[samotna]

jak pisałam o twardym charakterze to nie myslałam w sensie pozytywnym czerwona, bo ja wiem, ze nie o taki w życiu charakter chodzi. Chciałam tu podkreslić, że z kims takim ciężko rozmawiać.
Głupiemu i tak nie wytłumaczysz, że nie ma racji a jak mówi mądre przysłowie "najpierw sprowadzi cię do swojego poziomu a potem pobije większym doświadczeniem"

[ Dodano: 2008-11-26, 22:13 ]
a i jeszce dla nas - podebrane od Elzbiety z innego postu:


16 A z łagodnością i bojaźnią [Bożą] zachowujcie czyste sumienie, ażeby ci, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie, doznali zawstydzenia właśnie przez to, co wam oszczerczo zarzucają.

17 Lepiej bowiem - jeżeli taka wola Boża - cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle."

jak pisałam o twardym charakterze to nie myslałam w sensie pozytywnym czerwona, bo ja wiem, ze nie o taki w życiu charakter chodzi. Chciałam tu podkreslić, że z kims takim ciężko rozmawiać.
Głupiemu i tak nie wytłumaczysz, że nie ma racji a jak mówi mądre przysłowie "najpierw sprowadzi cię do swojego poziomu a potem pobije większym doświadczeniem"

[ Dodano: 2008-11-26, 22:13 ]
a i jeszce dla nas - podebrane od Elzbiety z innego postu:


16 A z łagodnością i bojaźnią [Bożą] zachowujcie czyste sumienie, ażeby ci, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie, doznali zawstydzenia właśnie przez to, co wam oszczerczo zarzucają.

17 Lepiej bowiem - jeżeli taka wola Boża - cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle."

[czerwona]

Tak właśnie Samotna , to jest to i nie powinno się zbaczać z tej drogi - jeśli Bóg tak chce by cierpieć przy czynieniu dobra lepiej jest cierpieć niż czynić zło .To jest właśnie nasze zwycięstwo - inne niż takie "ludzkie" .To jest właśnie zwycięstwo moralne , które myślę ,mam nadzieję, że odmieni całe życie nasze.
Ja przeszłam chwile załamania dlatego samej sobie to powtarzam . Znów trzeba zacząć pogwizdywać w ciemnościach.

Tak właśnie Samotna , to jest to i nie powinno się zbaczać z tej drogi - jeśli Bóg tak chce by cierpieć przy czynieniu dobra lepiej jest cierpieć niż czynić zło .To jest właśnie nasze zwycięstwo - inne niż takie "ludzkie" .To jest właśnie zwycięstwo moralne , które myślę ,mam nadzieję, że odmieni całe życie nasze.
Ja przeszłam chwile załamania dlatego samej sobie to powtarzam . Znów trzeba zacząć pogwizdywać w ciemnościach.

[NORBERT]

[quote="samotna"]
wyjęłaś mi to wszystko z ust bo wg. Norberta zawsze wina leży po obu stronach. Podobnie jak czerwona - nie czuje sie winna.

