[w.z.]

[malek]

Zkszacior w.z ma rację...nie podkładaj jej poduchy pod pupę, to przynosi odwrotny skutek. Poddałeś Wasze życie Bogu i to jest najważniejsze, choć to nie znaczy, że masz czekać z założonymi rękami, albo jeszcze "pomagać" żonie.
Wiem jak my zdradzeni, a kochający działamy...jest nam tak szkoda zdradzaczy, chcemy ich dobra (wydaje nam się, ze to dla nich dobre!). Przykład: mój mąż, który przecież 10 minut wcześniej potraktował mnie słownie bardzo źle, nagle mówi, że on już cierpi i płaci za swoje decyzje. I co ja już najlepiej bym zrobiła: wszystko, żeby ulżyć temu cierpieniu. Na szczęscie już mi tutaj wszyscy natłukli, że muszę stosować twardą miłość, bo przecież on sam, świadomie trwa w grzechu, którego konsekwencje ponosi....i co robię? Najczęściej nic, ale czasami wdawałam się w głupią dyskusję.
Zkzacior jak ty nie będziesz stosował twardej miłości to na nic jej miękka poducha. Może właśnie ona oczekuje od ciebie mocnego tupnięcia nogą! Zresztą poduchę stosujesz już długo, sprawdziłeś, nie pomaga.
Tak z mojego babskiego, zkszacior, doświadczenia...miałam kiedyś chłopaka, fakt okazało się, że nic dla mnie nie znaczył, ale który nadskakiwał mi tak skutecznie.... że miałam ochotę "zabić" go gazetą.

Zkszacior w.z ma rację...nie podkładaj jej poduchy pod pupę, to przynosi odwrotny skutek. Poddałeś Wasze życie Bogu i to jest najważniejsze, choć to nie znaczy, że masz czekać z założonymi rękami, albo jeszcze "pomagać" żonie.
Wiem jak my zdradzeni, a kochający działamy...jest nam tak szkoda zdradzaczy, chcemy ich dobra (wydaje nam się, ze to dla nich dobre!). Przykład: mój mąż, który przecież 10 minut wcześniej potraktował mnie słownie bardzo źle, nagle mówi, że on już cierpi i płaci za swoje decyzje. I co ja już najlepiej bym zrobiła: wszystko, żeby ulżyć temu cierpieniu. Na szczęscie już mi tutaj wszyscy natłukli, że muszę stosować twardą miłość, bo przecież on sam, świadomie trwa w grzechu, którego konsekwencje ponosi....i co robię? Najczęściej nic, ale czasami wdawałam się w głupią dyskusję.
Zkzacior jak ty nie będziesz stosował twardej miłości to na nic jej miękka poducha. Może właśnie ona oczekuje od ciebie mocnego tupnięcia nogą! Zresztą poduchę stosujesz już długo, sprawdziłeś, nie pomaga.
Tak z mojego babskiego, zkszacior, doświadczenia...miałam kiedyś chłopaka, fakt okazało się, że nic dla mnie nie znaczył, ale który nadskakiwał mi tak skutecznie.... że miałam ochotę "zabić" go gazetą.

[cierpliwy]

w.z,malek nie rozumiem waszego oburzenia.
Ja mysle ze zkaszacior -działa jak dorosły facet.

Jako pierwsze zrozumiał jakie własne błedy mogły doprowadzic do takiego stanu.
Czytajac czesto to forum wiecie dokładnie to co pisze częstoEl,nałóg,mami-współmałzonek zdradzony nie odpowiada za zdradę,ale odpowiada za kryzys,błedy w komunikacji,zaniedbania,braki w miłości .

I to należy odszukac i przerobić-a trwanie w poziomie ofiary ku niczemu nie służy.

Po drugie zkszacior -stanowczo zgłosił zonie swój punkt widzenia,powiedział że nie godzi sie na to,na taki stan i takie traktowanie.

Dał przekaz swoich granic-jednoczesnie dając prawo wyboru prawda????

bo jak sam pisał nikogo nie przykuje do kaloryfera-i racja bo nikogo nie zatrzymamy na siłe jak chce odejść.


