[Nirwanna]

Eeee, Czerwona, nie tylko Ty i Nałóg Znalazłoby się pewnie z jeszcze parę osób...;-)

Eeee, Czerwona, nie tylko Ty i Nałóg Znalazłoby się pewnie z jeszcze parę osób...;-)

[martin]

To sie rozpisze troche

To sie rozpisze troche

[czerwona]

Martin , ja się jeszcze nie zmieniłam - ja tylko trochę zrozumiałam . A stało się tak bo uderzyłam głową o swoje dno. Tak , ja już spadłam na dno i teraz próbuję sie od niego odbić. Wiem już , że to , co się ze mna dzieje to współuzależnienie , wiem już , że z uwielbieniem wchodzę w rolę ofiary , wiem już , że w znacznym stopniu przyczyniłam się do rozpadu swojego małżeństwa, wiem już , że muszę dać spokój mojemu mężowi (ex) , wiem już , że nie mam wpływu na jego działanie, zachowanie , uczucia itd., wiem już , że mam wpływ tylko na siebie, wiem już , że tak mnie potraktował jak sobie na to pozwoliłam , wiem już , że oto jestem sama i sama muszę o siebie zadbać.
Wiem już , że muszę ponieść konsekwencje swoich wyborów , swoich błędów, także tych z czasu kryzysu. Wiem już ,że swoje muszę odcierpieć i wiem też już , co znaczy bać się .
Wiem też już , że inni ludzie są słabi , czasem bezduszni , bezwględnie walczący o swoje szczęście - czy też przyjemności . Wiem też juz , że tymi "innymi" może okazać się własny mąż . Ten właśnie ukochany mąż może okazać się bezdusznym człowiekiem bezwzględnie niszczącym swoje małżeństwo.
I w tym wszystkim trzeba starać się zachować dorośle i dojrzale - tak jak kiedyś napisałam przyjąć to wszystko "na klatę" i nie winić nikogo.
Bo to ja wybrałam sobie męża, to ja pozwalałam się tak a nie inaczej traktować, to ja robiłam błędy w czasie małżeństwa i kryzysu. Fakt , że nie miałam złych intencji ale dobrymi jest piekło wybrukowane . To ja ponoszę konsekwencje tego wszystkiego a , że nie należę do osób , które są bezduszne i bezwzględne i , że ja nikogo bym tak nie potraktowała jak on mnie a przede wszystkim jego - to moje zwycięstwo choć po ludzku dla otoczenia jestem całkowicie przegrana .
Wiem też już ( zrozumiałam) , że jeśłi ktoś jest katem to znaczy , że to on ma problem. Ważne , żeby znów nie dać się wsadzić w rolę ofiary.
Odrabiam teraz strasznie ciężką lekcję życia . Bardzo ciężką - ale po tym forum widać ile ludzi ją odrabia.
Rozpisałam się ale Robiko , Palomo - spróbujcie to zrozumieć .Każdy ma swój los w swoch rękach.

