[sasanka]

witaj mariah!

uważaj na siebie,
jeśli masz problem - pytaj!
lepiej spytać przed niż po awanturze

pozdrawiam Cię serdecznie

witaj mariah!

uważaj na siebie,
jeśli masz problem - pytaj!
lepiej spytać przed niż po awanturze

pozdrawiam Cię serdecznie

[elzd1]

Napisz coś więcej. I czytaj, czytaj wypowiedzie, oczy otworzysz szeroko ze zdziwienia, jak bardzo można być oszukiwanym.
Życzę wytrwania i powodzenia. Może, skoro mąż boi się awantury, wszystko się ułoży?

Napisz coś więcej. I czytaj, czytaj wypowiedzie, oczy otworzysz szeroko ze zdziwienia, jak bardzo można być oszukiwanym.
Życzę wytrwania i powodzenia. Może, skoro mąż boi się awantury, wszystko się ułoży?

[Mariah]

Witaj Sasanko,

tak sie ciesze, ze sie tutaj znalazlam, troche sobie poczytalam wypowiedzi i moze to dziwne, ale troche sie uspokoilam.


Mariah

Witaj Sasanko,

tak sie ciesze, ze sie tutaj znalazlam, troche sobie poczytalam wypowiedzi i moze to dziwne, ale troche sie uspokoilam.


Mariah

[wito]

Zaufanie można odbudować. Do tego stopnia, że traci się czujność i przed tym chciałem Cię ostrzec.
Ja modliłem się dużo, także za tego z którym żona mnie zdradziła. Prosiłem, bym w swoim sercu nie zasiał ziarna nienawiści. Nie patrzyłem na Nią jak na zdrajcę. Widziałem kochaną osobę, która się pogubiła. Z czasem przyszło zapomnienie. Obraz zdrady wracał coraz rzadziej a wierz mi nie było łatwo. Do tej pory mam kontakt z "kochasiem".
Dlatego, że po kilkunastu latach sytuacja sie powtórzyła uważam, że w przypadku zdrady należy stosować zasadę "ograniczonego zaufania".

Zaufanie można odbudować. Do tego stopnia, że traci się czujność i przed tym chciałem Cię ostrzec.
Ja modliłem się dużo, także za tego z którym żona mnie zdradziła. Prosiłem, bym w swoim sercu nie zasiał ziarna nienawiści. Nie patrzyłem na Nią jak na zdrajcę. Widziałem kochaną osobę, która się pogubiła. Z czasem przyszło zapomnienie. Obraz zdrady wracał coraz rzadziej a wierz mi nie było łatwo. Do tej pory mam kontakt z "kochasiem".
Dlatego, że po kilkunastu latach sytuacja sie powtórzyła uważam, że w przypadku zdrady należy stosować zasadę "ograniczonego zaufania".

[Rita]

To straszne! Współczuję Ci. Przeczytałam i rozpłakałam się, bo dotyka mnie to boleśnie - już wiem, co przed Tobą... U mnie ciągle bardzo źle, czasami nawet gorzej niż źle. Podziwiam wszystkie osoby, które tu piszą, że potrafiły przebaczyć. Ja jestem wciąż od tego bardzo daleko. Rozpamiętuję, jestem pełna nienawiści i agresji i prawie wcale nie potrafię się modlić. Wciąż sobie zadaję pytanie dlaczego? Zawsze myślałam, że zdrada następuje w jakimś kryzysie, a mój mąż nawet dzień przed tym zanim ją poznał mówił mi, że jest najszczęśliwszy od lat i mówił to wcześniej przez dłuuuugi czas. Teraz mówi, że był nieświadomy swoich uczuć i potrzeb i że ten kryzys był, tylko on był nieświadomy (!!!!) To co robił na terapii przez 1,5 roku , na trzech grupach terapeutycznych i na studiach psychoterapii?!!!!! Czy nie powinien tam pogłębiać świadomości?! I "odmówił pójścia na terapię małżeńską, kiedy to zaproponowałam, kiedy nagle po powrocie z grupy nieoczekiwanie oznajmił, że rozważa odejście? I po trzech tygodniach już z tą kobietą!!! Jak to może zrobić człowiek tak "terapeutyzowany", chrześcijanin, który przez cały ten czas chodził ze mną do kościoła i modlił się, no i wreszcie człowiek bardzo inteligentny?! To jakiś absurd! Jestem zupełnie zdezorientowana i teraz naprawdę nie wiem kto to jest. No, a ona? Jaki macie stosunek do "tych trzecich"? Dlaczego zawsze znajdzie się ktoś, kto bez skrupułów kradnie komuś męża? Czy robicie coś z "nią"? Piszecie? Rozmawiacie? Ja miałam pomysł na przesłanie paczki "z tezą". Ale wciąż tego nie robię, bo nie wiem czy warto się "brukać", ale z drugiej strony ona sobie żyje w swoim luksusowym świecie (wiem kim jest) i myśli, że jest biedna i nieszczęśliwa, bo on ją
rzucił, a poza tym nic się nie stało. Pomijając co zrobiła mnie i dzieciom, to nawet nie wie, mój mąż, czyli jej kochanek cierpi teraz strasznie z powodu wyrzutów sumienia, że chciałby zrobić wszystko, żeby cofnąć czas i że chciał popełnić samobójstwo ze wstydu. Może warto jej to uświadomić zanim zapoluje na kolejnego żonatego faceta? Jakie macie opinie w tej sprawie?
No i ostatnia sprawa. Jestem teraz przez miesiąc poza domem, bo mój mąż ma tu staż i połączyliśmy to z
urlopem. Tu, czyli w Trójmieście. Brakuje mi przyjaciół, pracy, terapii i momentami czuję, że wariuję. Próbuję spędzać czas sama, ale brakuje mi ludzi. Nawet internetu nie mam (jestem w kafejce) i nie mam z Wami stałego kontaktu. Dlatego mam pytanie: czy ktoś stąd jest i chciałby gdzieś ze mną pójść i pogadać, a może znacie chociaż jakiegoś spowiednika albo inny "ludzki" punkt zaczepienia, żebym mogła
z kimś porozmawiać? Proszę o ewentualne kontakty. Dzięki.