A zatem za co go strofować????
za chęć pomocy zonie
za zrozumienie jej bładzenia
za miłośc jaka w nim jest
za to że pragnie wyciągnąc ręke do zagubionej żony.


Zkszacior -Ja myslę że własnie rozwija sie w tobie to co najcudniejsze prawdziwa miłośc Boga-kochanie mimo i pomimo.

A jeżeli ten dar dostaniesz od Boga -to bedziesz w pełni potrafił miłowac drugiego człowieka.

Dokonałes analizy,powiadomiłeś teraz konsenkwentnie dopilnuj tego.

Wz,malek-nawet jeżeli dojdzie do pojednania,nawet gdy dojdzie do powrotów,nawet gdy małzonkowie sa znowu razem-a nie zostanie nalezycie przerobione to co było błedami po obu stronach.

stare ma szanse zawsze powracać!!-nieraz szybciej,nieraz dłużej.

pozdrawiam

w.z,malek nie rozumiem waszego oburzenia.
Ja mysle ze zkaszacior -działa jak dorosły facet.

Jako pierwsze zrozumiał jakie własne błedy mogły doprowadzic do takiego stanu.
Czytajac czesto to forum wiecie dokładnie to co pisze częstoEl,nałóg,mami-współmałzonek zdradzony nie odpowiada za zdradę,ale odpowiada za kryzys,błedy w komunikacji,zaniedbania,braki w miłości .

I to należy odszukac i przerobić-a trwanie w poziomie ofiary ku niczemu nie służy.

Po drugie zkszacior -stanowczo zgłosił zonie swój punkt widzenia,powiedział że nie godzi sie na to,na taki stan i takie traktowanie.

Dał przekaz swoich granic-jednoczesnie dając prawo wyboru prawda????

bo jak sam pisał nikogo nie przykuje do kaloryfera-i racja bo nikogo nie zatrzymamy na siłe jak chce odejść.


A zatem za co go strofować????
za chęć pomocy zonie
za zrozumienie jej bładzenia
za miłośc jaka w nim jest
za to że pragnie wyciągnąc ręke do zagubionej żony.


Zkszacior -Ja myslę że własnie rozwija sie w tobie to co najcudniejsze prawdziwa miłośc Boga-kochanie mimo i pomimo.

A jeżeli ten dar dostaniesz od Boga -to bedziesz w pełni potrafił miłowac drugiego człowieka.

Dokonałes analizy,powiadomiłeś teraz konsenkwentnie dopilnuj tego.

Wz,malek-nawet jeżeli dojdzie do pojednania,nawet gdy dojdzie do powrotów,nawet gdy małzonkowie sa znowu razem-a nie zostanie nalezycie przerobione to co było błedami po obu stronach.

stare ma szanse zawsze powracać!!-nieraz szybciej,nieraz dłużej.

pozdrawiam

[w.z.]

To trochę tak jak w pracy z podwładnymi, lub z dziecmi w domu. Dziecko musi miec granice, o których wie, że ich nie może przekroczyc. Inaczej, gdy mu wszystko wolno, to dziecko traci poczucie bezpieczeństwa, nie jest szczęśliwe.

To trochę tak jak w pracy z podwładnymi, lub z dziecmi w domu. Dziecko musi miec granice, o których wie, że ich nie może przekroczyc. Inaczej, gdy mu wszystko wolno, to dziecko traci poczucie bezpieczeństwa, nie jest szczęśliwe.

[malek]

[cierpliwy]

O,J wz-powiedziane jest nie oceniaj.
Trudno ale samo mi sie nachodzi.

Praca-nie zawsze podwładni zadowoleni są z szefa!
jaki lepszy ten ostry,beznadziejnie wydający komendy(nieraz nawet niezrozumiałe dla niego samego)

czy ten jaki zarządza ludzmi ,ale ze zrozumieniem innych.

Dalej piszesz dzieci słuchają granice-polecam 12 kroków (abys poznał prawdę).

Dzieci słuchaja naszych granic,działają zgodnie z naszymi wyborami-dorastają i kierują sie własnym rozumem.

Nie oceniam -wyszedłes z własnego kryzysu-mam nadzieje że przerobiłes go dokładnie...


pozdrawiam

[ Dodano: 2009-12-27, 10:34 ]
A jezeli uścislić zkszacior wskazał własne granice.

