[NORBERT]

włączę sie do postu ..czerwona nie wiem co chciał martin ci przekazać...ale przykład sill..jest własnie dobrym przykładem....to ze twój mąż teraz czuje ze jego trawka jest bardzo zielona nie oznacza że z czasem nie wypłowieje....kogoś kochac....a jak mozna mówic o miłości..w dobie kryzysu,zdrady,upadku małżenstwa..czerwona choć to brzmi brzydko istnieją dwa fronty..dwie ściany....rzucacie w nie nawzajem..wrzucacie sobie ochydę..potem cos takiego jedno żałuje ,myśli,zastanawia się a moze jeszcze nie!!!!...a druga strona dumna,w poczuciu obrazy...z myslami jak tak mozna to ja teraz nie....i za jakiś czas znowu inna wersja ..starający sie wkoncu dochodzi nie to nie ..i druga strona
zaczyna sie zastanawiać co dalej..rozumiesz czerwona jak dzieci wieczna przepychanka...i ta przepychanka moze trwac i trwać...widzisz ja tez tego nie mogłem pojąc a moze odpuścic
zobaczyc co z czasem los przyniesie...napisałas mąz podeptał związek sakramentalny...to teraz ty załatwiasz to destruktywnie bo tobie nagle tez przeszło....czerwona ...moja droga do zrozumienia co to jest związek dwojga ludzi..a do tego jeszcze co to jest związek sakramentalny ..tez trwała jakis czas...ja też kiedys zdeptałem mój związek!!!!...teraz juz wiem co zrobiłem ,zrozumiałem....czemu zakładasz że mąż twój nigdy nie zrozumie????

włączę sie do postu ..czerwona nie wiem co chciał martin ci przekazać...ale przykład sill..jest własnie dobrym przykładem....to ze twój mąż teraz czuje ze jego trawka jest bardzo zielona nie oznacza że z czasem nie wypłowieje....kogoś kochac....a jak mozna mówic o miłości..w dobie kryzysu,zdrady,upadku małżenstwa..czerwona choć to brzmi brzydko istnieją dwa fronty..dwie ściany....rzucacie w nie nawzajem..wrzucacie sobie ochydę..potem cos takiego jedno żałuje ,myśli,zastanawia się a moze jeszcze nie!!!!...a druga strona dumna,w poczuciu obrazy...z myslami jak tak mozna to ja teraz nie....i za jakiś czas znowu inna wersja ..starający sie wkoncu dochodzi nie to nie ..i druga strona
zaczyna sie zastanawiać co dalej..rozumiesz czerwona jak dzieci wieczna przepychanka...i ta przepychanka moze trwac i trwać...widzisz ja tez tego nie mogłem pojąc a moze odpuścic
zobaczyc co z czasem los przyniesie...napisałas mąz podeptał związek sakramentalny...to teraz ty załatwiasz to destruktywnie bo tobie nagle tez przeszło....czerwona ...moja droga do zrozumienia co to jest związek dwojga ludzi..a do tego jeszcze co to jest związek sakramentalny ..tez trwała jakis czas...ja też kiedys zdeptałem mój związek!!!!...teraz juz wiem co zrobiłem ,zrozumiałem....czemu zakładasz że mąż twój nigdy nie zrozumie????

[czerwona]

Norbercie Kochany ! Jak patrzę w jego zimne stalowe i oczy i widzę odbijające się w nich złotówki i żal , że musi się ze mną jeszcze nimi podzielić - a przecież narzeczona wymagająca kobieta to moja wiara w niego schodzi do 0 . Jak napisałam - może go kiedyś olśni .... może ....ale szansy na to dużej nie widzę . Nie piszę tutaj i nie napisałam nigdy tych wszystkich okropności , które zrobił , on zniszczył , zdeptał dla tej laluni wszysko , cały nasz związek - też ten przed zawarciem małżeństwa - a znaliśmy się długo , niczego nie uszanował , nawet tej wspólnej młodości . To był mężczyzna mojego życia , za którym bym poszła na koniec świata o on wszystko opluł z obrzydzeniem. Naprawdę .Skruchy żadnej nie okazuje , nawet grama . Więc na cóż mogę liczyć ? Trzeba przetrzeć oczy i zobaczyć świat takim , jakim jest a nie takim jaki byśmy chcieli. Podrawiam Cię .

