[..monika..]

wiec do Ciebie, jako do meza, nalezy aby z zona o tym porozmawiac. i wyjasnic jej watpliwosci. i umacniac w wierze, skoro Ty bardziej wierzacy jestes
ja o tego typu ksiazkach mysle tak - jesli budza w kims watpliwosci i pytania - to moze i dobrze. przynajmniej wiadomo, ze ich wiara nie jest silna, skoro zwykla ksiazka jest w stanie ja podkopac. a prawda jest taka, ze nasze uswiadomione braki sa dobre - bo wiemy o problemie i mozemy dzialac.
dla osob z mocna wiara tego typu ksiazki sa czysta fikcja literacka. bo my i tak swoje wiemy. i w ten sam sposob potraktuje "Kod Leonarda" co kazda inna ksiazke czy film, nie bedace dokumentalnymi.

ja zawsze osobom, ktore bedac slabe w wierze czytaja te ksiazki i do ktorych trafia argument w stylu "no ale przeciez >>Ostatnia wieczerza<< Leonarda da Vinci wlasnie tak wyglada i moze byc tak, ze ta symbolika opisana w ksiazce jest tam, wiec moze cos w tym jest.." odpowiadam pytaniem czy Leonardo da Vinci byl naocznym swiadkiem ostatniej wieczerzy i Jezus z apostolami mu pozowali czy moze tez przypadkiem jest to czysto jego dzielo i mogl tam namalowac co mu sie zywnie podobalo?
pozdrawiam

wiec do Ciebie, jako do meza, nalezy aby z zona o tym porozmawiac. i wyjasnic jej watpliwosci. i umacniac w wierze, skoro Ty bardziej wierzacy jestes
ja o tego typu ksiazkach mysle tak - jesli budza w kims watpliwosci i pytania - to moze i dobrze. przynajmniej wiadomo, ze ich wiara nie jest silna, skoro zwykla ksiazka jest w stanie ja podkopac. a prawda jest taka, ze nasze uswiadomione braki sa dobre - bo wiemy o problemie i mozemy dzialac.
dla osob z mocna wiara tego typu ksiazki sa czysta fikcja literacka. bo my i tak swoje wiemy. i w ten sam sposob potraktuje "Kod Leonarda" co kazda inna ksiazke czy film, nie bedace dokumentalnymi.

ja zawsze osobom, ktore bedac slabe w wierze czytaja te ksiazki i do ktorych trafia argument w stylu "no ale przeciez >>Ostatnia wieczerza<< Leonarda da Vinci wlasnie tak wyglada i moze byc tak, ze ta symbolika opisana w ksiazce jest tam, wiec moze cos w tym jest.." odpowiadam pytaniem czy Leonardo da Vinci byl naocznym swiadkiem ostatniej wieczerzy i Jezus z apostolami mu pozowali czy moze tez przypadkiem jest to czysto jego dzielo i mogl tam namalowac co mu sie zywnie podobalo?
pozdrawiam

[Satine]

Mirchu, jeśli chodzi o dotyk - to jako żona w podobnej sytuacji - mogę Ci doradzić jedną rzecz.

Nie dotykaj. Pozwól poczuć jej, że ma władzę całkowitą nad swoim ciałem i prywatną przestrzenią, która zapewne jest naruszona (tu też chodzi o to czytanie maili itd) i że sama może decydować o tym, czy chce dotyku, czy nie.



Bądź w pobliżu, ale nie dotykaj. Daj jej czas, aby ona sama zatęskniła za tym dotykiem, sama podeszła, sama zapragnęła się przytulić. Musisz dać jej czas, aby znowu zaczęła odczuwać przyjemność z bliskości...

Mirchu, jeśli chodzi o dotyk - to jako żona w podobnej sytuacji - mogę Ci doradzić jedną rzecz.

Nie dotykaj. Pozwól poczuć jej, że ma władzę całkowitą nad swoim ciałem i prywatną przestrzenią, która zapewne jest naruszona (tu też chodzi o to czytanie maili itd) i że sama może decydować o tym, czy chce dotyku, czy nie.



Bądź w pobliżu, ale nie dotykaj. Daj jej czas, aby ona sama zatęskniła za tym dotykiem, sama podeszła, sama zapragnęła się przytulić. Musisz dać jej czas, aby znowu zaczęła odczuwać przyjemność z bliskości...

