Anonymous - 2010-04-26, 15:41 Ciekawe linki: http://www.parpa.pl/index...id=77&Itemid=96 http://zssb.ids.czest.pl/...emoc_psychiczna ( cały portal wart przejżenia) http://wiadomosci.onet.pl...zn,artykul.html (warte przemyślenia) 
Anonymous - 2010-06-12, 21:16 Porady lekarskie: Agresja i przemoc dr Urszula Krupa http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=21854 Anonymous - 2010-06-15, 20:02 Warto spojrzeć na materiał o przemocy fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i duchowej, o osobach współuzależnionych. http://wp.tv/i,WP-Przemoc...ml?ticaid=5a59c Anonymous - 2010-06-17, 10:57 http://www.sciaga.pl/teks...awaniu_przemocy tu troche informacji teoretycznych Anonymous - 2010-07-06, 22:22 Porady lekarskie: Agresja i przemoc dr Urszula Krupa http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=21854 Anonymous - 2010-08-01, 16:18 Przemoc domowa to nie tylko siniaki Przemoc domowa objawiać może się na wiele sposobów. Nie muszą to być od razu siniaki i zadrapania. Jest jeszcze przemoc psychiczna i seksualna, jest domowy terror i są prześladowania. O tym jak rozpoznać z jakim rodzajem przemocy mamy do czynienia i gdzie szukać pomocy opowiada Agnieszka Czapczyńska, psycholożka z Fundacji Miejsce Kobiet. Kiedy zaczyna się przemoc domowa? Wtedy, kiedy jedna strona w związku zaczyna rościć sobie prawo do kontrolowania życia drugiej strony. Zwykle na początku pojawia się przemoc psychiczna – sprawca pod pretekstem „miłości” zaczyna być zazdrosny i z tego powodu ogranicza kontakty ofiary ze znajomymi, rodziną, czasem uniemożliwia pracę zawodową lub dalszą edukację. Robi to różnymi metodami – bezpośrednio okazując swój gniew, niezadowolenie, cierpienie, naśmiewając się z ludzi ważnych dla ofiary, zachowując w skandaliczny sposób w obecności innych tak, że ofiara wstydzi się utrzymywać dalsze kontakty z tymi osobami. Sprawca działa na rzecz obniżenia poczucia wartości ofiary – nieustannie krytykuje wszystko co może mieć znaczenie dla jej dobrego samopoczucia, podważa jej kompetencje, zawstydza jako kobietę, matkę, żonę, umniejsza osiągnięcia jakie ona posiada. Kolejnym narzędziem przemocy psychicznej jest straszenie ofiary – „jeśli nie zrobisz dla mnie…, to ja się zabiję”, albo „ciebie zabiję”, albo „zrobię krzywdę Twojej matce” itp. Sprawca przemocy psychicznej potrafi zadręczyć swoją ofiarę inwigilując jej życie osobiste tak, że nie powstydziłyby się tego służby specjalne czasów totalitarnych. Na przykład podczas jej spotkania z koleżanką albo w czasie ważnej narady w pracy wysyła 40 sms-ów w ciągu godziny o treści „Kocham Cię, co robisz w tej chwili?”. Potrafi włamać się do komputera „ukochanej” i czytać jej korespondencję oraz za pośrednictwem Internetu czy telefonu ingerować w jej relacje osobiste, np. wysyłać ważnym dla niej osobom pogróżki, kłamliwe informacje w jej imieniu. cały tekst tu: http://kobieta.wp.pl/kat,...,wiadomosc.html Anonymous - 2010-12-06, 00:16 Niszcząca moc słowa - przemoc psychiczna Autor: Magdalena Radwańska Co to jest przemoc psychiczna? Przemoc fizyczna... wiadomo: ktoś kogoś bije - na ogół silniejszy słabszego. Zostają po tym niekiedy siniaki i zaczerwienienia oraz pamięć zadanego bólu fizycznego. A przemoc