[miriam]

Święto Przemienienia Pańskiego

To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego sluchajcie!

"Ludzie stale mówili do siebie:"Zobaczyś Boga-to umrzeć".Uczniowie nie umarli. Nie widzieli jeszcze Boga, ale przeżywali to, co przeżywa człowiek, kiedy spotyka się z Bogiem, który nieoczekiwanie wkracza w jego życie. Olśnienie. Światło. Pojawia się nagła potrzeba twórczości, modlitwy. Potem radość i lęk, jak w samolocie, który oderwie się od ziemi.
Ciekawe, że Apostołowie, którzy przeżyli tak wielkie olśnienie, niedługo potem nie zrozumieli, co znaczy zmartwychwstanie.
Jak trudno utrzymać się na Górzę Pańskiego Przemienienia.
Najważniejsze jest jednak to, że można spotkać się z niewidzialnym Bogiem w swoim życiu i przeżyć Jego nagłe wkroczenie."
ks. Jan Twardowski

Dzisiejsze czytania: Dn 7,9-10.13-14; Ps 97,1-2.5-6.9; 2 P 1,16-19; 2 P 1,16-19; Mt 17,5c; Mk 9,2-10

Ewangelia
(Mk 9,2-10)

Przemienienie na Górze Tabor

Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać z martwych.

Rozważanie

Poszli za Nim na górę.

Uczniowie poszli za Jezusem na górę. Za Jezusem idziemy z różnych racji: kierujemy się fascynacją, miłością, dobrocią, lękiem, ciekawością, wyrachowaniem, chęcią doświadczenia przygody. Trzej uczniowie idą za Nauczycielem, ponieważ On tak powiedział. Czy byli świadomi tego, co się wydarzy? Zapewne nie. Jezus prowadzi ich w doświadczenie własnego przemienienia, będące dla nich umocnieniem na chwile mające nadejść.

Zawsze to, co piękne i wzniosłe łączy się z tym, co przerażające, budzące lęk i uzasadniony niepokój. Przemienienie Jezusa wprawiło uczniów w konsternację. Usiłują coś powiedzieć, zaproponować, zrobić. Tymczasem wystarczy patrzeć i słuchać. Będąc z Jezusem nie trzeba coś robić. Chodzi o to, żeby być blisko. Wtedy można usłyszeć głos Ojca.

Gdy Bóg mówi, można reagować przerażeniem. Czy uczniowie byli zasłuchani, uradowani, przestraszeni? To nie jest takie ważne. Najważniejsze było to, co usłyszeli: "To jest mój Syn Umiłowany, Jego słuchajcie". Bóg Ojciec jest szczęśliwym Ojcem, kochającym Syna. Gdy Bóg jest Umiłowany przez nas, jesteśmy ludźmi szczęśliwymi mimo doświadczania lęku, strat, opuszczenia przez innych, samotności. Przychodzi taki czas w życiu, że nie szukamy bliskości z człowiekiem.

Choćbyśmy przechodzili przez ciemną dolinę, zła się nie ulękniemy, gdyż Bóg jest z nami. On zaspokaja w nas wszelkie pragnienia w sferze uczuć, i serca i ducha. Uczniowie schodzący z góry nikogo już nie widzieli, tylko samego Jezusa. Stają się nieważne ludzkie opinie, sądy, czy brak miłości. Gdy Jezus jest moim Umiłowanym Panem, wówczas to, co jest na świecie, ludzkie gierki i przepychanki i to, co świat uznaje za niezbędne do dobrego samopoczucia, staje się "śmieciem".

Źródło>>>

Święto Przemienienia Pańskiego

To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego sluchajcie!

"Ludzie stale mówili do siebie:"Zobaczyś Boga-to umrzeć".Uczniowie nie umarli. Nie widzieli jeszcze Boga, ale przeżywali to, co przeżywa człowiek, kiedy spotyka się z Bogiem, który nieoczekiwanie wkracza w jego życie. Olśnienie. Światło. Pojawia się nagła potrzeba twórczości, modlitwy. Potem radość i lęk, jak w samolocie, który oderwie się od ziemi.
Ciekawe, że Apostołowie, którzy przeżyli tak wielkie olśnienie, niedługo potem nie zrozumieli, co znaczy zmartwychwstanie.
Jak trudno utrzymać się na Górzę Pańskiego Przemienienia.
Najważniejsze jest jednak to, że można spotkać się z niewidzialnym Bogiem w swoim życiu i przeżyć Jego nagłe wkroczenie."
ks. Jan Twardowski

Dzisiejsze czytania: Dn 7,9-10.13-14; Ps 97,1-2.5-6.9; 2 P 1,16-19; 2 P 1,16-19; Mt 17,5c; Mk 9,2-10

Ewangelia
(Mk 9,2-10)

Przemienienie na Górze Tabor

Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać z martwych.

Rozważanie

Poszli za Nim na górę.

Uczniowie poszli za Jezusem na górę. Za Jezusem idziemy z różnych racji: kierujemy się fascynacją, miłością, dobrocią, lękiem, ciekawością, wyrachowaniem, chęcią doświadczenia przygody. Trzej uczniowie idą za Nauczycielem, ponieważ On tak powiedział. Czy byli świadomi tego, co się wydarzy? Zapewne nie. Jezus prowadzi ich w doświadczenie własnego przemienienia, będące dla nich umocnieniem na chwile mające nadejść.

Zawsze to, co piękne i wzniosłe łączy się z tym, co przerażające, budzące lęk i uzasadniony niepokój. Przemienienie Jezusa wprawiło uczniów w konsternację. Usiłują coś powiedzieć, zaproponować, zrobić. Tymczasem wystarczy patrzeć i słuchać. Będąc z Jezusem nie trzeba coś robić. Chodzi o to, żeby być blisko. Wtedy można usłyszeć głos Ojca.

Gdy Bóg mówi, można reagować przerażeniem. Czy uczniowie byli zasłuchani, uradowani, przestraszeni? To nie jest takie ważne. Najważniejsze było to, co usłyszeli: "To jest mój Syn Umiłowany, Jego słuchajcie". Bóg Ojciec jest szczęśliwym Ojcem, kochającym Syna. Gdy Bóg jest Umiłowany przez nas, jesteśmy ludźmi szczęśliwymi mimo doświadczania lęku, strat, opuszczenia przez innych, samotności. Przychodzi taki czas w życiu, że nie szukamy bliskości z człowiekiem.

Choćbyśmy przechodzili przez ciemną dolinę, zła się nie ulękniemy, gdyż Bóg jest z nami. On zaspokaja w nas wszelkie pragnienia w sferze uczuć, i serca i ducha. Uczniowie schodzący z góry nikogo już nie widzieli, tylko samego Jezusa. Stają się nieważne ludzkie opinie, sądy, czy brak miłości. Gdy Jezus jest moim Umiłowanym Panem, wówczas to, co jest na świecie, ludzkie gierki i przepychanki i to, co świat uznaje za niezbędne do dobrego samopoczucia, staje się "śmieciem".

Źródło>>>