Anonymous - 2010-12-21, 13:01 Temat postu: Odkryć siebie. Znaleźć to, co w sercu. Słuchając kazań ks. Pawlukiewicza publikowanych w internecie, rekolekcji, nagrań na youtube itp., zwróciłem uwagę, że ksiądz często mówi na kazaniach o tym, że w historii zbawienia opisanej w Biblii, Bóg, dając misję, zadanie ludziom - prorokom, zmieniał im często imię, tj. np. nadawał nowe. Abram - Abraham, Szaweł - Paweł, Piotr - opoka/skała, itd. W kazaniach księdza pojawił się też kontekst psychologiczny, by odnaleźć własne imię, kryjące się głęboko w sercu. Czyli niejako odnaleźć samego siebie, ukrytego głęboko w sercu, pod warstwą masek, lęków, błędnych, ale wygodnych bo "poprawnych" przekonań itp. Te kazania były pewnie też oparte o lekturę książek Eldredge'ów: Dzikie serce, Urzekająca, Miłość i wojna. Myśląc więcej o "imieniu" w ostatnim czasie, przyszło mi do głowy, że oprócz "imienia", które mamy znaleźć w sercu, samego siebie, jest jeszcze jedno "imię", które mamy. To imię jest przyjmowane w trakcie każdego bierzmowania. Zacząłem szperać w internecie i w zasadzie to niewiele znalazłem, chyba najwięcej na temat imienia przybieranego podczas bierzmowania jest tutaj: http://liturgia.wiara.pl/...ia-celebracji/7 O sakramencie bierzmowania pisze się, że powinien być on przyjmowany "w wieku rozeznania". Czyli wówczas, gdy możemy podjąć już pewne decyzje odnośnie naszej roli w Kościele, na rzecz którego powinniśmy działać, a pomoc w tym działaniu będziemy mieć ze strony w szczególności Ducha Świętego. Dlaczego o tym piszę? Przypomniało mi się, że moim patronem z bierzmowania jest Święty Michał Archanioł, którego świadomie obrałem sobie czytając Apokalipsę św. Jana. Na długie lata o tym zapomniałem. Od pewnego czasu, niektóre sprawy zaczęły być bardziej zrozumiałe, gdy dowiedziałem się o roli Św. Michała Archanioła w historii zbawienia, ludzkości, tak jak o tym naucza Kościół. I przechodząc do sedna sprawy - może warto, byśmy przypomnieli sobie kim jest nasz patron z bierzmowania? Bo przecież katolik po bierzmowaniu ma włączyć się w jakiś sposób w ewangelizację, a patron z bierzmowania, ze swoimi cechami oraz z Darami Ducha Świętego może być jakimś wyznacznikiem tego, co i w jaki sposób mamy robić w życiu? Na początku nie musi się to przekładać na konkretne działania czynione wobec innych ludzi, ale może odnieść właśnie tę pozytywną cechę, że dzięki cechom patrona z bierzmowania odnajdziemy własne "ja", własne "imię". Przecież bierzmowanie pozostawia na nas niezatarty znak Ducha Świętego. Imię z bierzmowania jest zatem też naszym "imieniem". Być może nie poznając naszego imienia z bierzmowania, nie poznamy też naszego głęboko ukrytego "ja", właśnie tego, co jest w naszym sercu... A moje doświadczenie/przemyślenie odnośnie św. Michała Archanioła i jego wpływu na mnie: - "któż jak Bóg" - 1. przykazanie; wszystko zawierzyć Jezusowi, wszystko do Niego odnosić - chroni wiarę i czystość (por. świetny artykuł o tych cnotach w ostatnim (11-12/2010 "Któż jak Bóg") - wódz wojska niebieskiego, który pierwszy przeciwstawił się szatanowi (przejął inicjatywę - anty-Adam, który w raju pozwolił Ewie zjeść zakazany owoc, był bierny) i wygrał- skoro on jest wodzem, to ja jestem jego "żołnierzem" (świetne zadanie dla faceta :) - główna, poza Maryją, postać Apokalipsy - jako bierzmowany katolik, członek Kościoła (mistycznego Ciała Jezusa) mogę mieć udział w zadaniach św. Michała Archanioła, które przeznaczył mu Bóg, - tak jak Adam w raju był bierny przy okazji kuszenia Ewy, tak Michał Archanioł podejmuje walkę z szatanem w Apokalipsie Od sakramentu bierzmowania w skład naszego "ja" wchodzi również niezatarty znak Ducha Świętego: "Bóg stwarzając człowieka nadaje mu imię, czyli wyznacza konkretne zadanie do spełnienia". Powodzenia w poszukiwaniach własnego imienia! Anonymous - 2010-12-21, 16:06 NOWE IMIĘ, NOWE ZNAMIĘ 1. Cele lekcji: A. Wiadomości · Pogłębienie wiedzy na temat roli Ducha Świętego w życiu chrześcijanina; · Pogłębienie wiedzy na temat najistotniejszych elementów sakramentu bierzmowania. B. Umiejętności · Uczeń odkrywa żywą obecność Ducha Świętego w swoim życiu. 