[miriam]

Św. Monika jest patronką kobiet chrześcijańskich, matek, wdów, kobiet zamężnych, tych które przeżywają kłopoty małżeńskie i nieudane małżeństwa, kobiet, które zawiodły się na dzieciach lub mają z dziećmi kłopoty, kobiet będących ofiarami cudzołóstwa, alkoholizmu, złorzeczeń i oszczerstw. Do niej modlimy się też o ratowanie duszy dziecka, męża.
W ikonografii Monika przedstawiana jest jako matrona lub w welonie wdowy; trzyma księgę, krucyfiks albo różaniec. Czasami - nawiązując do syna Moniki, Augustyna - przedstawia się ją jako augustiankę.
Imię Monika tłumaczone jest różnie. Jedni wywodzą je od łacińskiego słowa monica - "jedynaczka, jedyna", inni od również łacińskiego monachus - "mnich, zakonnik". Pierwotnie wspomnienie św. Moniki obchodzono 4 maja, potem jednak zostało przeniesione na dzień poprzedzający wspomnienie jej syna - 27 sierpnia.

http://www.kajkowo.pl/index.php?s=2

Św. Monika jest patronką kobiet chrześcijańskich, matek, wdów, kobiet zamężnych, tych które przeżywają kłopoty małżeńskie i nieudane małżeństwa, kobiet, które zawiodły się na dzieciach lub mają z dziećmi kłopoty, kobiet będących ofiarami cudzołóstwa, alkoholizmu, złorzeczeń i oszczerstw. Do niej modlimy się też o ratowanie duszy dziecka, męża.
W ikonografii Monika przedstawiana jest jako matrona lub w welonie wdowy; trzyma księgę, krucyfiks albo różaniec. Czasami - nawiązując do syna Moniki, Augustyna - przedstawia się ją jako augustiankę.
Imię Monika tłumaczone jest różnie. Jedni wywodzą je od łacińskiego słowa monica - "jedynaczka, jedyna", inni od również łacińskiego monachus - "mnich, zakonnik". Pierwotnie wspomnienie św. Moniki obchodzono 4 maja, potem jednak zostało przeniesione na dzień poprzedzający wspomnienie jej syna - 27 sierpnia.

http://www.kajkowo.pl/index.php?s=2

[agata]

17.1 Ewangelia z dzisiejszej Mszy świętej mówi nam o przybyciu Jezusa do miasta Nain w towarzystwie uczniów i licznego tłumu. Przy wejściu natknął się na orszak pogrzebowy towarzyszący pewnej wdowie, która utraciła jedynego syna. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! Potem przystąpił, dotknął się mar i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. Cud ten często dokonuje się w duszach: wiele osób, które były umarłe dla Boga, powraca do Życia.
Syn św. Moniki, Augustyn, przez wiele lat był oddalony od Boga i umarły dla łaski z powodu grzechu. Święta, której wspomnienie dzisiaj obchodzimy, była nienaganną matką, która swoim przykładem, łzami i modlitwami wyjednała u Pana duchowe zmartwychwstanie tego, który stał się jednym z największych świętych i doktorem Kościoła.
Życie św. Moniki przypomina o heroizmie dnia codziennego, które "obejmuje milczące, ale niezwykle płodne i wymowne świadectwo tych wszystkich heroicznych matek, które bez reszty poświęcają się swoim rodzinom, które cierpią wydając dzieci na świat, a potem gotowe są podjąć wszelkie trudy, ponieść wszelkie ofiary, ażeby tym dzieciom przekazać wszystko, co mają w sobie najlepszego. Spełniając w życiu swoją misję, nie zawsze te heroiczne matki znajdują oparcie w swoim środowisku (...). W imię postępu i nowoczesności prezentuje się jako przestarzałe takie wartości, jak wierność, czystość, poświęcenie, którymi wyróżniały się i nadal się wyróżniają rzesze chrześcijańskich matek. Dziękujemy wam, heroiczne matki, za waszą miłość niczym nie przezwyciężoną! Dziękujemy za heroiczne zawierzenie Bogu i Jego miłości!"
Codzienna wierność św. Moniki wobec Boga wyjednała także nawrócenie jej męża, Patrycjusza, który był poganinem, i wywarła ogromny wpływ na tych wszystkich, którzy w jakiś sposób należeli do jej rodziny. Św. Augustyn w krótkich słowach ujmuje życie swojej matki: "troszczyła się o wszystkich, jak gdyby rzeczywiście była matką wszystkich, i służyła wszystkim, jak gdyby była córką wszystkich".
Św. Monika ogromnie pragnęła nawrócenia swego syna: wiele płakała, uporczywie błagała Boga i prosiła wiele dobrych i mądrych osób, żeby z nim porozmawiały i postarały się, żeby porzucił swoje błędy. Pewnego dnia św. Ambroży, biskup Mediolanu, do którego zwracała się wiele razy, pożegnał ją tymi słowami, które przez wieki stanowiły pociechę wielu ojców i matek: "Idź w pokoju, niewiasto, gdyż jest rzeczą niemożliwą, ażeby przy tylu łzach matki zatracił się twój syn". Przykład św. Moniki tak bardzo wyrył się w sercu św. Augustyna, że po wielu latach, wspominając może swoją matkę, nawoływał: "z jak największą troską zabiegajcie o zbawienie swoich domowników".
"Przez łaskę sakramentu małżeństwa rodzice otrzymali zadanie i przywilej ewangelizowania swoich dzieci. Możliwie jak najwcześniej powinni wprowadzać swoje dzieci w tajemnice wiary.