Czy Ty myslisz, ze ja sobie nie zdaję sprawy z tego co sie stało?
Wystarczająco przykrych słów sie nasłuchałam, moge miec już tego dość?
Celem między innymi tego forum jest ratowanie sakramentalnych związków małżeńskich, ale też przez pracę nad soba - odzyskiwanie własnego poczucia wartości, a ja je wreszcie zaczynam mieć. ..samotna i cieszę się ż twojego poczucia wartości...kto jak kto ale ja wiem jak mocno trzeba zapracowac samemu w sobie na nie ..i ja dzisiaj ciesze się że zaczynam urastać....
wiem ze zdajesz sobie sprawę ..wiem ze słowa bolą...i właśnie na tym ma polegać twoja praca by dołów było coraz mniej...by takie słowa przestały bolec,by ocena ciebie że jesteś zła...do bani nie wpływała na ciebie....no i samotna czemu zawsze czepiam sie że za kryzys odpowiadają dwie strony....bo wiem bo na każdych spotkaniach z psychologiem to słyszałem.....wiesz jak to jest cos się dzieje ..wysiada komunikacja ..coraz mniej mówicie o swoich potrzebach,o rozterkach..samotna żyjecie ..ty nie mówisz głośno tego czego chcesz ,on nie mówi tego co w nim zachodzi..tobie takie zycie pasuje ,jemu przeszkadza..i co dalej błąd cisza nie ma głosnego ja o swoich pragnieniach,o marzeniach..przychodzi czas że on juz nie słucha..decyduje się na ochydę..odchodzi....robi żle ale to w twoich oczach..i oczach bliskich ...w jego oczach ..idę bo jestem nieszczęsliwy..ide szukac szczęscia....ja wiem to ochydne ale dla niego to jego szczęscie..czy napewno czas mu pokaże..ale zrozum..zobacz ..to co sie często na forum pisze..wypalenie,rutyna,życie bo zycie...wiesz żona mi często mówiła tak się stało między nami bo nie pielęgnowałeś małżeństwa...ja tow wiem i przyznałem się wielokrotnie ..nie potrafiłem nie nauczyłem się tego nic nie oznacza że nie potrafię się tego na nowo nauczyć...ale wypowiadając takie słowa warto sie zastanowić..czy ja pielęgnowałeam/pielęgnowałam...czy tylko świeciłem przykładem -a może to tylko było moje wyobrażenie że jestem o,k.....samotna do świetnej relacji..do naprawy zniszczonego związku ,do pracy nad sobą aby uratowac coś ,bądz zbudować na nowo zawsze trzeba dwojga.....nie da się powiedzieć ja jestem o,k on jest zły...to ja ratowałam ,walczyłam on nie ..dlaczego bo on tez ma już dośc słuchania że to przez niego..ty się buntujesz na jego zarzuty,on też!!!!!!!.....wiesz samotna ideałem jest usiąść naprzeciwko...w ciszy,spokoju,stonowana rozmowa..ty mówisz co czujesz,czułaś..on tez mówi ..razem ustalacie..tyle byliśmy razem..tyle przesliśmy nie marnujmy tego..zakopując topur....wolni od obciążeń sumienia i serca ustalamy naszą przyszłośc ..lecz czy to możliwe..tak ale do tego trzeba..wielkiej wiary..czystości serca...wolności od kary ,odwetu....i wreście umiłowania..wtedy dopiero stać człowieka na taki gest...

[ Dodano: 2008-11-27, 10:32 ]
[quote="samotna"]czerwona,
bo lecząc się z nałogu chorej miłości do męża łatwo wpaść w inny.



czerwona,
a co do nałogów - inni tkwią w nałogu " naszej klasy" itp., a nasi mężowie/ żony tkwią w nałogu nowej miłości.

p.s tak samotna to sa nałogi...a nałóg z pozoru niewinny..zaczyna coraz bardziej wciągac..daje zadowolenie..radość..i nagle jestem jego niewolnikiem....ale przecież ilu z nas sie zawsze oszukuje....pijąc-mówimi to nie nałóg....hazardzista-mówi przeciez ja tylko trochę.....samotna wszystko jest do wyleczenia kwestja tylko by to zauważyć....czy to mnie nie uzależnia..czy faktycznie nie pochłania....a oszukiwac siebie...przecież nic złego nie robię....tak się dzieci oszukują..a dorośli winni postępowac inaczej....oj kurcze mnie też zajeło wiele czasu by byc dorosłym..lecz lepiej pózno niz wcale...na koniec każdy niech znajdzie swoje wady,obejrzy je i moze dowie sie prawdy o sobie

[quote="samotna"]
wyjęłaś mi to wszystko z ust bo wg. Norberta zawsze wina leży po obu stronach. Podobnie jak czerwona - nie czuje sie winna.

