[Danka 9]

Sciskam i dolaczam do omadlanych Wasza rodzinę

napisz na priv jak masz ochote skad jestes, nasi przyjaciele sa w roznych miastach moze ktos bedzie mogl ci pomoc tak twarza w twarz, pojsc do lekarza razem

masz przyjaciol, rodzenstwo, kolezanke, sasiadke? To nie wstyd prosic o pomoc, kazdy czasem tego potrzebuje gdy wydaje sie ze swiat sie wali...

Z Panem Bogiem kochana

Sciskam i dolaczam do omadlanych Wasza rodzinę

napisz na priv jak masz ochote skad jestes, nasi przyjaciele sa w roznych miastach moze ktos bedzie mogl ci pomoc tak twarza w twarz, pojsc do lekarza razem

masz przyjaciol, rodzenstwo, kolezanke, sasiadke? To nie wstyd prosic o pomoc, kazdy czasem tego potrzebuje gdy wydaje sie ze swiat sie wali...

Z Panem Bogiem kochana

[dd1]

na razie muszę sobie wszystko poukładać. mój mąż rano dzwonił i zapytał czy może przyjechać po jeszcze jakieś rzeczy. powiedziałam że to dla mnie trudne że nie wiem czy wytrzymam widząc jak on się pakuje. potem zadzwonił i powiedział że był już pod domem ale skoro ja nie chcę go widzieć to się wrócił. ja nie chcę go widzieć?! ja bardzo bym chciała móc się teraz do niego przytulić i usłyszeć że będzie ok. w poniedziałek wyjeżdża do pracy, ale ze mną spotka się po świętach to pogadamy co dalej. wyjaśnił że nie mówi że wróci tylko "pogadamy co dalej". czyli co? podzielimy tym co w domu, ile ma mi dać na życie, co z jego kontaktami z dziećmi? tak to widzę.
powiedział że odszedł bo miał dość moich krzyków i narzekań. że jak mi było źle to mogłam coś zrobić.

świadomość że wzystko spartoliłam jest okropna. nawet jeśli to choroba to powinnam umieć się kontrolować. nie ma takich pretensji o słowa tylko o to jak się zachowywałam. a potrafiłam być okropna. nawet jeżeli on coś mówił to nie powinnam iść na zywioł tylko spokojnie przeczekać. być może wtedy byłoby inaczej. teraz siedzę i myślę tylko o tym że wiedziałam co mnie czeka jak się nie opamiętam. i mam to...

na razie muszę sobie wszystko poukładać. mój mąż rano dzwonił i zapytał czy może przyjechać po jeszcze jakieś rzeczy. powiedziałam że to dla mnie trudne że nie wiem czy wytrzymam widząc jak on się pakuje. potem zadzwonił i powiedział że był już pod domem ale skoro ja nie chcę go widzieć to się wrócił. ja nie chcę go widzieć?! ja bardzo bym chciała móc się teraz do niego przytulić i usłyszeć że będzie ok. w poniedziałek wyjeżdża do pracy, ale ze mną spotka się po świętach to pogadamy co dalej. wyjaśnił że nie mówi że wróci tylko "pogadamy co dalej". czyli co? podzielimy tym co w domu, ile ma mi dać na życie, co z jego kontaktami z dziećmi? tak to widzę.
powiedział że odszedł bo miał dość moich krzyków i narzekań. że jak mi było źle to mogłam coś zrobić.

świadomość że wzystko spartoliłam jest okropna. nawet jeśli to choroba to powinnam umieć się kontrolować. nie ma takich pretensji o słowa tylko o to jak się zachowywałam. a potrafiłam być okropna. nawet jeżeli on coś mówił to nie powinnam iść na zywioł tylko spokojnie przeczekać. być może wtedy byłoby inaczej. teraz siedzę i myślę tylko o tym że wiedziałam co mnie czeka jak się nie opamiętam. i mam to...

[Anais]

DD1 ale no coś TY!!!! Właśnie na tym polega choroba, że człowiek nie potrafi sam działać. Idź do lekarza!!! Nie ma co myśleć teraz co zrobiłaś a czego nie, tylko co robić teraz. I ktoś Ci musi w tym pomóc. Nie obwiniaj się, swoją droga to Twoj mąż widząc, co się dzieje, też powinien Ci pomóc a nie teraz mówić, ze należalo coś z tym zrobić. Ale nie o to mi chodzi, żeby Cię nakręcać przeciwko niemu, po prostu zadbaj o siebie, teraz to najważniejsze, reszta później. Modlitwa i lekarz!!!!!

