”

Widocznie nie dojrzałam. A co miałam dojrzeć?

„Ja wiem,że nieraz niewiele da się zrobić"DLA DOBRA SPRAWY"ale kobieta w której widać jakby "część MARYJI"(jak twierdzi o.JAN GÓRA)nie miała większego wpływu na atmosferę rodziny.”

Czytam i czytam i nie rozumiem. A nie chcę się domyślać.

„Przepraszam za ten długi"wykład"

Nie przepraszaj, przyłącz się do dyskusji. I pomyśl: „co przede wszystkim sprzyja mentalności rozwodowej?” i co można zrobić. Tylko już proszę nie pisz o "byłym mężu". Tu temat już rozwałkowaliśmy.

„Ale NAPRAWDĘ WARTO PRÓBOWAĆ UZDRAWIAĆ MAŁŻEŃSTWO.SZCZĘŚĆ BOŻE!”

Czy ktoś na forum twierdzi inaczej?


POZDRAWIAM WSZYSTKICH HURTEM I KAŻDEGO Z OSOBNA

DO ANDRZEJA

„Osoba pragnąca ratować małżeństwo po rozwodzie, kochająca swojego trudnego małżonka nigdy nie powie o swoim trudnym współmałżonku, że jest byłym mężem czy żoną.”

No to jestem wyjątkiem. Takim potwierdzającym regułę?

„I wcale nie jest tak, by ktokolwiek w dzisiejszym świecie kogokolwiek zmuszał do mówienia "mój były/-ła" strasząc jakimiś sankcjami.”

Robię to z własnej woli, aczkolwiek niechętnie. Tylko wtedy, gdy jest uzasadnione sytuacją.

„Są czasy w historii, okoliczności, sprawy, które wymagały bez porównania większej odwagi, by dawać świadectwo wierności.”

Daję świadectwo, bo jestem i wierna, i odważna. Ty świadczysz, ja świadczę – każde na swój sposób, najlepiej jak potrafi.

„Również doświadczałem traumy rozwodowej i nigdy mi do głowy nie przyszło, żeby dawać małżonce dowód do ręki, że ja już jej nie kocham.”

Ja daję inne dowody, ale on żadnych nie chce widzieć. Miesiąc temu zarzucił mi, że przez okres kryzysu nie powiedziałam mu, że go kocham. No taką ma facet sklerozę. Nie mam okazji zwracać się do niego „hej, były mężu”. Chociaż zdarzyło mi się powiedzieć pieszczotliwie „esiu”, bo na „kotku” zareagował strasznie nerwowo.

„Mówienie "mój były/-ła" to rezygnacja z jednego z przejawów wierności z obawy przed opinią publiczną. To argument dla współmałżonka i otoczenia, sygnał, że "wszystko skończone".

Nie obawiam się opinii publicznej, czego dowodem jest, że wsadzam łapę w paszczę lwa.
I to nie jest żaden sygnał dla „mojego” otoczenia.

„Mało tego, Bóg pragnie, żeby o tym fakcie świadczyć na każdym kroku, szczególnie gdy zajdzie taka potrzeba, demaskować i prostować te szkodliwe dla sprawy uzdrawiania małżeństw fałsze.”

Spoko, Andrzeju, dajesz świadectwo, prostujesz, demaskujesz… Wierzę Ci, że to robisz na forum.
I pozostaję przy swoim zdaniu, że mówiąc „były mąż”, nie wypieram się Boga.

"Były mąż" i tłumy krewnych i znajomych na ślubie cywilnym naszego sakramentalnego małżonka z inną osobą, gratulacje z powodu "ułożonego życia" - tak wszystko w podobnej mierze składa się na to co Jan Paweł II nazywał cywilizacją śmierci - aprobatą zdrady, odstąpieniem od zasad, przykazań. Warto się zastanowić jakie jeszcze zachowania, postawy godzą w sakrament małżeństwa, by i na nie zwrócic uwagę ludzi (społeczeństwa) i pobudzić do refleksji.”

