[Noviush]

Spaprałem życie naszej rodziny. Przez kilka ostatnich lat byłem jakby obok, nie zauważałem problemów lub je ignorowałem, zaniedbałem rodzinę, i to pod względem emocjonalnym jak i finansowym. Nie wiem co było tego powodem, mogę wymyślać różne przyczyny, ale tak na prawdę nie mam pojęcia co spowodowało takie zachowanie... Żona zawsze była skryta i zamknięta, ja raczej wybuchowy... przestałem pracować, zajmować się domem, dziećmi... Tylko Komputer i gry, gorsze od alkoholizmu...
Na oczy przejrzałem dopiero gdy żona zabrała dzieci i uciekła do swojej matki.
Dopiero wtedy zobaczyłem jak bardzo ją skrzywdziłem, jak destruktywnie działałem...
Dopiero wtedy uświadomiłem sobie jak bardzo kocham Ją i dzieci... Ale boje się że to za późno, żona nie chce ze mną nawet rozmawiać, twierdzi że się przy mnie wypaliła, że przestała do mnie czuć cokolwiek, że to już jest koniec.
Chcę wszystko naprawić, podejmuje właśnie nową pracę, zacząłem spłacać długi w które popadliśmy, pracuje nad swoimi wadami i charakterem. Wiem że dużo szybciej traci się zaufanie niż je odbudowuje, ale wiara że jeszcze dam radę naprawić wszystko co tak strasznie popsułem jest jedynym co trzyma mnie w kupie.
Byłem teraz u niej, wiem prawie na 100 % że uczucia do mnie jeszcze z niej nie uleciały, ale stara się schować je bardzo głęboko, buduje wokół siebie mur, mający ją chronić przede mną.
Nie wiem co mam jeszcze zrobić, wiem że życie bez Niej i dzieci nie ma dla mnie sensu. Proszę o jakąś radę, o wsparcie i modlitwę za nasz związek.

Spaprałem życie naszej rodziny. Przez kilka ostatnich lat byłem jakby obok, nie zauważałem problemów lub je ignorowałem, zaniedbałem rodzinę, i to pod względem emocjonalnym jak i finansowym. Nie wiem co było tego powodem, mogę wymyślać różne przyczyny, ale tak na prawdę nie mam pojęcia co spowodowało takie zachowanie... Żona zawsze była skryta i zamknięta, ja raczej wybuchowy... przestałem pracować, zajmować się domem, dziećmi... Tylko Komputer i gry, gorsze od alkoholizmu...
Na oczy przejrzałem dopiero gdy żona zabrała dzieci i uciekła do swojej matki.
Dopiero wtedy zobaczyłem jak bardzo ją skrzywdziłem, jak destruktywnie działałem...
Dopiero wtedy uświadomiłem sobie jak bardzo kocham Ją i dzieci... Ale boje się że to za późno, żona nie chce ze mną nawet rozmawiać, twierdzi że się przy mnie wypaliła, że przestała do mnie czuć cokolwiek, że to już jest koniec.
Chcę wszystko naprawić, podejmuje właśnie nową pracę, zacząłem spłacać długi w które popadliśmy, pracuje nad swoimi wadami i charakterem. Wiem że dużo szybciej traci się zaufanie niż je odbudowuje, ale wiara że jeszcze dam radę naprawić wszystko co tak strasznie popsułem jest jedynym co trzyma mnie w kupie.
Byłem teraz u niej, wiem prawie na 100 % że uczucia do mnie jeszcze z niej nie uleciały, ale stara się schować je bardzo głęboko, buduje wokół siebie mur, mający ją chronić przede mną.
Nie wiem co mam jeszcze zrobić, wiem że życie bez Niej i dzieci nie ma dla mnie sensu. Proszę o jakąś radę, o wsparcie i modlitwę za nasz związek.

[Elżbieta]

[nałóg]

Noviush ...piszesz:"Spaprałem życie naszej rodziny"

No.......... to już dużo wiesz.Juz budzisz sie ze snu ............ zrozumiałeś że Twoja kompulsja na gry komputerowe i zachowania z Tym związane są uzaleznieniem? Jak tak to juz dużo....... Gry kompuerowe i uzaleznienie od nich jest podobne do hazardu.Poszukaj w necie strony o www.hazard.org .........poczytaj.Może mityng hazardzistów? Poczytaj może tez posty Norberta na tym forum. Sa pewne analogie w waszych poczynaniach chyba.
Ale najważniejsze jest to że tu sie znalazłeś............ pod przymusem,bo boli,bo żle ale jesteś.Szukasz,Budzisz sie z letargu najprawdopodobnie uzaleznienia od zachowań kompulsywnych.

Masz szansę............ wykorzystaj ją..............