Czy Ty myslisz, ze ja sobie nie zdaję sprawy z tego co sie stało?
Wystarczająco przykrych słów sie nasłuchałam, moge miec już tego dość?
Celem między innymi tego forum jest ratowanie sakramentalnych związków małżeńskich, ale też przez pracę nad soba - odzyskiwanie własnego poczucia wartości, a ja je wreszcie zaczynam mieć. ..samotna i cieszę się ż twojego poczucia wartości...kto jak kto ale ja wiem jak mocno trzeba zapracowac samemu w sobie na nie ..i ja dzisiaj ciesze się że zaczynam urastać....
wiem ze zdajesz sobie sprawę ..wiem ze słowa bolą...i właśnie na tym ma polegać twoja praca by dołów było coraz mniej...by takie słowa przestały bolec,by ocena ciebie że jesteś zła...do bani nie wpływała na ciebie....no i samotna czemu zawsze czepiam sie że za kryzys odpowiadają dwie strony....bo wiem bo na każdych spotkaniach z psychologiem to słyszałem.....wiesz jak to jest cos się dzieje ..wysiada komunikacja ..coraz mniej mówicie o swoich potrzebach,o rozterkach..samotna żyjecie ..ty nie mówisz głośno tego czego chcesz ,on nie mówi tego co w nim zachodzi..tobie takie zycie pasuje ,jemu przeszkadza..i co dalej błąd cisza nie ma głosnego ja o swoich pragnieniach,o marzeniach..przychodzi czas że on juz nie słucha..decyduje się na ochydę..odchodzi....robi żle ale to w twoich oczach..i oczach bliskich ...w jego oczach ..idę bo jestem nieszczęsliwy..ide szukac szczęscia....ja wiem to ochydne ale dla niego to jego szczęscie..czy napewno czas mu pokaże..ale zrozum..zobacz ..to co sie często na forum pisze..wypalenie,rutyna,życie bo zycie...wiesz żona mi często mówiła tak się stało między nami bo nie pielęgnowałeś małżeństwa...ja tow wiem i przyznałem się wielokrotnie ..nie potrafiłem nie nauczyłem się tego nic nie oznacza że nie potrafię się tego na nowo nauczyć...ale wypowiadając takie słowa warto sie zastanowić..czy ja pielęgnowałeam/pielęgnowałam...czy tylko świeciłem przykładem -a może to tylko było moje wyobrażenie że jestem o,k.....samotna do świetnej relacji..do naprawy zniszczonego związku ,do pracy nad sobą aby uratowac coś ,bądz zbudować na nowo zawsze trzeba dwojga.....nie da się powiedzieć ja jestem o,k on jest zły...to ja ratowałam ,walczyłam on nie ..dlaczego bo on tez ma już dośc słuchania że to przez niego..ty się buntujesz na jego zarzuty,on też!!!!!!!.....wiesz samotna ideałem jest usiąść naprzeciwko...w ciszy,spokoju,stonowana rozmowa..ty mówisz co czujesz,czułaś..on tez mówi ..razem ustalacie..tyle byliśmy razem..tyle przesliśmy nie marnujmy tego..zakopując topur....wolni od obciążeń sumienia i serca ustalamy naszą przyszłośc ..lecz czy to możliwe..tak ale do tego trzeba..wielkiej wiary..czystości serca...wolności od kary ,odwetu....i wreście umiłowania..wtedy dopiero stać człowieka na taki gest...

[ Dodano: 2008-11-27, 10:32 ]
[quote="samotna"]czerwona,
bo lecząc się z nałogu chorej miłości do męża łatwo wpaść w inny.



czerwona,
a co do nałogów - inni tkwią w nałogu " naszej klasy" itp., a nasi mężowie/ żony tkwią w nałogu nowej miłości.

p.s tak samotna to sa nałogi...a nałóg z pozoru niewinny..zaczyna coraz bardziej wciągac..daje zadowolenie..radość..i nagle jestem jego niewolnikiem....ale przecież ilu z nas sie zawsze oszukuje....pijąc-mówimi to nie nałóg....hazardzista-mówi przeciez ja tylko trochę.....samotna wszystko jest do wyleczenia kwestja tylko by to zauważyć....czy to mnie nie uzależnia..czy faktycznie nie pochłania....a oszukiwac siebie...przecież nic złego nie robię....tak się dzieci oszukują..a dorośli winni postępowac inaczej....oj kurcze mnie też zajeło wiele czasu by byc dorosłym..lecz lepiej pózno niz wcale...na koniec każdy niech znajdzie swoje wady,obejrzy je i moze dowie sie prawdy o sobie

[czerwona]