[mirch]

No i stało się... Musiałem sie wyprowadzić.

Było to dla mnie wielkim ciosem, ale spowodowało że zacząłem bardzo intensywnie nad sobą pracować. Opiszę może co sie wydarzyło w ostatnim czasie. W połowie stycznia zona źle się poczułą, a że studiuje w Gdańsku do zaproponowałem że ją zawiozę na zajęcia i wrócę, a ona nastepnego dnia wróci pociągiem. W gdańsku żona jednak stwierdziła że może ja wrócę pociagiem, a jej zostawie auto. Co prawda z moim niezadowoleniem ale tak sie stało. W pociągu gdy wracałem wpadłem na pomysł aby wyłączyć telefony. Zona odchodziła od zmysłów. Uruchomiła wszystkie możliwe kontakty, aby mnie odnaleźć. Po powrocie do domu zadzwonila na telefon stacjonarny a ja powiedziałem jej że napadli mnie w pociągu. Po około dwóch tgodniach dowiedziała sie jednak że to była nieprawda. Kazała sie wyprowadzić. Próbowałem rozmawiać z nią aby dała mi ostatnia sznasę. Niestety nie dostałem jej. Próbowałem podciąć sobie żyły, co było wynikiem może nie aktu samobójstwa, ale raczej próbą wymuszenia zmiany decyzji. W koncu zona wyprowadzila sie z dziecmi do swojej mamy, a ja zostalem sam w mieszkaniu. Tesciowa powiedziala mi ze jesli chce uratowac to małżeństwo, to mam nad soba zacząć bardzo mocno pracowac.
Zaczalem chodzic do psychologa, pojednałem sie z Panem Bogiem, zacząłem sie modlić. Juz po pierwszej wizycie u psychologa byłem dużo bardziej mądry. Dowiedziałem sie ze wszystko to co robilem było wynikiem braku akceptacji ze strony mojej żony. Ona ma bardzo trudny charakter. Pochodzi z dwukrotnie rozbitej rodziny. Jej mama zawsze jej powtarzała ze nie ma do końca ufać męzczyznom. Moje obiecywane zmiany nie miały szans na powodzenie z powodu braku akceptacji z jej strony. Kocham bardzo żonę ale nie wiem czy da się uratować to małżeństwo. Po rozstaniu przez dwa tygodnie powtarzała mie ze mam szukac sobie mieszkania bo chce wrocic do mieszkania. Po 3 tygodniach wyprowadzilem sie. Od wczesnych lat panieńskich zona miała ja k u Pana Boga za piecem. Bardzo pomagali jej dziadkowie. Dostała mieszkanie, dostała urządzenie tego mieszkania, i co miesiąc spory zastrzyk gotówki od dziadków. Do tego dziadkowie do tej pory opłacaja czynsz za mieszkanie wraz z opłatami. Zona z racji wychowywania dwójki maluchów nie pracowała. Ja ze swojej strony bardzo jej pomagałem. W obecnej sytuacji mam dużo większy kontakt z chłopakami niż zona. Podzielilismy finanse i sie wyprowadzilem. Zostawilem jej kawalerski samochód aby mogła zawozic dzieci do przedszkola. Ona nie ma do mnie wogóle zaufania. Moje słowa dla niej nic nie znaczą. Mówi że słowa przysiegi małżeńskiej to sa dla niej tylko słowa. Zona ma wielki kompleks uzależnienia od pomocy innych osób. I to chyba jest najwiekszy problem. W domu robilem 90 % rzeczy. Teraz po wyprowadzce ona musiała te rzeczy przejąć. Wiem że dostaje bardzo w kość. Mówi że nie wie czy kiedykolwiek bedziemy razem, że jesteśmy małzenstwem tylko formalnie na papierze. Kontaktu z dziecmi mi nie zabrania, ale bardzo ja irytuje jak codziennie wieczorem do mnie dzwonia i bardz za mna tesknia. Jak zajmuje sie nimi w weekend, to nawet słowem sie nie odezwa aby zadzwonic do mamy. ja nad tym bardzo boleję, bo widze ze chłopacy bardzo te sytuację przezywają. Z finansami podzielilismy sie tak, że z racji naszego sporego zadluzenia ja splacam kredyty i oplacam przedszkole. Zonie zostaje teraz ok 1000 zl na oplaty i zycie. Pomoga na pewno dziadkowie, ale oni bardzo są całą sytuacją sfrustrowani i namawiali mnie abym sie z mieszkania nie wyprowadzał, bo mieszkanie jest ich i oni decyduja kto w nim mieszka. Ale przeciez nie bede żył z dziadkami tylko z zoną.
I ciekawa sprawa, że jak jest jakis problem z samochodem czy jakas usterka to zona wie do kogo zadzwonic. ja sie w pewnym sensie ciesze ze do mnie dzwoni, ale obawiam sie ze to z jej strony jest troche wykorzystywanie. Mamy wspólne hobby. Za tydzien mamy wyjecha w zwiazku z tym zagraniace. Ona mowi ze jedziemy nie jako malzenstwo, ale jako partnerzy. Mielismy spac u jej kolezanki z forum babskiego, ale zapytałem sie czy cos pisała tam o naszej sytuacji. Odpowiedziała ze tak. Wtedy powiedziałem ze nie chce spac u tej kolezanki, i zaproponowałem inne rozwiazanie. Ale ona powiedziała że chce sie spotkac z ta kolezanka (notabene jest po rozwodzie i nie jest to osoba która dobrze doradzi). Skorygowałem plan naszej wyprawy, tak aby ominąc te kolezanke. Ale zona sie uparła ze chce sie z nia spotkac. Zaproponowalem hotel, ale ona nie wyobraza sobie 3 nocy razem w jednym pokoju ze mna. I tak myślę co tu z tym fantem zrobic. Z jednej strony pyta sie mnie dlaczego chce z nia byc gdy ona nie ma potrzeby zmiany. Bo jej tak dobrze.
A z drugiej strony wiem że jest jej bardzo ciezko.
Moge jej pomagac, ale nie wiem czy to zmieni jej podejscie do mojej osoby. Na pewno najlepszym rozwiazaniem byloby maksymalne odizolowanie sie od niej. Ale jest to niemozliwe ze wzgledu na moją wielka więź z dziecmi. Z drugiej strony ona moja pomoc moze traktować bo jej tak wygodnie. jak jest problem do wtedy jestem potrzebny.
Nie chce jednak aby tak to wszytko wygladalo. Nie moge przeciez teraz byc na kazde jej zawolanie. Jestem chetny do pomocy, ale nie moge byc wykorzystywany. A jak sie czemus sprzeciwie, to mówi że przecież robię to dla dzieci.