Pamietajmy że wskazując własne granice ,musimy szanowac innych.

[ Dodano: 2009-12-27, 10:42 ]

O,J wz-powiedziane jest nie oceniaj.
Trudno ale samo mi sie nachodzi.

Praca-nie zawsze podwładni zadowoleni są z szefa!
jaki lepszy ten ostry,beznadziejnie wydający komendy(nieraz nawet niezrozumiałe dla niego samego)

czy ten jaki zarządza ludzmi ,ale ze zrozumieniem innych.

Dalej piszesz dzieci słuchają granice-polecam 12 kroków (abys poznał prawdę).

Dzieci słuchaja naszych granic,działają zgodnie z naszymi wyborami-dorastają i kierują sie własnym rozumem.

Nie oceniam -wyszedłes z własnego kryzysu-mam nadzieje że przerobiłes go dokładnie...


pozdrawiam

[ Dodano: 2009-12-27, 10:34 ]
A jezeli uścislić zkszacior wskazał własne granice.

Pamietajmy że wskazując własne granice ,musimy szanowac innych.

[ Dodano: 2009-12-27, 10:42 ]

[zkszacior]

Witam. Dzięki za Waszą obecnośc i wsparcie. Wicei co jest juz po 11 a moja żona ciąglwe spi, pół ncy przepłakała ale nei chciała moejj pomocy, uważam że zrobiłem to co mogłem w tej sytuacji, nikomu nie można pomóc na siłę dałem jej tylko jasny komunikat że jestem przy niej. Kiedy żona płakała ja jedynei co mogłem zrobić to modlić się i to zrobiłem. Dalej co do konsekwencji. Pisałewm juz o tym, nie wiem jak walnąc w stół, powiexzeić STOP, ale tak praktycznie, zwłaszcza po moich ostatnich odkryciach i zachowaniu żony. Wiecier co żal mi mojej żony ale nie użalam się nad nią, nie wiem może ona sama musi to przejść, ja powiedziałem jej że może liczyć na mnie na jakąkolwiek moją pomoc-póki co nie hcce, trudno jej wybór. Pozostają tylko obawy co tak sie naprawdę dzieje w jej głowie i sercu, może to jest strach przed opuszczeniem mnie i w jakiś sposób dziecka, bo chyba ma świadomość że to Ona musiałaby się wyprowadzić.
Co do granic-to dziecku jest je ąłtweij stawiać, zreszta dla dziecka granice paradoksalnie porządkują świat i poczucie bezpieczeństwa. Nie mówie tu o jakimś totalitaryźmie, radykalnym rygorze, tylko wskazanie co i dlaczego może i nie może, na co ja się zgaddzam, ale zawsze po wysłuchaniu dziecka, nawet większego, umówienie się z nim na coś. A z osobą dorosłą, z żoną. Cóż u mnie postanowienie granicy chyba musiałoby wyglądac tak, że aqlbo kończy swó romans, związaek z tamtym facetem, albo dokonuje wyboru, gdzie ma dom, gdzie i z kim chce mieszkać, wyznaczenie terminu. Ale co przed datą terminu? Niech robi co chce? Na ram, ale przytyję, wiem że to ja musze mieć w sobie więcej siły. Na razie nie wiem nawet co jej powiedzieć kiedy wychodzi, ja mam w swoim środku ciągła walkę z pokusami, męczy mnie to. Ja gdzies tam w środku pracuję nad sobą, nie robię nic za żonę, jeśłi czegoś nie zrobi, to czekam aż za to się weźmie, ja wy

