[kamyk07]

.
kurcze:) pewnie że wierzymy!!! bo wiara Góry przenosi,ale kiedy to nąstąpi to nie wiadomo? może to być jutro ,pojutrze za miesiąc czy rok..itd....Ja wiem ,ze kiedyś tego doczekam:):)..ale jeszcze nie dziśśś::)..Pozdrawiam .. i głowa do góry:)

.
kurcze:) pewnie że wierzymy!!! bo wiara Góry przenosi,ale kiedy to nąstąpi to nie wiadomo? może to być jutro ,pojutrze za miesiąc czy rok..itd....Ja wiem ,ze kiedyś tego doczekam:):)..ale jeszcze nie dziśśś::)..Pozdrawiam .. i głowa do góry:)

[Maka]

Ja też wierzę,cały czas jeszcze wierzę,że będziemy razem,choć na dzień dzisiejszy się nie zanosi... Powolutku ,krok po kroku,próbuję zmieniać siebie i dobrze żyć mimo wszystko...

Ja też wierzę,cały czas jeszcze wierzę,że będziemy razem,choć na dzień dzisiejszy się nie zanosi... Powolutku ,krok po kroku,próbuję zmieniać siebie i dobrze żyć mimo wszystko...

[kamyk07]

Mąka racja.......:)krok po krok i damy radę:) i na pewno wszytko będzie dobrze

Mąka racja.......:)krok po krok i damy radę:) i na pewno wszytko będzie dobrze

[kot]

Ja nie wierzę. Mimo to próbuję.

Ja nie wierzę. Mimo to próbuję.

[czerwona]

Dziękuję za odpowiedzi , przewaga optymistycznych , miło się je czyta choć ja te pesymistyczne rozumiem - w pewnym momencie przelewa się , wszystko ma swoje granice .Niektórzy je strasznie przekraczają - niszczą wszystko to co było ( tak było u mnie - uważam ,że ten mój mąż ( eX formalnie) po prostu zniszczył nasze małżeństwo.
Wanboma - Ty nie patrz na to , czy wyświadczysz im przysługę , wyświadcz sobie przysługę - jesteś masochistką ?Czasem lepiej jest pójść przed siebie ani na chwilę nie oglądając się za siebie. Chyba caly czas nie radzisz sobie z tą sytuacją - bardzo to przykre , szkoda życia , szkoda każdego dnia na takie emocje i dla takiego człowieka.
Pozdrawiam.

[ Dodano: 2008-12-03, 23:36 ]
Ja nie wiem- nie wiem co samej sobie odpowiedzieć na to pytanie - każda odpowiedź będzie tak naprawdę zła....... Optymizm niebezpieczny a pesymizm dołujący ....Trzeba zająć się sobą.

[ Dodano: 2008-12-03, 23:38 ]
Nie chciałabym kolejny raz poczuć odrzucenia , ta lekcja wystarczajaca do końca życia...

Dziękuję za odpowiedzi , przewaga optymistycznych , miło się je czyta choć ja te pesymistyczne rozumiem - w pewnym momencie przelewa się , wszystko ma swoje granice .Niektórzy je strasznie przekraczają - niszczą wszystko to co było ( tak było u mnie - uważam ,że ten mój mąż ( eX formalnie) po prostu zniszczył nasze małżeństwo.
Wanboma - Ty nie patrz na to , czy wyświadczysz im przysługę , wyświadcz sobie przysługę - jesteś masochistką ?Czasem lepiej jest pójść przed siebie ani na chwilę nie oglądając się za siebie. Chyba caly czas nie radzisz sobie z tą sytuacją - bardzo to przykre , szkoda życia , szkoda każdego dnia na takie emocje i dla takiego człowieka.
Pozdrawiam.

[ Dodano: 2008-12-03, 23:36 ]
Ja nie wiem- nie wiem co samej sobie odpowiedzieć na to pytanie - każda odpowiedź będzie tak naprawdę zła....... Optymizm niebezpieczny a pesymizm dołujący ....Trzeba zająć się sobą.

[ Dodano: 2008-12-03, 23:38 ]
Nie chciałabym kolejny raz poczuć odrzucenia , ta lekcja wystarczajaca do końca życia...