2. Metoda i formy pracy: · Metoda podająca, praca w grupach 3. Środki dydaktyczne: · Pismo św., rytuał sakramentu bierzmowania 4. Przebieg katechezy: I. Wstęp Nowość, jaką sakrament bierzmowania stwarza w życiu człowieka, wynika z charakteru Bożego działania. Bóg wkracza w życie człowieka z całą mocą i bogactwem swej miłości. Jest to dar tak przemieniający, że po jego przyjęciu jesteśmy jak przyroda no wiosnę – wszystkie dary chrztu rozkwitają z nową mocą. Łaska sakramentu bierzmowania wyrażona jest w słowach, które kieruje do Ciebie biskup podczas obrzędu: „N., przyjmij znamię daru Ducha Świętego”. Ukryta jest w nich potrójna nowość, która zaistnieje w Twoim życiu: Bóg nada Ci imię, wyciśnie na Twej duszy znamię, obdarzy Cię darem Ducha Świętego. II. Rozwinięcie IMIĘ BOGA Zanim wybierzesz imię, którym nazwie Cię biskup, rozważ prawdę o imieniu Boga. Oto trzy często używane prze Ciebie teksty mówiące o imieniu Boga: 1. W znaku krzyża: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. 2. W modlitwie „Ojcze nasz”: „Święć się imię Twoje”. 3. W Dekalogu: „Nie będziesz brał imienia Pana, Boga Twego nadaremno”. Jak rozumiesz, co dla Ciebie oznacza Imię Boże? (Krótka dyskusja). W Biblii imię nie było jakimś określeniem konwencjonalnym. Kryła się w nim cała tajemnica istnienia i działania. Imię Boga oznaczało i wyrażało Jego samego. Kto znał imię Boga, znał samego Boga. Kto wzywał imienia Bożego, wzywał Boga. Kto bezcześcił imię Boga, ranił Jego samego. Prawda ta przewija się przez całe Pismo Św. Słowo imię należy do najczęściej używanych słów przez autorów biblijnych. Spróbujmy wniknąć głębiej przynajmniej w niektóre z tych tekstów. ST · Wj 3,13-15 · 1 Krl 5,16-19 · Ps 8,2 · Ps 48,11 · Ps 72,17 · Ps 111,9 · Ps 124,8 · Iz 47,2 · Iz 52,5-6 · Iz 63,16 NT · J 5,23 · J 10,25 · J 14,26 · J 16,23-24 · J 17,6 · J 17,2 · Dz 4,9-12 · Flp 2,9-11 · Ap 19,11-16 Wejście w świat Biblii uczy nas myślenia o imieniu. Pamiętaj, że Twoje imię, czyli Twoja tajemnica, łączy się ściśle z imieniem Boga, czyli tajemnicą Bożą. Nie poznasz swego imienia, czyli siebie samego, jeżeli nie poznasz Boga, na którego obraz i podobieństwo jesteś stworzony. IMIĘ CZŁOWIEKA Imię człowieka w biblijnym i liturgicznym sensie wyraża głębię ludzkiego bytu, tajemnicę powołania. Dotyczy to wszystkich ludzi, także Ciebie. Twoje imię to Ty i całe Twoje życie. Odpowiedz na poniższe pytania: Czy wiesz, kto wybrał Twoje imię? Czy ono Ci się podoba? Czy zastanawiałeś się nad swoim imieniem? Dlaczego rodzice wybrali dla Ciebie to właśnie imię? Czy brałeś udział w wyborze imienia dla kogoś (brata, siostry...)? Czym się kierowałeś podając propozycje? Czym się kierują dzisiaj rodzice wybierając imię dla swoich dzieci? Praca w grupach: Wymieńcie się w grupie imionami. Spróbujcie zgadnąć (czy pamiętacie) jak kto ma na imię. Niech każdy przedstawi swoje wrażenia – czy podobało mu się nowe imię? Czy koledzy, koleżanki stwierdzili, iż nowe imię lepiej lub gorzej pasuje do innej osoby? Dla Abrahama, Jakuba, Piotra i wielu innych dzień, w którym Bóg wypowiedział nowe imię, był dniem niezwykłym. Rozpoczęła się dla nich nowa przygoda, nowe życiowe zadania. W szczególny sposób trzeba zwrócić uwagę na prawdę, że Bóg nadaje człowiekowi imię, które określa zarówno jego odniesienie do Boga jak