Miło mi, że moje wywody przyczyniły się do tak konstruktywnych wniosków. Bo to do czego doszedłeś, to jest właśnie realne i blokuje proces uzdrawiania. A więc, co jeszcze, Twoim zdaniem, sprzyja?

„Wiesz dobrze Aniu, że małżeństwo będzie uzdrowione tylko wtedy, kiedy w sercach małżonków sakramentalnych zagości łaska Boża. Ale by tak się stało serce musi być czyste - wolne od grzechu i nieprzebaczenia, wierne Bożemu nauczaniu.”

No to już wiem, dlaczego moje małżeństwo nie może być uzdrowione – bo użyłam w kilku sytuacjach sformułowania „były mąż”. A jak jest u Ciebie?

„Mówienie wyzwalającej Prawdy w niczym nie przeszkadza i nie opóźnia innych działań.”

Oczywiście, że nie. Jak również mówienie „były mąż”.

”Jednak najważniejsze przy naszym charyzmacie jest głoszenie prawdy o małżeństwie sakramentalnym w oparciu o Słowo Boże - naukę Jezusa.”

Naszym charyzmacie? To znaczy czyim? No przecież ja nie mam charyzmatu.

„Bez Boga nie mamy szans na uratowanie małżeństwa.”

Prawda w najczystszej postaci, której NIKT na forum nie neguje.

„Dlatego, że nie śpi i ma nas szczególnie na celowniku, trzeba o tych przeszkodach, zagrożeniach głośno mówić.”

No to mów, działaj Andrzeju, na razie tylko piszesz.

„Widać jak bardzo zakorzeniło się w ludzkich sercach to kłamstwo ("była żona/były mąż"- milony razy powtarzane, że w końcu odpbierane jest jak... prawda.”

Gdzie, Andrzeju, widać, że właśnie te słowa szerzą epidemię? Na jakiej podstawie tak sądzisz?
W swoim życiu, może usłyszałam kilka razy, a żyję dość długo.

”Pytanie za 10 punktów!
Jeśli jakiegoś ojca sąd pozbawi praw rodzicielskich, to taki ojciec już nie ojciec, tylko "były tatuś". Prawda czy fałsz?”

Otrzymujesz za odpowiedź 10 punktów, ale Ania też.
Można się jeszcze zapytać o siostrę, brata, wujka, stryjka…

Nie słyszałem nigdy, by ktoś kiedykolwiek użył takiego określenia "były tatuś', a przecież z istotowego punktu widzenia obie sytuacje dot. relacji ojciec - rodzony syn i żona sakramentalna - mąż sakramentalny są adekwatne.

”Pytanie za 10 punktow!
A jak w takich sytuacjach (pozbawienia praw rodzicielskich) zwykło się mówić lub powinno się mówić o rodzonym ojcu czy rodzonej matce? Były ojciec, była matka, byłe dziecko...?”

No to już razem masz 20 p., ale Ania też. Remis.

„Nie to jest tu osią różnicy pogladów, że małżeństwo sakramentalne w sercu nadal istnieje, ale wyrażenie tej prawdy na zewnątrz!”

No coś takiego, bo myślałam, że jednak w sercu. Coś w Ewangelii było na temat: pokornych, cichych… i coś o faryzeuszach…

”Jednocześnie chciałem zwrócic uwagę na fakt socjologiczny, że kłamstwo powtarzane wielokrotnie funkcjonuje w odbiorze społecznym jako prawda.”

Kłamstwo - tak, ale słowa „były mąż” – nie.

„i inne kłamstwa zaśmiecające serce człowieka są przeszkodą na drodze do uzdrowienia (człowieka) małżeństwa”.

Jakie „inne”? Myślałam, że nadal szukamy tych innych, ale ciągle wracamy do tego samego, o którym już wyraziliśmy opinie i każdy został przy swoim zdaniu.

„W tym świetle dokonalem rozpoznania tego tak bezwiednie często powtarzanego szkodliwego dla małżeństw kłamstwa: "mój były mąż".