[ Dodano: 2008-12-05, 14:16 ]
Norbercie , tak , jak napisała Monika w "Życzeniach świątecznych"- ja go nie znajdę , on musi sam.

Norbercie Kochany ! Jak patrzę w jego zimne stalowe i oczy i widzę odbijające się w nich złotówki i żal , że musi się ze mną jeszcze nimi podzielić - a przecież narzeczona wymagająca kobieta to moja wiara w niego schodzi do 0 . Jak napisałam - może go kiedyś olśni .... może ....ale szansy na to dużej nie widzę . Nie piszę tutaj i nie napisałam nigdy tych wszystkich okropności , które zrobił , on zniszczył , zdeptał dla tej laluni wszysko , cały nasz związek - też ten przed zawarciem małżeństwa - a znaliśmy się długo , niczego nie uszanował , nawet tej wspólnej młodości . To był mężczyzna mojego życia , za którym bym poszła na koniec świata o on wszystko opluł z obrzydzeniem. Naprawdę .Skruchy żadnej nie okazuje , nawet grama . Więc na cóż mogę liczyć ? Trzeba przetrzeć oczy i zobaczyć świat takim , jakim jest a nie takim jaki byśmy chcieli. Podrawiam Cię .

[ Dodano: 2008-12-05, 14:16 ]
Norbercie , tak , jak napisała Monika w "Życzeniach świątecznych"- ja go nie znajdę , on musi sam.

[NORBERT]

czerwona i w tym sens że nie ty masz liczyć na kogoś ty licz na siebie ,na swoja siłę ,na swoj pozytywny nastrój=ich sie trzymaj....sama nieraz piszesz nie masz wpływu na kogoś ,nie masz wpływu na jego myśli,odczucia na jego zachowanie...ten ktos musi sam z tym dojśc..czy warto było?...czy to czego chciał?..czy jest z tego szczęsliwy?..czy jego decyzja jest i była słuszna?....każdy jest kowalem swego losu...każdy działa jak chce....kazdy ma swoje wartości....i każdy musi dojśc że nieraz trzeba złamac zasady w imię czegośl ub kogoś....czerwona spokoju i radości.....święta to znak czystego serca tego ci życzę i zresztą wszystkim na forum!!!!!!!!!!

czerwona i w tym sens że nie ty masz liczyć na kogoś ty licz na siebie ,na swoja siłę ,na swoj pozytywny nastrój=ich sie trzymaj....sama nieraz piszesz nie masz wpływu na kogoś ,nie masz wpływu na jego myśli,odczucia na jego zachowanie...ten ktos musi sam z tym dojśc..czy warto było?...czy to czego chciał?..czy jest z tego szczęsliwy?..czy jego decyzja jest i była słuszna?....każdy jest kowalem swego losu...każdy działa jak chce....kazdy ma swoje wartości....i każdy musi dojśc że nieraz trzeba złamac zasady w imię czegośl ub kogoś....czerwona spokoju i radości.....święta to znak czystego serca tego ci życzę i zresztą wszystkim na forum!!!!!!!!!!

[czerwona]

Dziękuję , te święta będą ciężkie , myślę, że przeleją czarę goryczy, szczerze napiszę, że nie wierzę w niego , z głębi serca to piszę - nie wierzę w niego, on jest w innym świecie - wiecie jakim i wiecie jakie ma wartości ,sam ze sobą dojdzie tam gdzie teraz zaszedł - to chyba jest wszystko na co go stać.

[ Dodano: 2008-12-05, 14:54 ]
Ale piszcie dalej - Czy wierzycie , proszę !

Dziękuję , te święta będą ciężkie , myślę, że przeleją czarę goryczy, szczerze napiszę, że nie wierzę w niego , z głębi serca to piszę - nie wierzę w niego, on jest w innym świecie - wiecie jakim i wiecie jakie ma wartości ,sam ze sobą dojdzie tam gdzie teraz zaszedł - to chyba jest wszystko na co go stać.