[micszpak]

Dla naszego małżeństwa zrobiłam wszystko, co było w mojej mocy. Całe ostatnie wakacje spędziłam z dziećmi w Dublinie. Mąż nawet nie załatwił nam hostelu. Dzieci poszły do pracy, wynajęły mieszkanie. Mąż mieszkał z kolegami. Ja osobno, w hostelu, potem na kempingu. Pewnej nocy spalono mój samochód z całym bagażem i ekwipunkiem kempingowym. Policja zawiozła mnie do męża. Nawet wtedy mnie nie wpuścił. Wyszedł przed dom i poradził mi, abym pojechała do dzieci. Zostałam sama na ulicy w środku nocy.
Wynajęłam mu mieszkanie, do którego i ja się wprowadziłam (hostel za drogi, kemping spłonął). Pożyczyłam od dzieci pieniądze. Zapłaciłam kaucję i czynsz.
-Nie znam tej pani. - Powiedział po angielsku do wchodzącej przez bramę z domofonem kobiety, gdy mnie zobaczył pod tym naszym WSPÓLNYM domem. - Proszę jej nie wpuszczać.
Poszłam do znajomych. Cały dzień ryczałam. Ale zrozumiałam: to koniec.
Wierzę, że już nigdy nie zdarzy mi się coś równie potwornego.
Wierzę, że gdy przyjedzie do Polski, odwiedzi nas i będziemy mogli rozmawiać jak znajomi.
Wierzę, że pomoże mi finansowo w wykształceniu dzieci.

NIE JESTEM W KRYZYSIE. Moje małżeństwo jest zupełnie OSOBNE, ale akceptuję je właśnie takim. Samotność bardziej mi służy, bardziej się podoba i daje większe poczucie wolności i godności, niż zły - mimo że sakramentalny - związek.
A więc: zdarzył mi się cud ukojenia.

Dobranoc Wam, zgromadzonym wokół studni Sychar. Niechaj prowadzą Was łagodne wiatry, a dobra woda niechaj ugasi Wasze pragnienia.

Wan, Wito, życzę NAM wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia: spełnienia, satysfakcji, radości, zdrowia i dużo poczucia humoru. Pa!
Wasza J.S.=Mona

Dla naszego małżeństwa zrobiłam wszystko, co było w mojej mocy. Całe ostatnie wakacje spędziłam z dziećmi w Dublinie. Mąż nawet nie załatwił nam hostelu. Dzieci poszły do pracy, wynajęły mieszkanie. Mąż mieszkał z kolegami. Ja osobno, w hostelu, potem na kempingu. Pewnej nocy spalono mój samochód z całym bagażem i ekwipunkiem kempingowym. Policja zawiozła mnie do męża. Nawet wtedy mnie nie wpuścił. Wyszedł przed dom i poradził mi, abym pojechała do dzieci. Zostałam sama na ulicy w środku nocy.
Wynajęłam mu mieszkanie, do którego i ja się wprowadziłam (hostel za drogi, kemping spłonął). Pożyczyłam od dzieci pieniądze. Zapłaciłam kaucję i czynsz.
-Nie znam tej pani. - Powiedział po angielsku do wchodzącej przez bramę z domofonem kobiety, gdy mnie zobaczył pod tym naszym WSPÓLNYM domem. - Proszę jej nie wpuszczać.
Poszłam do znajomych. Cały dzień ryczałam. Ale zrozumiałam: to koniec.
Wierzę, że już nigdy nie zdarzy mi się coś równie potwornego.
Wierzę, że gdy przyjedzie do Polski, odwiedzi nas i będziemy mogli rozmawiać jak znajomi.
Wierzę, że pomoże mi finansowo w wykształceniu dzieci.

NIE JESTEM W KRYZYSIE. Moje małżeństwo jest zupełnie OSOBNE, ale akceptuję je właśnie takim. Samotność bardziej mi służy, bardziej się podoba i daje większe poczucie wolności i godności, niż zły - mimo że sakramentalny - związek.
A więc: zdarzył mi się cud ukojenia.

Dobranoc Wam, zgromadzonym wokół studni Sychar. Niechaj prowadzą Was łagodne wiatry, a dobra woda niechaj ugasi Wasze pragnienia.

Wan, Wito, życzę NAM wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia: spełnienia, satysfakcji, radości, zdrowia i dużo poczucia humoru. Pa!
Wasza J.S.=Mona

[Maria Anna]

Podziwiać Ciebie kobieto - to mało:) micszpak - powodzenia.

Podziwiać Ciebie kobieto - to mało:) micszpak - powodzenia.

[wabona]

Mona, ja też Ciebie podziwiam. Skąd tyle spokoju w Tobie?

Mona, ja też Ciebie podziwiam. Skąd tyle spokoju w Tobie?