Norbert , wszystko się zgadza , ja też nie pielęgnowałam małżeństwa , wiem ,że on poszedł za swoim szczęściem ale on też nie pielęgnował małżeństwa ! On nie pielęgnował a wybrał drogę na skróty, wszystko było do odratowania - ja posypuję głowę popiołem ale co z tego ? Na tym właśnie polega różnica - człowiek odpowiedzialny szuka dobrych rozwiązań - jeśli one nie przynoszą efektu - podejmuje czasem bolesną decyzję - ale na to trzeba odpwoeidzialności i dojrzałości. Najłatwiej jest odejść do innej osoby , wskazać palcem - to twoja wina bo nie pielęgnowaś małżeństwa. Tylko ,że on nigdy mi nie powiedział , że jest tak źle , że myśli o odejściu - mówi to teraz ,że chciał od dawna . To śmieszne i straszne jednocześnie - to zabawa cudzym życiem ,udaję ,że jest ok a myślę o ucieczce. Udaję , że jest ok żeby przypadkiem druga strona nie odeszła pierwsza bo wtedy popsuje mi moje plany - a moim planem jest ustawić się tak , żeby mnie było wygodnie. To totalna gównarzeria! Dlatego Samotna niech nie da się wpędzić w poczucie winy - gdyby jej małżonek miał 3 szare komórki zaproponowałby terapię itp. a nie bredził jak każdy : nie ma żadnych nas itp. Owszem są oni - bo są małżeństwem - na dobre i na złe , tak ślubował , teraz przyszło złe - jak on się sprawdza ? Nie potrafi rozwiązać problemu tylko przed nim ucieka myśląc- byle mnie było dobrze . Dlatego niech samotna nie czuje się winna. Chce naprawy - a to już wielki postęp.

[ Dodano: 2008-11-27, 10:50 ]
Nikt tu nie ucieka od odpowiedzialności za to , co się stało , ja w każdym razie też - ale nie mam zamiaru wyrzucać sobie , że wpędziłam męża w ramiona kochanki . Sam dokonał wyboru , on zniszczył małżeństwo - było słabe , chwiało się w posadach ale to on je zniszczył , nie ja.

Norbert , wszystko się zgadza , ja też nie pielęgnowałam małżeństwa , wiem ,że on poszedł za swoim szczęściem ale on też nie pielęgnował małżeństwa ! On nie pielęgnował a wybrał drogę na skróty, wszystko było do odratowania - ja posypuję głowę popiołem ale co z tego ? Na tym właśnie polega różnica - człowiek odpowiedzialny szuka dobrych rozwiązań - jeśli one nie przynoszą efektu - podejmuje czasem bolesną decyzję - ale na to trzeba odpwoeidzialności i dojrzałości. Najłatwiej jest odejść do innej osoby , wskazać palcem - to twoja wina bo nie pielęgnowaś małżeństwa. Tylko ,że on nigdy mi nie powiedział , że jest tak źle , że myśli o odejściu - mówi to teraz ,że chciał od dawna . To śmieszne i straszne jednocześnie - to zabawa cudzym życiem ,udaję ,że jest ok a myślę o ucieczce. Udaję , że jest ok żeby przypadkiem druga strona nie odeszła pierwsza bo wtedy popsuje mi moje plany - a moim planem jest ustawić się tak , żeby mnie było wygodnie. To totalna gównarzeria! Dlatego Samotna niech nie da się wpędzić w poczucie winy - gdyby jej małżonek miał 3 szare komórki zaproponowałby terapię itp. a nie bredził jak każdy : nie ma żadnych nas itp. Owszem są oni - bo są małżeństwem - na dobre i na złe , tak ślubował , teraz przyszło złe - jak on się sprawdza ? Nie potrafi rozwiązać problemu tylko przed nim ucieka myśląc- byle mnie było dobrze . Dlatego niech samotna nie czuje się winna. Chce naprawy - a to już wielki postęp.

[ Dodano: 2008-11-27, 10:50 ]
Nikt tu nie ucieka od odpowiedzialności za to , co się stało , ja w każdym razie też - ale nie mam zamiaru wyrzucać sobie , że wpędziłam męża w ramiona kochanki . Sam dokonał wyboru , on zniszczył małżeństwo - było słabe , chwiało się w posadach ale to on je zniszczył , nie ja.