[ Dodano: 2008-12-05, 14:54 ]
Ale piszcie dalej - Czy wierzycie , proszę !

[NORBERT]

a to zle bo wiarę w innego człowieka zawsze trzeba mieć,taka wiara pomaga nawet tej drugiej stronie zmobilizowac swoje zycie nawet jak zagłuszony,zaślepiony z początku tego nie widzi..czerwona ciągle tylko widząc swoją racje ,swoje odczucia..widząc tylko siebie -swój beznadziejny los stawałem się coraz większym egoistą....wtedy zrozumiałem..nie wyłączam siebie z patrzenia na siebie ale zwracam uwage tez na innych to co czują ,czego pragną...teraz wiem dzieki temu czuję się lepiej..i choc w wielu oczach nadal nie jestem wiarygodny..bo na to pewnie całe zycie będe pracować!!!!....ale ja sam dla siebie czuję się lepszy,doskonalszy...zadajesz pytanie czy liczę????...tak ja liczę choć to jest zalezne o bardzo wielu czynników...okreslę 50% na 50%.........jedna połowa jest moja ..ale druga nalezy do kogoś innego...jeszcze do niedawna starałem się sterowac i nie moja 50 ,ale uznałem nadal wpływam,nadal ja oczekuję..a przeciez to nie moje 50% dlatego pozostawiam je właścicielowi....chyba przeszedłem wkońcu swój próg..uffff na to czekałem

a to zle bo wiarę w innego człowieka zawsze trzeba mieć,taka wiara pomaga nawet tej drugiej stronie zmobilizowac swoje zycie nawet jak zagłuszony,zaślepiony z początku tego nie widzi..czerwona ciągle tylko widząc swoją racje ,swoje odczucia..widząc tylko siebie -swój beznadziejny los stawałem się coraz większym egoistą....wtedy zrozumiałem..nie wyłączam siebie z patrzenia na siebie ale zwracam uwage tez na innych to co czują ,czego pragną...teraz wiem dzieki temu czuję się lepiej..i choc w wielu oczach nadal nie jestem wiarygodny..bo na to pewnie całe zycie będe pracować!!!!....ale ja sam dla siebie czuję się lepszy,doskonalszy...zadajesz pytanie czy liczę????...tak ja liczę choć to jest zalezne o bardzo wielu czynników...okreslę 50% na 50%.........jedna połowa jest moja ..ale druga nalezy do kogoś innego...jeszcze do niedawna starałem się sterowac i nie moja 50 ,ale uznałem nadal wpływam,nadal ja oczekuję..a przeciez to nie moje 50% dlatego pozostawiam je właścicielowi....chyba przeszedłem wkońcu swój próg..uffff na to czekałem

[czerwona]

Norbercie , będę trwała przy swoim , to zły rozkapryszony dzieciak ,pusty w środku , taki , który przypala mrówki albo wyrywa owadom skrzydła bo sam nie wie , co to ból - robi to dla zabawy , sadystycznie . Zabrał swoje zabawki i poszedł i jest zły , że nie zdążył zabrać wszystkich - to jedyne, co go martwi. Jest pusty , próżny , bez empatii , wierzy tylko w pieniądze, nie ma żadnych wartości , nie wierzy w Boga , nie wie , co to odpowiedzialnośc , co to małżeństwo . Liczy się tylko on , jego wygoda , jego zabawki , do których zalicza się teraz lalunia. W środku jest jak wydmuszka - nie ma żadnego środka , jest tylko powłoka , środek zmącony przez jakieś pierwotne instynkty.
Ja mam tylko problem czemu nie dojrzałam tego wcześniej. Gdzie były moje oczy - patrzyłam a nie widziałam . Potrafi łgać bez mrugnięcia okiem . W sumie żal mi go - on nic nie rozumie o co w tym świecie chodzi , dalczego nie warto być świnią , ba , on nawet chyba nie rozumie , co to znaczy być świnią . Jestem współodpowiedzialna za to , że stał się ( zawsze był ??) taki.
Dlatego właśnie w niego nie wierzę , Pan Bóg musiałby się bardzo napracować a ma chyba ważniejsze sprawy na głowie.