[kasia1]

Mona... kilka dni temu zastanawiał się co się z Tobą dzieje... kiedy przyszłam na to forum, sporo pisałaś a teraz dłuuuuuugo Cię nie było... i nagle Twój wpis to niesamowite...
i to co piszesz, też jest niesamowite...
Powtórzę za Dziewczynami, podziwiam Twoją siłę...
Niech Boży Pokój zawsze będzie w Twoim sercu

Mona... kilka dni temu zastanawiał się co się z Tobą dzieje... kiedy przyszłam na to forum, sporo pisałaś a teraz dłuuuuuugo Cię nie było... i nagle Twój wpis to niesamowite...
i to co piszesz, też jest niesamowite...
Powtórzę za Dziewczynami, podziwiam Twoją siłę...
Niech Boży Pokój zawsze będzie w Twoim sercu

[supeł]

Trudno mi o tym pisać, ale nadziei na pojednanie z moim małżonkiem raczej nie mam, nie mówiąc już o wspólnym życiu. Im bardziej staję się od niego niezależna, prowadzę własne życie i im bardziej staram się aby w oczach dzieci na zawsze pozostał kochanym tatą, tym większą, mam wrażenie, wzmagam w nim nienawiść. Przerażają mnie jego pełne zła oczy. Jest w kompletnym amoku nie trafiają do niego żadne argumeny, nawet te dotyczące dobra dzieci. Ból jest okrutny niemal fizyczny. Jestem uosobieniem wszystkiego co mu się w życiu nie udało. Nie potrafię zrozumieć jak mogłam żyć u boku tego człowieka przez kilkanaście lat i niezauważyć czających się w nim demonów. To przeraża najbardziej. Jego nowy związek kwitnie. Z domu się nie wyprowadza - twierdzi, że nie ma dokąd. Ja pragne jedynie spokoju i wierzę, że kiedyś go odzyskam. Modlę się głównie o to aby ta sytuacja jak najmniej krzywdziła dzieci. On nie cofa się przed niczym. Zabiera je do kochanki, obsypuje prezentami. Nie, dla nas już nie ma szans.

Trudno mi o tym pisać, ale nadziei na pojednanie z moim małżonkiem raczej nie mam, nie mówiąc już o wspólnym życiu. Im bardziej staję się od niego niezależna, prowadzę własne życie i im bardziej staram się aby w oczach dzieci na zawsze pozostał kochanym tatą, tym większą, mam wrażenie, wzmagam w nim nienawiść. Przerażają mnie jego pełne zła oczy. Jest w kompletnym amoku nie trafiają do niego żadne argumeny, nawet te dotyczące dobra dzieci. Ból jest okrutny niemal fizyczny. Jestem uosobieniem wszystkiego co mu się w życiu nie udało. Nie potrafię zrozumieć jak mogłam żyć u boku tego człowieka przez kilkanaście lat i niezauważyć czających się w nim demonów. To przeraża najbardziej. Jego nowy związek kwitnie. Z domu się nie wyprowadza - twierdzi, że nie ma dokąd. Ja pragne jedynie spokoju i wierzę, że kiedyś go odzyskam. Modlę się głównie o to aby ta sytuacja jak najmniej krzywdziła dzieci. On nie cofa się przed niczym. Zabiera je do kochanki, obsypuje prezentami. Nie, dla nas już nie ma szans.

[czerwona]

Dlaczego dajecie się tak upokarzać? Dlaczego tęsknicie za ludźmi , ktorzy Was niszczą , robią złe rzeczy ? Dlaczego Supeł pozwalasz mu mieszkać z Tobą? Dlaczego Micszpak po czymś takim wierzysz , że będziecie kiedyś rozmawiać jak znajomi? Ty w ogóle jeszcze chcesz z nim rozmawiać ? O czym ? Czy to jest tak , że prawda jest zbyt brutalna , żeby ja wreszcie przyjąć ?

Dlaczego dajecie się tak upokarzać? Dlaczego tęsknicie za ludźmi , ktorzy Was niszczą , robią złe rzeczy ? Dlaczego Supeł pozwalasz mu mieszkać z Tobą? Dlaczego Micszpak po czymś takim wierzysz , że będziecie kiedyś rozmawiać jak znajomi? Ty w ogóle jeszcze chcesz z nim rozmawiać ? O czym ? Czy to jest tak , że prawda jest zbyt brutalna , żeby ja wreszcie przyjąć ?