psychiczną właściwie tworzy słowo i często coś bardzo nieuchwytnego, acz o dużej sile działania. Niekiedy w dzieciństwie dorośli używają wobec dzieci ostrych słów, które być może mają je zmotywować, ale raczej wyrażają ich zdenerwowanie i fakt nie panowania nad emocjami. Zwykle zresztą wydarza się to z pokolenia na pokolenie. Powtarzamy, często nieświadomie, metody naszych rodziców, choćby najbardziej kiedyś nielubiane. Jeśli przemoc słowna odbywa się często, z czasem doprowadza do tego, że jej odbiorca sam zaczyna myśleć o sobie, w sposób zgodny z tym co słyszy. Na przykład: "Ale ze mnie sierota!", Jestem fajtłapą!", żeby nie wymienić innych - cięższych określeń. Takie słowa - wielokrotnie odbierane od znaczących dla nas w dzieciństwie osób - wpływają powoli na nasz obraz siebie i na to, jak siebie wartościujemy. Innymi słowy, cierpi przez nie nasze poczucie własnej wartości, co niewątpliwie wpływa na nasze codzienne samopoczucie oraz życiowe decyzje. Przemoc psychiczna to też inne sposoby - po to by kogoś zmusić do pewnych działań można wzbudzić w nim poczucie winy: "Ja tak ciężko pracuję a ty nie chcesz tego czy tamtego zrobić?", "Ja ci tak pomagam, a ty jesteś taka niewdzięczna", "Jak możesz?", "Nie możesz tego czy tamtego zrobić, bo ja będę bardzo cierpieć z tego powodu!", itp. Takich "trików" jest cała masa, nie zawsze wyrażanych wprost słowami, bardzo często wystarczą niezwykle czytelne gesty, mimika twarzy, zachowania typu: obrażenie się. I jeszcze... dużo bardziej finezyjnie: jeśli ktoś pozwala nam na wiele, okazuje zaufanie i jest dobry dla nas ("Ja ci ufam, wiem że jesteś godna zaufania") to jakże trudno mu potem odmówić, z powodu wdzięczności. Nie chcemy go zawieść, wolimy nierzadko "poddać się" jego życzeniom i potrzebom, choćbyśmy mieli chęć na zupełnie coś innego. Wszystkie niekorzystne oceny jakie dzieci słyszą na swój temat, manipulacje używane przez dorosłych po to by osiągnąć zamierzone cele, jeśli powtarzane są często przez autorytety, jakimi są rodzice, stanowią pożywkę dla utrwalonego negatywnego myślenia o sobie. Wyrosły w przemocy psychicznej człowiek zmaga się z nią niejednokrotnie do końca swoich dni. Raniące słowa nie zostawiają sińców, ale ślady dużo bardziej bolesne w wewnętrznym monologu na własny temat i na temat świata wokół. I jeszcze, na domiar złego, zupełnie nie wiadomo - na pierwszy rzut oka - skąd się takie myśli wzięły?. No, bo czemu ja tak źle myślę o sobie i całym moim otoczeniu? Nie ufam ludziom i widzę w czarnych barwach moje własne zamierzenia i poczynania? Odpowiedzi bywają różne, ale najgorsza być może brzmi: "Bo taka jestem! Taka zła i do niczego!", "Niczego dobrego w życiu nie dokonałem!". To smutny owoc przemocy psychicznej, który przypisujemy sobie, a tak naprawdę dostajemy go, często niechcący, od naszych bliskich. Przemoc psychiczną bowiem nie tak łatwo wytropić i trudno uwierzyć, że "tylko słowa" z dalekiej przeszłości mogły wyrządzić takie spustoszenie w naszej psychice. Warto więc może, wychowując dziecko pomyśleć czasem o tym, jak ja bym się czuł będąc tak traktowany jak ono? Jak w moich uszach brzmiało by to co mam ochotę mu powiedzieć? Jak ja czułbym się, gdyby tak odezwała się do mnie inna dorosła osoba, np. mój szef, mój partner? A potem pomnóżmy to razy dwa, pamiętając, że dla naszego dziecka jesteśmy najważniejszymi ludźmi na świecie... http://psychotekst.com/artykuly.php?nr=78 Anonymous - 2010-12-06, 15:17 http://www.sciaga.pl/teks...istota_przemocy Anonymous - 2010-12-06, 20:57 Cykl przemocy w rodzinie Drukuj Badania wykazały, że związki, w których kobiety doznają przemocy fizycznej ze strony swoich partnerów, przechodzą przez trzy fazy powtarzającego się cyklu. 