[Ewela_24]

Ludzie, zadne wulgaryzmy ani przyladowanie Wam, czasami trzeba cos dosadnie powiedziec zeby byc zrozumianym. Te slowa tyczyly sie tylko przekazowi zebym zostala zrozumiana.. i sami po mnie jedziecie, ja mialam na celu wypowiedzenie

[ Dodano: 2009-12-07, 21:55 ]
I dodam to co dla mnie istotne - ze wielu jest pouczajacych, wszyscy pouczaja.. taaa znaja sposob na zycie, droge do nieba... wszyscy jestescie szlachetni i uczciwi w zwiazkach... malo jest osob ktore sa przy czlowieku kiedy on sie gubi, przezywa swoje smutki... nie sztuka pouczac. Testy na hifa - komedia- nie zamiezam sie tlumaczyc. Jestem wartosciowa osoba, mam czyste serce, choc teraz bladze, zdaje sobie z tego sprawe.
Fajnie by bylo jakbym tylko przytakiwala... ktos tam nawet powiedzial ze spowiedz jest wazna gdy postanowi sie poprawe - a skad Ty wiesz co jest we mnie, w srodku, nawet ksiadz nie gadal takich rzeczy, mial wiecej wyrozumienia. Skad Ty wiesz czy moja spowiedz jest wazna? Bynajmniej potrafie sie na glos przyznac z jakimi myslami sie borykam.
Nie zrozumie ten kto nie przezywal podobnej sytuacji.
Nie wiem na czym polega ta niby pomoc - nie liczylam na madre wskazowki opini "publicznej" ale o wskazanie moze jakiegos dobrego psychologa czy ksiedza, a moze na rozmowe z osoba w podobnej sytuacji.
Wiekszosc tu poucza... smutne, pozdro
(napisane bez nerwow, interpretacja dowolna, jak kto woli, zalezy jakich emocji Tobie czytajacemu potrzeba hehe)

Ludzie, zadne wulgaryzmy ani przyladowanie Wam, czasami trzeba cos dosadnie powiedziec zeby byc zrozumianym. Te slowa tyczyly sie tylko przekazowi zebym zostala zrozumiana.. i sami po mnie jedziecie, ja mialam na celu wypowiedzenie

[ Dodano: 2009-12-07, 21:55 ]
I dodam to co dla mnie istotne - ze wielu jest pouczajacych, wszyscy pouczaja.. taaa znaja sposob na zycie, droge do nieba... wszyscy jestescie szlachetni i uczciwi w zwiazkach... malo jest osob ktore sa przy czlowieku kiedy on sie gubi, przezywa swoje smutki... nie sztuka pouczac. Testy na hifa - komedia- nie zamiezam sie tlumaczyc. Jestem wartosciowa osoba, mam czyste serce, choc teraz bladze, zdaje sobie z tego sprawe.
Fajnie by bylo jakbym tylko przytakiwala... ktos tam nawet powiedzial ze spowiedz jest wazna gdy postanowi sie poprawe - a skad Ty wiesz co jest we mnie, w srodku, nawet ksiadz nie gadal takich rzeczy, mial wiecej wyrozumienia. Skad Ty wiesz czy moja spowiedz jest wazna? Bynajmniej potrafie sie na glos przyznac z jakimi myslami sie borykam.
Nie zrozumie ten kto nie przezywal podobnej sytuacji.
Nie wiem na czym polega ta niby pomoc - nie liczylam na madre wskazowki opini "publicznej" ale o wskazanie moze jakiegos dobrego psychologa czy ksiedza, a moze na rozmowe z osoba w podobnej sytuacji.
Wiekszosc tu poucza... smutne, pozdro
(napisane bez nerwow, interpretacja dowolna, jak kto woli, zalezy jakich emocji Tobie czytajacemu potrzeba hehe)

[nałóg]

Ewelo........... piszesz:"I dodam to co dla mnie istotne - ze wielu jest pouczajacych, wszyscy pouczaja.. taaa znaja sposob na zycie, droge do nieba... wszyscy jestescie szlachetni i uczciwi w zwiazkach... malo jest osob ktore sa przy czlowieku kiedy on sie gubi, przezywa swoje smutki... nie sztuka pouczac"