Martin , ja się jeszcze nie zmieniłam - ja tylko trochę zrozumiałam . A stało się tak bo uderzyłam głową o swoje dno. Tak , ja już spadłam na dno i teraz próbuję sie od niego odbić. Wiem już , że to , co się ze mna dzieje to współuzależnienie , wiem już , że z uwielbieniem wchodzę w rolę ofiary , wiem już , że w znacznym stopniu przyczyniłam się do rozpadu swojego małżeństwa, wiem już , że muszę dać spokój mojemu mężowi (ex) , wiem już , że nie mam wpływu na jego działanie, zachowanie , uczucia itd., wiem już , że mam wpływ tylko na siebie, wiem już , że tak mnie potraktował jak sobie na to pozwoliłam , wiem już , że oto jestem sama i sama muszę o siebie zadbać.
Wiem już , że muszę ponieść konsekwencje swoich wyborów , swoich błędów, także tych z czasu kryzysu. Wiem już ,że swoje muszę odcierpieć i wiem też już , co znaczy bać się .
Wiem też już , że inni ludzie są słabi , czasem bezduszni , bezwględnie walczący o swoje szczęście - czy też przyjemności . Wiem też juz , że tymi "innymi" może okazać się własny mąż . Ten właśnie ukochany mąż może okazać się bezdusznym człowiekiem bezwzględnie niszczącym swoje małżeństwo.
I w tym wszystkim trzeba starać się zachować dorośle i dojrzale - tak jak kiedyś napisałam przyjąć to wszystko "na klatę" i nie winić nikogo.
Bo to ja wybrałam sobie męża, to ja pozwalałam się tak a nie inaczej traktować, to ja robiłam błędy w czasie małżeństwa i kryzysu. Fakt , że nie miałam złych intencji ale dobrymi jest piekło wybrukowane . To ja ponoszę konsekwencje tego wszystkiego a , że nie należę do osób , które są bezduszne i bezwzględne i , że ja nikogo bym tak nie potraktowała jak on mnie a przede wszystkim jego - to moje zwycięstwo choć po ludzku dla otoczenia jestem całkowicie przegrana .
Wiem też już ( zrozumiałam) , że jeśłi ktoś jest katem to znaczy , że to on ma problem. Ważne , żeby znów nie dać się wsadzić w rolę ofiary.
Odrabiam teraz strasznie ciężką lekcję życia . Bardzo ciężką - ale po tym forum widać ile ludzi ją odrabia.
Rozpisałam się ale Robiko , Palomo - spróbujcie to zrozumieć .Każdy ma swój los w swoch rękach.

[lena]

[czerwona]

Wszystko z pomocą psychologa i odpowiednich książek. Sam człowiek w takiej sytuacji nie daje rady , to tak jakby sam chciał się leczyć z zawału serca.Może i by przeżył ale serce byłoby na zawsze zniszczone.

Wszystko z pomocą psychologa i odpowiednich książek. Sam człowiek w takiej sytuacji nie daje rady , to tak jakby sam chciał się leczyć z zawału serca.Może i by przeżył ale serce byłoby na zawsze zniszczone.

[lena]

"Pomocnicy"...chęć.....i.... Twoja ciężka praca!!!

"Pomocnicy"...chęć.....i.... Twoja ciężka praca!!!

[Satine]

[robika]

właściwie zaraz idę spać,bo jak wiecie rano wcześnie wstaję do pracy...

czytalłam,słuchałam rekolekcji dla małżeństw ze strony SYchara,które słuchałam już wcześniej nie raz!dziś jednak słuchałam jakby na nowo,bardzo uważnie.....

czytałam do tej pory świadectwo EL.-dziękuję Ci za nie całym sercem!ja też wierzę w rózne zanki!
czytałam,ryczałam,modliłam sie na zmianę i słuchałam ,jak dzwoni po raz szósty,czy siódmy dzisiaj mój mąż do mnie....
tak wydzwaniał dziś od 14.00,najpierw wysłał smsa-,,Włącz tlf" -to wszystko,co napisał...

właczyłam telefon i tak telefon dzwonił sobie do wieczora z 7 razy,ostatnie dzwonienie o 21.42.
a ja czytałam swiadectwo EL.i nabierałam sił ,napełniałam się nadzieją....

własnie czytałam EL.o Twoim śnie i tym,jak mąż niesie swój krzyż-wtedy po raz siódmy zatelefonował mój mąż....
ryczałam jak wół....a teraz jakoś mi błogo

mam plan na jutro
kupiłam dziś nowy rózaniec(ten stary na którym się modlę z dzieciem od paru dni i trzymam przy sobie,został kiedyś pprzerwany przez moje dzieciątko)
teraz mam piękny,nowy i jutro pproszę księdza o poświęcenie(nie wiem,czy się uda?,dawno takich ,,rzeczy"nie załatwiałam)

potem pójdę w sprawie nowej pracy(w czerwcu ta mi sie kończy)
później z dzieckiem na rehabilitację i na wieczór do Was wpadnę...

nigdzie nie jadę,
zostaję na razie w domu i zajmę się pracą naukową,tak jak kiedyś planowałam oraz nauką na Sycharze na przemianę siebie na pewno będe dużo Was czytała,słuchała rekolekcji itp.