[ Dodano: 2010-03-23, 20:01 ]
DD1 co u Ciebie?

DD1 ale no coś TY!!!! Właśnie na tym polega choroba, że człowiek nie potrafi sam działać. Idź do lekarza!!! Nie ma co myśleć teraz co zrobiłaś a czego nie, tylko co robić teraz. I ktoś Ci musi w tym pomóc. Nie obwiniaj się, swoją droga to Twoj mąż widząc, co się dzieje, też powinien Ci pomóc a nie teraz mówić, ze należalo coś z tym zrobić. Ale nie o to mi chodzi, żeby Cię nakręcać przeciwko niemu, po prostu zadbaj o siebie, teraz to najważniejsze, reszta później. Modlitwa i lekarz!!!!!

[ Dodano: 2010-03-23, 20:01 ]
DD1 co u Ciebie?

[dd1]

witam.
jestem bardzo spokokojna, aż mnie to przeraza. momentami czuję się jakbym pogodziła się z całą tą sytuacją. przeraża mnie myśl że o tym jak dalej ma wyglądać moje życie ma zadecydować ktoś inny. rozmawiałam wczoraj jeszcze z moim mężem i on stwierdził że jemu jest też bardzo ciężko. rozumiem że teskni za dziećmi i dobija go fakt że nie ma własnego kąta. ale powiedziałam mu że on tak ma z wyboru, bo taką podjął decyzję, mnie się nie pytał tylko postanowił za nas dwoje. stwierdził że to ja go do tego zmusiłam. no ale ja nie wyrzuciłam go z domu. to on z "na dobre i złe" wybrał sobie to co jemu lepiej pasuje. jak dobrze -to ok, ale jak źle- to najlepiej trzasnąć drzwiami i ciężar zostawić za sobą.
on chce jutro przyjechać bo musi sobie coś tam jeszcze pozabierać. bardzo się boję tego jego przyjazdu. boję się tego co mogę usłyszeć, że nie wytrzymam. że się znów pokłócimy, albo że będę namawiać go do powrotu - a tego nie chcę. uważam że to on powinien chcieć wrócić. nie chcę go błagać, by potem żyć z świadomością że jestem z człowiekiem który nie chce być ze mną. już to przeszłam i nie wytrzymałam- wybuchłam. PAS!!!! nie ma chyba dobrego rozwiązania.

ściskam was serdecznie i dziękuję za wysluchanie. najlepsze lekarstwo to móc się komuś wypłakać.

witam.
jestem bardzo spokokojna, aż mnie to przeraza. momentami czuję się jakbym pogodziła się z całą tą sytuacją. przeraża mnie myśl że o tym jak dalej ma wyglądać moje życie ma zadecydować ktoś inny. rozmawiałam wczoraj jeszcze z moim mężem i on stwierdził że jemu jest też bardzo ciężko. rozumiem że teskni za dziećmi i dobija go fakt że nie ma własnego kąta. ale powiedziałam mu że on tak ma z wyboru, bo taką podjął decyzję, mnie się nie pytał tylko postanowił za nas dwoje. stwierdził że to ja go do tego zmusiłam. no ale ja nie wyrzuciłam go z domu. to on z "na dobre i złe" wybrał sobie to co jemu lepiej pasuje. jak dobrze -to ok, ale jak źle- to najlepiej trzasnąć drzwiami i ciężar zostawić za sobą.
on chce jutro przyjechać bo musi sobie coś tam jeszcze pozabierać. bardzo się boję tego jego przyjazdu. boję się tego co mogę usłyszeć, że nie wytrzymam. że się znów pokłócimy, albo że będę namawiać go do powrotu - a tego nie chcę. uważam że to on powinien chcieć wrócić. nie chcę go błagać, by potem żyć z świadomością że jestem z człowiekiem który nie chce być ze mną. już to przeszłam i nie wytrzymałam- wybuchłam. PAS!!!! nie ma chyba dobrego rozwiązania.

ściskam was serdecznie i dziękuję za wysluchanie. najlepsze lekarstwo to móc się komuś wypłakać.