To straszne! Współczuję Ci. Przeczytałam i rozpłakałam się, bo dotyka mnie to boleśnie - już wiem, co przed Tobą... U mnie ciągle bardzo źle, czasami nawet gorzej niż źle. Podziwiam wszystkie osoby, które tu piszą, że potrafiły przebaczyć. Ja jestem wciąż od tego bardzo daleko. Rozpamiętuję, jestem pełna nienawiści i agresji i prawie wcale nie potrafię się modlić. Wciąż sobie zadaję pytanie dlaczego? Zawsze myślałam, że zdrada następuje w jakimś kryzysie, a mój mąż nawet dzień przed tym zanim ją poznał mówił mi, że jest najszczęśliwszy od lat i mówił to wcześniej przez dłuuuugi czas. Teraz mówi, że był nieświadomy swoich uczuć i potrzeb i że ten kryzys był, tylko on był nieświadomy (!!!!) To co robił na terapii przez 1,5 roku , na trzech grupach terapeutycznych i na studiach psychoterapii?!!!!! Czy nie powinien tam pogłębiać świadomości?! I "odmówił pójścia na terapię małżeńską, kiedy to zaproponowałam, kiedy nagle po powrocie z grupy nieoczekiwanie oznajmił, że rozważa odejście? I po trzech tygodniach już z tą kobietą!!! Jak to może zrobić człowiek tak "terapeutyzowany", chrześcijanin, który przez cały ten czas chodził ze mną do kościoła i modlił się, no i wreszcie człowiek bardzo inteligentny?! To jakiś absurd! Jestem zupełnie zdezorientowana i teraz naprawdę nie wiem kto to jest. No, a ona? Jaki macie stosunek do "tych trzecich"? Dlaczego zawsze znajdzie się ktoś, kto bez skrupułów kradnie komuś męża? Czy robicie coś z "nią"? Piszecie? Rozmawiacie? Ja miałam pomysł na przesłanie paczki "z tezą". Ale wciąż tego nie robię, bo nie wiem czy warto się "brukać", ale z drugiej strony ona sobie żyje w swoim luksusowym świecie (wiem kim jest) i myśli, że jest biedna i nieszczęśliwa, bo on ją
rzucił, a poza tym nic się nie stało. Pomijając co zrobiła mnie i dzieciom, to nawet nie wie, mój mąż, czyli jej kochanek cierpi teraz strasznie z powodu wyrzutów sumienia, że chciałby zrobić wszystko, żeby cofnąć czas i że chciał popełnić samobójstwo ze wstydu. Może warto jej to uświadomić zanim zapoluje na kolejnego żonatego faceta? Jakie macie opinie w tej sprawie?
No i ostatnia sprawa. Jestem teraz przez miesiąc poza domem, bo mój mąż ma tu staż i połączyliśmy to z
urlopem. Tu, czyli w Trójmieście. Brakuje mi przyjaciół, pracy, terapii i momentami czuję, że wariuję. Próbuję spędzać czas sama, ale brakuje mi ludzi. Nawet internetu nie mam (jestem w kafejce) i nie mam z Wami stałego kontaktu. Dlatego mam pytanie: czy ktoś stąd jest i chciałby gdzieś ze mną pójść i pogadać, a może znacie chociaż jakiegoś spowiednika albo inny "ludzki" punkt zaczepienia, żebym mogła
z kimś porozmawiać? Proszę o ewentualne kontakty. Dzięki.