[NORBERT]

[czerwona]

Sama sobie posypuję głowę popiołem - przyjmuję na siebie to , co zrobiłam źle i staram sie nie tkwić w poczuciu krzywdy , pozycja ofiary i cierpiętnicy to chyba najgorsza pozycja jaką można przyjąć. Ale do tego wszystkigo potzreba czasu . Odcierpieć swoje też trzeba - moja rada dla wszystkich cierpiących - najlepiej robić to w milczeniu i samotności , nie obnaszać tego , znaleźć parę najbliższych osób i ich obdzielać swoimi żalami w granicy ich wytrzymałości. Teraz widzę , że taka postawa jest najlepsza- przed cierpieniem nie ucieknie się ale lepiej publicznie cię w nim nie zatapiać. Mnie najlepiej robi beczenie w poduszkę , wieczorem albo rano - a potem makijaż i do pracy , tylko niektórzy widzą, że płakałam bo mam zapuchnięte oczy ale ja sama im o tym nie opowiadam.Widać to ponoć w moich oczach .I wierzyć , że przyjdą lepsze dni - jakiekolwiek by nie były - ale lepsze. Norbert , widzę jak ludzie się szarpią , jak walczą ze sobą , teraz stało się to też moim udziałem- wszędzie i zawsze toczy się heroiczna walka - nie jestem sama w tym tłumie.Naprawdę zaczynam się martwić , że za dużo czasu tu spędzam.

[ Dodano: 2008-11-27, 14:30 ]
Oglądać się przez ramię faktycznie nie ma sensu , lepiej żyć tu i teraz ale czasem fala wspomnień i tęsknoty po prostu zalewa po uszy- też znalazłam na to nieśmiały sposób - przeczekać. Wszysko metodą prób i błędów - człowiek sam intuicyjnie się broni i łapie metod , które potem odnajduje w mądrych książkach. Pogmatwane towszysto strasznie -byle powoli wychodzić z mgły , mnie niestety cały czas ona otacza - nawet się śni.

Sama sobie posypuję głowę popiołem - przyjmuję na siebie to , co zrobiłam źle i staram sie nie tkwić w poczuciu krzywdy , pozycja ofiary i cierpiętnicy to chyba najgorsza pozycja jaką można przyjąć. Ale do tego wszystkigo potzreba czasu . Odcierpieć swoje też trzeba - moja rada dla wszystkich cierpiących - najlepiej robić to w milczeniu i samotności , nie obnaszać tego , znaleźć parę najbliższych osób i ich obdzielać swoimi żalami w granicy ich wytrzymałości. Teraz widzę , że taka postawa jest najlepsza- przed cierpieniem nie ucieknie się ale lepiej publicznie cię w nim nie zatapiać. Mnie najlepiej robi beczenie w poduszkę , wieczorem albo rano - a potem makijaż i do pracy , tylko niektórzy widzą, że płakałam bo mam zapuchnięte oczy ale ja sama im o tym nie opowiadam.Widać to ponoć w moich oczach .I wierzyć , że przyjdą lepsze dni - jakiekolwiek by nie były - ale lepsze. Norbert , widzę jak ludzie się szarpią , jak walczą ze sobą , teraz stało się to też moim udziałem- wszędzie i zawsze toczy się heroiczna walka - nie jestem sama w tym tłumie.Naprawdę zaczynam się martwić , że za dużo czasu tu spędzam.

[ Dodano: 2008-11-27, 14:30 ]
Oglądać się przez ramię faktycznie nie ma sensu , lepiej żyć tu i teraz ale czasem fala wspomnień i tęsknoty po prostu zalewa po uszy- też znalazłam na to nieśmiały sposób - przeczekać. Wszysko metodą prób i błędów - człowiek sam intuicyjnie się broni i łapie metod , które potem odnajduje w mądrych książkach. Pogmatwane towszysto strasznie -byle powoli wychodzić z mgły , mnie niestety cały czas ona otacza - nawet się śni.

[NORBERT]

[czerwona]

Dzięki Norbercie , to miło , taki optymistyczny wpis , za dużo tu zdecydowanie jestem - nie można zastąpić normalnego życia wypisywaniem sie na forum , trzeba życ w realu ale tak ciekawie piszecie , że mnie to wciąga .
Popłakać czasem jednak trzeba - to moja żałoba przeciez , łzy oczyszczają , pozwalaja dalej normalnie funkcjonować, mnie osobiście są potrzebne , kiedy długo nie płaczę, czuje jak zaczyna mnie dławić. Trzeba swoje odpłakać. Podrawiam.