[Agnieszka]

[dd1]

jak o tym myślę to układam sobie w głowie co powiedzieć, a czego nie. teoria- teorią, tylko co z praktyką. jestem nerwus, wszystko chcę mieć "tu i teraz", wybucham potokiem słów, których potem żałuję, ostatnio mówiłam coś żeby tylko on poczuł się przez chwilę tak skrzywdzony jak ja. wiem o tym i chce to zmienić, bo wiem gdzie mnie to zaprowadziło. tylko na to potrzeba czasu, nie da się tego zmienić w jeden dzień czy tydzień. a on chce przyjechać jutro i nie wiem jak to ze mną będzie. mam straszne wachania nastroju. czuję wszystko na zmianę - miłość, nienawiść, złość, żal, wściekłość raz na niego raz na siebie......

pozatym gdzieś podświadomie chyba licze na to że on przyjedzie i powie to co ja bym chciała usłyszeć, że mnie przytuli. nie wiem jak zachowam się jak tego nie zrobi. mam głupi nawyk "ciągnięcia za język" a potem czepiania się słówek

[ Dodano: 2010-03-24, 13:13 ]
mój mąż oświadczył że jedyne czego chce to spokoju. czyli co? mam godzić się na wszystko. on chyba naprawdę uważa że to wszystko to moja wina. ja muszę się poprawić i dać mu w spokoju robić to co on uważa za dobre dla niego nie licząc się z moimi uczuciami i potrzebami. jaki to ma mieć sens kiedy to tylko ja mam się zmienić. tu potrzeba kompromisu bo ja mogę dużo obiecać tylko jeżeli on nie zauważa swoich wad to nic to nie zmieni. kiedyś znów wybuchnę. potrzeba chęci z obydwu stron.

jak o tym myślę to układam sobie w głowie co powiedzieć, a czego nie. teoria- teorią, tylko co z praktyką. jestem nerwus, wszystko chcę mieć "tu i teraz", wybucham potokiem słów, których potem żałuję, ostatnio mówiłam coś żeby tylko on poczuł się przez chwilę tak skrzywdzony jak ja. wiem o tym i chce to zmienić, bo wiem gdzie mnie to zaprowadziło. tylko na to potrzeba czasu, nie da się tego zmienić w jeden dzień czy tydzień. a on chce przyjechać jutro i nie wiem jak to ze mną będzie. mam straszne wachania nastroju. czuję wszystko na zmianę - miłość, nienawiść, złość, żal, wściekłość raz na niego raz na siebie......

pozatym gdzieś podświadomie chyba licze na to że on przyjedzie i powie to co ja bym chciała usłyszeć, że mnie przytuli. nie wiem jak zachowam się jak tego nie zrobi. mam głupi nawyk "ciągnięcia za język" a potem czepiania się słówek

[ Dodano: 2010-03-24, 13:13 ]
mój mąż oświadczył że jedyne czego chce to spokoju. czyli co? mam godzić się na wszystko. on chyba naprawdę uważa że to wszystko to moja wina. ja muszę się poprawić i dać mu w spokoju robić to co on uważa za dobre dla niego nie licząc się z moimi uczuciami i potrzebami. jaki to ma mieć sens kiedy to tylko ja mam się zmienić. tu potrzeba kompromisu bo ja mogę dużo obiecać tylko jeżeli on nie zauważa swoich wad to nic to nie zmieni. kiedyś znów wybuchnę. potrzeba chęci z obydwu stron.

[czerwona]

Jeśli nie chcesz zaszkodzić sobie , męzowi , Waszemu małżeństwu - to powinnaś zachować spokój i dystans . Powinnaś panować nad sobą i swoimi emocjami, króre są ale , które niekontrolowane mogą tylko zaszkodzić. Agresja budzi agresję . Atak rodzi atak.
Jeśli będziesz go atakować i będziesz agresywna , niezrównoważona - nie rozwiążecie swoich problemów małżeńskich , ani też Ty swoich własnych.
Powinaś wyciszyć emocje - nawe jeśli ma to być ponadludzkim wysiłkiem . Emocje to zły doradca.
Wiem , co piszę.

[ Dodano: 2010-03-24, 13:51 ]
I wiem , co czujesz . Nad tym da się zapanować - jest bardzo ciężko ale da się.

Jeśli nie chcesz zaszkodzić sobie , męzowi , Waszemu małżeństwu - to powinnaś zachować spokój i dystans . Powinnaś panować nad sobą i swoimi emocjami, króre są ale , które niekontrolowane mogą tylko zaszkodzić. Agresja budzi agresję . Atak rodzi atak.
Jeśli będziesz go atakować i będziesz agresywna , niezrównoważona - nie rozwiążecie swoich problemów małżeńskich , ani też Ty swoich własnych.
Powinaś wyciszyć emocje - nawe jeśli ma to być ponadludzkim wysiłkiem . Emocje to zły doradca.
Wiem , co piszę.