[elzd1]

[Mariah]

[miriam]

Kochane dziewczyny ...wszystko o czym tu piszecie przerabiałam i cierpiałam .
Cierpiał tak samo mój mąż. I o tym nie zapominajcie , że zdradzacze też cierpią .
Nie czas roztrząsać , kto bardziej , bo to do niczego nie prowadzi naprawdę . Można jedynie przyspożyć sobie niepotrzebnych katuszy i jeszcze badziej pogłębić kryzys.
Jedna uniwersalna moim zdaniem i skuteczna rada ---być blisko Boga i z tego czerpać siłę dla siebie i małżeństwa. Nie skupiać się na zdradzie ani na romansie , starać się ( wiem jakie to trudne) ale-- nie roztrząsać , nie rozpamiętywać , nie rozdrapywać i nie ranić siebie na wzajem ,a skupić się na tym co można tu i teraz zrobić dla waszego małżeństwa i co zacząć naprawiać . Przede wszystkim co naprawić w sobie i w swoim podejściu do życia i świata .
Jest tu na forum w Duchowości post pt.Żałoba --kiedyś Błękitna tu opisywała etapy przeżywania zdrady ----ale to jest b.podobne , mnie pomogło zrozumieć swoje odczucia i zachowania w tym czasie.

To co teraz przeżywacie --gniew , ból poczucie krzywdy , lęk , to są uczucia, na które w większości nie mamy nawet wpływu .Ale nie wolno ich ani tłumić w sobie , ani pielegnowąć i podsycać ,żeby nie przerodziły się np. w nienawiść , w agresję, w poczucie winy itd. Spokój jak najbardziej wskazany i nie robić i nie mówić nic pod wpływem tych emocji --starajcie się tego nie robić ! Im mniej mostów za sobą spalimy , tym łatwiej potem do siebie wrócić.
Pozdrawiam --jestem , służę swoją osobą.
Wszystko jest do przeżycia , ale z Bogiem najłatwiej .
Miriam.

Kochane dziewczyny ...wszystko o czym tu piszecie przerabiałam i cierpiałam .
Cierpiał tak samo mój mąż. I o tym nie zapominajcie , że zdradzacze też cierpią .
Nie czas roztrząsać , kto bardziej , bo to do niczego nie prowadzi naprawdę . Można jedynie przyspożyć sobie niepotrzebnych katuszy i jeszcze badziej pogłębić kryzys.
Jedna uniwersalna moim zdaniem i skuteczna rada ---być blisko Boga i z tego czerpać siłę dla siebie i małżeństwa. Nie skupiać się na zdradzie ani na romansie , starać się ( wiem jakie to trudne) ale-- nie roztrząsać , nie rozpamiętywać , nie rozdrapywać i nie ranić siebie na wzajem ,a skupić się na tym co można tu i teraz zrobić dla waszego małżeństwa i co zacząć naprawiać . Przede wszystkim co naprawić w sobie i w swoim podejściu do życia i świata .
Jest tu na forum w Duchowości post pt.Żałoba --kiedyś Błękitna tu opisywała etapy przeżywania zdrady ----ale to jest b.podobne , mnie pomogło zrozumieć swoje odczucia i zachowania w tym czasie.

To co teraz przeżywacie --gniew , ból poczucie krzywdy , lęk , to są uczucia, na które w większości nie mamy nawet wpływu .Ale nie wolno ich ani tłumić w sobie , ani pielegnowąć i podsycać ,żeby nie przerodziły się np. w nienawiść , w agresję, w poczucie winy itd. Spokój jak najbardziej wskazany i nie robić i nie mówić nic pod wpływem tych emocji --starajcie się tego nie robić ! Im mniej mostów za sobą spalimy , tym łatwiej potem do siebie wrócić.
Pozdrawiam --jestem , służę swoją osobą.
Wszystko jest do przeżycia , ale z Bogiem najłatwiej .
Miriam.

[elzd1]

[TEOR]

Moje refleksje na dziś są takie.
Przebaczyć zdradę jest bardzo trudno - wiem to, bo doświadczyłam zdrady, której skutkim jest nieślubne dziecko mojego męża. Jednak przebaczenie jest warunkiem naszego szczęścia. Czy nie chcemy być szczęśliwe? Jeśli tak, to musimy przebaczyć. Można więc powiedzieć, że to, czy będziemy szczęśliwe, pomimo wszystko, zależy wyłącznie od nas. Im szybciej i pełniej przebaczymy, tym lepiej dla nas.

