Gloria in excelsis Deo!

Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  KanałyKanały  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  NewsNews
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
 Ogłoszenie 

12 kroków do wolności Uczta - Za Stołem Słowa - ks. Michał Muszyński | Słowo Boże na dziś | Ciężki krzyż | Róże różańcowe
"Ja ... biorę Ciebie ... za żonę/męża i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci."
Ogniska Wiernej Miłości Małżeńskiej SYCHAR:
Warszawa | Poznań | Żory | Zielona Góra | Bonn | Opole | Gorzów Wlkp | Kraków | Trójmiasto | Rzeszów | Chicago | Szczecin | Bydgoszcz | Lublin | Wrocław

ZAPRASZAMY do zgłaszania modlitewnych intencji za małżonków Siostrom Matki Bożej Miłosierdzia
Rekolekcje - Łagiewniki 2010: Uzdrowić zranione życie | Zamienić ranę w perłę | Zobacz kim jesteś - cz. 1 | cz. 2 | O przebaczeniu
Błogosławieństwo Księdza Biskupa Andrzeja Czai - ordynariusza diecezji opolskiej dla naszej Wspólnoty >>

Błogosławieństwa Bożego, aby narodzony tej świętej nocy Zbawiciel świata, obecny w naszym życiu, zawsze napełniał nas radością i nadzieją, a Jego światłość zwyciężała w nas to, co od Boga oddala - życzy administrator

Poprzedni temat «» Następny temat
Sakrament małżeństwa -nierozerwalne przymierze czy kontrakt?
Autor Wiadomość
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2007-04-21, 17:24   

bajka napisał/a:
straciłam już siły Elżbieto... ale będę żyła, nie tylko trwała, chcę wypełniać swoje życie konkretną treścią a nie tylko trwać...

Trwaj z Panem Bogiem wypełniając życie konkretną treścią.


Pan Bóg przychodzi do każdego człowieka, a nawet już przyszedł...
Bajko, jesteś bliżej Boga niż Ci się zdaje.
 
     
Ewa2007
[Usunięty]

Wysłany: 2007-04-26, 17:10   

Elżbieto,,dziękuję za Twoje mądre rady.Niedawno zaczęłam przeglądać post.Podobały mi się Twoje słowa:nigdy niewiadomo jak,w jaki sposob Pan zadziala w sercu naszym i w sercu innych.Czekam na ten dzień kiedy moj mąż pojdzie do spowiedzi, pojedna się z Bogiem i zmieni swoje postępowanie.
 
     
MKJ
[Usunięty]

Wysłany: 2007-04-28, 14:04   

Mnie sie trudno czyta - zasadnicza roznica miedzy rozwodem a sepraracja jest taka - w sensie pozytywnych wartosci - powinna byc tak sepracja - kocham Cie ale nie potrafie zyc z Toba ( a tak zyjemy ze popadamy jeszcze w wiecej grzechow niz nam jest dopuszczone ( to nie bardzo teologicznie) - mam nadzieje ze milosc nasza wzrosnie jak pobedziemy osobno.

Rozwod nie wierze w odrodzenie milosci. Ja mam prawo do milosci i takie tak gadki.

Mozna potraktowac rozwod jak separacje i na odwrot (nie mowie o formalnej stronie a praktycznej).


Wiara w skutecznosc i sens rozwodu - polega na tym, ze mocno wierze, ze bede szczesliwy jak mnie beda kochali a nieszczesliwy i niezrealizowany jesli nie bede kochany. Kiedy tak naprawde liczy sie czy ja potrafie kochac czy ucze sie kochac?
Jak Chrystus miluje Kosciol.

Czesc.
 
     
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2007-05-06, 06:18   

Ewa2007 napisał/a:
Elżbieto,,dziękuję za Twoje mądre rady.Niedawno zaczęłam przeglądać post.Podobały mi się Twoje słowa:nigdy niewiadomo jak,w jaki sposob Pan zadziala w sercu naszym i w sercu innych.Czekam na ten dzień kiedy moj mąż pojdzie do spowiedzi, pojedna się z Bogiem i zmieni swoje postępowanie.

Ewo, czekając - żyj swoim życiem.
"Módl się i pracuj" - poleca Ukochany Papież.
TU I TERAZ jest dzień.
Pozdrawiam :-)

MKJ napisał/a:
Mnie sie trudno czyta - zasadnicza roznica miedzy rozwodem a sepraracja jest taka - w sensie pozytywnych wartosci - powinna byc tak sepracja - kocham Cie ale nie potrafie zyc z Toba ( a tak zyjemy ze popadamy jeszcze w wiecej grzechow niz nam jest dopuszczone ( to nie bardzo teologicznie) - mam nadzieje ze milosc nasza wzrosnie jak pobedziemy osobno.