choć dziś wpadłam na pomysł,zeby jednak sobie wyjechać gdzies z dzieckiem na kilka dni,tylko nie wiem gdzie...(chciałabym ,zeby to były noclegi gdzieś przy klaszorze,zebym mogła komus zostawić dziecko,pojsc do spowiedzi,wyciszyć się ,pomodlić,pobyć z dzieckiem i Panem Bogiem....takie mnie myśli naszły dziś...)nawet myślałam o Jasnej Górze,ale to zbyt daleka podróz na zimowe warunki
mieszkam na Pomorzu (pieniadze mam od kogo pozyczyć)chyba zacznę szukać czegoś,a moze po prostu gdzieś pojadę na wycieczkę z synkiem-w końcu 2 tygodnie w domu siedziec nie będę!

idę spać,bo zmeczona jestem od tego wycia,ale czuję się lepiej,lżej,wypłakałam sie Bogu dziś i powiedziałam,ze to rok Św.Pawła(nie mylę się?)a tak ma na imię mój Skarb Największy ,więc dla niego też i w jego imieniu prosiłam o nawrócenie tatusia!
Z WIARĄ.NADZIEJĄ I MIŁOŚCIĄ!
dobrej nocki dla Was Kochani!

Uciekam z tego wątku,bo długi i zawiły się robi....pa kochani.

właściwie zaraz idę spać,bo jak wiecie rano wcześnie wstaję do pracy...

czytalłam,słuchałam rekolekcji dla małżeństw ze strony SYchara,które słuchałam już wcześniej nie raz!dziś jednak słuchałam jakby na nowo,bardzo uważnie.....

czytałam do tej pory świadectwo EL.-dziękuję Ci za nie całym sercem!ja też wierzę w rózne zanki!
czytałam,ryczałam,modliłam sie na zmianę i słuchałam ,jak dzwoni po raz szósty,czy siódmy dzisiaj mój mąż do mnie....
tak wydzwaniał dziś od 14.00,najpierw wysłał smsa-,,Włącz tlf" -to wszystko,co napisał...

właczyłam telefon i tak telefon dzwonił sobie do wieczora z 7 razy,ostatnie dzwonienie o 21.42.
a ja czytałam swiadectwo EL.i nabierałam sił ,napełniałam się nadzieją....

własnie czytałam EL.o Twoim śnie i tym,jak mąż niesie swój krzyż-wtedy po raz siódmy zatelefonował mój mąż....
ryczałam jak wół....a teraz jakoś mi błogo

mam plan na jutro
kupiłam dziś nowy rózaniec(ten stary na którym się modlę z dzieciem od paru dni i trzymam przy sobie,został kiedyś pprzerwany przez moje dzieciątko)
teraz mam piękny,nowy i jutro pproszę księdza o poświęcenie(nie wiem,czy się uda?,dawno takich ,,rzeczy"nie załatwiałam)

potem pójdę w sprawie nowej pracy(w czerwcu ta mi sie kończy)
później z dzieckiem na rehabilitację i na wieczór do Was wpadnę...

nigdzie nie jadę,
zostaję na razie w domu i zajmę się pracą naukową,tak jak kiedyś planowałam oraz nauką na Sycharze na przemianę siebie na pewno będe dużo Was czytała,słuchała rekolekcji itp.

choć dziś wpadłam na pomysł,zeby jednak sobie wyjechać gdzies z dzieckiem na kilka dni,tylko nie wiem gdzie...(chciałabym ,zeby to były noclegi gdzieś przy klaszorze,zebym mogła komus zostawić dziecko,pojsc do spowiedzi,wyciszyć się ,pomodlić,pobyć z dzieckiem i Panem Bogiem....takie mnie myśli naszły dziś...)nawet myślałam o Jasnej Górze,ale to zbyt daleka podróz na zimowe warunki
mieszkam na Pomorzu (pieniadze mam od kogo pozyczyć)chyba zacznę szukać czegoś,a moze po prostu gdzieś pojadę na wycieczkę z synkiem-w końcu 2 tygodnie w domu siedziec nie będę!

idę spać,bo zmeczona jestem od tego wycia,ale czuję się lepiej,lżej,wypłakałam sie Bogu dziś i powiedziałam,ze to rok Św.Pawła(nie mylę się?)a tak ma na imię mój Skarb Największy ,więc dla niego też i w jego imieniu prosiłam o nawrócenie tatusia!
Z WIARĄ.NADZIEJĄ I MIŁOŚCIĄ!
dobrej nocki dla Was Kochani!