I tak mam wielkie dylematy. Co poradzicie w mojej sytuacji?
Na pewno wielka i żarliwa modlitwa.
Z jednej strony chcę pomagać, a z drugiej rodzi sie wielki bunt.

Pozdrawiam

No i stało się... Musiałem sie wyprowadzić.

Było to dla mnie wielkim ciosem, ale spowodowało że zacząłem bardzo intensywnie nad sobą pracować. Opiszę może co sie wydarzyło w ostatnim czasie. W połowie stycznia zona źle się poczułą, a że studiuje w Gdańsku do zaproponowałem że ją zawiozę na zajęcia i wrócę, a ona nastepnego dnia wróci pociągiem. W gdańsku żona jednak stwierdziła że może ja wrócę pociagiem, a jej zostawie auto. Co prawda z moim niezadowoleniem ale tak sie stało. W pociągu gdy wracałem wpadłem na pomysł aby wyłączyć telefony. Zona odchodziła od zmysłów. Uruchomiła wszystkie możliwe kontakty, aby mnie odnaleźć. Po powrocie do domu zadzwonila na telefon stacjonarny a ja powiedziałem jej że napadli mnie w pociągu. Po około dwóch tgodniach dowiedziała sie jednak że to była nieprawda. Kazała sie wyprowadzić. Próbowałem rozmawiać z nią aby dała mi ostatnia sznasę. Niestety nie dostałem jej. Próbowałem podciąć sobie żyły, co było wynikiem może nie aktu samobójstwa, ale raczej próbą wymuszenia zmiany decyzji. W koncu zona wyprowadzila sie z dziecmi do swojej mamy, a ja zostalem sam w mieszkaniu. Tesciowa powiedziala mi ze jesli chce uratowac to małżeństwo, to mam nad soba zacząć bardzo mocno pracowac.
Zaczalem chodzic do psychologa, pojednałem sie z Panem Bogiem, zacząłem sie modlić. Juz po pierwszej wizycie u psychologa byłem dużo bardziej mądry. Dowiedziałem sie ze wszystko to co robilem było wynikiem braku akceptacji ze strony mojej żony. Ona ma bardzo trudny charakter. Pochodzi z dwukrotnie rozbitej rodziny. Jej mama zawsze jej powtarzała ze nie ma do końca ufać męzczyznom. Moje obiecywane zmiany nie miały szans na powodzenie z powodu braku akceptacji z jej strony. Kocham bardzo żonę ale nie wiem czy da się uratować to małżeństwo. Po rozstaniu przez dwa tygodnie powtarzała mie ze mam szukac sobie mieszkania bo chce wrocic do mieszkania. Po 3 tygodniach wyprowadzilem sie. Od wczesnych lat panieńskich zona miała ja k u Pana Boga za piecem. Bardzo pomagali jej dziadkowie. Dostała mieszkanie, dostała urządzenie tego mieszkania, i co miesiąc spory zastrzyk gotówki od dziadków. Do tego dziadkowie do tej pory opłacaja czynsz za mieszkanie wraz z opłatami. Zona z racji wychowywania dwójki maluchów nie pracowała. Ja ze swojej strony bardzo jej pomagałem. W obecnej sytuacji mam dużo większy kontakt z chłopakami niż zona. Podzielilismy finanse i sie wyprowadzilem. Zostawilem jej kawalerski samochód aby mogła zawozic dzieci do przedszkola. Ona nie ma do mnie wogóle zaufania. Moje słowa dla niej nic