Rozwod nie wierze w odrodzenie milosci. Ja mam prawo do milosci i takie tak gadki.

Mozna potraktowac rozwod jak separacje i na odwrot (nie mowie o formalnej stronie a praktycznej).

Wiara w skutecznosc i sens rozwodu - polega na tym, ze mocno wierze, ze bede szczesliwy jak mnie beda kochali a nieszczesliwy i niezrealizowany jesli nie bede kochany. Kiedy tak naprawde liczy sie czy ja potrafie kochac czy ucze sie kochac?
Jak Chrystus miluje Kosciol.

Rozwód pozwala na zawarcie dugiego związku i poprzez to nie pozwala temu drugiemu współmałżonkowi na trwanie w wierności małżonkowi sakramentalnemu, jest przyczyną życia w drugim związku niesakramentalnym, a taki związek oddziela od Chrystusa Eucharystycznego.
Chrystus zakazując rozwodów wiedział o tym...
Wiedział o tęsknocie ludzi odchodzących od Eucharystii, czyli Niego.
Znał przyszłość i tęsknotę ludzi do Niego, wtedy i teraz też.
"Szczęście, którego szukacie to Jezus ukryty w Eucharystii" - Benedykt XVI.

"Kto spożywa Ciało moje ma życie wieczne".
Wszystko więc, Jezus powiedział wtedy .. dla naszego dobra (pozaziemskiego).
Inna sprawa, że zbyt dużo obowiązków ziemskich (pranie, prasowanie, pracowanie, wychowywanie dzieci, odpoczywanie, sprzątanie, brak odpoczywania, brak wiary, brak zaufania, uzależnianie się) przesłania nam życie gdzieś tak ... wybiegając poza własną śmierć.
Przecież na co dzień nie myśli się o tym.
Od tego są, na przykład, rekolekcje.
Żeby zacząć wybiegać trochę w przód.
I zacząć serce lokować w Bogu : "Tam skarb Twój, gdzie serce Twoje".
 
     
MKJ
[Usunięty]

Wysłany: 2007-05-06, 12:46   

Elżbieta,

To co napisalas ma jest w zupelnym jezyku niz moj post. Nie umiem odczytac ktore z nas bardziej broni nierozerwalnosci malzenstwa i jego najglebszego sensu chociaz Twoj jezyk jest piekniejszy.

Jednak zwracam uwage na strone praktyczna i formalna (rozwod - separacja - wiernosc); a mysle, ze Ty tylko na strone formalna, ktora ma prowadzic do glebi.

Co jest bardziej pozyteczne? Bo jedno i drugie jest pozyteczne.
 
     
Monika36
[Usunięty]

Wysłany: 2007-09-08, 20:20   

Ten cytat pochodzi z tematu o Separacji :

]b]W Polsce separacja kościelna posiada obecnie również skutki w prawie cywilnym.[/b] Jest to bardzo korzystne rozwiązanie dla wszystkich, którzy zawierają małżeństwo sakramentalne. Obowiązujące normy prawne sprawiają bowiem, że separacja kościelna umożliwia wprowadzenie rozdzielnosci mieszkaniowej i majątkowej oraz zobowiązuje do płacenia alimentów na dzieci. Dzięki temu separacja może być skuteczniejszą niż dotąd metodą przezwyciężania trudnych sytuacji w życiu małżeńskim i rodzinnym w przypadkach skrajnych, w których zawiodły wszystkie inne metody i sposoby dążenia do rozwiązania istniejących problemów.


Czytam to forum od jakiegoś czasu. Tematy są dość pomieszane , dlatego tutaj chciałam zapytać o podstawę mojego niezrozumienia. Przeczytałam ten tekst na tym forum w temacie o separacji. Jak to można zrozumieć , że separacja kościelna posiada skutki w prawie cywilnym. Myślałam , że o separację muszę wnieść sprawę do sądu okręgowego i tam zapada wyrok.
Czy ktoś będzie taki dobry i mi to wyjaśni. Nie rozumiem. Zgłoszenie separacji do Kościoła wystarczy i dostanę alimenty czy uzyskam rozdzielność majątkową ? W kościele zapada wyrok o separację ? Nie rozumiem nic.
 
     
Agnieszka2
[Usunięty]

Wysłany: 2007-09-10, 20:37   

Ja też nic nie rozumiem, choć jestem prawnikiem. Nie znam się jednak na prawie kanonicznym. Czy ktoś wie o co chodzi? Bo ten cytat wprowadził nieco zamieszania. Bo ja nie słyszałam , ani nie znam takiej możliwości, by uzyskać np. alimenty bez wyroku sądu cywilnego. Ale chętnie się dokształcę.
 