[nałóg]

Czerwona........... bo one/oni pozwolili przejśc przez siebie temu co ich spotkało,nie skupiaja sie juz na swoim egocentrycznym "MNIE".
Bo juz maja dystans do siebie i konsekwencji czyjchś i swoich poczynań.Bo wiedz ana co maja wpływ a na co nie mają.
Pogody Ducha

Czerwona........... bo one/oni pozwolili przejśc przez siebie temu co ich spotkało,nie skupiaja sie juz na swoim egocentrycznym "MNIE".
Bo juz maja dystans do siebie i konsekwencji czyjchś i swoich poczynań.Bo wiedz ana co maja wpływ a na co nie mają.
Pogody Ducha

[elzd1]

[nałóg]

Elzd1......... w tym wypadku "egocentryzm" poranionych -jak piszesz- u mnie ma zupełnie inne odniesienie.
Zupełnie co innego znaczy tkwienie w poczuciu skrzywdzenia-bo ono jest faktem,juz się stało- a czym innym jest przyjęcie faktów do wiadomości.Faktów nie musza,nawet nie mogą akceptowac,ale muszą z nimi życ.
I co??? maja walczyć,mają sie dołować do konca życia że jakiś porypany w zaspokajaniu swoich instynktów i żądz osobnik poszedł na zielona trawkę do innej???
Właśnie wyzwolenie sie z tego egocentrycznego "MNIE" powoduje stan przyjęcia w siebie i puszczenia z siebie tego faktu.Nie tkiwenie w nieutulonym żalu,w rozdrapywaniu ran do końca życia.
Stan pogody ducha mimo doznanych krzywd.MIMO.
A to tez wcale nie znaczy że One dają sobą pomiatać.Mona dlatego ,jak pisze,jest szczęśliwa.
A Ty ??? czy dalej tkwisz w nieutulonym żalu??? Tym samym (och znawczynio) masz jak masz.
Elzd1..... czytaj ze zrozumieniem.
Stawianie granic,brak zgody na draństwo nie oznacza tkwienia w ciągłym
rozpamiętywaniu,w dołowaniu siebie.Bo to mocno zachacza o pychę i egocentryzm.
A jak chcesz swojego "sprawcę" przepraszać ............to juz Twoja wola.Ja nie otym pisałem.
Można -jak widać po postach Mony być szczęśliwą mimo ewidentnych krzywd.

Elzd1......... w tym wypadku "egocentryzm" poranionych -jak piszesz- u mnie ma zupełnie inne odniesienie.
Zupełnie co innego znaczy tkwienie w poczuciu skrzywdzenia-bo ono jest faktem,juz się stało- a czym innym jest przyjęcie faktów do wiadomości.Faktów nie musza,nawet nie mogą akceptowac,ale muszą z nimi życ.
I co??? maja walczyć,mają sie dołować do konca życia że jakiś porypany w zaspokajaniu swoich instynktów i żądz osobnik poszedł na zielona trawkę do innej???
Właśnie wyzwolenie sie z tego egocentrycznego "MNIE" powoduje stan przyjęcia w siebie i puszczenia z siebie tego faktu.Nie tkiwenie w nieutulonym żalu,w rozdrapywaniu ran do końca życia.
Stan pogody ducha mimo doznanych krzywd.MIMO.
A to tez wcale nie znaczy że One dają sobą pomiatać.Mona dlatego ,jak pisze,jest szczęśliwa.
A Ty ??? czy dalej tkwisz w nieutulonym żalu??? Tym samym (och znawczynio) masz jak masz.
Elzd1..... czytaj ze zrozumieniem.
Stawianie granic,brak zgody na draństwo nie oznacza tkwienia w ciągłym
rozpamiętywaniu,w dołowaniu siebie.Bo to mocno zachacza o pychę i egocentryzm.
A jak chcesz swojego "sprawcę" przepraszać ............to juz Twoja wola.Ja nie otym pisałem.
Można -jak widać po postach Mony być szczęśliwą mimo ewidentnych krzywd.

[mami]

ja sie zgadzam z nałogiem jak zawsze...
słuszna ocena
...
Osoba egocentryczna postrzega cały świat wyłącznie z własnego punktu widzenia, poprzez absolutyzowanie własnych doświadczeń, obserwacji i przemyśleń, a marginalizowanie opinii pochodzących od innych osób. Jest głęboko przekonana, że świat wygląda dokładnie tak, jak jej się wydaje i na tej podstawie określa własne relacje z resztą otoczenia, a szczególnie wobec innych ludzi. Osoba taka uważa, że świat funkcjonuje zgodnie z jej mniemaniem, lub że najlepiej by było, gdyby tak funkcjonował, jak ona to postrzega. Efektem tego jest pogląd, iż wszyscy pozostali ludzie powinni postępować tak, jak uważa dana osoba, a szczególnie, że powinni oni postępować w określony sposób (najczęściej korzystny) wobec niej samej. Osoba egocentryczna często obraża i drwii inne niż swoja opinie, a broni własnej, nawet w sytuacji, gdy ma przeciw niej setki trafnych argumentów....

