[gogol]

kasiu
ładnie i mądrze piszesz ale dla mnie to takie trudne

kasiu
ładnie i mądrze piszesz ale dla mnie to takie trudne

[NORBERT]

[dd1]

[nałóg]

dd1.........

dd1.........

[dd1]

[NORBERT]

[dd1]

ok. tylko jaki ma być ten czas oczekiwania.

ok. tylko jaki ma być ten czas oczekiwania.

[nałóg]

dd1...........

dd1...........

[malta]

Witaj dd1
PrzeczytałamTwój post z wielkim smutkiem – troche przypominasz mi siebie samą z przed ok 2 lat.
Jestem w separacji od 1,5 roku – mąż odszedł z domu po wielomiesięcznych kłótniach, nieporozumieniach i napieciu.Mamy dwoje cudnych dzieci Nie wiem co bedzie dalej – ale zaskoczę Cie bo po tym co się wydarzyło przez ostanich kilkanaście miesiecy moge smiało powiedzieć DZIEKUJE CI BOŻE ZA TEN KRYZYS. Wiem, że dla Ciebie to narazie brzmi niedorzecznie – ale pamietaj – dostajemy tylko tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć i od nas samych zależy jak spożytkujemy wiedzę o sobie którą zdobędziemy w czasie próby.
Czytam to forum od ponad roku - chylę czoła przed zyciową mądrościa i inteligencja piszacych tu osób. Nie ujawniałam sie dotąd bo sama czerpię wsparcie od przyjaciół, dzieci, setek mądrych książek...spotykam sie z ludźmi, czasem wyjeżdżam – generalnie – daję rade i doceniam z wielka pokorą to co mnie spotkało – doceniam bo dopiero czas kryzysu pomógł mi ulepszyc siebie.
U Ciebie jednak tego nie widzę- mam wrażenie że zostałas ze swoimi problemami sama – to absolutnie ZABRONIONE. Pozwól sobie pomóc – i nie mam na mysli tylko kłopotów małżeńskich – ale Ciebie jako człowieka.
Z niezrozumiałych dla mnie powodów pozwoliłas sie latami traktować mężowi jak człowiek niższej kategorii, robiłas mu „serwis” domowy a kiedy zabrakło Ci sił on sie od Ciebie odwrócił.
Jeśli chcesz żeby wrócił musisz sie umocnić i wymóc na nim szacunek do siebie. Jednak on nie bedzie Cie szanował jesli Ty sama nie bedziesz. Pamietaj – faceci to mysliwi – łowczy – którzy nie zadowola sie zwierzyna która sama połozy im się pod strzelbą (sory za porównanie) ale płaczem, błaganiem, proszeniem tylko go do siebie zniechecisz. On musi o Ciebie zawalczyć, przestraszyć sie ze mógłby Was stracić, musi zobaczyć Cie taka w jakiej kiedys sie zakochał.
To co teraz napisze napewno Ci sie nie spodoba – ale mam nadzieje inni to potwierdzą – Kochana – nie licz na szybkie rozwiazanie. Twój mąż nie wróci za chwilę, raczej też nie wróci za tydzień czy miesiąc. Jesteście w poważnym kryzysie – uzbrój się z cierpliwość bo naprawa moze potrwać wiele miesięcy. Nie chcę Cie załamać czy straszyć – doradzam po prostu opracowanie długofalowego planu naprawy związu. Wypisz osbie do czego dążysz – co jestes w stanie poświecić, z czego absolutnie nie zrezygnujesz, co jest dla Ciebie priorytetem itp. Zaproś Boga do swojego domu, zaufaj mu bezgranicznie, realizuj swoja listę ale nie licz na szybkie strzały.
Trzymam kciuki. Zadbaj o siebie dziewczyno a nie dośc ze odzyskasz wszystko co straciłas to jeszcze w duzo leszej formie.