Uciekam z tego wątku,bo długi i zawiły się robi....pa kochani.

[ketram]

[EL.]

Robiko....wreszcie zaczyna sie Twoja przemiana !!

Miałam tak samo....modliłam się , czytałam modlitwę i każdego dnia odnajdywałam w niej cos nowego dla siebie !
Ty masz podobnie ze słuchaniem czegoś, czy czytaniem....za każdym razem nowe odkrycie....To się budzi nasz mózg a raczej nasze serce !...Otwiera się.....

Jak nie ustaniesz w modlitwie...jak wytrwasz, to każdego dnia będziesz odkrywała cos nowego....a to nowe będzie dla Ciebie radością.

Noooo...rok św. Pawła...nieźle to wykombinowałaś = pięknie...rzeczywiście masz komu poświęcic ten rok. Ale nie zapominaj o sobie...bo to Ty jesteś ważna - Mamo Pawła !!

Robiko...rozglądnij sie w swojej okolicy...pewnie też gdzieś tam masz niedaleko jakieś Sanktuarium...nie musisz daleko szukać.

Miłego, spokojnego dnia !! wieczorem wpadaj...koniecznie i codziennie. Pozdrawiam serdecznie !! EL.

Robiko....wreszcie zaczyna sie Twoja przemiana !!

Miałam tak samo....modliłam się , czytałam modlitwę i każdego dnia odnajdywałam w niej cos nowego dla siebie !
Ty masz podobnie ze słuchaniem czegoś, czy czytaniem....za każdym razem nowe odkrycie....To się budzi nasz mózg a raczej nasze serce !...Otwiera się.....

Jak nie ustaniesz w modlitwie...jak wytrwasz, to każdego dnia będziesz odkrywała cos nowego....a to nowe będzie dla Ciebie radością.

Noooo...rok św. Pawła...nieźle to wykombinowałaś = pięknie...rzeczywiście masz komu poświęcic ten rok. Ale nie zapominaj o sobie...bo to Ty jesteś ważna - Mamo Pawła !!

Robiko...rozglądnij sie w swojej okolicy...pewnie też gdzieś tam masz niedaleko jakieś Sanktuarium...nie musisz daleko szukać.

Miłego, spokojnego dnia !! wieczorem wpadaj...koniecznie i codziennie. Pozdrawiam serdecznie !! EL.

[..monika..]

[martin]

Robiko - cieszy Twoja postawa szacunku do samej siebie.
Pewnie wszyscy tutaj mamy nadzieje, ze zaczynasz byc na poczatku dobrej drogi.
Mam nadzieje, ze Twoj maz nabierze tez szacunku do Ciebie.
Powodzenia

Robiko - cieszy Twoja postawa szacunku do samej siebie.
Pewnie wszyscy tutaj mamy nadzieje, ze zaczynasz byc na poczatku dobrej drogi.
Mam nadzieje, ze Twoj maz nabierze tez szacunku do Ciebie.
Powodzenia

[Satine]

Martinie - ale po co Ci moja historia, skoro sprawa dotyczy Ciebie? :)

To jest forum katolickie, zatem nie dziw się mojej reakcji. I nadal powtarzasz to samo...

Zapewne pamiętasz fragment z „Warto być ojcem”, w którym autor pisze o odpowiedzialności mężczyzny za kobietę i związek z nią. Za ścieżki, którymi ją prowadzi, za świat, który jej pokazuje. Jaki świat pokazałeś Monice i jaką ścieżką ją poprowadziłeś?

Stań w prawdzie Martinie.

Tutaj ludzie przeżywają tragedie, ponieważ ich małżonkowie lekceważą święty sakrament małżeński i skazują współmałżonków na uczestniczenie w grzechu – muszą patrzeć na grzech, wiedzieć o nim, tłumaczyć dzieciom, myśleć itd.

Wy z Moniką ślubu nie mieliście, więc oboje popełniliście ten sam grzech – grzech cudzołóstwa.