Dzięki Norbercie , to miło , taki optymistyczny wpis , za dużo tu zdecydowanie jestem - nie można zastąpić normalnego życia wypisywaniem sie na forum , trzeba życ w realu ale tak ciekawie piszecie , że mnie to wciąga .
Popłakać czasem jednak trzeba - to moja żałoba przeciez , łzy oczyszczają , pozwalaja dalej normalnie funkcjonować, mnie osobiście są potrzebne , kiedy długo nie płaczę, czuje jak zaczyna mnie dławić. Trzeba swoje odpłakać. Podrawiam.

[NORBERT]

o,k czerwona to popłacz czasami pamietaj jednak równowaga ile płaczu tyle samo usmiechu..i będzie super pozdrawiam

o,k czerwona to popłacz czasami pamietaj jednak równowaga ile płaczu tyle samo usmiechu..i będzie super pozdrawiam

[tlasz]

Witam Was Wszystkich

Dziękuję bardzo za tyle odpowiedzi i za wiele rad. Czytam je wielokrotnie i analizuję.
Powiedzcie mi jak mam się ustosunkować do tego. Żona raz na jakiś czas (nie za często, raz na tydzień raz na 2 tygodnie) przytula się sama do mnie. Jest mi wtedy niezmiernie miło. Chciałoby się żeby to trwało wiecznie, ale to trwa tylko chwilkę (kilka sekund do minuty).
Ostatni post, jaki zamieściłem był po nieciekawej rannej rozmowie z żoną. Wieczorem tego samego dnia jak pojechałem po żonę do pracy zauważyłem ze zainteresowała się mną. Spytała się jak mi minął dzień, co robiłem w pracy, czy się zajmuję. W domu zaproponowała żebyśmy dokończyli oglądać film, na którym ostatnio zasypia. Teraz również zasnęła. W łóżku przytuliła się do mnie i najwyraźniej też chciała żeby ja Ją przytulił.
W dniu wczorajszym już tego nie było Jak mam to wszystko traktować takie zmienne emocje i różne nastawienie żony? Czy ona się jeszcze waha czy to jeszcze coś innego? Napiszcie mi proszę jak Wy sobie radzicie i pracujecie nad sobą? W jaki sposób ma się sobą zająć? Nie chcę być egoistą. Lubię się dzielić i sprawiać przyjemność innym. Po takich chwilach przytulenia wierze, że jeszcze nie wszystko stracone. Niczego tak nie pragnę jak powrotu do normalności, szczęśliwej rodziny i małżeństwa.

Pozdrawiam

Witam Was Wszystkich

Dziękuję bardzo za tyle odpowiedzi i za wiele rad. Czytam je wielokrotnie i analizuję.
Powiedzcie mi jak mam się ustosunkować do tego. Żona raz na jakiś czas (nie za często, raz na tydzień raz na 2 tygodnie) przytula się sama do mnie. Jest mi wtedy niezmiernie miło. Chciałoby się żeby to trwało wiecznie, ale to trwa tylko chwilkę (kilka sekund do minuty).
Ostatni post, jaki zamieściłem był po nieciekawej rannej rozmowie z żoną. Wieczorem tego samego dnia jak pojechałem po żonę do pracy zauważyłem ze zainteresowała się mną. Spytała się jak mi minął dzień, co robiłem w pracy, czy się zajmuję. W domu zaproponowała żebyśmy dokończyli oglądać film, na którym ostatnio zasypia. Teraz również zasnęła. W łóżku przytuliła się do mnie i najwyraźniej też chciała żeby ja Ją przytulił.
W dniu wczorajszym już tego nie było Jak mam to wszystko traktować takie zmienne emocje i różne nastawienie żony? Czy ona się jeszcze waha czy to jeszcze coś innego? Napiszcie mi proszę jak Wy sobie radzicie i pracujecie nad sobą? W jaki sposób ma się sobą zająć? Nie chcę być egoistą. Lubię się dzielić i sprawiać przyjemność innym. Po takich chwilach przytulenia wierze, że jeszcze nie wszystko stracone. Niczego tak nie pragnę jak powrotu do normalności, szczęśliwej rodziny i małżeństwa.