Fakty sa takie ,że dostałaś zwroty od tych co przeżywają,przeżyli.
Może oczekiwałaś czegoś innego............. dostała co innego.Bo tak widż ato co robisz i jak robisz inni,nie związani z Tobą emocjonalnie inni ludzie.
Tak naprawde to jest Twoje życie i Twoje konsekwencje,ale jak juz przyszłaś na to forum ,jak piszesz to dostajesz takie zwroty jak widzą to inni.
Czy Ci to pasi ,czy nie ,ale to są fakty

Ewelo........... piszesz:"I dodam to co dla mnie istotne - ze wielu jest pouczajacych, wszyscy pouczaja.. taaa znaja sposob na zycie, droge do nieba... wszyscy jestescie szlachetni i uczciwi w zwiazkach... malo jest osob ktore sa przy czlowieku kiedy on sie gubi, przezywa swoje smutki... nie sztuka pouczac"

Fakty sa takie ,że dostałaś zwroty od tych co przeżywają,przeżyli.
Może oczekiwałaś czegoś innego............. dostała co innego.Bo tak widż ato co robisz i jak robisz inni,nie związani z Tobą emocjonalnie inni ludzie.
Tak naprawde to jest Twoje życie i Twoje konsekwencje,ale jak juz przyszłaś na to forum ,jak piszesz to dostajesz takie zwroty jak widzą to inni.
Czy Ci to pasi ,czy nie ,ale to są fakty

[Ela1969]

Witaj Ewela 24

"malo jest osob ktore sa przy czlowieku kiedy on sie gubi, przezywa swoje smutki.."

Ja jestem mężatką z 16 letnim stażem, znamy się z mężem 18 lat., od 11 miesięcy próbujemy posklejać małżeństwo i rodzinę.
Mój mąż miał roczny romans z dziewczyną w Twoim wieku i też obecnie z dwuletnim stażem małżeńskim. Kiedy ona zaczęła zdradzać swojego męża była dopiero pół roku po ślubie i w co trudno uwierzyć to ona urabiała mojego męża jeszcze przed jej ślubem
Ja zawsze byłam przy mężu pomimo tego co mi zrobił, pomimo jego "zagubienia".

Wiesz Ewela 24 nasuwa mi się taka myśl, że ja i inne kobiety obecne na tym forum pomimo zadanych mam krzywd, ran, bólu itp. itd. walczymy o naszych mężów i nasze rodziny, trawamy, czekamy...a takie młode kobiety jak Wy nie walczą. Zastanawiam się też nad tym co popycha takie młode mężatki do szukania na samym początku małżeństwa pocieszenia w ramionach kochanka, naprwdę nie potrafię tego zrozumieć. Dlaczego Wy nie walczycie, nie szukacie pomocy, tylko zaspokajacie swoje przyjemności i rządze z innym? Czym dla Was jest przysięga małżeńska?
Sprawa inna to to, że jeśli Ty zdradzasz męża to czy myślisz, że on tego nie wyczuwa, tzn. że nie wyczuwa, że nie do końca jesteś myślami z nim. Zapewniam Cię, że wyczuwa, nie wierzę, że jesteś tak samo otwarta w stosunku i do męża i do kochanka. Ja wyczuwałam oddalenie, myślałam jednak, że jest to spowodowane kłopotami w pracy moimi i męża.Nie naciskałam bo przecież ludzie są na dobre i złe, czy może się mylę?
Chcę Ci też powiedzieć jedno, że konsekwencje zdrady są przeogromne, uwierz mi proszę, życie po zdradzie nie jest ani łatwe, ani do końca przyjemne. Zaufanie zniszczone jest zupełnie. Zastanów się też nad tym, że gdyby nie było zdrad to o ile mniej byłoby krzywd żon i dzieci, bo krzywdy przede wszystkim dzieci nie da się naprawić.
U mnie po tym jak to nazywasz zagubieniu męża finał jest taki: lekarz psychiatra dla mne, lekarz psychiatra dla dziecka, 12 kroków dla mnie i dla męża, pokłosie tego będziemy zbierać jeszcze bardzo długo, mam tylko nadzieję, że wytrwamy, bo wierzę, że warto.
Dlatego proszę Cię posłuchaj ludzi, którzy do Ciebie piszą i mówią, są przecież przy Tobie, tylko Ty nie chcesz słuchać. Oni naprawdę wiele przeszli i wiele wiedzą...życie oczywiście jest Twoje i Twoja sprawa co z nim zrobisz, to Twoje decyzje i Twoje konsekwencje.
Życzę Ci wiele wytrwałości.
pozdrawiam

Witaj Ewela 24

"malo jest osob ktore sa przy czlowieku kiedy on sie gubi, przezywa swoje smutki.."