Witam. Dzięki za Waszą obecnośc i wsparcie. Wicei co jest juz po 11 a moja żona ciąglwe spi, pół ncy przepłakała ale nei chciała moejj pomocy, uważam że zrobiłem to co mogłem w tej sytuacji, nikomu nie można pomóc na siłę dałem jej tylko jasny komunikat że jestem przy niej. Kiedy żona płakała ja jedynei co mogłem zrobić to modlić się i to zrobiłem. Dalej co do konsekwencji. Pisałewm juz o tym, nie wiem jak walnąc w stół, powiexzeić STOP, ale tak praktycznie, zwłaszcza po moich ostatnich odkryciach i zachowaniu żony. Wiecier co żal mi mojej żony ale nie użalam się nad nią, nie wiem może ona sama musi to przejść, ja powiedziałem jej że może liczyć na mnie na jakąkolwiek moją pomoc-póki co nie hcce, trudno jej wybór. Pozostają tylko obawy co tak sie naprawdę dzieje w jej głowie i sercu, może to jest strach przed opuszczeniem mnie i w jakiś sposób dziecka, bo chyba ma świadomość że to Ona musiałaby się wyprowadzić.
Co do granic-to dziecku jest je ąłtweij stawiać, zreszta dla dziecka granice paradoksalnie porządkują świat i poczucie bezpieczeństwa. Nie mówie tu o jakimś totalitaryźmie, radykalnym rygorze, tylko wskazanie co i dlaczego może i nie może, na co ja się zgaddzam, ale zawsze po wysłuchaniu dziecka, nawet większego, umówienie się z nim na coś. A z osobą dorosłą, z żoną. Cóż u mnie postanowienie granicy chyba musiałoby wyglądac tak, że aqlbo kończy swó romans, związaek z tamtym facetem, albo dokonuje wyboru, gdzie ma dom, gdzie i z kim chce mieszkać, wyznaczenie terminu. Ale co przed datą terminu? Niech robi co chce? Na ram, ale przytyję, wiem że to ja musze mieć w sobie więcej siły. Na razie nie wiem nawet co jej powiedzieć kiedy wychodzi, ja mam w swoim środku ciągła walkę z pokusami, męczy mnie to. Ja gdzies tam w środku pracuję nad sobą, nie robię nic za żonę, jeśłi czegoś nie zrobi, to czekam aż za to się weźmie, ja wy

[w.z.]

[cierpliwy]

[malek]

Dla mnie konsekwentne stawianie granic (w przypadku zkszacira granicą jest też ten termin) nie wyklucza wolności. Wolność, samodecydowanie, ale ze świadomością granic postawionych przez drugiego człowieka, przez prawo, przez życie...
"Kochaj i rób co chcesz"...i skoro kocha to to rób co chcesz to nie będzie czynieniem zła...

Słowa jednego z najwyśmienitszych władców Polski- Stefana Batorego "Strzeżcie tak Waszej wolności, aby się w swawolę nie przerodziła" i czyż jasno określone granice nie są potrzebne?

Wszyscy mamy w sobie trochę z dziecka....jednemu za "granicę" wystarczy słowo, drugiemu jedno zdanie, a trzeciemu "interwencja autorytetu", czwarty nie uzna żadnych granic....i wtedy, albo sam sobie je kiedyś postawi, bo spotka Boga, albo będzie żył bez granic.

Zresztą te Nasze, Wasze dyskusje to jak ze szklanką napełnioną do połowy....aż? tylko?
A może nasze, różne modele życia, wychowywania np. dzieci, nie są lepsze, gorsze, a po prostu inne. Obaj koledzy myślicie o skrajnościach wolności czy granic? A może druga strona tak to interpretuje?
Ale gdzie ja tu babka z Venus wcinam się pomiędzy facetów z Marsa;-)

Cierpliwy masz oczywiście rację... moje moralizowanie przeciwnej strony nie ma najmniejszego sensu, a swoje błędy przerabiam (obraz jest na tą chwilę kiepski czyli będzie jeszcze gorszy !), ale to temat rzeka.
Wiem na tą chwilę jedno...nie można w życiu robić "malutkich" nagięć, bo okażą się w konsekwencji zwykłym grzechem.

Dla mnie konsekwentne stawianie granic (w przypadku zkszacira granicą jest też ten termin) nie wyklucza wolności. Wolność, samodecydowanie, ale ze świadomością granic postawionych przez drugiego człowieka, przez prawo, przez życie...
"Kochaj i rób co chcesz"...i skoro kocha to to rób co chcesz to nie będzie czynieniem zła...