Przedstaw bardziej dokładnie badania, które przeprowadziłeś.

”A co tu jest złego w sposobie przekazywania Mądrości Bożej?”

Andrzeju, zapomniałeś przy przekazywaniu być roztropnym jak wąż, bo to czy jesteś nieskazitelny jak gołąb, nie jestem w stanie stwierdzić za pośrednictwem forum.

„Zuza, nie martw sie, ten gość w kablówce jak mu tak powiesz - zrozumie Cię doskonale.”

Wszystko zależy, czy tego dnia będziesz w pionie, czy w dole. Przy pionie – będziecie się śmiać oboje. Przy dole – Ty się po tych słowach rozpłaczesz, a facet zwieje. Może rzeczywiście pobudzi go do refleksji, ale czy na pewno do takiej, jakbyśmy sobie życzyli?

„mój mąż, który się ze mną rozwiódł"

Nie będę tego określenia stosować, bo już czytając go, czuję się ponownie upokorzona.
Wcześniej już napisałam na temat tego określenia, że nie jest prawdziwe (prawdziwe jest "mąż, który porzucił mnie dla innej kobiety) i zgodne z poglądami katolików (przecież nie ma w kościele rozwodów).

„Naprawdę ten zwrot może zrobić karierę tu na Ziemi, gdy go rozreklamujemy.

Przykro mi nie będę go reklamować. Dla mnie jest on bez sensu. Ale chętnie pokibicuję, bom ciekawa jest Waszych dalszych działań. Ankieta chyba nie jest jednorazową akcją?

Widząc wyniki ankiety - chętnych nie zabraknie.”

Te kilkanaście osób? No to zajmie Wam to jakieś kilkaset lat?


DO BASI

”Czy powinnam już zacząć ubolewać, że nie jestem doświadczona i w ogóle nie mogę mówić o „byłym mężu”?

Kochana, Ty powinnaś się cieszyć, a nie ubolewać!!!!

„I dzięki za tak „wyczerpującą” wypowiedź, tylko wytłumacz mi o co w niej tak naprawdę chodzi?
Straciłam wątek”

Zauważyłam. Ja na Twoim miejscu przeczytałabym jeszcze przynajmniej raz, może dałoby się wtedy go znaleźć.


DO KASI

Brawo, Kasiu, Ty nie straciłaś wątku, nawet go podjęłaś, odpowiadając na post Wita.

DO BASI PONOWNIE

”Nie mam nic do powiedzenia o "byłym mężu". Nawet "byłą żoną" jeszcze nie byłam.”

A ta uparta. Basiu, Ty masz się cieszyć, że nie byłaś.

”Kto wie co przede mną jeszcze?”

A uchowaj Panie Boże Basię przed takimi „doświadczeniami” jak nasze.
Basiu, coraz bardziej niepokoję się o Ciebie. Czyżby „zaszerzyłam” w Tobie mentalność rozwodową?!

DO CA

”No i oczywiście myślę tu o tych zdradzonych, którzy mają świadomość nierozerwalności małżeństwa zawartego sakramentalnie, bo jakże często zdarza się, że osba, której małżeństwo formalnie sie rozpadło, rozbija kolejne.”

Tak, mam świadomość. O Matko!!! Rozbijam już jakieś małżeństwo?!

„I chciałam dodać, że są katolicy, którzy na śluby cywilne zdradzaczy nie chodzą.”

Nieliczne wyjątki. Wyjątki potwierdzające regułę?


DO ANI

Z przyjemnością przeczytałam etymologię wyrazu „małżeństwo”. Fajne.


DO SOBKA

„Odnoszę czasem wrażenie,że niektóre osoby piszące tu na forum traktują swoje małżeństwa jakby to było"COŚ" co można traktować w ten sposób jak niegdyś śpiewała Kasia Sobczyk"...jesteś to jesteś a jak cię nie ma to też niewielki kram..."

O rany! A gdzie Ty to wyczytałeś?! Jeśli między linijkami, no to źle odczytałeś.