[ Dodano: 2008-12-05, 18:16 ]
Piszcie proszę! czemu nie piszecie , jestem ciekawa , czy naprawdę wierzycie.

Norbercie , będę trwała przy swoim , to zły rozkapryszony dzieciak ,pusty w środku , taki , który przypala mrówki albo wyrywa owadom skrzydła bo sam nie wie , co to ból - robi to dla zabawy , sadystycznie . Zabrał swoje zabawki i poszedł i jest zły , że nie zdążył zabrać wszystkich - to jedyne, co go martwi. Jest pusty , próżny , bez empatii , wierzy tylko w pieniądze, nie ma żadnych wartości , nie wierzy w Boga , nie wie , co to odpowiedzialnośc , co to małżeństwo . Liczy się tylko on , jego wygoda , jego zabawki , do których zalicza się teraz lalunia. W środku jest jak wydmuszka - nie ma żadnego środka , jest tylko powłoka , środek zmącony przez jakieś pierwotne instynkty.
Ja mam tylko problem czemu nie dojrzałam tego wcześniej. Gdzie były moje oczy - patrzyłam a nie widziałam . Potrafi łgać bez mrugnięcia okiem . W sumie żal mi go - on nic nie rozumie o co w tym świecie chodzi , dalczego nie warto być świnią , ba , on nawet chyba nie rozumie , co to znaczy być świnią . Jestem współodpowiedzialna za to , że stał się ( zawsze był ??) taki.
Dlatego właśnie w niego nie wierzę , Pan Bóg musiałby się bardzo napracować a ma chyba ważniejsze sprawy na głowie.

[ Dodano: 2008-12-05, 18:16 ]
Piszcie proszę! czemu nie piszecie , jestem ciekawa , czy naprawdę wierzycie.

[Anula]

Nie wierzę choć bardzo chciałabym wierzyć .
Nie wierzę - po 3 latach faktycznej całkowitej separacji .
Nie wierze - po roku bez żadnego kontaktu ( z wyjatkiem jednego obowiazkowego spotkania ) .

Życie bez tej wiary , w tym aspekcie jest przewidywalne bardzo , nic sie przecież ze strony małżonka dobrego nie wydarzy .
Jednocześnie , mimo wszystko takie życie tez potrafi być bardzo zaskakujące - na innych płaszczyznach . Bez męża .

Mimo braku wiary w uzdrowienie naszego małżeństwa Trwam wiernie - dla siebie i dzieci .
Pozdrawiam serdecznie .

Nie wierzę choć bardzo chciałabym wierzyć .
Nie wierzę - po 3 latach faktycznej całkowitej separacji .
Nie wierze - po roku bez żadnego kontaktu ( z wyjatkiem jednego obowiazkowego spotkania ) .

Życie bez tej wiary , w tym aspekcie jest przewidywalne bardzo , nic sie przecież ze strony małżonka dobrego nie wydarzy .
Jednocześnie , mimo wszystko takie życie tez potrafi być bardzo zaskakujące - na innych płaszczyznach . Bez męża .

Mimo braku wiary w uzdrowienie naszego małżeństwa Trwam wiernie - dla siebie i dzieci .
Pozdrawiam serdecznie .

[TEOR]