Ja jestem mężatką z 16 letnim stażem, znamy się z mężem 18 lat., od 11 miesięcy próbujemy posklejać małżeństwo i rodzinę.
Mój mąż miał roczny romans z dziewczyną w Twoim wieku i też obecnie z dwuletnim stażem małżeńskim. Kiedy ona zaczęła zdradzać swojego męża była dopiero pół roku po ślubie i w co trudno uwierzyć to ona urabiała mojego męża jeszcze przed jej ślubem
Ja zawsze byłam przy mężu pomimo tego co mi zrobił, pomimo jego "zagubienia".

Wiesz Ewela 24 nasuwa mi się taka myśl, że ja i inne kobiety obecne na tym forum pomimo zadanych mam krzywd, ran, bólu itp. itd. walczymy o naszych mężów i nasze rodziny, trawamy, czekamy...a takie młode kobiety jak Wy nie walczą. Zastanawiam się też nad tym co popycha takie młode mężatki do szukania na samym początku małżeństwa pocieszenia w ramionach kochanka, naprwdę nie potrafię tego zrozumieć. Dlaczego Wy nie walczycie, nie szukacie pomocy, tylko zaspokajacie swoje przyjemności i rządze z innym? Czym dla Was jest przysięga małżeńska?
Sprawa inna to to, że jeśli Ty zdradzasz męża to czy myślisz, że on tego nie wyczuwa, tzn. że nie wyczuwa, że nie do końca jesteś myślami z nim. Zapewniam Cię, że wyczuwa, nie wierzę, że jesteś tak samo otwarta w stosunku i do męża i do kochanka. Ja wyczuwałam oddalenie, myślałam jednak, że jest to spowodowane kłopotami w pracy moimi i męża.Nie naciskałam bo przecież ludzie są na dobre i złe, czy może się mylę?
Chcę Ci też powiedzieć jedno, że konsekwencje zdrady są przeogromne, uwierz mi proszę, życie po zdradzie nie jest ani łatwe, ani do końca przyjemne. Zaufanie zniszczone jest zupełnie. Zastanów się też nad tym, że gdyby nie było zdrad to o ile mniej byłoby krzywd żon i dzieci, bo krzywdy przede wszystkim dzieci nie da się naprawić.
U mnie po tym jak to nazywasz zagubieniu męża finał jest taki: lekarz psychiatra dla mne, lekarz psychiatra dla dziecka, 12 kroków dla mnie i dla męża, pokłosie tego będziemy zbierać jeszcze bardzo długo, mam tylko nadzieję, że wytrwamy, bo wierzę, że warto.
Dlatego proszę Cię posłuchaj ludzi, którzy do Ciebie piszą i mówią, są przecież przy Tobie, tylko Ty nie chcesz słuchać. Oni naprawdę wiele przeszli i wiele wiedzą...życie oczywiście jest Twoje i Twoja sprawa co z nim zrobisz, to Twoje decyzje i Twoje konsekwencje.
Życzę Ci wiele wytrwałości.
pozdrawiam

[Ewela_24]

Dzieki za odp Ela.. zdrady byly zawsze, tylko teraz zapewne sie o tym mowi. Nie mow, ze nie walcze, bo zalatwialam rekolekcje, specjalistow, ciagnelam z mezem wiele rozmow, dbalam o dom, zmienialam atmosfere w domu (kolacyjka, dekoracja nastrojowa), organizowalam nam weekendy po to, to wszystko zebysmy byli razem i rozwiazywali swoj problem. Po licznym odtraceniu i probach przeroslo mnie to, wiec nie zdradzilam dla hobby (usparwiedliwienie to nie jest, moglam upac czy tak trudno to zrozumiec.. czemu sama zdrada jest punktem zainteresowania? Jak ja nie wiem co mam robic zeby to naprawiac (jedno wiem - nie spotkac sie wiecej z drugim) ale co dalej mam robic).
Myslisz, ze maz cos wyczuwa.. smieszne.. nie znasz naszej relacji. On teraz duzo nie pracuje, urobiony nie jest, a mnie uwagi malo co poswieca... tak po prostu. Nawet gdy mowie mu ze musze isc do lekarza bo jestem teraz chora, to on zwyczajnie spi i tylko przytakuje. Czasami mam dni ze sie odizolowuje, spedzam duzo czasu sama, przez te problemy wlasnie, nie mam ochoty rozmawiac z innymi.. a maz wraca i tez sie nie odzywa, albo jest nie mily. Kiedys zwracal uwage na to jak sie czuje albo co porabialam przez caly dzien...
Nie ma zadnej romantycznej chwili w naszym zyciu - wyjscie na spacer, kino, kolacja... tak tylko dla nas.. Az chce sie zyc :/