Fragment wypowiedzi jednej z Forumowiczek o ludziach z zasadami, którzy kochają prawdziwie i opierają się pokusom, odebrałeś do siebie. Napisałeś ze smutkiem: „Mam wrażenie, że niedługo wyginiemy.” Jakim prawem zaliczyłeś się do tego typu ludzi, jednocześnie „subtelnie” pokazując Monice, że ona już tego nie może zrobić?

Napisałeś: "Otoz chodzi mi o to, ze nawet nie bedac jeszcze po malzenstwie mozna miec zasady!! Mozna byc wiernym, a jak wiemy zdrada zaczyna sie zwykle od psychicznej."


Jakie masz zasady? Kogo kochasz prawdziwie? Oparłeś się pokusie?

W oczach Boga który związek był „lepszy” i ważniejszy – Twój z Moniką, czy tego drugiego mężczyzny z Moniką? Otóż zrozum, że oba były tak samo grzeszne!

Oboje zdradzaliście Pana Boga, łamiąc jedno z dziesięciu przykazań. Masz żal do M. za to, ze popełniła względem Ciebie grzech cudzołóstwa, chociaż sam ten grzech popełniłeś.
Uważasz się za kogoś ważniejszego od Boga? On może wybaczyć, ale Martin nigdy?

Pracuj nad sobą, bo Monika pięknie wróciła na prostą ścieżkę, natomiast Ty ciągle kluczysz gdzieś po ciemnych zakamarkach….

Zejdź na ziemię, przyjmij w pokorze prawdę o sobie i przestań się wywyższać, raniąc przy tym osobę, która czyta Twoje wypowiedzi. Myślisz, że nie widać w Twoich postach aluzji skierowanych do Moniki? Wiesz doskonale, że uczestniczy w forum i w wielu swoich postach – co wrażliwe i uważne oko wychwyci – wtykasz szpileczki. Karcisz ją. A za co? Czy Ty wystarczająco ukorzyłeś się przed Bogiem za swój grzech cudzołóstwa? Najwidoczniej nie, skoro nadal uważasz się za człowieka z zasadami i uczciwego, wiernego do bólu. Nie, Kolego, tak nie jest. I przyjmij to do wiadomości. Zastanawiałeś się, czy Monika po ślubie będzie warta zaufania, czy znowu nie zbłądzi…Siebie jesteś pewien? Skoro raz popełniłeś grzech cudzołóstwa (idę Twoim tokiem rozumowania), to skąd wiadomo, co będzie za 5-10 lat? W dodatku gorsze jeszcze od samego grzechu jest to – że Ty tak łatwo pogodziłeś się z tym, ze popełniłeś ten grzech i tak szybko wybieliłeś się w swoim mniemaniu, zabierając jednocześnie Monice prawo do tego samego. I że nie widzisz tutaj tego, że nie jesteś wcale w tej kwestii lepszy, mniej grzeszny…

No tak, bo Ty „tylko” zgrzeszyłeś przeciwko Panu Bogu, a Monika śmiała to zrobić także wobec Ciebie. Ty jesteś uczciwy, kochasz prawdziwie i opierasz się pokusom, a Monika nie.
Czyżby? Monika nie zeszła ze ścieżki małżeńskiej. Ona zeszła z jednej ścieżki grzesznej na drugą. Nie czujesz się za to odpowiedzialny, chociaż w jakimś stopniu?

Nie rób z siebie ofiary, przynajmniej nie na tym forum, bo jednak Twoja sytuacja jest troszkę inna, niż zdradzanego małżonka sakramentalnego i – stosując nomenklaturę Nałoga – jesteś takim samym„popaprańcem” jak reszta zdradzaczy, który także powinien głęboko przemyśleć stan swojego ducha, wyznawane wartości i głębię swojej wiary w Pana Boga. A potem dopiero wymagać świętości od innych… Pamiętaj o kolejności – Bóg jest na pierwszym miejscu. Zapewne to jest źródłem tego, że nie potrafisz wybaczyć, zapomnieć, uznać prawa Moniki do słabości, do błędów. Zapewne, jeśli zrozumiesz, że POPEŁNIŁEŚ TEN SAM GRZECH, o wiele łatwiej przyjdzie Ci widzieć Monikę w roli swojej sakramentalnej żony – czego obojgu Wam życzę.