Pozdrawiam

[NORBERT]

tlasz ciesz się z każdej sekundy..kazda sekundę mozesz sam w sercu zamienic na wieki...daj siebie bez żądania niczego w zamian....kochaj mimo bólu..nie patrz na nastroje ...ja tez zrozumiałem że sa dni lepsze gorsze....nieraz trzeba tylko ciepła ..przytulenia bez słów....nie zastanawiaj się ,nie myśl ..tylko bądż-tlasz jest coś takiego fajnego co kiedyś słyszałem..wtedy tego nie rozumiałem..dzis juz tak....byc blisko kogoś wcale nie znaczy być blisko!!!!!!!!!!!............powodzenia chłopie i nie trać czasu na analizy,rozmyślania....wsłuchaj się w serce i jemu daj kierować sobą...pozdrawiam

tlasz ciesz się z każdej sekundy..kazda sekundę mozesz sam w sercu zamienic na wieki...daj siebie bez żądania niczego w zamian....kochaj mimo bólu..nie patrz na nastroje ...ja tez zrozumiałem że sa dni lepsze gorsze....nieraz trzeba tylko ciepła ..przytulenia bez słów....nie zastanawiaj się ,nie myśl ..tylko bądż-tlasz jest coś takiego fajnego co kiedyś słyszałem..wtedy tego nie rozumiałem..dzis juz tak....byc blisko kogoś wcale nie znaczy być blisko!!!!!!!!!!!............powodzenia chłopie i nie trać czasu na analizy,rozmyślania....wsłuchaj się w serce i jemu daj kierować sobą...pozdrawiam

[samotna]

tlasz,
ciesz sie każda chwilą. Każdy z nas dałby Bóg wie co, gdyby ze strony współmałżonka pojawiały sie choćby najmniejsze gesty czułości. W czasie kryzysu ciężko by nagle było prosto, pieknie i cudownie. Wszystko wymaga czasu. Twoja żona w prostych słowach i gestech zaczyna wyrażać zainteresowanie Tobą. Kiedy pyta jak minął dzień - opowiedz, zrewanżuj sie tym samym. Odpowiadaj na przytulanie. Delkatnie zasygnalizuj, ze jesteś na to otwarty, ze też tego chcesz, ale nie naciskaj, niczego nie przyspieszaj.
Nie wymagaj by nagle rzuciła Ci sie w ramiona jakby nigdy nic.
Ze swej strony pozwól sobie na drobne gesty czułości po to by nie nakręcac spirali, ze tylko zona o to choć nie tyle ile byś chciał zabiega. Musnięcie reką dłoni, np. delikatny dotyk ramienia niby tak przypadkiem, jak otwierasz jej drzwi do samochodu, kiedy razem siedzicie przy stole, w samochodzie - weź ujmij jej dłon i poprostu musnij, pocałuj. Takie gesty, nie wszystkie na raz są dobrze odczytywane przez kobiety, a nie są nachalne.
Wszystko z wyczuciem badrzo delkatnie, tak jakbyś dopiero poznawał swoją żonę.
Ciepło z żona rozmawiaj, ale nie zarzucaj pytaniami o Was.
To co napisałam moze wydać sie zbyt banalne, ale z takich niby drobiazgów składada sie nasza codziennośc, nasze życie.
Powodzenia

[ Dodano: 2008-11-28, 10:39 ]
ale z takich niby drobiazgów składada sie min.nasza codziennośc, nasze życie.

tlasz,
ciesz sie każda chwilą. Każdy z nas dałby Bóg wie co, gdyby ze strony współmałżonka pojawiały sie choćby najmniejsze gesty czułości. W czasie kryzysu ciężko by nagle było prosto, pieknie i cudownie. Wszystko wymaga czasu. Twoja żona w prostych słowach i gestech zaczyna wyrażać zainteresowanie Tobą. Kiedy pyta jak minął dzień - opowiedz, zrewanżuj sie tym samym. Odpowiadaj na przytulanie. Delkatnie zasygnalizuj, ze jesteś na to otwarty, ze też tego chcesz, ale nie naciskaj, niczego nie przyspieszaj.
Nie wymagaj by nagle rzuciła Ci sie w ramiona jakby nigdy nic.
Ze swej strony pozwól sobie na drobne gesty czułości po to by nie nakręcac spirali, ze tylko zona o to choć nie tyle ile byś chciał zabiega. Musnięcie reką dłoni, np. delikatny dotyk ramienia niby tak przypadkiem, jak otwierasz jej drzwi do samochodu, kiedy razem siedzicie przy stole, w samochodzie - weź ujmij jej dłon i poprostu musnij, pocałuj. Takie gesty, nie wszystkie na raz są dobrze odczytywane przez kobiety, a nie są nachalne.
Wszystko z wyczuciem badrzo delkatnie, tak jakbyś dopiero poznawał swoją żonę.
Ciepło z żona rozmawiaj, ale nie zarzucaj pytaniami o Was.
To co napisałam moze wydać sie zbyt banalne, ale z takich niby drobiazgów składada sie nasza codziennośc, nasze życie.
Powodzenia