Dzieki za odp Ela.. zdrady byly zawsze, tylko teraz zapewne sie o tym mowi. Nie mow, ze nie walcze, bo zalatwialam rekolekcje, specjalistow, ciagnelam z mezem wiele rozmow, dbalam o dom, zmienialam atmosfere w domu (kolacyjka, dekoracja nastrojowa), organizowalam nam weekendy po to, to wszystko zebysmy byli razem i rozwiazywali swoj problem. Po licznym odtraceniu i probach przeroslo mnie to, wiec nie zdradzilam dla hobby (usparwiedliwienie to nie jest, moglam upac czy tak trudno to zrozumiec.. czemu sama zdrada jest punktem zainteresowania? Jak ja nie wiem co mam robic zeby to naprawiac (jedno wiem - nie spotkac sie wiecej z drugim) ale co dalej mam robic).
Myslisz, ze maz cos wyczuwa.. smieszne.. nie znasz naszej relacji. On teraz duzo nie pracuje, urobiony nie jest, a mnie uwagi malo co poswieca... tak po prostu. Nawet gdy mowie mu ze musze isc do lekarza bo jestem teraz chora, to on zwyczajnie spi i tylko przytakuje. Czasami mam dni ze sie odizolowuje, spedzam duzo czasu sama, przez te problemy wlasnie, nie mam ochoty rozmawiac z innymi.. a maz wraca i tez sie nie odzywa, albo jest nie mily. Kiedys zwracal uwage na to jak sie czuje albo co porabialam przez caly dzien...
Nie ma zadnej romantycznej chwili w naszym zyciu - wyjscie na spacer, kino, kolacja... tak tylko dla nas.. Az chce sie zyc :/

[Nirwanna]

[K_]

Witaj Ewela,

Dobrze, że tu jesteś i nie uciekaj :)

Ale też nie pozwól sobie na usprawiedliwianie siebie i odrzucenie wszystkich "zwrotek" sądząc, że każdy tutaj Cię napomina patrząc przez pryzmat doznanych krzywd i wyższości moralnej.

Śledzę Twój wątek. Wiele z tego co piszesz jest mi bliskie, bo byłam po tej samej "złej" stronie. Patrzę za to przez pryzmat tego co się dzieje, kiedy po zdradzie chcesz małżeństwo uratować. Przez pryzmat tragedii swoich najbliższych. Kiedy nie chce się żyć. Kiedy więcej niż jedna osoba w rodzinie bierze psychotropy.

Kiedy zobaczysz ból i rozpacz swojego męża, taką żywą, realną. Kiedy zniszczysz jego marzenia i nadzieje (i wiarę w Ciebie)...

Któregoś dnia możesz zrozumieć, że ten chłopak, który jest Twoim mężem- cokolwiek zrobił, cokolwiek zaniedbał, nie zasłużył na zdradę. Przyczynił się do poważnego kryzysu. I tyle. Zandto dobrze rozumiem Twoje dylematy w sferze seksualnej, bo mam duży temperament. I co z tego? Jakie błahe wydają mi się moje problemy z przed zdrady. Jak dobrze byłoby rozwiązywać je wtedy, a nie teraz.

A jeżeli mąż widział w Tobie coś szczególnie wartościowego. I choć czuł, że się od siebie oddalacie, szanował Cię na tyle, że nigdy nie przypuszczał, że jego ukochana żona może się zeszmacić. Straciłaś to.