[ Dodano: 2010-03-24, 13:51 ]
I wiem , co czujesz . Nad tym da się zapanować - jest bardzo ciężko ale da się.

[Danka 9]

kochana dd1

wiesz, mam taki pomysl..Twoje zachowanie wyglada mi na ksiazkowe uzaleznienie od meza
dlatego to odejscie az tak boli, wiadomo ze wyprowadzki sa trudne

ale nie traktuj tego jak rzecz ostateczna, ot taki urlop od Ciebie, moze mezowi dobrze zrobi i odpocznie?

a Ty ochloniesz?
Macie dwojke dzieci, na pewno mezowi zalezy by byc z Toba (sokojna) i z dziecmi

co do pomyslu..ja pare razy decydowalam sie na separacje od meza, wyprowadzalam sie na jakis czas, albo maz tego żądał...( nie mamy dzieci)
i zawsze to byl okrutnie bolesne...naprawdę....
i znalazlam sposob zeby oszczedzic sobie bolu, bralam rzeczy gdy meza nie bylo, prosilam go by wyszedl na spacer, czy cos innego....i to samo gdy maz sie wyprowadzal
bylo latwiej..maz sie krzywił ze dziwacze, ale prosilam i szanował to...

to bylo rok temu, powoli uspokajam sie i odpępawiam od męza....
mieszkamy razem

Sciskam, jak masz skype, pisz do mnie na priv, modlimy sie co wieczor z ludzmi z forum

kochana dd1

wiesz, mam taki pomysl..Twoje zachowanie wyglada mi na ksiazkowe uzaleznienie od meza
dlatego to odejscie az tak boli, wiadomo ze wyprowadzki sa trudne

ale nie traktuj tego jak rzecz ostateczna, ot taki urlop od Ciebie, moze mezowi dobrze zrobi i odpocznie?

a Ty ochloniesz?
Macie dwojke dzieci, na pewno mezowi zalezy by byc z Toba (sokojna) i z dziecmi

co do pomyslu..ja pare razy decydowalam sie na separacje od meza, wyprowadzalam sie na jakis czas, albo maz tego żądał...( nie mamy dzieci)
i zawsze to byl okrutnie bolesne...naprawdę....
i znalazlam sposob zeby oszczedzic sobie bolu, bralam rzeczy gdy meza nie bylo, prosilam go by wyszedl na spacer, czy cos innego....i to samo gdy maz sie wyprowadzal
bylo latwiej..maz sie krzywił ze dziwacze, ale prosilam i szanował to...

to bylo rok temu, powoli uspokajam sie i odpępawiam od męza....
mieszkamy razem

Sciskam, jak masz skype, pisz do mnie na priv, modlimy sie co wieczor z ludzmi z forum

[dd1]

[Danka 9]

tęskić to zwyczajne uczucie gdy ktos bliski wyjezdza

a odchodzic od zmysłów to co innego

wybacz ze tak cie zaszufladkowalam, ale tak mi to wyglada
rozwniez dlatego ze wiele kobiet na forum to przechodzilo i mezczyzn
mi tez bliskie jest do odczucie....

dzwoni o drobiazgi, moze mu tez Ciebie brakuje jakos? tylko nie powie wprost o pyta o drobiazgi?
pozdrawiam

dd przeczytaj jeszcze raz

Cytat:

szkoda tylko że interesują go rzeczy błache a nie dostrzega istotnych.

i odnies do siebie
a z Toba jak jest? zobacz mezowi zalezy na Was ale nie mogl wytrzymac tego jak było...
miłosc jest ale chwilowo kryzys....

tęskić to zwyczajne uczucie gdy ktos bliski wyjezdza

a odchodzic od zmysłów to co innego

wybacz ze tak cie zaszufladkowalam, ale tak mi to wyglada
rozwniez dlatego ze wiele kobiet na forum to przechodzilo i mezczyzn
mi tez bliskie jest do odczucie....

dzwoni o drobiazgi, moze mu tez Ciebie brakuje jakos? tylko nie powie wprost o pyta o drobiazgi?
pozdrawiam

dd przeczytaj jeszcze raz

Cytat:

szkoda tylko że interesują go rzeczy błache a nie dostrzega istotnych.

i odnies do siebie
a z Toba jak jest? zobacz mezowi zalezy na Was ale nie mogl wytrzymac tego jak było...
miłosc jest ale chwilowo kryzys....