Powtórzę jeszcze raz słowa: stań w prawdzie.

Z Panem Bogiem…

[ Dodano: 2009-02-16, 16:44 ]
Nie gniewaj się na mnie, Martinie, za te słowa. Jestem raczej czytelniczką tego forum i próbuję znaleźć dla siebie wartościowe porady i wskazówki. Nie zamierzałam się udzielać na forum, ale w tej sytuacji, uznałam za słuszne, aby podzielić się swoją refleksją. Natomiast co Ty z tym zrobisz, to już inna sprawa...

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego.

Martinie - ale po co Ci moja historia, skoro sprawa dotyczy Ciebie? :)

To jest forum katolickie, zatem nie dziw się mojej reakcji. I nadal powtarzasz to samo...

Zapewne pamiętasz fragment z „Warto być ojcem”, w którym autor pisze o odpowiedzialności mężczyzny za kobietę i związek z nią. Za ścieżki, którymi ją prowadzi, za świat, który jej pokazuje. Jaki świat pokazałeś Monice i jaką ścieżką ją poprowadziłeś?

Stań w prawdzie Martinie.

Tutaj ludzie przeżywają tragedie, ponieważ ich małżonkowie lekceważą święty sakrament małżeński i skazują współmałżonków na uczestniczenie w grzechu – muszą patrzeć na grzech, wiedzieć o nim, tłumaczyć dzieciom, myśleć itd.

Wy z Moniką ślubu nie mieliście, więc oboje popełniliście ten sam grzech – grzech cudzołóstwa.

Fragment wypowiedzi jednej z Forumowiczek o ludziach z zasadami, którzy kochają prawdziwie i opierają się pokusom, odebrałeś do siebie. Napisałeś ze smutkiem: „Mam wrażenie, że niedługo wyginiemy.” Jakim prawem zaliczyłeś się do tego typu ludzi, jednocześnie „subtelnie” pokazując Monice, że ona już tego nie może zrobić?

Napisałeś: "Otoz chodzi mi o to, ze nawet nie bedac jeszcze po malzenstwie mozna miec zasady!! Mozna byc wiernym, a jak wiemy zdrada zaczyna sie zwykle od psychicznej."


Jakie masz zasady? Kogo kochasz prawdziwie? Oparłeś się pokusie?

W oczach Boga który związek był „lepszy” i ważniejszy – Twój z Moniką, czy tego drugiego mężczyzny z Moniką? Otóż zrozum, że oba były tak samo grzeszne!

Oboje zdradzaliście Pana Boga, łamiąc jedno z dziesięciu przykazań. Masz żal do M. za to, ze popełniła względem Ciebie grzech cudzołóstwa, chociaż sam ten grzech popełniłeś.
Uważasz się za kogoś ważniejszego od Boga? On może wybaczyć, ale Martin nigdy?

Pracuj nad sobą, bo Monika pięknie wróciła na prostą ścieżkę, natomiast Ty ciągle kluczysz gdzieś po ciemnych zakamarkach….

Zejdź na ziemię, przyjmij w pokorze prawdę o sobie i przestań się wywyższać, raniąc przy tym osobę, która czyta Twoje wypowiedzi. Myślisz, że nie widać w Twoich postach aluzji skierowanych do Moniki? Wiesz doskonale, że uczestniczy w forum i w wielu swoich postach – co wrażliwe i uważne oko wychwyci – wtykasz szpileczki. Karcisz ją. A za co? Czy Ty wystarczająco ukorzyłeś się przed Bogiem za swój grzech cudzołóstwa? Najwidoczniej nie, skoro nadal uważasz się za człowieka z zasadami i uczciwego, wiernego do bólu. Nie, Kolego, tak nie jest. I przyjmij to do wiadomości. Zastanawiałeś się, czy Monika po ślubie będzie warta zaufania, czy znowu nie zbłądzi…Siebie jesteś pewien? Skoro raz popełniłeś grzech cudzołóstwa (idę Twoim tokiem rozumowania), to skąd wiadomo, co będzie za 5-10 lat? W dodatku gorsze jeszcze od samego grzechu jest to – że Ty tak łatwo pogodziłeś się z tym, ze popełniłeś ten grzech i tak szybko wybieliłeś się w swoim mniemaniu, zabierając jednocześnie Monice prawo do tego samego. I że nie widzisz tutaj tego, że nie jesteś wcale w tej kwestii lepszy, mniej grzeszny…

