[elzd1]

Zupełnie nie rozumiem tego tekstu, wiesz Kasiu?

No, ale może nie umiem czytać między wierszami.

Zupełnie nie rozumiem tego tekstu, wiesz Kasiu?

No, ale może nie umiem czytać między wierszami.

[SOBEK]

Wito.Rozumiem Cię dobrze.O tej zgodzie obu stron na zawarcie małżeństwa,pisałem dlatego,że "nie spada ono z NIEBA"tylko wiele wiele spraw należy "zbadać" przed jego zawarciem.Oczywiście,że zdarza się wiele(jak się póżniej okazuje) pomyłek ale dużo jeszcze można naprawić przy ODROBINIE DOBREJ WOLI ŻONY I MĘZA.Wszystkiego nie da się przewidzieć. Wito!Wierzę mocno w to co piszesz o swojej żonie.Życzę Ci z całego serca aby Ci się ułożyło w życiu jak najlepiej. Czytaj posty poniżej i wyciągaj wnioski. Basia_priv przeżyła ze swoim mężem ponad 36lat w zgodzie i trwają razem nadal.Zobacz jak Ją "atakują"te młode żoneczki. Przecież one są bardziej "doświadczone"i więcej wycierpiały niż ONA. Oczywiście nie mówię o wszystkich bo niektóre by się mogły obrazić.Wito! Cieszę się,że jesteś jednym z nas(mężczyzn),który widzę rzeczowo chce podyskutować.Nie obrażam się i proszę o to samo Ciebie i wszystkich forumowiczów,ponieważ należę już do grupy tych mniej "bystrych" niż WY i nie zawsze udaje mi się to wszystko tak jakbym chciał. Nie chcę nikogo obrażać.Jest nas parę osób starszych wiekiem na tym forum i naprawdę chcielibyśmy się z WAMI podzielić pewnymi sprawami wynikającymi z naszego już dość długiego małżeństwa. Nie chodzi o jakieś "wymądrzanie się" czy coś w tym rodzaju. Bardzo chętnie czytam opisywane przez WAS doświadczenia.Są one dla mnie pewnego rodzaju nauką. Myślałem,że będziemy się wzajemnie dogadywać. Jeśli nie to obrażonych PRZEPRASZAM i nie mamy co dalej się "czarować". Przestanę pisać natomiast zawsze chętnie WAS poczytam.

Wito.Rozumiem Cię dobrze.O tej zgodzie obu stron na zawarcie małżeństwa,pisałem dlatego,że "nie spada ono z NIEBA"tylko wiele wiele spraw należy "zbadać" przed jego zawarciem.Oczywiście,że zdarza się wiele(jak się póżniej okazuje) pomyłek ale dużo jeszcze można naprawić przy ODROBINIE DOBREJ WOLI ŻONY I MĘZA.Wszystkiego nie da się przewidzieć. Wito!Wierzę mocno w to co piszesz o swojej żonie.Życzę Ci z całego serca aby Ci się ułożyło w życiu jak najlepiej. Czytaj posty poniżej i wyciągaj wnioski. Basia_priv przeżyła ze swoim mężem ponad 36lat w zgodzie i trwają razem nadal.Zobacz jak Ją "atakują"te młode żoneczki. Przecież one są bardziej "doświadczone"i więcej wycierpiały niż ONA. Oczywiście nie mówię o wszystkich bo niektóre by się mogły obrazić.Wito! Cieszę się,że jesteś jednym z nas(mężczyzn),który widzę rzeczowo chce podyskutować.Nie obrażam się i proszę o to samo Ciebie i wszystkich forumowiczów,ponieważ należę już do grupy tych mniej "bystrych" niż WY i nie zawsze udaje mi się to wszystko tak jakbym chciał. Nie chcę nikogo obrażać.Jest nas parę osób starszych wiekiem na tym forum i naprawdę chcielibyśmy się z WAMI podzielić pewnymi sprawami wynikającymi z naszego już dość długiego małżeństwa. Nie chodzi o jakieś "wymądrzanie się" czy coś w tym rodzaju. Bardzo chętnie czytam opisywane przez WAS doświadczenia.Są one dla mnie pewnego rodzaju nauką. Myślałem,że będziemy się wzajemnie dogadywać. Jeśli nie to obrażonych PRZEPRASZAM i nie mamy co dalej się "czarować". Przestanę pisać natomiast zawsze chętnie WAS poczytam.