Dążenie do zrozumienia zdradzaczy jest drogą do nikąd, bo oni sami najczęściej nie wiedzą, dlaczego zdradzili. To nie prawda, że zdradzacze nie cierpią - może właśnie dlatego zdradzają, bo cierpią z jakiegoś powodu i nie mogą sobie z tym cierpieniem poradzić? Zdradzacze są biednymi ludźmi - trzeba im współczuć i modlić się za nich, aby przejrzeli na oczy, no i kochać, kochać, kochać.

Kontakt z kochanką męża - raczej odradzam. Proponuję nie zauważać i zdecydowanie ignorować.

Moje refleksje na dziś są takie.
Przebaczyć zdradę jest bardzo trudno - wiem to, bo doświadczyłam zdrady, której skutkim jest nieślubne dziecko mojego męża. Jednak przebaczenie jest warunkiem naszego szczęścia. Czy nie chcemy być szczęśliwe? Jeśli tak, to musimy przebaczyć. Można więc powiedzieć, że to, czy będziemy szczęśliwe, pomimo wszystko, zależy wyłącznie od nas. Im szybciej i pełniej przebaczymy, tym lepiej dla nas.

Dążenie do zrozumienia zdradzaczy jest drogą do nikąd, bo oni sami najczęściej nie wiedzą, dlaczego zdradzili. To nie prawda, że zdradzacze nie cierpią - może właśnie dlatego zdradzają, bo cierpią z jakiegoś powodu i nie mogą sobie z tym cierpieniem poradzić? Zdradzacze są biednymi ludźmi - trzeba im współczuć i modlić się za nich, aby przejrzeli na oczy, no i kochać, kochać, kochać.

Kontakt z kochanką męża - raczej odradzam. Proponuję nie zauważać i zdecydowanie ignorować.

[Mariah]

Droga To,

wiem, ze przebaczenie jest tutaj bardzo wazne. Kochac, kocham bardzo mocno, ale sama mysl o zdradzie sprawia taki bol, ze ciezko isc do przodu. Uczucia sa teraz jak hustawka: jak spokojniej, potem znowu straszny smutek i zal.
Chce wreszcie odzyskac spokoj ducha i moc patrzec optymistycznie w przyszlosc. Ale jak?

Mariah

Droga To,

wiem, ze przebaczenie jest tutaj bardzo wazne. Kochac, kocham bardzo mocno, ale sama mysl o zdradzie sprawia taki bol, ze ciezko isc do przodu. Uczucia sa teraz jak hustawka: jak spokojniej, potem znowu straszny smutek i zal.
Chce wreszcie odzyskac spokoj ducha i moc patrzec optymistycznie w przyszlosc. Ale jak?

Mariah

[TEOR]

Uwierz mi, świetnie Cię rozumiem. Huśtawki nastrojów - to normalka w takiej sytuacji. Zdrada boli i boleć będzie, ale, jeśli kochasz męża i jeśli kochasz też siebie, to musisz przebaczyć. To jedyna droga do dobrej wspólnej przyszłości. Na pocieszenie powiedz sobie tak - jestem dla mojego męża najważniejszą i najbardziej kochaną kobietą. Uwierz w to, bo tak naprawdę jest. Masz dobrego męża, który popełnił błąd. Czy Ty nigdy nie popełniasz błędów? Wiem, możesz powiedzieć, że nie takiego kalibru, ale czy można precyzyjnie zmierzyć siłę błędów? To przecież kwestia subiektywnego odbioru. Trzymam kciuki. Ciesz się, że jesteście razem. Pomyśl, czy to nie jest szczęście?! Pa.

Uwierz mi, świetnie Cię rozumiem. Huśtawki nastrojów - to normalka w takiej sytuacji. Zdrada boli i boleć będzie, ale, jeśli kochasz męża i jeśli kochasz też siebie, to musisz przebaczyć. To jedyna droga do dobrej wspólnej przyszłości. Na pocieszenie powiedz sobie tak - jestem dla mojego męża najważniejszą i najbardziej kochaną kobietą. Uwierz w to, bo tak naprawdę jest. Masz dobrego męża, który popełnił błąd. Czy Ty nigdy nie popełniasz błędów? Wiem, możesz powiedzieć, że nie takiego kalibru, ale czy można precyzyjnie zmierzyć siłę błędów? To przecież kwestia subiektywnego odbioru. Trzymam kciuki. Ciesz się, że jesteście razem. Pomyśl, czy to nie jest szczęście?! Pa.