Ja napiszę tak. Szczerze wierzę, że każde małżeństwo może być uratowane, bo wierzę też, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. To, co napisałam nie oznacza jednak, że każde małżeństwo będzie uratowane, bo ludzie mają wolną wolę. Żeby małżeńswo trwało i kwitło musi być wola obu zainteresowanych stron. Dopóki nie ma świadomej woli, że oboje chcemy, to i widoków na wspólną przyszłość nie ma. Niczego tu się nie da przyspieszyć, ani też wymusić, niczego też nie da się na siłę zmienić. Jedyne, co pozostaje, to czekać i ... modlić się, ... mieć nadzieję, ... i dać szansę. Doświadczenie kryzysu małżeńskiego z pewnością otwiera nam oczy i pozwala na głęboką refleksję na temat naszego dotychczasowego życia i na temat nas samych i osób, z którymi to życie dzieliliśmy, dzielimy i być może dzielić będziemy. Kryzys małżeński możemy odbierać, jak dany nam talent. To od nas zależy, co z nim zrobimy. W niektórych przypadkach, mam wrażenie, że kryzys jest po to, żeby uchronić jednego z małżonków przed tym drugim, który ciągnie rodzinę w otchłań. W innym przypadku taki kryzys to kubeł zimnej wody - daje szansę na otrzeźwienie. Jest też pewnie wiele innych przypadków. Nie ma uniwersalnej diagnozy na kryzys i na jego przezwycieżenie. Pozdrawiam. Życzę szczęścia. Niektórym z nas już się udało, wielu innym też z pewnością się uda!!!

Ja napiszę tak. Szczerze wierzę, że każde małżeństwo może być uratowane, bo wierzę też, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. To, co napisałam nie oznacza jednak, że każde małżeństwo będzie uratowane, bo ludzie mają wolną wolę. Żeby małżeńswo trwało i kwitło musi być wola obu zainteresowanych stron. Dopóki nie ma świadomej woli, że oboje chcemy, to i widoków na wspólną przyszłość nie ma. Niczego tu się nie da przyspieszyć, ani też wymusić, niczego też nie da się na siłę zmienić. Jedyne, co pozostaje, to czekać i ... modlić się, ... mieć nadzieję, ... i dać szansę. Doświadczenie kryzysu małżeńskiego z pewnością otwiera nam oczy i pozwala na głęboką refleksję na temat naszego dotychczasowego życia i na temat nas samych i osób, z którymi to życie dzieliliśmy, dzielimy i być może dzielić będziemy. Kryzys małżeński możemy odbierać, jak dany nam talent. To od nas zależy, co z nim zrobimy. W niektórych przypadkach, mam wrażenie, że kryzys jest po to, żeby uchronić jednego z małżonków przed tym drugim, który ciągnie rodzinę w otchłań. W innym przypadku taki kryzys to kubeł zimnej wody - daje szansę na otrzeźwienie. Jest też pewnie wiele innych przypadków. Nie ma uniwersalnej diagnozy na kryzys i na jego przezwycieżenie. Pozdrawiam. Życzę szczęścia. Niektórym z nas już się udało, wielu innym też z pewnością się uda!!!

[ketram]

czerwona

Wierzę, że kiedyś to nastąpi. Powtarzam sobie: wiara, nadzieja, miłość.

Ogrom agresji, niesprawiedliwych osądów, to wszystko wypisz wymaluj, jak u Ciebie 8 miesięcy w separacji (sądowej). Sam nie wiem, jak to przetrwałem. No i pytam się, jak Ty - czy jest jeszcze w co wierzyc? Teraz zaczynam słyszeć o rozwodzie. Po tamtej stronie - brak jakiegokolwiek uczucia czy woli. Karczemna awantura, gdy padła z mojej strony kwestia świąt, opłatka, jest przecież dziecko. Usłyszałem, że jestem chyba psychicznie chory, skoro przychodzą mi do głowy takie rzeczy. Oficjalnie nikogo trzeciego nie ma. Pytałem. Ale kto by się przyznał? Słowo, może już nawet wolałbym wiedzieć - ale ciągle nie wiem. Równie dobrze może naprawdę nie ma?