i zadania wobec ludzi. Zwróćmy uwagę na kilka biblijnych postaci i ich szczególnych doświadczeń z imieniem: · Abraham – Rdz 17,1-8 · Sara – Rdz 17,15-16 · Jakub – Rdz 32,25-32 · Jan – Łk 1,13-17 · Jezus – Mt 1,18-25; Łk 1, 26-38 · Piotr – J 1,35-42 · Rafał – Tb 3,17; 12,14-15 Dar imienia W Życiu chrześcijańskim nikt nie może sam sobie nadać imienia. Otrzymuje je jako dar, który daje człowiekowi Bóg przez posługę Kościoła. Tylko Bóg może chrześcijaninowi „nadać imię”, gdyż w tym określeniu kryje się tożsamość osoby, jego powołanie, jego zadania życiowe. Bóg powołuje i on w tym powołaniu określa tajemnicę imienia. Główną treścią chrześcijańskiego imienia jest „bycie dzieckiem Boga”. Tylko Bóg może powiedzieć: „czynię Cię moim dzieckiem”, „daję Ci udział w moim życiu”. Kto przyjmie dar życia, staje się nowym człowiekiem. Jest mieszkańcem ziemi, a jednocześnie ma udział w dobrach niebieskich. W odniesieniu do Boga wszyscy ochrzczeni są równi. Mają to samo życie i tego samego Ojca. Różne są jednak ich ziemskie zadania. Otrzymali inne talenty i zamiłowania. Zróżnicowane jest środowisko ich życia. To wszystko jest także darem i ma wymiar powołania. Bóg wzywa człowieka po imieniu. Zwraca się do nas bardzo osobiście. IMIĘ Z BIERZMOWANIA Jak zwracasz się do Chrystusa? Jakiego imienia używasz i co ono oznacza? (dyskusja w grupie) Czy wiesz kiedy te imiona i w jakich okolicznościach zostały nadane Jezusowi? Przykłady na podstawie podanych tekstów: Mt 1,20-21 Łk 1,31-33 Łk 2,21 Łk 3,21-22 Dz 2,36 Flp 2,9-11 Chrystus daje nam najpierw imię na chrzcie, które wyraża nasz związek z Bogiem. Z niego wynikają wszystkie dalsze konsekwencje, a więc przynależność do Kościoła i odpowiedzialność za świat. Nie znaczy to, że bierzmowanie nic już nie wnosi nowego. Jezus mocą swego Ducha daje człowiekowi drugie imię. Mówi: „Na nim wypiszę imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od Boga mego” (Ap 3,12). Zjednoczenie z Bogiem oznaczało przynależność do Kościoła. Chrystus chce aby ta tajemnica Kościoła była w życiu człowieka bardziej widoczna, że chrześcijanin jest i „człowiekiem bożym” i „człowiekiem Kościoła”. Imię z bierzmowania określa relację człowieka do Kościoła, jego miejsce w nim, zadania we wspólnocie ludu Bożego, charyzmat i dar, którymi służy wspólnocie. Dlatego wybór imienia nie powinien być czymś przypadkowym, lecz owocem modlitwy, rozmów, pytań. Wybór imienia i przyjęcie tego imienia od biskupa to znak poszukiwania, a w jakimś stopniu także odnalezienia swego miejsca w Kościele. Trwały ślad w człowieku – PIECZĘĆ Biskup zwróci się do ciebie w sakramencie Bierzmowania słowami: „N., przyjmij znamię daru Ducha św.” Czym jest to znamię? Czy chcesz w nowy sposób związać się z Bogiem na całe ziemskie życie i na całą wieczność? Znaczenie pieczęci Pieczęć to symbol osoby i jej władzy. Człowiek może mieć taką pieczęć, jaką władzę posiada. Inną ma prezydent, inną dyrektor, inną proboszcz. · po pieczęci można rozpoznać osobę lub urząd · pieczęć nadaje dokumentowi ważność · położenie pieczęci oznacza, że dokument jest dokończony, zamknięty · pieczęć może być znakiem tajemnicy – tylko wybrani mogą ją złamać Teksty biblijne mówiące o pieczęci · J 6,27 · 2 Kor1,21-22 · Ef 1,13 · Ap 7,2-4 Boża „pieczęć” w życiu człowieka W biblijnym rozumieniu znak pieczęci to konsekracja, którą Bóg dokonuje mocą Ducha św.; pozostawia ona trwały ślad, po którym będzie można człowieka rozpoznać. Jakie są charakterystyczne cechy chrześcijanina? Jaka pieczęć wyciśnięta jest na jego duszy? Chrystus powiedział, że Jego uczniów można będzie rozpoznawać po miłości, która stanie się treścią ich życia. Właśnie tę największą osobową miłość, czyli Ducha św., Bóg daje