[zuza]

[ania z belgii]

SOBEK,
Nie masz zielonego pojęcia co przeżyłam, ile wycierpiałam, jakie mam za sobą doświadczenia, prawdopodobnie nie chciałbyś nawet połowy, ćwierci z nich. Jestem młoda - jedna z najmłodszych na forum.
W życiu zawodowym spotykam osoby sporo starsze ode mnie, przychodzą do mnie czasami ludzie z większym stażem małżeńskim niż ja mam lat, pomagam im i przeważnie jest to pomoc skuteczna. Nieskuteczna jest w przypadku, gdy jedna ze stron nie dojrzała jeszcze do decyzji naprawy.
Może i jestem 'bystra' i 'wyszczekana', ale nie obrażam nikogo, nie atakuję - a twoje słowa 'młode żoneczki' cóż nie pasują do ust dojrzałego mężczyzny. Dziel się doświadczeniem, ale nie pouczaj i nie obrażaj.
pozdrawiam
a

SOBEK,
Nie masz zielonego pojęcia co przeżyłam, ile wycierpiałam, jakie mam za sobą doświadczenia, prawdopodobnie nie chciałbyś nawet połowy, ćwierci z nich. Jestem młoda - jedna z najmłodszych na forum.
W życiu zawodowym spotykam osoby sporo starsze ode mnie, przychodzą do mnie czasami ludzie z większym stażem małżeńskim niż ja mam lat, pomagam im i przeważnie jest to pomoc skuteczna. Nieskuteczna jest w przypadku, gdy jedna ze stron nie dojrzała jeszcze do decyzji naprawy.
Może i jestem 'bystra' i 'wyszczekana', ale nie obrażam nikogo, nie atakuję - a twoje słowa 'młode żoneczki' cóż nie pasują do ust dojrzałego mężczyzny. Dziel się doświadczeniem, ale nie pouczaj i nie obrażaj.
pozdrawiam
a

[wito]

Nie mam zamiaru na nikogo sie obrażać ani nikogo obrażać.
Jeszcze 2 lata temu wszystko wskazywało na to, że dożyję z moją Basią pieknej starości. (Pomimo kryzysu w 1991 roku)
Nie licytujmy, kto ma większy staż, kto wiecej wycierpiał.
Życie nas doświadcza nie patrząc na wiek, ani staż małżeński. Pierwszy kryzys nasze małżęństwo przeszło z sieścioletnim stażem - udało sie nam kryzys pokonać. Teraz kiedy powinnismy być bogatsi w tamte doświadczenia, madrzejsi, starsi (wiekiem i stażem) - nie potrafimy sie dogadać. I nie ważne czyja wina. Jest rozwód w toku. Bez wzgledu na to czy żona go wywalczy, czy mnie uda sie mu zapobiec wyjdziemy z tego bardzo poobijani. Być może tak bardzo że nigdy nam sie już nie uda dogadać - nie mówiąc o stworzeniu rodziny na nowo.
Jesteśmy po drugiej sprawie i to co dzieje sie w sądzie moge opisać posługując sie słowami Stachury = Dwaj wrogowie żona mąż / Jedno z nich zobaczy dno.
SYCHARKI I SYCHARY jeżeli macie jeszcze siły, jeżeli istnieje chociaż cień nadzieii nie dopuśćcie by o trwałości waszego związku decydował sędzia. By adwokaci licytowali się i próbowali udowodnić że czarne jest białe. To jest potworna trauma.
Nie dopuścić do rozwodu, ratować trudne małżeństwa - to powinno być naszym celem.
A to czy po fakcie rozwiazania cywilnego małżeństwa - jakże często bez zgody jednej ze stron, powiemy były mąż/żona - to już będą wyłącznie słowa określające naszą cywilną rzeczywistość.
Naszego sakramentalnego małżeństwa, żaden cywilny sędzia nie rozwiąże.