Nie mówię Ci, że masz powiedzieć swojemu mężowi. Nie wiem. I się nie wypowiem. Ale "nie mówię, żeby go nie zranić" nie może być wymówką do prowadzenia podwójnego życia nadal (bo "i tak mu nigdy nie powiem, bo bym go zraniła"). Nie da się też prowadzić podwójnego życia bez szkody dla swojego małżeństwa. To złudzenie. To bym chciała bardzo podkreślić. To czy jesteś pełna miłości (tej wyłącznej), akceptacji, empatyczna, czy pogrążona w swoim świecie ma kapitalny wpływ na jakość bycia razem.

Moim zdaniem jesteś jeszcze daleko od uświadomienia sobie, że wszystkie Twoje małżeńskie problemy zapewne są błahe wobec jednego: wobec zdrady. Największej krzywdy jaka prawdopodobnie wydarza się w Waszym małżeństwie. Mimo Twojego cierpienia w tym małżeństwie! Z autopsji: wiem czym jest cierpienie, uczucie niedocenienia, niezaspokojenie, także seksualne, w małżeństwie.

Jest tylko jedna droga: definitywne oznajmienie Kochankowi (może pisemne), prosto i zwięźle: zdecydowałaś, że to koniec, Twoja decyzja, Twój wybór i tak chcesz. Kropka. Zmiana telefonu, maila, zablokowanie wspólnych płaszczyzn kontaktów, ukrycie się na wspólnych portalach, forach, jesteś dla niego niewidoczna. Prosta decyzja.

Odnowienie relacji z Bogiem - równie definitywne. Bycie z Bogiem warte jest nawet nieudanego seksu (zakładając czysto hipotetycznie, że on bedzie niedany w perspektywie lat). Przepraszam za sformułowanie, nie ma być pozbawione szacunku...

Ja Cię nie mogę potępić (mam nadzieję, że nie odczytasz go w żadnym powyższym słowie). Byłby to wyrok na samą siebie i kruche odzyskiwanie poczucia własnej wartości. Zaznaczam, że moja odpowiedź ma charakter bardzo subiektywny. I patrzę przez pryzmat swojego życia, nie będę zaprzeczać.

Witaj Ewela,

Dobrze, że tu jesteś i nie uciekaj :)

Ale też nie pozwól sobie na usprawiedliwianie siebie i odrzucenie wszystkich "zwrotek" sądząc, że każdy tutaj Cię napomina patrząc przez pryzmat doznanych krzywd i wyższości moralnej.

Śledzę Twój wątek. Wiele z tego co piszesz jest mi bliskie, bo byłam po tej samej "złej" stronie. Patrzę za to przez pryzmat tego co się dzieje, kiedy po zdradzie chcesz małżeństwo uratować. Przez pryzmat tragedii swoich najbliższych. Kiedy nie chce się żyć. Kiedy więcej niż jedna osoba w rodzinie bierze psychotropy.

Kiedy zobaczysz ból i rozpacz swojego męża, taką żywą, realną. Kiedy zniszczysz jego marzenia i nadzieje (i wiarę w Ciebie)...

Któregoś dnia możesz zrozumieć, że ten chłopak, który jest Twoim mężem- cokolwiek zrobił, cokolwiek zaniedbał, nie zasłużył na zdradę. Przyczynił się do poważnego kryzysu. I tyle. Zandto dobrze rozumiem Twoje dylematy w sferze seksualnej, bo mam duży temperament. I co z tego? Jakie błahe wydają mi się moje problemy z przed zdrady. Jak dobrze byłoby rozwiązywać je wtedy, a nie teraz.

A jeżeli mąż widział w Tobie coś szczególnie wartościowego. I choć czuł, że się od siebie oddalacie, szanował Cię na tyle, że nigdy nie przypuszczał, że jego ukochana żona może się zeszmacić. Straciłaś to.

Nie mówię Ci, że masz powiedzieć swojemu mężowi. Nie wiem. I się nie wypowiem. Ale "nie mówię, żeby go nie zranić" nie może być wymówką do prowadzenia podwójnego życia nadal (bo "i tak mu nigdy nie powiem, bo bym go zraniła"). Nie da się też prowadzić podwójnego życia bez szkody dla swojego małżeństwa. To złudzenie. To bym chciała bardzo podkreślić. To czy jesteś pełna miłości (tej wyłącznej), akceptacji, empatyczna, czy pogrążona w swoim świecie ma kapitalny wpływ na jakość bycia razem.