1. Faza narastania napięcia W tej fazie partner jest napięty i stale poirytowany. Każdy drobiazg wywołuje jego złość, często robi awanturę, zaczyna więcej pić, przyjmować narkotyki lub inne substancje zmieniające świadomość. Może poniżać partnerkę, poprawiając swoje samopoczucie. Prowokuje kłótnie i staje się coraz bardziej niebezpieczny. Sprawia wrażenie, że nie panuje nad swoim gniewem. Kobieta stara się jakoś opanować sytuację - uspokaja go, spełnia wszystkie zachcianki, wywiązuje się ze wszystkich obowiązków. Często przeprasza sprawcę. Ciągle zastanawia się nad tym, co może zrobić, aby poprawić mu humor, uczynić go szczęśliwym i powstrzymać przed wyrządzeniem krzywdy. Niektóre kobiety w tej fazie mają różne dolegliwości fizyczne, jak bóle żołądka, bóle głowy, bezsenność, utratę apetytu. Inne wpadają w apatię, tracą energię do życia, lub stają się niespokojne i pobudliwe nerwowo. Jest to wynik narastania napięcia, które po pewnym czasie staje się nie do zniesienia. Zdarza się, że kobieta wywołuje w końcu awanturę, żeby "mieć to już za sobą". 2. Faza gwałtownej przemocy W tej fazie partner staje się gwałtowny. Wpada w szał i wyładowuje się. Eksplozję wywołuje zazwyczaj jakiś drobiazg, np. lekkie opóźnienie posiłku. Skutki użytej przemocy mogą być różne - podbite oko, połamane kości, obrażenia wewnętrzne, poronienie, śmierć. Kobieta stara się zrobić wszystko, żeby go uspokoić i ochronić siebie. Zazwyczaj, niezależnie od tego jak bardzo się stara, wściekłość partnera narasta coraz bardziej. Czuje się bezradna, bo ani przekonywanie sprawcy, ani bycie miłą, ani unikanie , ani bierne poddawanie się mu nie pomaga i nie łagodzi jego gniewu. Po zakończeniu wybuchu przemocy, kobieta jest w stanie szoku. Nie może uwierzyć, że to się na prawdę stało. Odczuwa wstyd i przerażenie. Jest oszołomiona. Staje się apatyczna, traci ochotę do życia, odczuwa złość i bezradność. 3. Faza miodowego miesiąca Gdy sprawca wyładował już swoją złość i wie że posunął się za daleko nagle staje się inną osobą. Szczerze żałuje za to, co zrobił, okazuje skruchę i obiecuje, że to się nigdy nie powtórzy. Stara się znaleźć jakieś wytłumaczenie dla tego, co zrobił i przekonuje ofiarę, że to był jednorazowy, wyjątkowy incydent, który już się nigdy nie zdarzy. Sprawca okazuje ciepło i miłość. Staje się znowu podobny do tego, jaki był na początku znajomości. Przynosi kwiaty, prezenty, zachowuje się jakby przemoc nigdy nie miała miejsca. Rozmawia z ofiarą, dzieli się swoimi przeżyciami, obiecuje, że nigdy już jej nie skrzywdzi. Dba o ofiarę spędza z nią czas i utrzymuje bardzo satysfakcjonujące kontakty seksualne. Sprawca i ofiara zachowują się jak świeżo zakochana para. Ofiara zaczyna wierzyć w to, że partner się zmienił i że przemoc była