Słowa jednego z najwyśmienitszych władców Polski- Stefana Batorego "Strzeżcie tak Waszej wolności, aby się w swawolę nie przerodziła" i czyż jasno określone granice nie są potrzebne?

Wszyscy mamy w sobie trochę z dziecka....jednemu za "granicę" wystarczy słowo, drugiemu jedno zdanie, a trzeciemu "interwencja autorytetu", czwarty nie uzna żadnych granic....i wtedy, albo sam sobie je kiedyś postawi, bo spotka Boga, albo będzie żył bez granic.

Zresztą te Nasze, Wasze dyskusje to jak ze szklanką napełnioną do połowy....aż? tylko?
A może nasze, różne modele życia, wychowywania np. dzieci, nie są lepsze, gorsze, a po prostu inne. Obaj koledzy myślicie o skrajnościach wolności czy granic? A może druga strona tak to interpretuje?
Ale gdzie ja tu babka z Venus wcinam się pomiędzy facetów z Marsa;-)

Cierpliwy masz oczywiście rację... moje moralizowanie przeciwnej strony nie ma najmniejszego sensu, a swoje błędy przerabiam (obraz jest na tą chwilę kiepski czyli będzie jeszcze gorszy !), ale to temat rzeka.
Wiem na tą chwilę jedno...nie można w życiu robić "malutkich" nagięć, bo okażą się w konsekwencji zwykłym grzechem.

[cierpliwy]

[malek]

No tak i kiedy dociera do człowieka, że coś konkretnie robił źle (szkoda, że moja druga połowa milczała, bo ponoć bał się mnie stracić ) i człowiek jest gotowy na zmiany, to jest za późno...bo mąż już mówi nie.
Tak, ale nie jest za późno dla mnie, ja zmianiam siebie dla siebie i dobrze mi z tym...tak dziwnie lekko. Mam już pierwsze pozytywy moich działań ku zmianom:
1. Odzyskałam rodzinę, bo przecież skoro nie odpowiadali mojemu mężowi, to mi również... Spędziłam miłe rodzinne Święta z rodzeństwem i mamy zamiar się odwiedzać jak każde normalne rodzeństwo.
2. Nie jestem już przedstawicielką "ideału moralnego" tylko zwykłą owieczką. W kościele czuję się spokojna i naturalna...modlę się kiedy chcę i jak chcę. Nikt mnie i katolików nie krytykuje po przyjściu z kościoła.
3. Ja nic nie muszę, jestem wolna...robię zakupy kiedy chcę i gdzie chcę (w Biedronce też, bo lubię ), sprzątam, albo mam ciekawsze zajęcie...
4. Odkryłam, że strach ma wielkie oczy....ze wszystkim można sobie poradzić...nawet z samotnością...tylko trzeba wierzyć w siebie i ciągle szukać Boga.
I jeszcze jedno (pewnie jeszcze wiele)....nie twierdzić, ze się Boga już znalazło i że nie będzie upadków...pokora, bo inaczej

No tak i kiedy dociera do człowieka, że coś konkretnie robił źle (szkoda, że moja druga połowa milczała, bo ponoć bał się mnie stracić ) i człowiek jest gotowy na zmiany, to jest za późno...bo mąż już mówi nie.
Tak, ale nie jest za późno dla mnie, ja zmianiam siebie dla siebie i dobrze mi z tym...tak dziwnie lekko. Mam już pierwsze pozytywy moich działań ku zmianom:
1. Odzyskałam rodzinę, bo przecież skoro nie odpowiadali mojemu mężowi, to mi również... Spędziłam miłe rodzinne Święta z rodzeństwem i mamy zamiar się odwiedzać jak każde normalne rodzeństwo.
2. Nie jestem już przedstawicielką "ideału moralnego" tylko zwykłą owieczką. W kościele czuję się spokojna i naturalna...modlę się kiedy chcę i jak chcę. Nikt mnie i katolików nie krytykuje po przyjściu z kościoła.
3. Ja nic nie muszę, jestem wolna...robię zakupy kiedy chcę i gdzie chcę (w Biedronce też, bo lubię ), sprzątam, albo mam ciekawsze zajęcie...
4. Odkryłam, że strach ma wielkie oczy....ze wszystkim można sobie poradzić...nawet z samotnością...tylko trzeba wierzyć w siebie i ciągle szukać Boga.
I jeszcze jedno (pewnie jeszcze wiele)....nie twierdzić, ze się Boga już znalazło i że nie będzie upadków...pokora, bo inaczej

[cierpliwy]

No widzisz ile malek można jak człowiek chce!!!!!.