Nie mam zamiaru na nikogo sie obrażać ani nikogo obrażać.
Jeszcze 2 lata temu wszystko wskazywało na to, że dożyję z moją Basią pieknej starości. (Pomimo kryzysu w 1991 roku)
Nie licytujmy, kto ma większy staż, kto wiecej wycierpiał.
Życie nas doświadcza nie patrząc na wiek, ani staż małżeński. Pierwszy kryzys nasze małżęństwo przeszło z sieścioletnim stażem - udało sie nam kryzys pokonać. Teraz kiedy powinnismy być bogatsi w tamte doświadczenia, madrzejsi, starsi (wiekiem i stażem) - nie potrafimy sie dogadać. I nie ważne czyja wina. Jest rozwód w toku. Bez wzgledu na to czy żona go wywalczy, czy mnie uda sie mu zapobiec wyjdziemy z tego bardzo poobijani. Być może tak bardzo że nigdy nam sie już nie uda dogadać - nie mówiąc o stworzeniu rodziny na nowo.
Jesteśmy po drugiej sprawie i to co dzieje sie w sądzie moge opisać posługując sie słowami Stachury = Dwaj wrogowie żona mąż / Jedno z nich zobaczy dno.
SYCHARKI I SYCHARY jeżeli macie jeszcze siły, jeżeli istnieje chociaż cień nadzieii nie dopuśćcie by o trwałości waszego związku decydował sędzia. By adwokaci licytowali się i próbowali udowodnić że czarne jest białe. To jest potworna trauma.
Nie dopuścić do rozwodu, ratować trudne małżeństwa - to powinno być naszym celem.
A to czy po fakcie rozwiazania cywilnego małżeństwa - jakże często bez zgody jednej ze stron, powiemy były mąż/żona - to już będą wyłącznie słowa określające naszą cywilną rzeczywistość.
Naszego sakramentalnego małżeństwa, żaden cywilny sędzia nie rozwiąże.

[bajka]

Wito chłopie,
ale ona pisała do SOBKA
Który skąd ina już wczesniej też błysnął "wymądrzajac się", jakie to my jesteśmy, bo chciałybyśmy, żeby było dobrze, a małżeństwo trzeba budowac i pracować.
Tylko nie wziął jednego pod uwage - że MY chcemy.
Może SOBEK po prostu nie potrafi uważnie czytać ???

Wito chłopie,
ale ona pisała do SOBKA
Który skąd ina już wczesniej też błysnął "wymądrzajac się", jakie to my jesteśmy, bo chciałybyśmy, żeby było dobrze, a małżeństwo trzeba budowac i pracować.
Tylko nie wziął jednego pod uwage - że MY chcemy.
Może SOBEK po prostu nie potrafi uważnie czytać ???

[elzd1]

No, SOBEK, przeszedłeś samego siebie. Ale Twój nick świadczy o Tobie.

Na początek, to dzięki za nazwanie mnie "młodą żoneczką". Dawno mnie tak nikt nie określił : staż małżeński 28 lat, ślub po czterech latach przypatrywania się, czy to na pewno ten właściwy człowiek, pół wieku na karku, córka 24 lata. Poczułam się o wiele młodsza, chociaż nie wiem, czy mam się cieszyć w komplementu od tak gruboskórnego człowieka.
Na dwudziestą szóstą rocznicę ślubu mój szanowny "pan mąż" ofiarował mi swoje przeprosiny, była uroczysta kolacja, biżuteria, czułe słówka.
Miesiąc później zamieszkał z kochanką, kobietą o dość bujnej przeszłości, ale również z długim stażem małżenskim : 30 lat.
Zgłupiał, prawda? Albo, może zaczyna interesować się archeologią? Wzrok już nie ten, słuch przytępiony, to i nie widział, z kim polazł do łóżka.
A wiesz jak się tłumaczył wszystkim wokół? Że go "dopadło, czuje się jak szczeniak, i naprawdę, to sam nie wie, jak to się stało".

Wiesz, ja nie dzielę ludzi na starych i młodych, tylko na mądrych i głupich.

Pozwolę sobie wkleić, co napisałeś kilka miesięcy temu:

"Rozwód czy ratowanie małżeństwa? Wysłany: 2006-10-06, 19:53 Temat: Potrzebuję wsparcia

Za parę dni jak Bóg pozwoli będziemy obchodzić z żoną 27-lecie naszego małżeństwa. Czytając posty ludzi o bardzo małym "stażu" małżenskim" nie mogę zrozumieć jednej rzeczy:CZEGO OCZEKIWALIŚCIE WSTĘPUJĄC W SAKRAMENTALNY ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI. W moim związku małżeńskim tych"kryzysów" było ( i napewno będzie) DUŻO. Zawsze jednak ZWYCIĘŻA ZDROWY ROZSĄDEK I TROSKA O NASZE WSPÓLNE RODZINNE DOBRO.".