Witaj dd1
PrzeczytałamTwój post z wielkim smutkiem – troche przypominasz mi siebie samą z przed ok 2 lat.
Jestem w separacji od 1,5 roku – mąż odszedł z domu po wielomiesięcznych kłótniach, nieporozumieniach i napieciu.Mamy dwoje cudnych dzieci Nie wiem co bedzie dalej – ale zaskoczę Cie bo po tym co się wydarzyło przez ostanich kilkanaście miesiecy moge smiało powiedzieć DZIEKUJE CI BOŻE ZA TEN KRYZYS. Wiem, że dla Ciebie to narazie brzmi niedorzecznie – ale pamietaj – dostajemy tylko tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć i od nas samych zależy jak spożytkujemy wiedzę o sobie którą zdobędziemy w czasie próby.
Czytam to forum od ponad roku - chylę czoła przed zyciową mądrościa i inteligencja piszacych tu osób. Nie ujawniałam sie dotąd bo sama czerpię wsparcie od przyjaciół, dzieci, setek mądrych książek...spotykam sie z ludźmi, czasem wyjeżdżam – generalnie – daję rade i doceniam z wielka pokorą to co mnie spotkało – doceniam bo dopiero czas kryzysu pomógł mi ulepszyc siebie.
U Ciebie jednak tego nie widzę- mam wrażenie że zostałas ze swoimi problemami sama – to absolutnie ZABRONIONE. Pozwól sobie pomóc – i nie mam na mysli tylko kłopotów małżeńskich – ale Ciebie jako człowieka.
Z niezrozumiałych dla mnie powodów pozwoliłas sie latami traktować mężowi jak człowiek niższej kategorii, robiłas mu „serwis” domowy a kiedy zabrakło Ci sił on sie od Ciebie odwrócił.
Jeśli chcesz żeby wrócił musisz sie umocnić i wymóc na nim szacunek do siebie. Jednak on nie bedzie Cie szanował jesli Ty sama nie bedziesz. Pamietaj – faceci to mysliwi – łowczy – którzy nie zadowola sie zwierzyna która sama połozy im się pod strzelbą (sory za porównanie) ale płaczem, błaganiem, proszeniem tylko go do siebie zniechecisz. On musi o Ciebie zawalczyć, przestraszyć sie ze mógłby Was stracić, musi zobaczyć Cie taka w jakiej kiedys sie zakochał.
To co teraz napisze napewno Ci sie nie spodoba – ale mam nadzieje inni to potwierdzą – Kochana – nie licz na szybkie rozwiazanie. Twój mąż nie wróci za chwilę, raczej też nie wróci za tydzień czy miesiąc. Jesteście w poważnym kryzysie – uzbrój się z cierpliwość bo naprawa moze potrwać wiele miesięcy. Nie chcę Cie załamać czy straszyć – doradzam po prostu opracowanie długofalowego planu naprawy związu. Wypisz osbie do czego dążysz – co jestes w stanie poświecić, z czego absolutnie nie zrezygnujesz, co jest dla Ciebie priorytetem itp. Zaproś Boga do swojego domu, zaufaj mu bezgranicznie, realizuj swoja listę ale nie licz na szybkie strzały.
Trzymam kciuki. Zadbaj o siebie dziewczyno a nie dośc ze odzyskasz wszystko co straciłas to jeszcze w duzo leszej formie.

[dd1]

[malta]

Idź na spacer – ochłoń, wycisz się dziewczyno.Pamietaj – że nie zawsze szybko znaczy dobrze.
Ja wiem, że na poczatku kiedy sie zostaje samej z dziećmi jest cięzko i smutno. Jesteśmy tu wszyscy normalnymi ludźmi i doskonale wiemy za czym sie tęskni kiedy długo sie jest samemu:-)
Tylko zapytaj samą siebie- czy zależy Ci na odzyskaniu męża bez wzgledu na cenę – czy idaelnym układem jest dla Ciebie jak w piosence: KATUJ, TRATUJ, JA PRZEBACZE CI WSZYSTKO JAK BRATU, MECZ MNIE, DRECZ MNIE itd...
Mysle że nie do końca – potraktuj to jak przerwę w meczu. Jesteście juz po pierwszej połowie. Coś sie udało ale dużo rzeczy jeszcze trzeba poprawić – teraz schodzicie każde do swojej szatni przemysleć sprawę, obmysleć strategie, porozmyslac nad błedami. Kup sobie lub pożycz Dobsona, pisz na tym forum – rób samodoskonalenie – pogoda sprzyja optymistycznemu spojrzeniu na swiat a kiedy znów sie spotkacie na płycie boiska on oniemieje bo zobaczy Cie odmienioną i spokojną – i uwierz mi to nie Ty wtedy bedziesz go męczyc – ale to on znów wyciągnie po Ciebie rękę.
To nie jest tak, że ja jestem taka „srala- mądrala” - do tego wszystkiego doszłam popełniając masę błędów – ale własnie po to masz takie fora – aby czerpac z doswiadczeń innych. Jak tak czytam rózne wątki, rozmawiam z przyjaciółmi widzę, że wiele rozwiedzionych juz małżeństw mogło trwać nadal ale ludziom zabrakło pokory, cierpliwości, czasem przebiegłości.
Niektórzy swoje „chcę” stawiaja ponad wszystko – niestety to „chciejstwo” widzę też u Ciebie – musisz z tym walczyć bo polegniesz. Jesli czujesz nadal do męża złość czy nawet nienawiśc to życzę Ci aby on jak najdłuzej do domu nie wrócił bo inaczej zgotujecie sobie piekło i o ile Was to moze nie zniszczy – to juz Wasze dzieci stacą rozeznanie o co chodzi...
Podczas mojej separacji było juz kilka momentów kiedy bylismy blisko powrotu do siebie – ale nadal tliły sie jeszcze jakieś niewypowiedziane żale, rzucone słowa które nadal dźwięczą i oboje czujemy, że dopóki nie jesteśmy całkowicie oczyszczeni z przeszłosci – nie ma na czym budowac przyszłosci. Nie zgotujemy jatki naszym dzieciom. Jest ciężko ale wolę dłużej poczekać zeby otrzymać cos wartościowego niż na szybko byle co – namiastkami sie nie zadowolę... Może nie otrzymam nagrody wcale – ale wiem przynajmniej ze zrobiłam wszystko co w mojej mocy i swojej przerwy w meczu nie zmarnowałam. Pomyśl o tym na spokojnie...czerp z naszych błędów i doswiadczeń. Nie rób nic na łapu capu