To, że nie mam wpływu na czyjeś postępowanie nie oznacza, że mam pozwalać drugiej osobie na pomiatanie sobą.

Elzod stanąc z boku
przestac sie przejmowac uznac, ze nie musze wszystkim sie podobac, nie wszyscy musza mnie lubiec i to dotyczy też męża
przestaje zważac na jego opinie, przestaje bolec co robi i mówi, jak żyje
zaczynam uważac, że to jego sprawa co robi i mysli
i przestaje nade wszystko starac sie sobie i wszystkim wokoło wmówic, że on postępuje źle czy staram sie go naprostowac
Elzod problem w tym, że nic nie musze... nic nie musze robic, mówic, usprawiedliwiac
to jest najgorsze pogodzenie sie z tym, że ktoś postrzega to inaczej, że ktoś może mnie widziec inaczej, że może komentowac cała tą sytuacje inaczej, że nadszedł czas braku kontrolowania czegos/ kogos
po prostu człowiek krzywdziciel przestał byc dla mnie murem, który zasłaniał mi reszte świata
widziałam, tylko mur, który nie moge przejśc i strasznie mnie to denerwowało, złościło, że nie moge go pokonac, czasami, nawet, że nie starałam sie nawet pomyslec, że zdołam
tylko nie potrafie, nie idzie

ja tak miałam z naciskiem na czas przeszły
dzis jest inaczej dużo wiary w siebie z pogodzeniem tego co było

ja sie zgadzam z nałogiem jak zawsze...
słuszna ocena
...
Osoba egocentryczna postrzega cały świat wyłącznie z własnego punktu widzenia, poprzez absolutyzowanie własnych doświadczeń, obserwacji i przemyśleń, a marginalizowanie opinii pochodzących od innych osób. Jest głęboko przekonana, że świat wygląda dokładnie tak, jak jej się wydaje i na tej podstawie określa własne relacje z resztą otoczenia, a szczególnie wobec innych ludzi. Osoba taka uważa, że świat funkcjonuje zgodnie z jej mniemaniem, lub że najlepiej by było, gdyby tak funkcjonował, jak ona to postrzega. Efektem tego jest pogląd, iż wszyscy pozostali ludzie powinni postępować tak, jak uważa dana osoba, a szczególnie, że powinni oni postępować w określony sposób (najczęściej korzystny) wobec niej samej. Osoba egocentryczna często obraża i drwii inne niż swoja opinie, a broni własnej, nawet w sytuacji, gdy ma przeciw niej setki trafnych argumentów....

To, że nie mam wpływu na czyjeś postępowanie nie oznacza, że mam pozwalać drugiej osobie na pomiatanie sobą.

Elzod stanąc z boku
przestac sie przejmowac uznac, ze nie musze wszystkim sie podobac, nie wszyscy musza mnie lubiec i to dotyczy też męża
przestaje zważac na jego opinie, przestaje bolec co robi i mówi, jak żyje
zaczynam uważac, że to jego sprawa co robi i mysli
i przestaje nade wszystko starac sie sobie i wszystkim wokoło wmówic, że on postępuje źle czy staram sie go naprostowac
Elzod problem w tym, że nic nie musze... nic nie musze robic, mówic, usprawiedliwiac
to jest najgorsze pogodzenie sie z tym, że ktoś postrzega to inaczej, że ktoś może mnie widziec inaczej, że może komentowac cała tą sytuacje inaczej, że nadszedł czas braku kontrolowania czegos/ kogos
po prostu człowiek krzywdziciel przestał byc dla mnie murem, który zasłaniał mi reszte świata
widziałam, tylko mur, który nie moge przejśc i strasznie mnie to denerwowało, złościło, że nie moge go pokonac, czasami, nawet, że nie starałam sie nawet pomyslec, że zdołam
tylko nie potrafie, nie idzie

ja tak miałam z naciskiem na czas przeszły
dzis jest inaczej dużo wiary w siebie z pogodzeniem tego co było