Już wtedy powinnam zwrócić uwagę na Twoją arogancję, ale jakoś mi to umknęło, przeoczyłam.

A wiesz, wydaje mi się, że niezależnie od stażu małżenskiego, każdy miał podobne oczekiwania. I to nie my zawiedliśmy, tylko nasi małżonkowie, którzy w chwili kryzysu, albo po prostu z nudy, wybrali najprostszą drogę: ucieczkę. Nie nam zabrakło ZDROWEGO ROZSĄDKU i TROSKI O NASZE WSPÓLNE DOBRO.

Więc może trochę zwolnij z oskarżeniami i oszczerstwami.

A przy okazji: na czym polegał Wasz kryzys? Ty zdradzasz żonę czy ona Tobie przysparza kłopotów?
Wiesz, gdyby to ona, chyba bym ją mogła zrozumieć. Kobiecie potrzebny jest troskliwy partner, nie ekonom z batem.

No, SOBEK, przeszedłeś samego siebie. Ale Twój nick świadczy o Tobie.

Na początek, to dzięki za nazwanie mnie "młodą żoneczką". Dawno mnie tak nikt nie określił : staż małżeński 28 lat, ślub po czterech latach przypatrywania się, czy to na pewno ten właściwy człowiek, pół wieku na karku, córka 24 lata. Poczułam się o wiele młodsza, chociaż nie wiem, czy mam się cieszyć w komplementu od tak gruboskórnego człowieka.
Na dwudziestą szóstą rocznicę ślubu mój szanowny "pan mąż" ofiarował mi swoje przeprosiny, była uroczysta kolacja, biżuteria, czułe słówka.
Miesiąc później zamieszkał z kochanką, kobietą o dość bujnej przeszłości, ale również z długim stażem małżenskim : 30 lat.
Zgłupiał, prawda? Albo, może zaczyna interesować się archeologią? Wzrok już nie ten, słuch przytępiony, to i nie widział, z kim polazł do łóżka.
A wiesz jak się tłumaczył wszystkim wokół? Że go "dopadło, czuje się jak szczeniak, i naprawdę, to sam nie wie, jak to się stało".

Wiesz, ja nie dzielę ludzi na starych i młodych, tylko na mądrych i głupich.

Pozwolę sobie wkleić, co napisałeś kilka miesięcy temu:

"Rozwód czy ratowanie małżeństwa? Wysłany: 2006-10-06, 19:53 Temat: Potrzebuję wsparcia

Za parę dni jak Bóg pozwoli będziemy obchodzić z żoną 27-lecie naszego małżeństwa. Czytając posty ludzi o bardzo małym "stażu" małżenskim" nie mogę zrozumieć jednej rzeczy:CZEGO OCZEKIWALIŚCIE WSTĘPUJĄC W SAKRAMENTALNY ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI. W moim związku małżeńskim tych"kryzysów" było ( i napewno będzie) DUŻO. Zawsze jednak ZWYCIĘŻA ZDROWY ROZSĄDEK I TROSKA O NASZE WSPÓLNE RODZINNE DOBRO.".

Już wtedy powinnam zwrócić uwagę na Twoją arogancję, ale jakoś mi to umknęło, przeoczyłam.

A wiesz, wydaje mi się, że niezależnie od stażu małżenskiego, każdy miał podobne oczekiwania. I to nie my zawiedliśmy, tylko nasi małżonkowie, którzy w chwili kryzysu, albo po prostu z nudy, wybrali najprostszą drogę: ucieczkę. Nie nam zabrakło ZDROWEGO ROZSĄDKU i TROSKI O NASZE WSPÓLNE DOBRO.

Więc może trochę zwolnij z oskarżeniami i oszczerstwami.

A przy okazji: na czym polegał Wasz kryzys? Ty zdradzasz żonę czy ona Tobie przysparza kłopotów?
Wiesz, gdyby to ona, chyba bym ją mogła zrozumieć. Kobiecie potrzebny jest troskliwy partner, nie ekonom z batem.