Idź na spacer – ochłoń, wycisz się dziewczyno.Pamietaj – że nie zawsze szybko znaczy dobrze.
Ja wiem, że na poczatku kiedy sie zostaje samej z dziećmi jest cięzko i smutno. Jesteśmy tu wszyscy normalnymi ludźmi i doskonale wiemy za czym sie tęskni kiedy długo sie jest samemu:-)
Tylko zapytaj samą siebie- czy zależy Ci na odzyskaniu męża bez wzgledu na cenę – czy idaelnym układem jest dla Ciebie jak w piosence: KATUJ, TRATUJ, JA PRZEBACZE CI WSZYSTKO JAK BRATU, MECZ MNIE, DRECZ MNIE itd...
Mysle że nie do końca – potraktuj to jak przerwę w meczu. Jesteście juz po pierwszej połowie. Coś sie udało ale dużo rzeczy jeszcze trzeba poprawić – teraz schodzicie każde do swojej szatni przemysleć sprawę, obmysleć strategie, porozmyslac nad błedami. Kup sobie lub pożycz Dobsona, pisz na tym forum – rób samodoskonalenie – pogoda sprzyja optymistycznemu spojrzeniu na swiat a kiedy znów sie spotkacie na płycie boiska on oniemieje bo zobaczy Cie odmienioną i spokojną – i uwierz mi to nie Ty wtedy bedziesz go męczyc – ale to on znów wyciągnie po Ciebie rękę.
To nie jest tak, że ja jestem taka „srala- mądrala” - do tego wszystkiego doszłam popełniając masę błędów – ale własnie po to masz takie fora – aby czerpac z doswiadczeń innych. Jak tak czytam rózne wątki, rozmawiam z przyjaciółmi widzę, że wiele rozwiedzionych juz małżeństw mogło trwać nadal ale ludziom zabrakło pokory, cierpliwości, czasem przebiegłości.
Niektórzy swoje „chcę” stawiaja ponad wszystko – niestety to „chciejstwo” widzę też u Ciebie – musisz z tym walczyć bo polegniesz. Jesli czujesz nadal do męża złość czy nawet nienawiśc to życzę Ci aby on jak najdłuzej do domu nie wrócił bo inaczej zgotujecie sobie piekło i o ile Was to moze nie zniszczy – to juz Wasze dzieci stacą rozeznanie o co chodzi...
Podczas mojej separacji było juz kilka momentów kiedy bylismy blisko powrotu do siebie – ale nadal tliły sie jeszcze jakieś niewypowiedziane żale, rzucone słowa które nadal dźwięczą i oboje czujemy, że dopóki nie jesteśmy całkowicie oczyszczeni z przeszłosci – nie ma na czym budowac przyszłosci. Nie zgotujemy jatki naszym dzieciom. Jest ciężko ale wolę dłużej poczekać zeby otrzymać cos wartościowego niż na szybko byle co – namiastkami sie nie zadowolę... Może nie otrzymam nagrody wcale – ale wiem przynajmniej ze zrobiłam wszystko co w mojej mocy i swojej przerwy w meczu nie zmarnowałam. Pomyśl o tym na spokojnie...czerp z naszych błędów i doswiadczeń. Nie rób nic na łapu capu

[Danka 9]

malto , piekne swiadectwo, dziekuje

moze swoj watek zalozysz ku pokrzepieniu serc dziale swiadectwa?
witaj

dd1 pozdrawiam, powolutku, daj mezowi odetchnac, zamow sobie ksiazke Dobsona "milosc potrzebuje stanowczosci"
poczytaj forum, teraz masz warunki...nic nie dzieje sie bez powodu. Pan Bog czuwa.

malto , piekne swiadectwo, dziekuje

moze swoj watek zalozysz ku pokrzepieniu serc dziale swiadectwa?
witaj

dd1 pozdrawiam, powolutku, daj mezowi odetchnac, zamow sobie ksiazke Dobsona "milosc potrzebuje stanowczosci"
poczytaj forum, teraz masz warunki...nic nie dzieje sie bez powodu. Pan Bog czuwa.