Nachodzą mnie coraz częściej momenty całkowitego zwątpienia. A często mówimy tu na forum o zmianach sami dla siebie. Zatem pytam wówczas siebie, czy powinienem rozpocząć pracę nad sobą w kierunku zaakceptowania stanu, że nigdy do siebie nie wrócimy. Zona jest o tym absolutnie przekonana. No ale przypominam sobie słowa przysięgi, wracają wspomnienia, kiedy żona była "absolutnie przekonana" że będziemy na zawsze razem. I myślę - nie znam jutra. 8 miesięcy temu też nie znałem jutra. Pytam się, jak powinien zachować się prawdziwy mąż? Myślę, że swoje lekcje odrabiam - nie robie z siebie niewinnego - popełniłem mnóstwo błędów: komunikacja, egoizm, niechęć do zrozumienia emocji żony. Przez ten czas zaliczyłem terapie, lektury, rozmowy, zbliżyłem się do Boga bardziej niż zwykle. Myślę, że prawdziwy mąż powinien trwać. Nauczyłem się już, że miłość to wybór. Wybrałem.

Pytam też Boga - Jezu dla kogo jest ten kryzys, dla mnie czy dla żony? Słyszę wtedy zawsze odpowiedź - dla Was.

Niestety popełniam ciągle błędy. Polegają one na tym, że jestem zbyt czytelny dla żony. Ona jest przekonana, że gdyby jej się zachciało, to ja z otwartymi rękami ją przyjmę. Problem polega na tym, że po mnie to widać. Raz, ze ją to drażni, dwa, że łatwiej jej, bo zawsze ma taką alternatywę.

Ciekawi mnie również, jak dalece można się zmienić. W przypadku moje żony dotyczy to nie tylko takich "detali", jak kwestia małżeństwa i rodziny - ale także diety, stosunku do pracy, zdrowia, wychowywania dzieci.

I jeszcze te oczy - inne, obce, złe.

A jeśli jest chora? Na duszy? Czy mąż może opuścić chorą żonę?

Robie swoje. Kocham na odległość. I pracuje nad tym, aby być mniej czytelnym. I oczywiście nad tym, abym był lepszym człowiekiem.

Tak, wierzę

czerwona

Wierzę, że kiedyś to nastąpi. Powtarzam sobie: wiara, nadzieja, miłość.

Ogrom agresji, niesprawiedliwych osądów, to wszystko wypisz wymaluj, jak u Ciebie 8 miesięcy w separacji (sądowej). Sam nie wiem, jak to przetrwałem. No i pytam się, jak Ty - czy jest jeszcze w co wierzyc? Teraz zaczynam słyszeć o rozwodzie. Po tamtej stronie - brak jakiegokolwiek uczucia czy woli. Karczemna awantura, gdy padła z mojej strony kwestia świąt, opłatka, jest przecież dziecko. Usłyszałem, że jestem chyba psychicznie chory, skoro przychodzą mi do głowy takie rzeczy. Oficjalnie nikogo trzeciego nie ma. Pytałem. Ale kto by się przyznał? Słowo, może już nawet wolałbym wiedzieć - ale ciągle nie wiem. Równie dobrze może naprawdę nie ma?

Nachodzą mnie coraz częściej momenty całkowitego zwątpienia. A często mówimy tu na forum o zmianach sami dla siebie. Zatem pytam wówczas siebie, czy powinienem rozpocząć pracę nad sobą w kierunku zaakceptowania stanu, że nigdy do siebie nie wrócimy. Zona jest o tym absolutnie przekonana. No ale przypominam sobie słowa przysięgi, wracają wspomnienia, kiedy żona była "absolutnie przekonana" że będziemy na zawsze razem. I myślę - nie znam jutra. 8 miesięcy temu też nie znałem jutra. Pytam się, jak powinien zachować się prawdziwy mąż? Myślę, że swoje lekcje odrabiam - nie robie z siebie niewinnego - popełniłem mnóstwo błędów: komunikacja, egoizm, niechęć do zrozumienia emocji żony. Przez ten czas zaliczyłem terapie, lektury, rozmowy, zbliżyłem się do Boga bardziej niż zwykle. Myślę, że prawdziwy mąż powinien trwać. Nauczyłem się już, że miłość to wybór. Wybrałem.

Pytam też Boga - Jezu dla kogo jest ten kryzys, dla mnie czy dla żony? Słyszę wtedy zawsze odpowiedź - dla Was.