[Mariah]

TEOR,
Witam To,

to co piszesz zniewala mnie. Czasami wiem, ze maz mnie naprawde kocha, ale czy mozna kochac i probowac laczyc sie z inna kobieta?
Skad w Tobie tyle optymizmu?
Dzisiaj przed praca wyszukalam w internecie najrozniejsze modlitwy, do Sw. Rity, za trudnego malzonka itp. itp. i poczulam, ze cos mnie unosi, dodaje sil i nadziei.
Tak sie ciesze, ze tu jestem, modle sie za Was i prosze o modlitwe za mnie.

Mariah

TEOR,
Witam To,

to co piszesz zniewala mnie. Czasami wiem, ze maz mnie naprawde kocha, ale czy mozna kochac i probowac laczyc sie z inna kobieta?
Skad w Tobie tyle optymizmu?
Dzisiaj przed praca wyszukalam w internecie najrozniejsze modlitwy, do Sw. Rity, za trudnego malzonka itp. itp. i poczulam, ze cos mnie unosi, dodaje sil i nadziei.
Tak sie ciesze, ze tu jestem, modle sie za Was i prosze o modlitwe za mnie.

Mariah

[_zosia_]

[Rita]

Znowu udało mi się dostać na chwilę do internetu i mieć kontakt z tym forum. Czytam sobie Wasze wypowiedzi i jestem pełna podziwu, że udaje Wam się wybaczać i tak naprawdę chrześcijańsko przeżyć tę sytuację. U mnie ciągle źle. Co ciekawe w sobotę po sześciu tygodniach odkąd się dowiedziałam pierwszy raz było naprawdę dobrze. Po pierwsze już kilka dni wcześniej zaczęłam odzyskiwać kontakt ze sobą samą jako silną kobietą, a nie smieciem wyrzuconym przez męża. Po drugie poszłam do Dominikanów do spowiedzi - z przeorem nie wiedziałam jak się skontaktować, ale ta spowiedź mi bardzo pomogła, a potem czytania w czasie mszy - o tym jak Jezus uzdrawia - bardzo się modliłam o to uzdrowienie dla siebie i dla nas i pierwszy raz podczas dnia udało mi się nie koncentrować cały czas na cierpieniu. Ale niestety - wieczorem mieliśmy niemiły zgrzyt w sprawie słuchania płyty, która się mojemu mężowi kojarzy z tamtym czasem, a potem jeszcze go poprosiłam o wyjaśnienie jednej tajemniczej sytuacji z tamtego czasu - jak było naprawdę. Odpowiedział mi, a następnego dnia rano powiedział, że dużo się modlił i musi mi coś powiedzieć - znowu mnie wieczorem okłamał i było inaczej niż powiedział... I znowu wszystko się zawaliło, bo po prostu zrozumiałam, że on jest kłamczuchem i że to nie koniec tego zła...

Znowu udało mi się dostać na chwilę do internetu i mieć kontakt z tym forum. Czytam sobie Wasze wypowiedzi i jestem pełna podziwu, że udaje Wam się wybaczać i tak naprawdę chrześcijańsko przeżyć tę sytuację. U mnie ciągle źle. Co ciekawe w sobotę po sześciu tygodniach odkąd się dowiedziałam pierwszy raz było naprawdę dobrze. Po pierwsze już kilka dni wcześniej zaczęłam odzyskiwać kontakt ze sobą samą jako silną kobietą, a nie smieciem wyrzuconym przez męża. Po drugie poszłam do Dominikanów do spowiedzi - z przeorem nie wiedziałam jak się skontaktować, ale ta spowiedź mi bardzo pomogła, a potem czytania w czasie mszy - o tym jak Jezus uzdrawia - bardzo się modliłam o to uzdrowienie dla siebie i dla nas i pierwszy raz podczas dnia udało mi się nie koncentrować cały czas na cierpieniu. Ale niestety - wieczorem mieliśmy niemiły zgrzyt w sprawie słuchania płyty, która się mojemu mężowi kojarzy z tamtym czasem, a potem jeszcze go poprosiłam o wyjaśnienie jednej tajemniczej sytuacji z tamtego czasu - jak było naprawdę. Odpowiedział mi, a następnego dnia rano powiedział, że dużo się modlił i musi mi coś powiedzieć - znowu mnie wieczorem okłamał i było inaczej niż powiedział... I znowu wszystko się zawaliło, bo po prostu zrozumiałam, że on jest kłamczuchem i że to nie koniec tego zła...