„Jak więc można mówić o swoim mężu,który żyje"moj były mąż".

Można. A jak? Ja raczej cicho i ze wstydem.

„Do zawarcia związku małżeńskiego trzeba DOJRZEĆ.”

Widocznie nie dojrzałam. A co miałam dojrzeć?

„Ja wiem,że nieraz niewiele da się zrobić"DLA DOBRA SPRAWY"ale kobieta w której widać jakby "część MARYJI"(jak twierdzi o.JAN GÓRA)nie miała większego wpływu na atmosferę rodziny.”

Czytam i czytam i nie rozumiem. A nie chcę się domyślać.

„Przepraszam za ten długi"wykład"

Nie przepraszaj, przyłącz się do dyskusji. I pomyśl: „co przede wszystkim sprzyja mentalności rozwodowej?” i co można zrobić. Tylko już proszę nie pisz o "byłym mężu". Tu temat już rozwałkowaliśmy.

„Ale NAPRAWDĘ WARTO PRÓBOWAĆ UZDRAWIAĆ MAŁŻEŃSTWO.SZCZĘŚĆ BOŻE!”

Czy ktoś na forum twierdzi inaczej?


POZDRAWIAM WSZYSTKICH HURTEM I KAŻDEGO Z OSOBNA

[Grażynka]

Chce Wam się jeszcze ?

Chce Wam się jeszcze ?

[zuza]

Olusia- AMEN!!!!

Olusia- AMEN!!!!

[Ann3]

Dla rozwiedzionego i zdradzonego wypowiedzenie "mój były mąż" w urzędzie czy tam, gdzie trzeba udzielic informacji jest jak strzała prosto w serce. Ból i wstyd nie do opowiedzenia . Szczególnie świeżo po rozwodzie. Jestesmy wśród wierzących . Oczekujemy współczucia i wspólnego preżywania tragedii, tak, jak to mówi Ewangelia, żeby opłakiwac stratę razem z cierpiącym (teraz nie mogę znaleźc tego cytatu).
A szerzyć Ewangelię czyli miedzy innymi propagowac swoje podejście do rozwodów to mamy wśród niewierzących , bo tu wszyscy jesteśmy jednego ducha. Jak ktoś ma tyle siły i czasu, żeby argumentować długim tekstem każde użyte przez nas słowo to znaczy, że się tu marnuje GDYŻ
Mk 16, 15 "Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu"
PS A osoba, która nie przeżyła rozwodu i rozstania - przepraszam bardzo - nie powinna sie wypowiadać w tej dyskusji bo nie ma pojęcia o czym się mówi nawet jak ma dużą wyobraznię.

Dla rozwiedzionego i zdradzonego wypowiedzenie "mój były mąż" w urzędzie czy tam, gdzie trzeba udzielic informacji jest jak strzała prosto w serce. Ból i wstyd nie do opowiedzenia . Szczególnie świeżo po rozwodzie. Jestesmy wśród wierzących . Oczekujemy współczucia i wspólnego preżywania tragedii, tak, jak to mówi Ewangelia, żeby opłakiwac stratę razem z cierpiącym (teraz nie mogę znaleźc tego cytatu).
A szerzyć Ewangelię czyli miedzy innymi propagowac swoje podejście do rozwodów to mamy wśród niewierzących , bo tu wszyscy jesteśmy jednego ducha. Jak ktoś ma tyle siły i czasu, żeby argumentować długim tekstem każde użyte przez nas słowo to znaczy, że się tu marnuje GDYŻ
Mk 16, 15 "Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu"
PS A osoba, która nie przeżyła rozwodu i rozstania - przepraszam bardzo - nie powinna sie wypowiadać w tej dyskusji bo nie ma pojęcia o czym się mówi nawet jak ma dużą wyobraznię.