jedynie incydentem. Czuje się kochana, myśli, że jest dla niego ważna i znowu go kocha. Spełniają się jej marzenia o cudownej miłości, odczuwa bliskość i zespolenie z partnerem. Życie we dwoje wydaje się piękne i pełne nadziei. Ale faza miodowego miesiąca przemijają i znowu rozpoczyna się faza narastania napięci. Zatrzymuje ona ofiarę w cyklu przemocy, bo łatwo pod jej wpływem zapomnieć o koszmarze pozostałych dwóch faz. Prawdziwe zagrożenie, jakie niesie ze sobą faza miodowego miesiąca jest związane z tym, ze przemoc w następnym cyklu jest zazwyczaj gwałtowniejsza. Tekst pochodzi ze strony: http://niebieskalinia.org Anonymous - 2010-12-07, 21:31 Rodzaje przemocy Zgodnie z potocznym rozumieniem, przemoc w związku polega na używaniu wobec partnerki (lub partnera) agresji fizycznej. Spotkać można ludzi, którzy nawet takie rozumienie przemocy chcieliby jeszcze zawężać twierdząc na przykład, że przemoc w związku to bicie. Zdarza się, że sprawca lub nawet ofiara przemocy zapytana wprost o przemoc fizyczną odpowiada przecząco. Przemocy nie było. A czy było popychanie, szarpanie, przytrzymywanie..? Było. Ale nie było uderzeń. Lub były uderzenia, ale nie było śladów. Lub były ślady, ale nieduże.. Oczywiście nie tylko uderzenia (lub uderzenia pozostawiające duże długo utrzymujące się ślady) to przemoc. Przemoc ma wiele form. Aby uniknąć takich niejasności, warto stworzyć dokładniejszą charakterystykę tego czym jest przemoc w związku. Przemoc dzieli się na: 1. fizyczną 2. psychiczną 3. ekonomiczną 4. seksualną 1. Najczęściej spotykane formy przemocy fizycznej: jakakolwiek sugestia możliwości zastosowania przemocy fizyczne - gest, aluzja, charakterystyczna mina, poza lub wyraźna zapowiedź popychanie policzkowanie szarpanie za włosy przytrzymywanie obezwładnianie szczypanie uderzanie pięścią bicie otwartą ręką bicie przedmiotami kopanie przypalanie papierosami duszenie/przyciskanie poduszką rzucanie przedmiotami drapanie plucie wykręcanie rąk grożenie bronią użycie broni krępowanie wiązanie parzenie polewanie substancjami żrącymi świadome stwarzanie niebezpiecznych sytuacji, stanowiących zagrożenie fizyczne (np. szybka jazda samochodem) porzucenie w niebezpiecznej okolicy nie udzielenie koniecznej pomocy zaniechanie opieki niszczenie własności przyjmowanie groźnych min mogących zapowiadać dalszą przemoc wykonywanie groźnych gestów nagłe przyśpieszanie ruchu (np. zrywanie się z miejsca) mogące wywoływać przestrach uderzanie w przedmioty (np. walenie ręką w stół) szybkie chodzenie po pomieszczeniu z gestykulacją, mogące wywołać przestrach (co by się stało gdyby ta druga osoba w tym samym momencie zaczęła robić to samo?) demonstrowanie groźnych przedmiotów ciągnięcie za ucho klapsy gryzienie zamykanie w pokoju/ubikacji/na balkonie rzucanie kimś ograniczanie dostępu do pomieszczeń zastawianie drogi (np. wyjścia) nie wpuszczanie do domu Powyższa lista absolutnie nie zawiera wszystkich możliwych zachowań, które są przemocą fizyczną wobec partnera/partnerki. Przemoca fizyczną może być każde zachowanie, co do którego Ty lub ktokolwiek inny ma jakiekolwiek watpliwości, czy jest to fizyczna przemoc. 