Anonymous - 2009-02-11, 10:14 Temat postu: Zranienie- 6 etapów uzdrowienia Anonymous - 2009-02-12, 21:13 Miriam, bardzo dziękuję za ten tekst! Zamieściłaś go w momencie, w którym potrzebowałam jakiejś wskazówki. Przeżywam teraz trudny czas. Myślę, że ma to związek z pogłębianiem mojej relacji z Bogiem. Od początku roku systematycznie czytam Pismo Święte i codziennie staram się spędzać czas nawet w ciszy z Bogiem. Owoce tego w moim życiu coraz bardziej mnie zadziwiają. Wytrącona zostałam ze spokoju wewnętrznego, w którym wydawało mi się, że już jestem. Budzę się w nocy, bo przypominają mi się różne trudne wydarzenia z mojej przeszłości, o których nie pamiętałam od wieków. Często budzi to we mnie tak silne emocje negatywne, że nie mogę spać, płaczę, przeżywam ogromny gniew i frustrację. Są to rożne, czasem bardzo drobne sytuacje, które mocno mnie zraniły. Wzbudzało to we mnie ogromny niepokój, bo miałam wrażenie, że cofam się do stanu okropnego zamieszania emocjonalnego i huśtawki, którą przezywałam rok temu.. A teraz myślę, że to sposób Boga na to, by pokazać mi, gdzie jeszcze moje serce i dusza potrzebuje uzdrowienia. I gdzie powinnam tego uzdrowienia szukać. Dziękuję 
Anonymous - 2009-02-28, 12:35 Bardzo dobry tekst, dziękuję, wydrukowałam sobie i umieszczę w domu, gdzieś pod ręką , może i Mąż przeczyta? :) Anonymous - 2009-03-30, 11:09 ZAPISKI SIOSTRY: http://pierzchalski.eccle...=16&ac=msc&mc=3 Niedziela, 15 marca Mój przyjaciel napisał mi dziś w liście, że zranienie serca jest zarazem najgłębszym jego otwarciem... Poruszyły mnie te słowa ogromnie, dlatego "powtarzam je, aby zapamiętać" (jak powiedziałby Mały Książę). "Zranienie serca jest zarazem najgłębszym jego otwarciem"... - i w tym odnajduję SENS ran. Bóg dopuszcza zranienia, aby OTWORZYĆ serce, aby otworzyć serce na piękne postrzeganie, na widzenie więcej, głębiej, szerzej... Zranione serce staje się sercem słuchającym, to znaczy wrażliwym na Innego i na Drugiego. Serce słuchające to serce przyjmujące - przyjmujące w siebie drgnienia piękna, dobra, prawdy i - ostatecznie - miłości. Bóg dopuszcza zranienie, aby otworzyć na zachwyt, na zdumienie, aby możliwe stało się chłonięcie piękna tego świata, piękna istnienia... Bo zranione serce to serce PATRZĄCE, a może raczej - WIDZĄCE. Bóg, dopuszczając zranienie, wprowadzając na trudną drogę bólu wrażliwości, wprowadza zarazem w intensywne odczuwanie istnienia, a więc nie tylko ból jest intensywny, ale równie intensywne jest też odczuwanie miłości, piękna, zachwytu, aż do poczucia SPEŁNIENIA. Tak trudno o tym pisać, tak trudno to wysłowić... Ocieram się teraz o szorstką granicę słów, jakby za mała była ich pojemność, jakbym nie umiała zmieścić w formie słów tego, co odkrywam w darze ran, w darze zranienia... Zaczynam rozumieć (najpierw trzeba przeżyć, doświadczyć, odczuć, aby zrozumieć), że RANY są DAREM, że rany dają ŻYCIE. Anonymous - 2009-03-30, 23:14 Witaj! Piszesz o zranieniach. Człowiek nie może zadawać bolesnych ran drugiemu człowiekowi. Liczy się tylko miłość, otwortość, szerość, prawda. Proszę o modlitwę. Anonymous - 2009-03-31, 09:45
a jednak czesto padamy ofiara zranien lub sami ranimy. Anonymous - 2009-03-31, 12:37
Piotrze pomyśl nad tym co napisałeś,intencje dobre ale obejrzyj świat za oknem!!! jest może troche mniej realistyczny niz go postrzegasz.. Czy to znaczy że to zły świat???-może i zły ,ale nie znaczy że mamy od niego uciekać.Bo człowiek rani człowieka??- My nie mamy na to wpływu. Jedynie wpływ mamy na Siebie-postępując zgodnie z własnym sumieniem postrzegając że ranimy zmieniamy się,działamy byśmy byli prawi ,ale nie narzucamy innym naszych przekonań-to jest pokora!!!! |