[wito]

A ja to wiem i nie do Zuzy mój post był skierowany.
Tak ogólnie - do wszystkich.
JA też chcę.

A ja to wiem i nie do Zuzy mój post był skierowany.
Tak ogólnie - do wszystkich.
JA też chcę.

[Ola2]

Do Sobka

"Nie obrażam się i proszę o to samo Ciebie i wszystkich forumowiczów,ponieważ należę już do grupy tych mniej "bystrych" niż WY i nie zawsze udaje mi się to wszystko tak jakbym chciał. Nie chcę nikogo obrażać."

Sobku, ująłeś mnie tymi słowami. Ale nie bądź zbyt krytyczny wobec siebie. Będzie dobrze, rozwijasz się w dobrym kierunku. Robisz duże postępy w krótkim czasie.
Mnie się podoba określelenie "młoda żoneczka", staruszku (to jest pieszczotliwe określenie, chciałabym byś nie doszukiwał się w nim złośliwości).

"Myślałem,że będziemy się wzajemnie dogadywać. Jeśli nie to obrażonych PRZEPRASZAM i nie mamy co dalej się "czarować"."

To w dużej mierze zalezy od Ciebie. Wydaje mi się, że nad tym powinieneś popracować. Ale już potrafisz napisać "przepraszam", więc mogę odpowiedzieć "ja też przepraszam".

I proszę nie przestawaj pisać. Mam takie wrażenie, że jak z Tobą będę potrafiła rozmawiać bez emocji, będę potrafiła ze swoim mężem. Rzadko kogoś proszę o pomoc. Czy pomożesz mi? Masz bardzo podobny styl wypowiadania się i argumentowania do mojego męża. Proszę, nie obrażaj się, tylko pisz dalej.

Pozdrawiam

Do Sobka

"Nie obrażam się i proszę o to samo Ciebie i wszystkich forumowiczów,ponieważ należę już do grupy tych mniej "bystrych" niż WY i nie zawsze udaje mi się to wszystko tak jakbym chciał. Nie chcę nikogo obrażać."

Sobku, ująłeś mnie tymi słowami. Ale nie bądź zbyt krytyczny wobec siebie. Będzie dobrze, rozwijasz się w dobrym kierunku. Robisz duże postępy w krótkim czasie.
Mnie się podoba określelenie "młoda żoneczka", staruszku (to jest pieszczotliwe określenie, chciałabym byś nie doszukiwał się w nim złośliwości).

"Myślałem,że będziemy się wzajemnie dogadywać. Jeśli nie to obrażonych PRZEPRASZAM i nie mamy co dalej się "czarować"."

To w dużej mierze zalezy od Ciebie. Wydaje mi się, że nad tym powinieneś popracować. Ale już potrafisz napisać "przepraszam", więc mogę odpowiedzieć "ja też przepraszam".

I proszę nie przestawaj pisać. Mam takie wrażenie, że jak z Tobą będę potrafiła rozmawiać bez emocji, będę potrafiła ze swoim mężem. Rzadko kogoś proszę o pomoc. Czy pomożesz mi? Masz bardzo podobny styl wypowiadania się i argumentowania do mojego męża. Proszę, nie obrażaj się, tylko pisz dalej.

Pozdrawiam

[CA]

A ja myslałam, że ludzi nie powinno się dzielić tylko łączyć...

Chciałam zaznaczyć, że swoje posty również (jak to wyżej wyjaśnił Wito) kierują do wszystkich, dodam, że pisząc myślę także o tych, którzy, być może na razie, tylko nas czytają... czasami pierwszy raz

To sprostowanie dotyczy Olu2 Twojej odpowiedzi, czy ja napisałam,ze rozbiłaś czyjeś małżeństwo?