Ważne by chcieć-choc to smutne co napiszę,ale tak naprawde motorem działań na własne zmienianie sa współmałzonkowie bo
zaczyna się by uratowac,by byc razem......ale niekiedy przychodzi kończyc samemu...bo

przeciez człowiek juz tak daleko zaszedł ze szkoda to zmarnowac prawda????
I jeszcze jedno (pewnie jeszcze wiele)....nie twierdzić, ze się Boga już znalazło i że nie będzie upadków...pokora, bo inaczej
Każdego dnia na nowo trzeba sie czegoś uczyć....stagnacja,zadufanie w sobie jest zgubne.....a upadki ...pewnie jeszcze nieraz będą w życiu...

ale istota jest malek tylko jedno KRYZYS....nauczył nas jednego -upadku takiego..

by samemu sie nie poobijać i zarazem poturbowac innych....

pozdrawiam

No widzisz ile malek można jak człowiek chce!!!!!.

Ważne by chcieć-choc to smutne co napiszę,ale tak naprawde motorem działań na własne zmienianie sa współmałzonkowie bo
zaczyna się by uratowac,by byc razem......ale niekiedy przychodzi kończyc samemu...bo

przeciez człowiek juz tak daleko zaszedł ze szkoda to zmarnowac prawda????
I jeszcze jedno (pewnie jeszcze wiele)....nie twierdzić, ze się Boga już znalazło i że nie będzie upadków...pokora, bo inaczej
Każdego dnia na nowo trzeba sie czegoś uczyć....stagnacja,zadufanie w sobie jest zgubne.....a upadki ...pewnie jeszcze nieraz będą w życiu...

ale istota jest malek tylko jedno KRYZYS....nauczył nas jednego -upadku takiego..

by samemu sie nie poobijać i zarazem poturbowac innych....

pozdrawiam

[zkszacior]

Hej. Nie dokończyłem wcześniejszego swojego wpisu bo coś mi kooputer nawalał. Tak więc kontynuując nic nie robię za żonę, robię swoje, fajnie mi się ostatnio bawi z dzeiciakiem. Tak jak dzisiaj wreszcie lepiej się poczuł i byliśmy na wspaniałym spacerze, lataliśmy samolotem, bylismy zobaczyć szopke.
Jak wróciłęm z synkiem ze spaceru zrobuiłęm mu obiad, byłem w kuchni, żona do mnie podeszła i powiedziałą że chce mi coś powiedzieć. Ledwo powstrzymała sie od płaczu, ale ja byłęm spokojny. Powiedziała mi że mi dziękuję za to że wczoraj byłem przy niej, że chciałem jej pomóc, przeprosiła że na mnie krzyczałą (tak naprawdę wg mnie nie krzyczałą tylko powiedział żebym ją zostawił ale to jej sprawa jak to odbiera). Powiedziałem ejj że nie ma sprawy, żeby pamietała że zawsze moze na mnie liczyć. Nie chciała więcej rozmawiać a ja nie naciskałem, zostawiłęm to. Za jakiś czas zapytała mnie się czy uważam że ma depresję. Powiedziałem że nie wiem, nie jestem specjalistą, ale z tego co widzę to ma mocno obniżony nastrój, no i to wszystko jest powiązane, to co psychiczne i somatyczne. Powiedziąłem że mnie to martwi i nie wiem co mam zrobić bo narazie odrzuca moją pomoc, jakąkolwiek, ale niech wie że moja propozycji jest nadal aktualna. Żona powiedział mi że z internetowego testu na depresję jaki zrobiła wyszło jej że powinna jak najszybciej zgłosić sie do specjalisty. Powiedziałem że być może tak jest ale póki co to Ona nie wykonała żadnego ruchu. Tyle.
Na moment pojawiło się jakieś światełko nadziei, ale potem uświadomiłem sobie że to nic nie warte a cała swoją nadzieję mogę pokładac w Bogu. Poszedłem na mszę, żona zadzwoniła że syek już krzycay kiedy przyjdę bo chce się ze mną pobawić bo mu to obiecałem. Wróciłęm i oczywiście spełniłem obietnice, fajnie było. Żona w tym czasie szykowała siew. Kiedy powiedział że wychodzi popwiedziałem że jest wolnym człowiekiem i może robić co chce. Nie odprowadząłem jej do drzwi, wogóle nic nie powiedziałem. Teraz synek kończy jeść kolację aja pisże te słowa. Na razie to tylko słowa jakie kieruję do żony ale staram się jej tego nie ułatwiać. Myśłe że żona pewne rzeczy widzi, ale chyba to ejj nie interesuje. Powiediząłem jej że słysze to co domnie mówi, ze źle się czuje, że zarówno ej stan psychiczny jak i fizyczny jest kiepski, ale ja nie wiele mogę zrobić, bo ona tego nie chce, tylko jestem, a do niej zależy co z tym zrobi. Łatwo nie jest. Będzie pewnie jeszcze trudniej, ale wszystko wie tylko Bóg i coraz niżej opadają mi łapy i stawiam tylko na niego. Oczywiście moją działkę wykonam, wiem że musze sobie to wszystko pukładac w sercu, duszy i umyśle.
Jak na razie forum jest jedynym miejscem gdzie codziennie mogę jakoś to wszystko przegadać. Dobre i to.
Pozdrawiam. No i oczywiście liczę na Wasze słowa. Hej.