Moim zdaniem jesteś jeszcze daleko od uświadomienia sobie, że wszystkie Twoje małżeńskie problemy zapewne są błahe wobec jednego: wobec zdrady. Największej krzywdy jaka prawdopodobnie wydarza się w Waszym małżeństwie. Mimo Twojego cierpienia w tym małżeństwie! Z autopsji: wiem czym jest cierpienie, uczucie niedocenienia, niezaspokojenie, także seksualne, w małżeństwie.

Jest tylko jedna droga: definitywne oznajmienie Kochankowi (może pisemne), prosto i zwięźle: zdecydowałaś, że to koniec, Twoja decyzja, Twój wybór i tak chcesz. Kropka. Zmiana telefonu, maila, zablokowanie wspólnych płaszczyzn kontaktów, ukrycie się na wspólnych portalach, forach, jesteś dla niego niewidoczna. Prosta decyzja.

Odnowienie relacji z Bogiem - równie definitywne. Bycie z Bogiem warte jest nawet nieudanego seksu (zakładając czysto hipotetycznie, że on bedzie niedany w perspektywie lat). Przepraszam za sformułowanie, nie ma być pozbawione szacunku...

Ja Cię nie mogę potępić (mam nadzieję, że nie odczytasz go w żadnym powyższym słowie). Byłby to wyrok na samą siebie i kruche odzyskiwanie poczucia własnej wartości. Zaznaczam, że moja odpowiedź ma charakter bardzo subiektywny. I patrzę przez pryzmat swojego życia, nie będę zaprzeczać.

[EL.]

Ewela.....
Nie od początku Cię czytam....może coś przeoczyłam....
Moim zdaniem ważna by tu u Was była taka zwyczjna rozmowa....taka jak Ty tu z nami .

Mężu - mam potrzeby seksualne.....bardzo potrzebuję i widzą, że z braku seksu moje całe ciało, psychika upada, wszystko mi się wali , rozregulowuje, źle fukcjonuję. Potrzebuję i już.
W naszym małżeństwie tego właśnie mi brakuje. Co TY na to męzu ??

Zobaczysz jak potoczy sie ta rozmowa. Rozmowa...a nie krzyk, ani płacz, ani wyrzuty, straszenie, szantaż itp.
Mówisz spokojnie o sobie i swoich potrzebach.

Moim zdaniem mąż powinien jakoś na to zareagować.

Z innej strony, Ewelo, czy Ty swoją być może nahalnością, zbytnią otwartością i wyluzowaniem nie przestraszyłaś męża ? NIe odepchnęłaś, nie pokazałaś Mu sie zbyt drapieżna ??

Rozumiem potrzeby....uważam, że jednak mąz powinien zająć tu stanowisko, bo jest mężem i właśnie w tym wypadku od Niego tak wiele zależy, włącznie z Twoim zdrowiem.

Co co tzw kochanka.....hm....kroczysz nad przepaścią, a konsekwencje tego upadku poniesie dużo osób. Skrzywdzisz nie tylko siebie.....czy warto ? Pozdro ! EL.

Ewela.....
Nie od początku Cię czytam....może coś przeoczyłam....
Moim zdaniem ważna by tu u Was była taka zwyczjna rozmowa....taka jak Ty tu z nami .

Mężu - mam potrzeby seksualne.....bardzo potrzebuję i widzą, że z braku seksu moje całe ciało, psychika upada, wszystko mi się wali , rozregulowuje, źle fukcjonuję. Potrzebuję i już.
W naszym małżeństwie tego właśnie mi brakuje. Co TY na to męzu ??

Zobaczysz jak potoczy sie ta rozmowa. Rozmowa...a nie krzyk, ani płacz, ani wyrzuty, straszenie, szantaż itp.
Mówisz spokojnie o sobie i swoich potrzebach.

Moim zdaniem mąż powinien jakoś na to zareagować.

Z innej strony, Ewelo, czy Ty swoją być może nahalnością, zbytnią otwartością i wyluzowaniem nie przestraszyłaś męża ? NIe odepchnęłaś, nie pokazałaś Mu sie zbyt drapieżna ??

Rozumiem potrzeby....uważam, że jednak mąz powinien zająć tu stanowisko, bo jest mężem i właśnie w tym wypadku od Niego tak wiele zależy, włącznie z Twoim zdrowiem.