nie znaczą. Mówi że słowa przysiegi małżeńskiej to sa dla niej tylko słowa. Zona ma wielki kompleks uzależnienia od pomocy innych osób. I to chyba jest najwiekszy problem. W domu robilem 90 % rzeczy. Teraz po wyprowadzce ona musiała te rzeczy przejąć. Wiem że dostaje bardzo w kość. Mówi że nie wie czy kiedykolwiek bedziemy razem, że jesteśmy małzenstwem tylko formalnie na papierze. Kontaktu z dziecmi mi nie zabrania, ale bardzo ja irytuje jak codziennie wieczorem do mnie dzwonia i bardz za mna tesknia. Jak zajmuje sie nimi w weekend, to nawet słowem sie nie odezwa aby zadzwonic do mamy. ja nad tym bardzo boleję, bo widze ze chłopacy bardzo te sytuację przezywają. Z finansami podzielilismy sie tak, że z racji naszego sporego zadluzenia ja splacam kredyty i oplacam przedszkole. Zonie zostaje teraz ok 1000 zl na oplaty i zycie. Pomoga na pewno dziadkowie, ale oni bardzo są całą sytuacją sfrustrowani i namawiali mnie abym sie z mieszkania nie wyprowadzał, bo mieszkanie jest ich i oni decyduja kto w nim mieszka. Ale przeciez nie bede żył z dziadkami tylko z zoną.
I ciekawa sprawa, że jak jest jakis problem z samochodem czy jakas usterka to zona wie do kogo zadzwonic. ja sie w pewnym sensie ciesze ze do mnie dzwoni, ale obawiam sie ze to z jej strony jest troche wykorzystywanie. Mamy wspólne hobby. Za tydzien mamy wyjecha w zwiazku z tym zagraniace. Ona mowi ze jedziemy nie jako malzenstwo, ale jako partnerzy. Mielismy spac u jej kolezanki z forum babskiego, ale zapytałem sie czy cos pisała tam o naszej sytuacji. Odpowiedziała ze tak. Wtedy powiedziałem ze nie chce spac u tej kolezanki, i zaproponowałem inne rozwiazanie. Ale ona powiedziała że chce sie spotkac z ta kolezanka (notabene jest po rozwodzie i nie jest to osoba która dobrze doradzi). Skorygowałem plan naszej wyprawy, tak aby ominąc te kolezanke. Ale zona sie uparła ze chce sie z nia spotkac. Zaproponowalem hotel, ale ona nie wyobraza sobie 3 nocy razem w jednym pokoju ze mna. I tak myślę co tu z tym fantem zrobic. Z jednej strony pyta sie mnie dlaczego chce z nia byc gdy ona nie ma potrzeby zmiany. Bo jej tak dobrze.
A z drugiej strony wiem że jest jej bardzo ciezko.
Moge jej pomagac, ale nie wiem czy to zmieni jej podejscie do mojej osoby. Na pewno najlepszym rozwiazaniem byloby maksymalne odizolowanie sie od niej. Ale jest to niemozliwe ze wzgledu na moją wielka więź z dziecmi. Z drugiej strony ona moja pomoc moze traktować bo jej tak wygodnie. jak jest problem do wtedy jestem potrzebny.
Nie chce jednak aby tak to wszytko wygladalo. Nie moge przeciez teraz byc na kazde jej zawolanie. Jestem chetny do pomocy, ale nie moge byc wykorzystywany. A jak sie czemus sprzeciwie, to mówi że przecież robię to dla dzieci.