Noviush ...piszesz:"Spaprałem życie naszej rodziny"

No.......... to już dużo wiesz.Juz budzisz sie ze snu ............ zrozumiałeś że Twoja kompulsja na gry komputerowe i zachowania z Tym związane są uzaleznieniem? Jak tak to juz dużo....... Gry kompuerowe i uzaleznienie od nich jest podobne do hazardu.Poszukaj w necie strony o www.hazard.org .........poczytaj.Może mityng hazardzistów? Poczytaj może tez posty Norberta na tym forum. Sa pewne analogie w waszych poczynaniach chyba.
Ale najważniejsze jest to że tu sie znalazłeś............ pod przymusem,bo boli,bo żle ale jesteś.Szukasz,Budzisz sie z letargu najprawdopodobnie uzaleznienia od zachowań kompulsywnych.

Masz szansę............ wykorzystaj ją..............

[Noviush]

W temacie mojego uzależnienia, tak, zdałem sobie sprawę że to nałóg. I pierwsze co zrobiłem to wywaliłem z kompa wszystkie gry, włącznie z pasjansami, oraz wszystkie płyty z grami. Wiem że zapewnienia nałogowca są mało warte, ale mam pewność że nigdy do żadnej gry nie zasiądę. Wiem co "spieprzyłem" (przepraszam za wulgaryzm, ale trzeba nazwać sprawę po imieniu, a to najłagodniejsze określenie jakie mi do głowy przyszło...) i wiem że dam radę to naprawić i zmienić swoje podejście. Boję się tylko że jest już za późno, i ten strach paraliżuje mnie. Potrzeba mi nadziei, sygnału od mojej żony, że jest jeszcze szansa... Ale chyba za wcześnie na to, Ona ten żal i ból tłumiła w sobie latami, a ja chciałbym to wszystko cofnąć w miesiąc... Ale boję się że im dłużej potrwa taki stan, resztki jej uczuć zaczną topnieć.

Przez ten okres mojej degrengolady oddaliłem się od Boga, było mi tak łatwiej, wygodniej... Teraz, zgodnie z powiedzeniem o "TRWODZE" siedzę prawie codziennie w kościele, modląc się o przebaczenia, nadzieję, o cud...
I szczerze mówiąc, te modlitwy przynoszą mi więcej ukojenia i nadziei, niż porady i wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół...
Tak wiec proszę wszystkich którzy choć trochę nam współczują, o modlitwę za nas, o modlitwę bym miał wystarczająco sił by walczyć o moją rodzinę...

W temacie mojego uzależnienia, tak, zdałem sobie sprawę że to nałóg. I pierwsze co zrobiłem to wywaliłem z kompa wszystkie gry, włącznie z pasjansami, oraz wszystkie płyty z grami. Wiem że zapewnienia nałogowca są mało warte, ale mam pewność że nigdy do żadnej gry nie zasiądę. Wiem co "spieprzyłem" (przepraszam za wulgaryzm, ale trzeba nazwać sprawę po imieniu, a to najłagodniejsze określenie jakie mi do głowy przyszło...) i wiem że dam radę to naprawić i zmienić swoje podejście. Boję się tylko że jest już za późno, i ten strach paraliżuje mnie. Potrzeba mi nadziei, sygnału od mojej żony, że jest jeszcze szansa... Ale chyba za wcześnie na to, Ona ten żal i ból tłumiła w sobie latami, a ja chciałbym to wszystko cofnąć w miesiąc... Ale boję się że im dłużej potrwa taki stan, resztki jej uczuć zaczną topnieć.

Przez ten okres mojej degrengolady oddaliłem się od Boga, było mi tak łatwiej, wygodniej... Teraz, zgodnie z powiedzeniem o "TRWODZE" siedzę prawie codziennie w kościele, modląc się o przebaczenia, nadzieję, o cud...
I szczerze mówiąc, te modlitwy przynoszą mi więcej ukojenia i nadziei, niż porady i wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół...
Tak wiec proszę wszystkich którzy choć trochę nam współczują, o modlitwę za nas, o modlitwę bym miał wystarczająco sił by walczyć o moją rodzinę...

[Małgosia]

[GregS]

do najważniejszego udało Ci się szybko dojść, a mianowicie co zrobiłeś, jaką krzywdę wyrządziłeś swojej rodzinie i KTO musi Cię pokierować, KTO powinien być najważniejszy w Twoim i twojej rodziny życiu
piszesz że żona

do najważniejszego udało Ci się szybko dojść, a mianowicie co zrobiłeś, jaką krzywdę wyrządziłeś swojej rodzinie i KTO musi Cię pokierować, KTO powinien być najważniejszy w Twoim i twojej rodziny życiu
piszesz że żona

[Noviush]

Tak... Pokrył mnie śnieg...

Tak... Pokrył mnie śnieg...