[kasia]

http://www.raznazawsze.pl/content/view/23/13/ -polecam

Umówmy się, że nie musimy wchodzić do pożaru, narażać swoje życie, żeby powiedzieć komuś bliskiemu o niebezpieczeństwie płomieni, tudzież odmówić wręczenie osobie nieodpowiedzialnej zapałek (szczególnie jak np. w lesie jest susza)

http://www.raznazawsze.pl/content/view/23/13/ -polecam

Umówmy się, że nie musimy wchodzić do pożaru, narażać swoje życie, żeby powiedzieć komuś bliskiemu o niebezpieczeństwie płomieni, tudzież odmówić wręczenie osobie nieodpowiedzialnej zapałek (szczególnie jak np. w lesie jest susza)

[basia_priv]

Jest takie przysłowie - "co w sercu, to i w mowie"

No to Olu2
Mam do Ciebie kilka pytań....
Czy ty aby czytasz po sobie co piszesz na tym forum?
Czy wiesz, że to zupełnie mija się z celem, jeśli swój ból i swoje żale „przelewasz” na „cały świat”, mieszając w problemach innych aby odsunąć uwagę od siebie?
Czy aby wiesz ,że małżeństwo to JEDNO CIAŁO i również Ty jesteś za nie odpowiedzialna – jesteś odpowiedzialna za męża?
Czy wybaczyłaś swojemu mężowi a jeśli jeszcze nie to czy masz dobrą wolę aby wybaczyć?
Czy wiesz o tym, że gdy pragniesz ratować małżeństwo, to tą „naprawę i odbudowę” trzeba zacząć od siebie?
Czy pragniesz aby Twój mąż wrócił?
Czy zgadzasz się z tym, że każdy w kryzysie ponosi jakaś cześć winy?
"Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy" (1J 1,8).
Czy wiesz o tym, że nasze czyny i słowa odzwierciedlają to co nosimy w sercu?
„Poznacie ich po ich owocach” (Mt 7, 16).
Czy dawanie fałszywego świadectwa ("mój były mąż" lub w innej sprawie) o swoim małżeństwie innym (a tym bardziej mężowi) nie jest oszustwem, które rozbija więź małżeńską a innym daje zły przykład, który może rozzuchwalać do tego aby postępować tak samo?

“Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.” (Łk 16,10)

Na te pytania odpowiedz sama sobie w swoim sercu, bo być może jeśli sama nie jesteś gotowa sobie pomóc to nikt nie da rady Ci pomóc.

Pozdrawiam

Jest takie przysłowie - "co w sercu, to i w mowie"

No to Olu2
Mam do Ciebie kilka pytań....
Czy ty aby czytasz po sobie co piszesz na tym forum?
Czy wiesz, że to zupełnie mija się z celem, jeśli swój ból i swoje żale „przelewasz” na „cały świat”, mieszając w problemach innych aby odsunąć uwagę od siebie?
Czy aby wiesz ,że małżeństwo to JEDNO CIAŁO i również Ty jesteś za nie odpowiedzialna – jesteś odpowiedzialna za męża?
Czy wybaczyłaś swojemu mężowi a jeśli jeszcze nie to czy masz dobrą wolę aby wybaczyć?
Czy wiesz o tym, że gdy pragniesz ratować małżeństwo, to tą „naprawę i odbudowę” trzeba zacząć od siebie?
Czy pragniesz aby Twój mąż wrócił?
Czy zgadzasz się z tym, że każdy w kryzysie ponosi jakaś cześć winy?
"Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy" (1J 1,8).
Czy wiesz o tym, że nasze czyny i słowa odzwierciedlają to co nosimy w sercu?
„Poznacie ich po ich owocach” (Mt 7, 16).
Czy dawanie fałszywego świadectwa ("mój były mąż" lub w innej sprawie) o swoim małżeństwie innym (a tym bardziej mężowi) nie jest oszustwem, które rozbija więź małżeńską a innym daje zły przykład, który może rozzuchwalać do tego aby postępować tak samo?

“Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.” (Łk 16,10)

Na te pytania odpowiedz sama sobie w swoim sercu, bo być może jeśli sama nie jesteś gotowa sobie pomóc to nikt nie da rady Ci pomóc.

Pozdrawiam