Jakoś te wielkie emocje nie pasują do wielkości tematu, tzn nie, że temat taki wielki, wręcz przeciwnie dośc prosty i klarowny...Czy mówienie: "mój były mąż", "moja była żona" sprzyja szerzeniu się mentalności rozwodowej i stanowi przeszkodę na drodze do uzdrowienia małżeństwa?... nie znaczy, że jest to jedyna przeszkoda, że nie ma być może ważniejszych, być może bardziej szkodliwych, że nic nie stoi na przeszkodzie by zastanowić się również nad iinnymi,
natomiast określenie "mój były mąż" jest i myślę, że zgodzicie sie z tym, pejoratywne i jednoznacznie określające stosunek emocjonalny do tej osoby, ja odczytuję te słowa jako - odrzucony, stracony, przedawniony, bądź żartobliwie ujmując przeterminowany i nijak mi to nie pasuje do mówienia o osobie, którą sie kocha.
Jeżeli chodzi o przełożenie tego na codzienne życie np przy załatwianiu jakiś spraw w Urzędzie, to przecież takich sytuacji tak naprawdę jest niewiele,
kiedy przepisywałam na siebie telefon, nikt nie pytał dlaczego, tak samo w kabłowce.
pozdrawiam CA

A ja myslałam, że ludzi nie powinno się dzielić tylko łączyć...

Chciałam zaznaczyć, że swoje posty również (jak to wyżej wyjaśnił Wito) kierują do wszystkich, dodam, że pisząc myślę także o tych, którzy, być może na razie, tylko nas czytają... czasami pierwszy raz

To sprostowanie dotyczy Olu2 Twojej odpowiedzi, czy ja napisałam,ze rozbiłaś czyjeś małżeństwo?

Jakoś te wielkie emocje nie pasują do wielkości tematu, tzn nie, że temat taki wielki, wręcz przeciwnie dośc prosty i klarowny...Czy mówienie: "mój były mąż", "moja była żona" sprzyja szerzeniu się mentalności rozwodowej i stanowi przeszkodę na drodze do uzdrowienia małżeństwa?... nie znaczy, że jest to jedyna przeszkoda, że nie ma być może ważniejszych, być może bardziej szkodliwych, że nic nie stoi na przeszkodzie by zastanowić się również nad iinnymi,
natomiast określenie "mój były mąż" jest i myślę, że zgodzicie sie z tym, pejoratywne i jednoznacznie określające stosunek emocjonalny do tej osoby, ja odczytuję te słowa jako - odrzucony, stracony, przedawniony, bądź żartobliwie ujmując przeterminowany i nijak mi to nie pasuje do mówienia o osobie, którą sie kocha.
Jeżeli chodzi o przełożenie tego na codzienne życie np przy załatwianiu jakiś spraw w Urzędzie, to przecież takich sytuacji tak naprawdę jest niewiele,
kiedy przepisywałam na siebie telefon, nikt nie pytał dlaczego, tak samo w kabłowce.
pozdrawiam CA

[Ola2]

Zgodzę się z Tobą, że "jakoś te wielkie emocje nie pasują do wielkości tematu"

"To sprostowanie dotyczy Olu2 Twojej odpowiedzi, czy ja napisałam,ze rozbiłaś czyjeś małżeństwo"

Jeżeli coś się uogólnia, w taki sposób jak to Ty ujęłaś, można to tak odczytać. Ale dzięki za sprostowanie.

"nie znaczy, że jest to jedyna przeszkoda, że nie ma być może ważniejszych, być może bardziej szkodliwych, że nic nie stoi na przeszkodzie by zastanowić się również nad iinnymi"
Są ważniejsze te inne, o których się milczało do tej pory na forum.

"natomiast określenie "mój były mąż" jest i myślę, że zgodzicie sie z tym, pejoratywne i jednoznacznie określające stosunek emocjonalny do tej osoby, ja odczytuję te słowa jako - odrzucony, stracony, przedawniony, bądź żartobliwie ujmując przeterminowany i nijak mi to nie pasuje do mówienia o osobie, którą sie kocha."

Nie zgadzam się z tym, że jest pejoratywne. Ja nie odczytuję jako odrzucony, stracony czy przedawniony. Wymawiając je, to ja raczej się czuję odrzucona, stracona, przedawniona, wracają złe wspomnienia. Mam nadzieję, że w przyszłości nie będę musiała zbyt często powtarzać sformułowanie "były mąż".
Czy w urzędach mam wyrażać miłość do męża, czy załatwić sprawę? Myślę, że tam nikogo to nie obchodzi, czy wyrażam, czy nie.