I tak mam wielkie dylematy. Co poradzicie w mojej sytuacji?
Na pewno wielka i żarliwa modlitwa.
Z jednej strony chcę pomagać, a z drugiej rodzi sie wielki bunt.

Pozdrawiam

[Danka 9]

Witaj!
zajrzalam tylko na chwilkę, więc nie będę teraz za dużo pisać.
Chcę zapewnić o swojej modlitwie.
na pewno jest dużo do przemyślenia ze sobą i przemodlenia, a także do rozmowt z żoną.
Dobrze, że opisałeś swoją historię, wiem, ze to moze by pierwszy krok, zeby wyjść z trudności.
Z Bogiem

Witaj!
zajrzalam tylko na chwilkę, więc nie będę teraz za dużo pisać.
Chcę zapewnić o swojej modlitwie.
na pewno jest dużo do przemyślenia ze sobą i przemodlenia, a także do rozmowt z żoną.
Dobrze, że opisałeś swoją historię, wiem, ze to moze by pierwszy krok, zeby wyjść z trudności.
Z Bogiem

[doro]

Mirchu, wybacz ale nie dziwię się, ze twoja żona odsuwa sie od ciebie...nie szanujesz jej ciała, prywatności, okłamujesz !!!ją i powołujesz sie na wiarę chrześcijańską...myślę, ze taka postaw jest bardzo obłudna i to chyba to ją "odstrasza" od Kościoła...
"Tylko prawda was wyzwoli...". pozwól ŻYĆ swojej żonie, ona jest odrębną osobą, NIE JEST TWOJĄ WŁASNOŚCIĄ.
Życzę CIERPLIWOŚCI i wrażliwości!

Mirchu, wybacz ale nie dziwię się, ze twoja żona odsuwa sie od ciebie...nie szanujesz jej ciała, prywatności, okłamujesz !!!ją i powołujesz sie na wiarę chrześcijańską...myślę, ze taka postaw jest bardzo obłudna i to chyba to ją "odstrasza" od Kościoła...
"Tylko prawda was wyzwoli...". pozwól ŻYĆ swojej żonie, ona jest odrębną osobą, NIE JEST TWOJĄ WŁASNOŚCIĄ.
Życzę CIERPLIWOŚCI i wrażliwości!

[mirch]

Wiem że to jest obłudne. Ku mojej wielkiej radości wyzbyłem się juz tego.
Bardzo pomaga mi w tym modlitwa i Eucharystia.
Wydaje mie sie jednak że problem jest o wiele głębszy niż sie wydaje.

Pozdrawiam

Wiem że to jest obłudne. Ku mojej wielkiej radości wyzbyłem się juz tego.
Bardzo pomaga mi w tym modlitwa i Eucharystia.
Wydaje mie sie jednak że problem jest o wiele głębszy niż sie wydaje.

Pozdrawiam

[..monika..]

witaj, mirch.
zastanowily mnie pewne fragmenty Twojego postu...

witaj, mirch.
zastanowily mnie pewne fragmenty Twojego postu...

[NORBERT]