człowiekowi. Wpisuje w serce człowieka najwyższe prawo życia – miłość. Uzdalnia go na nowo do tej miłości. Uzdalnia go do życia na podobieństwo Chrystusa i w najściślejszym zjednoczeniu z Nim. Namaszczenie Biskup namaszczając cię świętym olejem, uczyni na twym czole znak krzyża. Będzie to widzialny znak przypominający o niewidzialnym znamieniu, które Bóg wyciśnie w Twoim wnętrzu. – Chrystus (Christos) znaczy Namaszczony; tym imieniem także nazywamy samych siebie (christianoi) uczniowie Chrystusa, należący do Niego. Nieustanne upodabnianie się do Boga – OBRAZ Obraz Boga w człowieku – teksty biblijne · Kol 1,15-16 · Kol 3,9-10 · Rz 8,29 · Ef 4,13 · 1 Kor 15,49 · 2 Kor 3,18 · Jk 3,2.9 W czym jesteśmy podobni do Boga? Tylko kłamstwo i zło nie zawiera w sobie podobieństwa do Boga. Jesteśmy więc podobni do Boga we wszystkim, co jest dobre wewnętrznie; jesteśmy podobni w naszym ciele i w naszej dyszy. Już piękno ciała i ukryta w nim niezwykła mądrość wiele mówi o mądrości i potędze Stwórcy. Szczególne znaki obecności Bożej tajemnicy w nas to: prawda, wolność, sprawiedliwość, pokój, zaufanie, zrozumienie, bezinteresowność, cierpliwość, miłosierdzie. Wszystkie dobre postawy jednoczą się w miłości, dlatego do niej należy ostatnie słowo. Przeżywając miłość i radując się nią spotykamy najważniejszy ślad Boga w człowieku. Dar życia i jego rozwój – ZNAMIĘ Co wnosi w życie chrześcijanina kolejne „znamię”? - Fakt twojego chrztu został utrwalony w księdze chrztu. - Co wiesz o tym zapisie? Co tam jest napisane? Jak długo ta informacja będzie zachowana dla innych? - Czy przechowujesz jakąś pamiątki chrztu? Z jakich życiowych wydarzeń przechowujemy pamiątki? Wiemy jaka jest droga człowieka po chrzcie – każdy z nas mógłby ją opowiedzieć. Zwróćmy uwagę na drogę Jezusa po namaszczeniu Duchem Świętym. Nie wraca do domu rodzinnego; otrzymany dar Ducha wiąże się z posłannictwem. Wykracza ono poza życie rodzinne i zawodowe i jest głoszeniem Ewangelii na ulicach i placach, w świątyni i po domach. Nasza droga prowadzi od chrztu, poprzez Pierwszą Komunię, do bierzmowania. Potem czeka nas konkretyzacja życiowego powołania: kapłaństwo, małżeństwo, życie zakonne. Chrzest określa to co podstawowe, bierzmowanie to, co w życiu chrześcijańskim jest dojrzałe. W czasie chrztu twoje czoło zostało namaszczone Krzyżmem. W czasie bierzmowania biskup również na Twoim czole uczyni znak krzyża i namaści je olejem Pańskim. Dlatego chrześcijanin, żyjący łaską chrztu i bierzmowania, ma na czole wypisane, że jest dzieckiem Boga i członkiem Kościoła. Widać to z każdego jego słowa i czynu. Bóg jest jego Bogiem, a Kościół jego wspólnotą. Niewidzialne znamię, które Bóg wyciska na twojej duszy, staje się widzialne przez Twoje słowa i czyny. 5. Zastosowanie Przemyśl na nowo pytanie: Czy chcesz przyjąć znamię bierzmowania? Jeżeli tak, to napisz do biskupa prośbę o udzielenie ci tego sakramentu. Swoimi słowami uzasadnij tę prośbę i podaj imię, które wybrałeś. Modlitwa: Ty, który jesteś nad nami, Ty, który jesteś jednym z nas, Ty, który jesteś w nas. Oby wszyscy mogli Cię widzieć – także i we mnie, Abym mógł przygotować drogę dla Ciebie, Abym mógł dziękować Ci za wszystko, co mnie spotka, Abym mógł przy tym nie zapomnieć o potrzebach innych ludzi. Daj nam nowe serce czyste, byśmy mogli Ciebie oglądać, Serce pokorne, byśmy mogli Ciebie słuchać, Serce miłujące, byśmy mogli Tobie służyć, Serce wierzące, byśmy mogli Tobą żyć. (Dag Hammarskjold) Bibliografia: 1. K. Rahner, H. Vorgrimler, Mały Słownik Teologiczny, Warszawa 1987. 2. A. Skowronek, Sakramenty w ogólności – chrzest, bierzmowanie, Włocławek 1995. 3. Wypłyń na głębię, praca zbiorowa, Kraków 2001. http://chomikuj.pl/mir_ma...a,342403956.DOC |