[ Dodano: 2008-11-28, 10:39 ]
ale z takich niby drobiazgów składada sie min.nasza codziennośc, nasze życie.

[NORBERT]

Ze swej strony pozwól sobie na drobne gesty czułości po to by nie nakręcac spirali, ze tylko zona o to choć nie tyle ile byś chciał zabiega. Musnięcie reką dłoni, np. delikatny dotyk ramienia niby tak przypadkiem, jak otwierasz jej drzwi do samochodu, kiedy razem siedzicie przy stole, w samochodzie - weź ujmij jej dłon i poprostu musnij, pocałuj. Takie gesty, nie wszystkie na raz są dobrze odczytywane przez kobiety, a nie są nachalne..............bardzo piękne samotna to co napisałaś....tak tlasz to jest takie osobiste....bardzo osobiste i z serca.....ciesz sie ze jeszcze mozesz....echhhhhhhh

Ze swej strony pozwól sobie na drobne gesty czułości po to by nie nakręcac spirali, ze tylko zona o to choć nie tyle ile byś chciał zabiega. Musnięcie reką dłoni, np. delikatny dotyk ramienia niby tak przypadkiem, jak otwierasz jej drzwi do samochodu, kiedy razem siedzicie przy stole, w samochodzie - weź ujmij jej dłon i poprostu musnij, pocałuj. Takie gesty, nie wszystkie na raz są dobrze odczytywane przez kobiety, a nie są nachalne..............bardzo piękne samotna to co napisałaś....tak tlasz to jest takie osobiste....bardzo osobiste i z serca.....ciesz sie ze jeszcze mozesz....echhhhhhhh

[Vadera]

[lena]

Tłasz...możliwe ,że żona przełamuje kolejne bariery(swoje)...możliwe,że walczy sama z sobą....próbuje.
Zmienne emocje zwłaszcza w kryzysie nie sa niczym niezwykłym.

Czuje, że jestem już na samym dnie, gdzie jest ciemno i chłodno. Że nikt nie może mi pomóc w tej sytuacji. Jak wyciągam rękę o pomoc do żony to zostaje ona odtrącona a ja skopany. Emocjonalnie jestem strasznie poraniony. Czuję się bezradny. Nie wiem, jakiego jeszcze sposobu się chwycić i jak z żoną rozmawiać.
Wielu z nas tak czuło...to punkt zwrotny.
Wielu z bezsilności i braku kolejnych pomysłów....oddało Bogu i....wygrało....dalej podążając za Jego wskazówkami.

Rób co serce dyktuje, zachowując swoją godność i szacunek do samego siebie.
Bezgraniczna służalczość przynosi odwrotny skutek.

Tłasz...możliwe ,że żona przełamuje kolejne bariery(swoje)...możliwe,że walczy sama z sobą....próbuje.
Zmienne emocje zwłaszcza w kryzysie nie sa niczym niezwykłym.

Czuje, że jestem już na samym dnie, gdzie jest ciemno i chłodno. Że nikt nie może mi pomóc w tej sytuacji. Jak wyciągam rękę o pomoc do żony to zostaje ona odtrącona a ja skopany. Emocjonalnie jestem strasznie poraniony. Czuję się bezradny. Nie wiem, jakiego jeszcze sposobu się chwycić i jak z żoną rozmawiać.
Wielu z nas tak czuło...to punkt zwrotny.
Wielu z bezsilności i braku kolejnych pomysłów....oddało Bogu i....wygrało....dalej podążając za Jego wskazówkami.

Rób co serce dyktuje, zachowując swoją godność i szacunek do samego siebie.
Bezgraniczna służalczość przynosi odwrotny skutek.