[dd1]

[Danka 9]

modlitwa do Ducha sw bedzie dobra w takim momencie...niech On kieruje Twoimi słowami...

modlitwa do Ducha sw bedzie dobra w takim momencie...niech On kieruje Twoimi słowami...

[dd1]

wszystko idzie nie tak.
wczoraj rano powiedział że nie wie co robić. starałam się być spokojna i rozsądna, ale lzy mi poleciały. przytulił i powiedział że będzie dobrze. było ok. potem pojechał a ja czułam się bardzo spokojnie.

no i trach... jeden krok nie tak i leżę. noga spuchnięta i nie wiem co robić. zadzwoniłam żeby przyjechał. przyjechał, ale nie obyło się bez stwierdzenia najpierw że udaję (żeby go ściągnąć), potem że może zrobiłam to specjalnie. zrobiło mi się bardzo przykro.p pojechał ze mną na pogotowie- noga do szyny. zabrał mlodszą córkę i pojechał. nie wiem jak sobie teraz poradzę. po mamę nie chcę dzwonić bo ona mnie wykończy psychicznie pytaniami i umartwianiem się. mój mąż stwierdził że nie chce wracać zmuszony sytuacją, że chce aby to była jego decyzja żeby potem nie żałować. niby bardzo mądrze, ale ja nie mogę przestać myśleć że jakby myślał o powrocie to by już tu był. ta noga to chyba dlatego żeby mi otworzyć oczy że nic już nie ma- taki znak z góry. niby powiedział że chce przez tydzień się zastanowić, że szansa jest 50/50, że tęskni choć nie wie czy kocha. że ma mnie tak dość że gotów jest to wszystko zostawić żeby mieć spokój. ja też mam dość i to bardzo. on był wobec mnie też bardzo nie wpożądku, ale to on wybiera łatwiejszą drogę. łatwiej mu odejść niż dać coś od siebie. chyba godzę się z myślą że to koniec.

wszystko idzie nie tak.
wczoraj rano powiedział że nie wie co robić. starałam się być spokojna i rozsądna, ale lzy mi poleciały. przytulił i powiedział że będzie dobrze. było ok. potem pojechał a ja czułam się bardzo spokojnie.

no i trach... jeden krok nie tak i leżę. noga spuchnięta i nie wiem co robić. zadzwoniłam żeby przyjechał. przyjechał, ale nie obyło się bez stwierdzenia najpierw że udaję (żeby go ściągnąć), potem że może zrobiłam to specjalnie. zrobiło mi się bardzo przykro.p pojechał ze mną na pogotowie- noga do szyny. zabrał mlodszą córkę i pojechał. nie wiem jak sobie teraz poradzę. po mamę nie chcę dzwonić bo ona mnie wykończy psychicznie pytaniami i umartwianiem się. mój mąż stwierdził że nie chce wracać zmuszony sytuacją, że chce aby to była jego decyzja żeby potem nie żałować. niby bardzo mądrze, ale ja nie mogę przestać myśleć że jakby myślał o powrocie to by już tu był. ta noga to chyba dlatego żeby mi otworzyć oczy że nic już nie ma- taki znak z góry. niby powiedział że chce przez tydzień się zastanowić, że szansa jest 50/50, że tęskni choć nie wie czy kocha. że ma mnie tak dość że gotów jest to wszystko zostawić żeby mieć spokój. ja też mam dość i to bardzo. on był wobec mnie też bardzo nie wpożądku, ale to on wybiera łatwiejszą drogę. łatwiej mu odejść niż dać coś od siebie. chyba godzę się z myślą że to koniec.

[kasia1]

dd1... czy Ty kochasz swojego męża?
ale tak za nic... bezinteresownie... tylko dlatego, że jest...
jesteś gotowa kochać Go nawet wtedy, kiedy jest wobec Ciebie nie w porządku?
jesteś gotowa kochać Go nawet wtedy, kiedy Ci powie, że nie kocha Ciebie?

dd1... czy Ty kochasz swojego męża?
ale tak za nic... bezinteresownie... tylko dlatego, że jest...
jesteś gotowa kochać Go nawet wtedy, kiedy jest wobec Ciebie nie w porządku?
jesteś gotowa kochać Go nawet wtedy, kiedy Ci powie, że nie kocha Ciebie?