Niestety popełniam ciągle błędy. Polegają one na tym, że jestem zbyt czytelny dla żony. Ona jest przekonana, że gdyby jej się zachciało, to ja z otwartymi rękami ją przyjmę. Problem polega na tym, że po mnie to widać. Raz, ze ją to drażni, dwa, że łatwiej jej, bo zawsze ma taką alternatywę.

Ciekawi mnie również, jak dalece można się zmienić. W przypadku moje żony dotyczy to nie tylko takich "detali", jak kwestia małżeństwa i rodziny - ale także diety, stosunku do pracy, zdrowia, wychowywania dzieci.

I jeszcze te oczy - inne, obce, złe.

A jeśli jest chora? Na duszy? Czy mąż może opuścić chorą żonę?

Robie swoje. Kocham na odległość. I pracuje nad tym, aby być mniej czytelnym. I oczywiście nad tym, abym był lepszym człowiekiem.

Tak, wierzę

[czerwona]

Ketram , u mnie to samo - inne , obce , złe oczy. Nie mogę i nie chcę w nie patrzeć . Siebie trzeba zmieniać - uważam , że po to, by umieć żyć bez współmałżonka - nie po to by znów razem z nim żyć - bo faktycznie do tego zawsze potrzebna jest wola dwóch stron. Trzeba się uczyć życia na nowo , swoje odcierpieć , stoczyć heroiczną walkę , tyle osób ją toczy , czemu nie ja ,Samotna , czemu nie Ty ?Ważne ,żeby starać się ja wygrać a , że będzie bolało - to widać musi . A potem ból się wypali i trawa znów się zazieleni.
Samotna - A KIEDY BÓL SIĘ WYPALI TRAWA ZNÓW SIĘ ZAZIELENI .Tak , czy siak - zazieleni się.

Ketram , u mnie to samo - inne , obce , złe oczy. Nie mogę i nie chcę w nie patrzeć . Siebie trzeba zmieniać - uważam , że po to, by umieć żyć bez współmałżonka - nie po to by znów razem z nim żyć - bo faktycznie do tego zawsze potrzebna jest wola dwóch stron. Trzeba się uczyć życia na nowo , swoje odcierpieć , stoczyć heroiczną walkę , tyle osób ją toczy , czemu nie ja ,Samotna , czemu nie Ty ?Ważne ,żeby starać się ja wygrać a , że będzie bolało - to widać musi . A potem ból się wypali i trawa znów się zazieleni.
Samotna - A KIEDY BÓL SIĘ WYPALI TRAWA ZNÓW SIĘ ZAZIELENI .Tak , czy siak - zazieleni się.

[samotna]

czerwona,
dzieki Ci - Ty wiesz dobrze co czuje i jak targają mna emocje, Ty mnie słyszysz,
i wiesz jaka huśtawka u mnie.
Oczy zapuchnięte od łez.
tak bardzo chciałabym wierzyć....

czerwona,
dzieki Ci - Ty wiesz dobrze co czuje i jak targają mna emocje, Ty mnie słyszysz,
i wiesz jaka huśtawka u mnie.
Oczy zapuchnięte od łez.
tak bardzo chciałabym wierzyć....

[NORBERT]

czerwona ty jestes ofiara tej trzeciej...to jest twoje cierpienie i twój stan....a czy ketram jest ofiara tego trzeciego...ja mysle że ketram nie odrabia lekcji.....ketram..czy twój stan to nie wynik konsenkwencji.....to nie stan za czyny,słowa wykonan przez ciebie....zimne oczy napisałes a czy sam przez swoje działanie nie wyziebiłeś ich......ketram....ja dzisiaj wiem to ...zrobiłem zle...zdruzgotałem wszystko co mozna w małżenstwie..i moze faktycznie nie jestem az taki jakim mnie widziano..i moze nie dokonałem az tyle zła....ale wiem jedno ....jeszcze jakiś czas temu....tak zmieniłem wiele w sobie,odnalazłem sens zycia sens małżenstwa....sens
kobiety jaka została mą żona....zrozumiałem potrzeby i wiele innych.....ale nadal siedziała we mnie tez i moja krzywda....szukałem usprawiedliwienia swych czynów,szukałem zła i wad w mej zonie,nie wierzyłem ze stan w jakim tkwię jest na moje zyczenie ....dzisiaj juz wiem....nie otworzyłem całkiem serca....ketram trzeba sie przyznac tak to ja doprowadziłem do mego stanu,tak to ja spijam konsenkwencje swoich czynów....i daj mi Boze godnie przyjąc moje konsenkwencje ....oczyśc me serce....i prowadż....Ketram doszedłem do swojego progu...przyjołem wszystkie swe uczynki....przeprosiłem sam siebie za swoje zło....i wiesz mysli moje juz nie bładzą,serce moje jest spokojne....tak trzeba wkoncu przyznac sie samemu przed sobą,aby uwolnic sie od poczucia winy!!!!!!