No tak, bo Ty „tylko” zgrzeszyłeś przeciwko Panu Bogu, a Monika śmiała to zrobić także wobec Ciebie. Ty jesteś uczciwy, kochasz prawdziwie i opierasz się pokusom, a Monika nie.
Czyżby? Monika nie zeszła ze ścieżki małżeńskiej. Ona zeszła z jednej ścieżki grzesznej na drugą. Nie czujesz się za to odpowiedzialny, chociaż w jakimś stopniu?

Nie rób z siebie ofiary, przynajmniej nie na tym forum, bo jednak Twoja sytuacja jest troszkę inna, niż zdradzanego małżonka sakramentalnego i – stosując nomenklaturę Nałoga – jesteś takim samym„popaprańcem” jak reszta zdradzaczy, który także powinien głęboko przemyśleć stan swojego ducha, wyznawane wartości i głębię swojej wiary w Pana Boga. A potem dopiero wymagać świętości od innych… Pamiętaj o kolejności – Bóg jest na pierwszym miejscu. Zapewne to jest źródłem tego, że nie potrafisz wybaczyć, zapomnieć, uznać prawa Moniki do słabości, do błędów. Zapewne, jeśli zrozumiesz, że POPEŁNIŁEŚ TEN SAM GRZECH, o wiele łatwiej przyjdzie Ci widzieć Monikę w roli swojej sakramentalnej żony – czego obojgu Wam życzę.

Powtórzę jeszcze raz słowa: stań w prawdzie.

Z Panem Bogiem…

[ Dodano: 2009-02-16, 16:44 ]
Nie gniewaj się na mnie, Martinie, za te słowa. Jestem raczej czytelniczką tego forum i próbuję znaleźć dla siebie wartościowe porady i wskazówki. Nie zamierzałam się udzielać na forum, ale w tej sytuacji, uznałam za słuszne, aby podzielić się swoją refleksją. Natomiast co Ty z tym zrobisz, to już inna sprawa...

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego.

[martin]

Mam wrazenie, ze kazde z Nas ma swoje stanowisko i mozemy nie dobrnac do porozumienia, ale sprobuje:

Mam wrazenie, ze kazde z Nas ma swoje stanowisko i mozemy nie dobrnac do porozumienia, ale sprobuje:

[elzd1]

Satine.
A Ty co? Wyrocznia jesteś? Czy ręka sprawiedliwości?

Zdrada jest zdradą, niezależnie od stanu cywilnego. Uważasz, że zdrada jest mniej szkodliwa i bolesna, gdy dotyczy osób nie związanych z Kościołem Katolickim? Że, jeśli nie ma ślubu kościelnego, a składa się jakieś przyrzeczenie, to można bezkarnie je łamać?
Bardzo wygodne. I takie ...... życiowe, takie ..... nowoczesne.
Według takiego podejścia, każdego można zdradzić, i przyjaciela, i matkę, i dziecko - bo przecież nie ma sakremantu?
Żeby było jasne: nie pochwalm życia w grzechu. I pożycia seksulanego przed ślubem czy też w cywilnych związkach też nie.
Pozdrawiam.

Satine.
A Ty co? Wyrocznia jesteś? Czy ręka sprawiedliwości?

Zdrada jest zdradą, niezależnie od stanu cywilnego. Uważasz, że zdrada jest mniej szkodliwa i bolesna, gdy dotyczy osób nie związanych z Kościołem Katolickim? Że, jeśli nie ma ślubu kościelnego, a składa się jakieś przyrzeczenie, to można bezkarnie je łamać?
Bardzo wygodne. I takie ...... życiowe, takie ..... nowoczesne.
Według takiego podejścia, każdego można zdradzić, i przyjaciela, i matkę, i dziecko - bo przecież nie ma sakremantu?
Żeby było jasne: nie pochwalm życia w grzechu. I pożycia seksulanego przed ślubem czy też w cywilnych związkach też nie.
Pozdrawiam.