[ Dodano: 2009-12-27, 19:05 ]
Aha. Kiedy żona wychodziłą ja gotowałem dla mojego Jasienicy kakao no i przygotowywałem mu kolację, synek zapytał się żony" mama a gdzie wychodzisz?" Żona odpwoiedziała że do sklepu po papierosy i niedługo przyjdzie. Cóż mogę powiedzieć. Brak mi słów. Zresztą mówiłęm żonie jak ja to widzę, że ta cała sprawa pomimo jak Ona to odbiera też dotyczy naszego dziecka. A ja nie moge dłużej pozwolić na takie traktowanei mnie, dziecka i naszego domu. Więc niech zdecyduje gdzie jest jej dom. Gdzie i z kim chce mieszkać. Żoan wie że ma duży orzech do zgeryzienia, niemal kamień, bo to Ona musiałaby się wyprowadzić sama, nie ma szans zę zabierze dziecko. Nie ma takiej możliwości pod względem oraganizacyjnym, bo kto tam miałby sie nim zajmować? O tym też pisałem. Tak więc ja będe robił swoje, deyzja i tak chyba pozostaje po stronie zony.
Oho OK musze kończyć, pora spać. Nie ja oczywiście. No to do napisania.

Hej. Nie dokończyłem wcześniejszego swojego wpisu bo coś mi kooputer nawalał. Tak więc kontynuując nic nie robię za żonę, robię swoje, fajnie mi się ostatnio bawi z dzeiciakiem. Tak jak dzisiaj wreszcie lepiej się poczuł i byliśmy na wspaniałym spacerze, lataliśmy samolotem, bylismy zobaczyć szopke.
Jak wróciłęm z synkiem ze spaceru zrobuiłęm mu obiad, byłem w kuchni, żona do mnie podeszła i powiedziałą że chce mi coś powiedzieć. Ledwo powstrzymała sie od płaczu, ale ja byłęm spokojny. Powiedziała mi że mi dziękuję za to że wczoraj byłem przy niej, że chciałem jej pomóc, przeprosiła że na mnie krzyczałą (tak naprawdę wg mnie nie krzyczałą tylko powiedział żebym ją zostawił ale to jej sprawa jak to odbiera). Powiedziałem ejj że nie ma sprawy, żeby pamietała że zawsze moze na mnie liczyć. Nie chciała więcej rozmawiać a ja nie naciskałem, zostawiłęm to. Za jakiś czas zapytała mnie się czy uważam że ma depresję. Powiedziałem że nie wiem, nie jestem specjalistą, ale z tego co widzę to ma mocno obniżony nastrój, no i to wszystko jest powiązane, to co psychiczne i somatyczne. Powiedziąłem że mnie to martwi i nie wiem co mam zrobić bo narazie odrzuca moją pomoc, jakąkolwiek, ale niech wie że moja propozycji jest nadal aktualna. Żona powiedział mi że z internetowego testu na depresję jaki zrobiła wyszło jej że powinna jak najszybciej zgłosić sie do specjalisty. Powiedziałem że być może tak jest ale póki co to Ona nie wykonała żadnego ruchu. Tyle.