czerwona ty jestes ofiara tej trzeciej...to jest twoje cierpienie i twój stan....a czy ketram jest ofiara tego trzeciego...ja mysle że ketram nie odrabia lekcji.....ketram..czy twój stan to nie wynik konsenkwencji.....to nie stan za czyny,słowa wykonan przez ciebie....zimne oczy napisałes a czy sam przez swoje działanie nie wyziebiłeś ich......ketram....ja dzisiaj wiem to ...zrobiłem zle...zdruzgotałem wszystko co mozna w małżenstwie..i moze faktycznie nie jestem az taki jakim mnie widziano..i moze nie dokonałem az tyle zła....ale wiem jedno ....jeszcze jakiś czas temu....tak zmieniłem wiele w sobie,odnalazłem sens zycia sens małżenstwa....sens
kobiety jaka została mą żona....zrozumiałem potrzeby i wiele innych.....ale nadal siedziała we mnie tez i moja krzywda....szukałem usprawiedliwienia swych czynów,szukałem zła i wad w mej zonie,nie wierzyłem ze stan w jakim tkwię jest na moje zyczenie ....dzisiaj juz wiem....nie otworzyłem całkiem serca....ketram trzeba sie przyznac tak to ja doprowadziłem do mego stanu,tak to ja spijam konsenkwencje swoich czynów....i daj mi Boze godnie przyjąc moje konsenkwencje ....oczyśc me serce....i prowadż....Ketram doszedłem do swojego progu...przyjołem wszystkie swe uczynki....przeprosiłem sam siebie za swoje zło....i wiesz mysli moje juz nie bładzą,serce moje jest spokojne....tak trzeba wkoncu przyznac sie samemu przed sobą,aby uwolnic sie od poczucia winy!!!!!!

[chris]

[ketram]

Norbert

W czasie przesłuchań na gestapo ludzie przyznawali się do wszystkiego. W pierwszym okresie mego kryzysu - tak samo było ze mną. Jeden z moich sukcesów w pracy nad sobą - po kilku miesiącach - polegał na tym, że zacząłem odróżniać zarzuty prawdziwe od niesprawiedliwych. Potrafię je odróżnić.

Proponujesz, aby wziąć za wszystko odpowiedzialność. Biorę. Resztę powierzam Bogu. Ale także w trosce o żonę, modlę się, aby ona zobaczyła, co po jej stronie było i jest nie tak.

Tyle, że liczę że ona sama na to wpadnie. Albo Bóg jej oczy otworzy.


chris

Pracujmy nad tym.

Norbert

W czasie przesłuchań na gestapo ludzie przyznawali się do wszystkiego. W pierwszym okresie mego kryzysu - tak samo było ze mną. Jeden z moich sukcesów w pracy nad sobą - po kilku miesiącach - polegał na tym, że zacząłem odróżniać zarzuty prawdziwe od niesprawiedliwych. Potrafię je odróżnić.

Proponujesz, aby wziąć za wszystko odpowiedzialność. Biorę. Resztę powierzam Bogu. Ale także w trosce o żonę, modlę się, aby ona zobaczyła, co po jej stronie było i jest nie tak.

Tyle, że liczę że ona sama na to wpadnie. Albo Bóg jej oczy otworzy.


chris

Pracujmy nad tym.

[Elżbieta]