Co co tzw kochanka.....hm....kroczysz nad przepaścią, a konsekwencje tego upadku poniesie dużo osób. Skrzywdzisz nie tylko siebie.....czy warto ? Pozdro ! EL.

[Ewela_24]

Dzieki..
Spokojnej rozmowy probowalam i to nie raz, dzieki temu dowiedzialm sie czegos wiecej od meza - wlasnie tego, ze odreagowywal tak co mu przeszkadzalo (brakiem seksu). No dobrze, rozmawialismy... i tak do niczego nie doszlismy, wytumaczylismy sobie i na tym koniec.
Wiecie co mam dosyc seksu i calej tej sfery. Moze stane sie oziebla jak wyklucze "ten" problem.. nie wiem.
Niezle tam ktos powiedzial - ze seks moze nie byc dany przez lata... juz w nosie mam ten seks caly, tylko co to ma byc za zwiazek wtedy jak nawet moj maz mnie calowac nie bedzie.. nie bedzie okazywc ze jestem dla niego kobieta, bede kumpel/lokator... nie wyobrazam sobie tego ze jest tak przez jakies lata - to jest zaburzenie i ja nie bede sie na to zgadzac, bo mnie to niszczy. Mam sie pozbawic chociazby poczucia sie seksi dla meza. Nie musi sie ze mna kochac, ale chociaz zeby zapewnial wyrazajac przez pocalunki ze mnie chce.
A jak na lata problem mialby sie przeciagnac.. to nie wiem skad sobie dzieci wezme (hehehe)-(straszne). Bo ja nie chce plodzic dziecka - tylko tak technicznie (nie skumacie).
Chcielismy isc teraz do psychologa katolickiego, ceny sprawdzone i teraz nie mamy kasy. I tak ten problem zostaje.
Gryze sie z tym, kazdy dzien jest szary.
Kazdy dzien spedzam samotnie, nie mam tu gdzie mieszkam nikogo, nigdzie nie wychodze i teraz juz nawet nie mam ochoty na towarzystwo. Nie poradzimy sobie z tym problemem - maz mowi ze trzeba isc do psychologa ale jak nie mamy kasy to trzeba czekac... On widzi ratunek tylko w gabinecie i na to czeka. Nie umiem zyc w takiej prozni, bo odbija sie to na tym co powinnam robic... bo przeciez nie robie, bo jestem przygaszona..

Dzieki..
Spokojnej rozmowy probowalam i to nie raz, dzieki temu dowiedzialm sie czegos wiecej od meza - wlasnie tego, ze odreagowywal tak co mu przeszkadzalo (brakiem seksu). No dobrze, rozmawialismy... i tak do niczego nie doszlismy, wytumaczylismy sobie i na tym koniec.
Wiecie co mam dosyc seksu i calej tej sfery. Moze stane sie oziebla jak wyklucze "ten" problem.. nie wiem.
Niezle tam ktos powiedzial - ze seks moze nie byc dany przez lata... juz w nosie mam ten seks caly, tylko co to ma byc za zwiazek wtedy jak nawet moj maz mnie calowac nie bedzie.. nie bedzie okazywc ze jestem dla niego kobieta, bede kumpel/lokator... nie wyobrazam sobie tego ze jest tak przez jakies lata - to jest zaburzenie i ja nie bede sie na to zgadzac, bo mnie to niszczy. Mam sie pozbawic chociazby poczucia sie seksi dla meza. Nie musi sie ze mna kochac, ale chociaz zeby zapewnial wyrazajac przez pocalunki ze mnie chce.
A jak na lata problem mialby sie przeciagnac.. to nie wiem skad sobie dzieci wezme (hehehe)-(straszne). Bo ja nie chce plodzic dziecka - tylko tak technicznie (nie skumacie).
Chcielismy isc teraz do psychologa katolickiego, ceny sprawdzone i teraz nie mamy kasy. I tak ten problem zostaje.
Gryze sie z tym, kazdy dzien jest szary.
Kazdy dzien spedzam samotnie, nie mam tu gdzie mieszkam nikogo, nigdzie nie wychodze i teraz juz nawet nie mam ochoty na towarzystwo. Nie poradzimy sobie z tym problemem - maz mowi ze trzeba isc do psychologa ale jak nie mamy kasy to trzeba czekac... On widzi ratunek tylko w gabinecie i na to czeka. Nie umiem zyc w takiej prozni, bo odbija sie to na tym co powinnam robic... bo przeciez nie robie, bo jestem przygaszona..