Na moment pojawiło się jakieś światełko nadziei, ale potem uświadomiłem sobie że to nic nie warte a cała swoją nadzieję mogę pokładac w Bogu. Poszedłem na mszę, żona zadzwoniła że syek już krzycay kiedy przyjdę bo chce się ze mną pobawić bo mu to obiecałem. Wróciłęm i oczywiście spełniłem obietnice, fajnie było. Żona w tym czasie szykowała siew. Kiedy powiedział że wychodzi popwiedziałem że jest wolnym człowiekiem i może robić co chce. Nie odprowadząłem jej do drzwi, wogóle nic nie powiedziałem. Teraz synek kończy jeść kolację aja pisże te słowa. Na razie to tylko słowa jakie kieruję do żony ale staram się jej tego nie ułatwiać. Myśłe że żona pewne rzeczy widzi, ale chyba to ejj nie interesuje. Powiediząłem jej że słysze to co domnie mówi, ze źle się czuje, że zarówno ej stan psychiczny jak i fizyczny jest kiepski, ale ja nie wiele mogę zrobić, bo ona tego nie chce, tylko jestem, a do niej zależy co z tym zrobi. Łatwo nie jest. Będzie pewnie jeszcze trudniej, ale wszystko wie tylko Bóg i coraz niżej opadają mi łapy i stawiam tylko na niego. Oczywiście moją działkę wykonam, wiem że musze sobie to wszystko pukładac w sercu, duszy i umyśle.
Jak na razie forum jest jedynym miejscem gdzie codziennie mogę jakoś to wszystko przegadać. Dobre i to.
Pozdrawiam. No i oczywiście liczę na Wasze słowa. Hej.

[ Dodano: 2009-12-27, 19:05 ]
Aha. Kiedy żona wychodziłą ja gotowałem dla mojego Jasienicy kakao no i przygotowywałem mu kolację, synek zapytał się żony" mama a gdzie wychodzisz?" Żona odpwoiedziała że do sklepu po papierosy i niedługo przyjdzie. Cóż mogę powiedzieć. Brak mi słów. Zresztą mówiłęm żonie jak ja to widzę, że ta cała sprawa pomimo jak Ona to odbiera też dotyczy naszego dziecka. A ja nie moge dłużej pozwolić na takie traktowanei mnie, dziecka i naszego domu. Więc niech zdecyduje gdzie jest jej dom. Gdzie i z kim chce mieszkać. Żoan wie że ma duży orzech do zgeryzienia, niemal kamień, bo to Ona musiałaby się wyprowadzić sama, nie ma szans zę zabierze dziecko. Nie ma takiej możliwości pod względem oraganizacyjnym, bo kto tam miałby sie nim zajmować? O tym też pisałem. Tak więc ja będe robił swoje, deyzja i tak chyba pozostaje po stronie zony.
Oho OK musze kończyć, pora spać. Nie ja oczywiście. No to do napisania.

[w.z.]

Cierpliwy - kompletne nieporozumienie! Nie potrafię pojąc Twojego toku myślenia, a jak widzę Ty również nie próbowałeś pojąc mojego nim podjąłeś krytykę.
W dyskusji, moim zdaniem warto czasami karkołomnie założyc, że nie zawsze trzeba miec rację.
Dystansu do siebie życzę :).

Cierpliwy - kompletne nieporozumienie! Nie potrafię pojąc Twojego toku myślenia, a jak widzę Ty również nie próbowałeś pojąc mojego nim podjąłeś krytykę.
W dyskusji, moim zdaniem warto czasami karkołomnie założyc, że nie zawsze trzeba miec rację.
Dystansu do siebie życzę :).