Źródło: rozważania z cyklu "Rozmów z Bogiem" ks. F. F. Carvajala. Można zamówić je (i dostawać codziennie w postaci e-maila) na stronie http://www.przeznaczeni.p...cja=subskrypcja

17.1 Ewangelia z dzisiejszej Mszy świętej mówi nam o przybyciu Jezusa do miasta Nain w towarzystwie uczniów i licznego tłumu. Przy wejściu natknął się na orszak pogrzebowy towarzyszący pewnej wdowie, która utraciła jedynego syna. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! Potem przystąpił, dotknął się mar i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. Cud ten często dokonuje się w duszach: wiele osób, które były umarłe dla Boga, powraca do Życia.
Syn św. Moniki, Augustyn, przez wiele lat był oddalony od Boga i umarły dla łaski z powodu grzechu. Święta, której wspomnienie dzisiaj obchodzimy, była nienaganną matką, która swoim przykładem, łzami i modlitwami wyjednała u Pana duchowe zmartwychwstanie tego, który stał się jednym z największych świętych i doktorem Kościoła.
Życie św. Moniki przypomina o heroizmie dnia codziennego, które "obejmuje milczące, ale niezwykle płodne i wymowne świadectwo tych wszystkich heroicznych matek, które bez reszty poświęcają się swoim rodzinom, które cierpią wydając dzieci na świat, a potem gotowe są podjąć wszelkie trudy, ponieść wszelkie ofiary, ażeby tym dzieciom przekazać wszystko, co mają w sobie najlepszego. Spełniając w życiu swoją misję, nie zawsze te heroiczne matki znajdują oparcie w swoim środowisku (...). W imię postępu i nowoczesności prezentuje się jako przestarzałe takie wartości, jak wierność, czystość, poświęcenie, którymi wyróżniały się i nadal się wyróżniają rzesze chrześcijańskich matek. Dziękujemy wam, heroiczne matki, za waszą miłość niczym nie przezwyciężoną! Dziękujemy za heroiczne zawierzenie Bogu i Jego miłości!"
Codzienna wierność św. Moniki wobec Boga wyjednała także nawrócenie jej męża, Patrycjusza, który był poganinem, i wywarła ogromny wpływ na tych wszystkich, którzy w jakiś sposób należeli do jej rodziny. Św. Augustyn w krótkich słowach ujmuje życie swojej matki: "troszczyła się o wszystkich, jak gdyby rzeczywiście była matką wszystkich, i służyła wszystkim, jak gdyby była córką wszystkich".
Św. Monika ogromnie pragnęła nawrócenia swego syna: wiele płakała, uporczywie błagała Boga i prosiła wiele dobrych i mądrych osób, żeby z nim porozmawiały i postarały się, żeby porzucił swoje błędy. Pewnego dnia św. Ambroży, biskup Mediolanu, do którego zwracała się wiele razy, pożegnał ją tymi słowami, które przez wieki stanowiły pociechę wielu ojców i matek: "Idź w pokoju, niewiasto, gdyż jest rzeczą niemożliwą, ażeby przy tylu łzach matki zatracił się twój syn". Przykład św. Moniki tak bardzo wyrył się w sercu św. Augustyna, że po wielu latach, wspominając może swoją matkę, nawoływał: "z jak największą troską zabiegajcie o zbawienie swoich domowników".
"Przez łaskę sakramentu małżeństwa rodzice otrzymali zadanie i przywilej ewangelizowania swoich dzieci. Możliwie jak najwcześniej powinni wprowadzać swoje dzieci w tajemnice wiary.

Źródło: rozważania z cyklu "Rozmów z Bogiem" ks. F. F. Carvajala. Można zamówić je (i dostawać codziennie w postaci e-maila) na stronie http://www.przeznaczeni.p...cja=subskrypcja