2. najczęściej spotykane formy przemocy psychicznej wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia narzucanie własnych poglądów karanie przez odmowę uczuć, szacunku zainteresowania stała krytyka bagatelizowanie osiągnięć, wyolbrzymianie porażek wmawianie choroby psychicznej izolacja społeczna (kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami) domaganie się posłuszeństwa ograniczanie snu i pożywienia degradacja słowna (wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie) stosowanie gróźb szantażowanie nastawianie rodziny i znajomych przeciwko komuś stałe nachodzenie w domu i w pracy narzucanie swego towarzystwa rozpuszczanie plotek i pomówień stałe telefonowanie, wysyłanie sms-ów, e-maili, listów itp. składanie nieprawdziwych skarg na policji, do administracji osiedla, władz uczelni itp przechwytywanie numerów telefonów, adresów, kontaktów itp. czytanie cudzej korespondencji, emaili, smsów, billingów śledzenie i prześladowanie w internecie śledzenie zdobywanie danych o osobie bez jej zgody przeglądanie zawartości komputera, szuflad, toreb i innych rzeczy osobistych wywoływanie poczucia winy wymuszanie opieki nad sobą (udawanie choroby) zaniedbanie samego siebie w stopniu budzącym odrazę ograniczanie kontaktów z dzieckiem grożenie odebraniem dziecka grożenie rozwodem umyślne stawianie niewykonalnych zadań umyślne stawianie zadań, z którymi ktoś ma trudność Przemoc psychiczna moze przyjmować bardzo wiele różnych trudno uchwytnych form. Powyższa lista nie opisuje ich wszystkich. Przemocą psychiczną może być każde zachowanie, co do którego Ty lub ktokolwiek inny ma wątpliwości, czy nią nie jest. 3. Najczęściej spotykane formy przemocy ekonomicznej odbieranie czyichś pieniędzy uniemożliwianie podjęcia pracy niezaspokajanie podstawowych, materialnych potrzeb rodziny zaciąganie kredytów obciążających wspólny budżet bez porozumienia z partnerem wynoszenie z domu wspólnej własności sprzedawanie wspólnej własności bez porozumienia z partnerem odmawianie płacenia alimentów bezprawne pozbawianie praw do majątku niepłacenie wspólnych opłat i rat korzystanie z cudzego jedzenia bez porozumienia z jego właścicielem nieoddawanie pożyczek nierespektowanie zasad sądowego podziału majątku ograniczanie dostępu do wspólnego konta dysponowanie pieniędzmi ze wspólnego budżetu bez porozumienia z partnerem zmuszanie do wydawania pieniędzy na określone cele zmuszanie do pracy we własnej firmie dokładne rozliczanie z wydanych pieniędzy przekupywanie innych członków rodziny przekupywanie dzieci zniechęcanie do podjęcia pracy zawodowej uniemożliwianie podjęcia pracy zawodowej przez obciążenie dodatkowymi obowiązkami domowymi wszelkie sugestie i zapowiedzi jakiegokolwiek z powyższych działań Istnieje także wiele innych, nie wymienionych tu form przemocy ekonomicznej. Przemocą ekonomiczna może być jakiekolwiek działanie, które wzbudza w Tobie lub kimkolwiek takie wątpliwości. 