     
Monika36
[Usunięty]

Wysłany: 2007-09-15, 18:19   

Dzięki uprzejmości Elżbiety , Agnieszki 2 i wzajemnym szukaniu prawdy , ten dylemat z cytatem został rozwiązany. Prawdziwa jest informacja :

Kościół wyklucza rozwód , ale dopuszcza separację małżonków. Natomiast wszelkie formalności należy załatwić w sądzie cywilnym- okręgowym , bo tylko tam obowiązują skutki prawne separacji w postaci alimentów czy rozdzielności majątkowej. Tylko tam zapada wyrok.
Dziękuję serdecznie :-)
 
     
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2007-09-15, 18:25   

Dzięki Moniko :-)
 
     
Monika36
[Usunięty]

Wysłany: 2007-10-03, 10:50   

Do tej pory błąd tkwi na forum :-(
 
     
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2007-10-07, 22:35   

Monika36 napisał/a:
Do tej pory błąd tkwi na forum :-(

Już jest ok. Dzięki. Pozdrawiam serdecznie.
 
     
pabianiczanka
[Usunięty]

Wysłany: 2008-05-14, 19:52   

wito napisał/a:
"I, że Cię nie opuszczę, aż do śmierci"
Kiedy jeszcze kilka tygodni temu rozmawiałem z żoną o kryzysie, który przechodzimy powołałem się na przysięgę małżeńską. Usłyszałem, że większość ludzi nie przywiązuje do tego znaczenia. Wydaje mi się, że żona nigdy nie zdawała sobie sprawy z tego czym jest sakrament małżeństwa. Odeszła bo pragnęła wolności. "Pilot mig-a zwycięża gdy samotnie leci / w pisarstwie nie ma miejsca dla męża i dzieci / niepokalane było najświętsze poczęcie / małżeństwo dla pisarstwa jest to żył podcięcie...(dalej podobnie 20 wersów).
Myślę, że gdyby ludzie przywiązywali większą wagę do tego co kiedyś obiecali swoim bliskim, byłoby o wiele mniej dramatów. Dzieci nie przeżywały by rozterek typu - kogo wybrać? Nie byłoby porzuconych córek i synów, o których piszecie w poprzednich postach.
Bardzo bym chciał, by żona zrozumiała, że jej wolność kończy się tam gdzie niszczy życie swoich bliskich (i nie tylko, gdzie wyrządza krzywdę innym ludziom).
Pomimo tego co przeszedłem przez ostatnie miesiące. Pomimo tej goryczy, która jest we mnie codziennie powtarzam sobie: To nie ty odszedłeś, to nie ty przestałeś kochać, te krzywdy, które żona mnie wyrządziła, nie upoważniają mnie do odwetu. Ja ją dalej kocham, inaczej, jednak kocham. Dalej jest moją żoną. I nikt nie zwolnił mnie z przysięgi. Mogę jej ofiarować jedynie modlitwę. Westchnienie do Boga, bogatego w miłosierdzie „Jezu ufam Tobie”.
 
     
abcdf
[Usunięty]

Wysłany: 2009-02-05, 20:15   

Deleted!
Ostatnio zmieniony przez abcdf 2010-09-05, 21:32, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
wabona
[Usunięty]

Wysłany: 2009-02-06, 07:54   

"...i nie opuszczę Cię aż do śmierci..." - te słowa tłumaczą Twoje wątpliwości. Ale wiesz, znam sporo wdów przede wszystkim, które właśnie ze względu na miłość do jedynego małżonka nie związały się z nikim ponownie.

[ Dodano: 2009-02-06, 07:59 ]
Cytat:
Cytat mówi, że żona może współżyć z każdym mężczyzną, wolnym, niekoniecznie zawierając ponownie ślub, gdy umrze jej mąż?


"Wolnym", czyli nie związanym sakramentalnie z inną osobą. NIe chodzi tu oczywiście i jakąś "wolną miłość". Po śmierci małżonka można związać się - sakramentalnie - z każdą wolną osobą.

Biblia jest księgą symboliczną, nie można jej interpretowac dosłownie, "po swojemu", wyrwawszy słowa z kontekstu.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group

To naprawdę bardzo ważna ankieta zwolenników in vitro - włącz się!
Możesz w niej wyrazić swój sprzeciw głosując przeciw petycji...




Stanowisko Episkopatu Polski:

"Metoda in vitro jest niezgodna z prawem Bożym i naturą człowieka..."













"Pan naprawdę Zmartwychwstał! Alleluja!

„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6)
"To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b)
"Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)



To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!









Jan Paweł II:

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.





Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"

Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8