[mari]

Poczytaj, żeby się czymś zająć
http://www.szansaspotkani...ment_malzenstwa

Ewela,
myślę, że potrzebujesz stałego spowiednika.

Poczytaj, żeby się czymś zająć
http://www.szansaspotkani...ment_malzenstwa

Ewela,
myślę, że potrzebujesz stałego spowiednika.

[w.z.]

Ewelo, jesteś w trudnej sytuacji. Nie znam się na psychologii, ale próbuję poznawac Boga. I to do czego bym Cię zachęcał na dziś, to dziękowanie Bogu za Twoje małżeństwo, za męża. Spróbuj zaprosic Jezusa do Waszego małżeństwa. Jeśli nie potrafisz sercem to chociaż ustami. Spróbuj zacząc naprawę Waszego małżeństwa od samej siebie. Na męża nie masz wpływu.
Jest taki fajny fragment w Piśmie Świętym:
Łk.15.7
"Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia."

a później:
Łk. 22.35
"I rzekł do nich: Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów? Oni odpowiedzieli: Niczego."

Tego i Tobie życzę, byś była blisko Jezusa i nie musiała odczuwac braku czegokolwiek. pozdrawiam

Ewelo, jesteś w trudnej sytuacji. Nie znam się na psychologii, ale próbuję poznawac Boga. I to do czego bym Cię zachęcał na dziś, to dziękowanie Bogu za Twoje małżeństwo, za męża. Spróbuj zaprosic Jezusa do Waszego małżeństwa. Jeśli nie potrafisz sercem to chociaż ustami. Spróbuj zacząc naprawę Waszego małżeństwa od samej siebie. Na męża nie masz wpływu.
Jest taki fajny fragment w Piśmie Świętym:
Łk.15.7
"Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia."

a później:
Łk. 22.35
"I rzekł do nich: Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów? Oni odpowiedzieli: Niczego."

Tego i Tobie życzę, byś była blisko Jezusa i nie musiała odczuwac braku czegokolwiek. pozdrawiam

[Paloma]

Droga Ewelo,
może skorzystacie z mężem z rekolekcji dla młodych małżeństw,
http://www.gajdy.pl//inde...id=52&Itemid=55
jeśli nie stać Was na zapłatę takiej kwoty, skontaktujcie się z Moniką lub Marcinem Gajda w tej kwestii (adres mailowy i telefony na stronie).
Do Kołobrzegu macie niedaleko, jakieś 4,5 godz. pociągiem ;)
a studenci mają teraz sporo zniżek na przejazdy

Ewela, choć Jezus wie o Tobie wszystko, kocha Cię, bez względu na wszystko.
specjalnie dla Ciebie (Ef 2,1-13)
http://www.youtube.com/wa...feature=related

pozdrawiam
Paloma

Droga Ewelo,
może skorzystacie z mężem z rekolekcji dla młodych małżeństw,
http://www.gajdy.pl//inde...id=52&Itemid=55
jeśli nie stać Was na zapłatę takiej kwoty, skontaktujcie się z Moniką lub Marcinem Gajda w tej kwestii (adres mailowy i telefony na stronie).
Do Kołobrzegu macie niedaleko, jakieś 4,5 godz. pociągiem ;)
a studenci mają teraz sporo zniżek na przejazdy

Ewela, choć Jezus wie o Tobie wszystko, kocha Cię, bez względu na wszystko.
specjalnie dla Ciebie (Ef 2,1-13)
http://www.youtube.com/wa...feature=related

pozdrawiam
Paloma

[EL.]

Przykościelne Poradnie Małżeńskie są bezpłatne.
Współna z mężem rozmowa z księdzem jest bezpłatna.
Wiele Poradni małżeńskich świecich jest bezpłatnych .
Cos nie tam szukacie widzę, gdzie mozna uzyskać dobrą i fachowa pomoc. EL.

Przykościelne Poradnie Małżeńskie są bezpłatne.
Współna z mężem rozmowa z księdzem jest bezpłatna.
Wiele Poradni małżeńskich świecich jest bezpłatnych .
Cos nie tam szukacie widzę, gdzie mozna uzyskać dobrą i fachowa pomoc. EL.