4. Najczęściej spotykane formy przemocy seksualnej wymuszanie pożycia seksualnego wymuszanie nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych (np. seksu oralnego, analnego itd.) wymuszanie seksu z osobami trzecimi sadystyczne formy współżycia seksualnego demonstrowanie zazdrości zmuszanie do oglądania materiałów pornograficznych zmuszanie do przyglądania się współżyciu seksualnemu osób trzecich uprawianie seksu z osobą poniżej 15 lat obnażanie lub onanizowanie się przy kimś bez jego zgody ocieranie się o kogoś w miejscu publicznym w celu uzyskania podniecenia seksualnego podglądanie osób w sytuacjach intymnych zmuszanie do seksu w obecności dzieci współżycie seksualne z osobami spokrewnionymi jakiekolwiek czynności seksualne osoby dorosłej z osobami poniżej 15 roku życia wykorzystywanie stanowiska służbowego do wymuszenia czynności seksualnych kontrolowanie antykoncepcji zmuszanie do prostytucji lub jakichkolwiek form czynności seksualnych w celu uzyskania korzyści majątkowych dla siebie lub kogos innego Podobnie jak przy wszystkich pozostałych formach przemocy, tu też lista nie wyczerpuje wszystkich możliwych form. Jeśli masz wątpliwości co do tego, czy jakieś zachowanie nie jest formą przemocy seksualnej, jest to ważna wskazówka pozwalająca domyślać się, że może tak być. http://www.przemocdomowa.pl/rodzaje.html Anonymous - 2010-12-12, 18:30 Znalezione w sieci, krótkie i bardzo prawdziwe: 1. W procesie przemocy w rodzinie dziecko jest zawsze ofiarą, nawet gdyby bezpośrednio przez sprawcę nie było atakowane fizycznie bądź psychiczne. 2. Cechą procesu przemocy jest między innymi to, że występuje przewaga szeroko rozumianych sił po stronie sprawcy przemocy. 3. Sprawca przemocy (silniejszy) ponosi odpowiedzialność za krzywdy wyrządzone ofiarom 4. Statystycznie, kilka razy częściej, to mężczyźni są sprawcami przemocy domowej. 5. Sprawcy przemocy obwiniają ofiarę o to, co sami robią 6. Sprawcy przemocy zachowują zwykle zimną krew i sprawiają dobre wrażenie na ludziach, którzy ich bliżej nie znają. 7. Proces przemocy nie kończy się z chwilą odseparowania sprawcy od ofiary, sprawca nadal funkcjonuje jako sprawca, ofiara czasami postępuje nieadekwatnie do okoliczności. Anonymous - 2010-12-12, 18:41 Co zrobić w sytuacji kryzysowej? W dzisiejszych czasach przemoc jest problemem często spotykanym w rodzinie i dotyczy dużej ilości osób (szczególnie kobiet i dzieci). Przemoc jest przestępstwem ściganym przez prawo a nie sprawą rodzinną. Za przemoc odpowiedzialny jest sprawca. Nic nie usprawiedliwia przemocy, nawet alkohol. W sytuacji przemocy każda osoba może i powinna liczyć na specjalistyczną pomoc i interwencję. Jeśli jesteś ofiarą przemocy i mieszkasz w okolicy Krakowa: •W sytuacji kryzysowej, jeżeli potrzebujesz wsparcia możesz udać się do Ośrodka Interwencji Kryzysowej (ul. Radziwiłłowska 8b) lub Schroniska dla Ofiar Przemocy w Rodzinie (os. Krakowiaków 46), gdzie uzyskasz poradę i pomoc. •Zgłoś się do pracownika socjalnego w swoim rejonie, który może skierować Cię do odpowiedniej instytucji. •Poinformuj o fakcie znęcania się nad Tobą i Twoją rodziną Policję lub w Prokuraturę. •Jeżeli doznajesz przemocy i wzywasz Policję, poproś policjanta o wypełnienie tzw. Niebieskiej Karty a w sytuacji „bez wyjścia” możesz pod eskortą zostać przywieziona(ny) do Schroniska dla Ofiar Przemocy w Rodzinie lub Ośrodka Interwencji Kryzysowej (zabierz ze sobą wszystkie ważne dla Ciebie dokumenty). •Jeżeli zostałaś pobita(ty), jeśli zostały pobite Twoje dzieci, zgłoś się na pogotowie i poproś lekarza o obdukcję. http://www.wdr.diecezja.pl/przemoc-w-rodzinie |