[malta]

Danusiu - znam Cie od dawna - tyle że na razie tylko Cie podgladałam...
Obie jednoczesnie napisałysmy do dd1 o Dobsonie - to jakies pokrewieństwo musi być:-)
Na moje świadectwo jeszcze za wczesnie - choć nie ukrywam - mam nadzieję któregos dnia wyryję je tutaj złotymi wyboldowanymi literami
Chciałabym bardzo aby dd1 i inne osoby mogły mi uwierzyc, ze nawet te najgorsze kryzysy - takie z gryzieniem ścian i zaciskaniem pięści do krwi sa nam potrzebne i sa po coś...Ja tak to własnie czuję.
Latami żyłam jak księżniczka na ziarnku grochu z fochami i pretensjami do tronu - a dopiero od niedawna widze jak bardzo to było smieszne i załosne...pozdrawiam

Danusiu - znam Cie od dawna - tyle że na razie tylko Cie podgladałam...
Obie jednoczesnie napisałysmy do dd1 o Dobsonie - to jakies pokrewieństwo musi być:-)
Na moje świadectwo jeszcze za wczesnie - choć nie ukrywam - mam nadzieję któregos dnia wyryję je tutaj złotymi wyboldowanymi literami
Chciałabym bardzo aby dd1 i inne osoby mogły mi uwierzyc, ze nawet te najgorsze kryzysy - takie z gryzieniem ścian i zaciskaniem pięści do krwi sa nam potrzebne i sa po coś...Ja tak to własnie czuję.
Latami żyłam jak księżniczka na ziarnku grochu z fochami i pretensjami do tronu - a dopiero od niedawna widze jak bardzo to było smieszne i załosne...pozdrawiam

[kinga2]

Cytat:

gdyby tak nie było to dzisiaj bym go nie kochała. on nie chce o nas rozmawiać bo jak twierdzi meczą go te rozmowy. ja uważam że bez wyjaśnienia sobie wszystkiego nic nie naprawimy. przez nogę mam chyba za dużo czasu na myślenie i przez to mam burzę mózgu.

To nie jest tak. Gdybyś uważnie wysłuchała choćby jednego kazania ks. Pawlukiewicza to byś usłyszała,że właśnie to różni kobietę od mężczyzny. Kobiety w stanie zagrożenia lub z kłopotem radzą sobie wyrzucając emocje-muszą przegadać, a facet dusi, przemyśli i działa.
Gdy zaburzysz ten stan, albo ugrzężnie z niego jakiś etap to u kobiet rozwija się depresja ( bo facet nie słucha ), a mężczyźni chorują na wrzody ( bo kobieta wciąż "dziobie" temat). Kwintesencja kobiecości i męskości czyli kryzys na całego.
Polecam wszystkie kazania ks. Piotra o różnicach płci i do tego wykłady o małżeństwie p. Jacka Pulikowskiego.

Cytat:

gdyby tak nie było to dzisiaj bym go nie kochała. on nie chce o nas rozmawiać bo jak twierdzi meczą go te rozmowy. ja uważam że bez wyjaśnienia sobie wszystkiego nic nie naprawimy. przez nogę mam chyba za dużo czasu na myślenie i przez to mam burzę mózgu.

To nie jest tak. Gdybyś uważnie wysłuchała choćby jednego kazania ks. Pawlukiewicza to byś usłyszała,że właśnie to różni kobietę od mężczyzny. Kobiety w stanie zagrożenia lub z kłopotem radzą sobie wyrzucając emocje-muszą przegadać, a facet dusi, przemyśli i działa.
Gdy zaburzysz ten stan, albo ugrzężnie z niego jakiś etap to u kobiet rozwija się depresja ( bo facet nie słucha ), a mężczyźni chorują na wrzody ( bo kobieta wciąż "dziobie" temat). Kwintesencja kobiecości i męskości czyli kryzys na całego.
Polecam wszystkie kazania ks. Piotra o różnicach płci i do tego wykłady o małżeństwie p. Jacka Pulikowskiego.