"Jeżeli chodzi o przełożenie tego na codzienne życie np przy załatwianiu jakiś spraw w Urzędzie, to przecież takich sytuacji tak naprawdę jest niewiele,
kiedy przepisywałam na siebie telefon, nikt nie pytał dlaczego, tak samo w kabłowce."

Widzisz, sama stwierdziłaś, że takich sytuacji w życiu codziennym jest niewiele, no to jak tu mówić o szerzeniu. No niestety, ja przy przepisywaniu musiałam. Widocznie miałam mniej szczęścia.

Pozdrawiam

Zgodzę się z Tobą, że "jakoś te wielkie emocje nie pasują do wielkości tematu"

"To sprostowanie dotyczy Olu2 Twojej odpowiedzi, czy ja napisałam,ze rozbiłaś czyjeś małżeństwo"

Jeżeli coś się uogólnia, w taki sposób jak to Ty ujęłaś, można to tak odczytać. Ale dzięki za sprostowanie.

"nie znaczy, że jest to jedyna przeszkoda, że nie ma być może ważniejszych, być może bardziej szkodliwych, że nic nie stoi na przeszkodzie by zastanowić się również nad iinnymi"
Są ważniejsze te inne, o których się milczało do tej pory na forum.

"natomiast określenie "mój były mąż" jest i myślę, że zgodzicie sie z tym, pejoratywne i jednoznacznie określające stosunek emocjonalny do tej osoby, ja odczytuję te słowa jako - odrzucony, stracony, przedawniony, bądź żartobliwie ujmując przeterminowany i nijak mi to nie pasuje do mówienia o osobie, którą sie kocha."

Nie zgadzam się z tym, że jest pejoratywne. Ja nie odczytuję jako odrzucony, stracony czy przedawniony. Wymawiając je, to ja raczej się czuję odrzucona, stracona, przedawniona, wracają złe wspomnienia. Mam nadzieję, że w przyszłości nie będę musiała zbyt często powtarzać sformułowanie "były mąż".
Czy w urzędach mam wyrażać miłość do męża, czy załatwić sprawę? Myślę, że tam nikogo to nie obchodzi, czy wyrażam, czy nie.

"Jeżeli chodzi o przełożenie tego na codzienne życie np przy załatwianiu jakiś spraw w Urzędzie, to przecież takich sytuacji tak naprawdę jest niewiele,
kiedy przepisywałam na siebie telefon, nikt nie pytał dlaczego, tak samo w kabłowce."

Widzisz, sama stwierdziłaś, że takich sytuacji w życiu codziennym jest niewiele, no to jak tu mówić o szerzeniu. No niestety, ja przy przepisywaniu musiałam. Widocznie miałam mniej szczęścia.

Pozdrawiam

[SOBEK]

Dziękuję WAM bardzo serdecznie za odpowiedzi na mój post.Z tym "dokładnym" czytaniem postów to chyba macie rację (są często naprawdę za długie),ale widzę,że nie tylko ja tak czytam.Ezd1(Elu-jeśli się nie mylę)pisząc "młode" małżonki nie miałem na myśli takich małżeństw jak nasze(28-letnie). Cieszę się bardzo,ponieważ w waszych wypowiedziach jest naprawdę wiele szczerości i dobrej woli. Nikogo nie chciałem i nie chce OBRAZIĆ(przeprosiłem zresztą ostatnio wszystkich,którzy poczuli się choćby trochę obrażeni). Olu2! Widzę,że potrafisz być MIŁĄ KOBIETĄ i nie chce mi się wierzyć aby z WASZEGO małżeństwa miały pozostać tylko złe wspomnienia. Myślę,że bedzie dobrze. Jak WY wszystkie odebrałybyście takie słowa panny młodej na jej weselu:" My i tak razem nie będziemy żyli..."albo z innych ust młodej:'a po co on mi potrzebny w Austrii" bo tam pracowała a ślub był na Zamku w Przecławiu. Nasłuchałem się nieraz takich właśnie słów bo miałem okazję "obsłużyć" w swoim życiu około 400 wesel. Dlatego proszę aby niektórzy nie obrażali się na to co piszę."Jeśli robicie coś tylko przed ludzmi-już odebraliście swoją nagrodę".To nie są moje wymyślone słowa...Jeśli chodzi o mój nick(mówicie,że pasuje do mnie -taki mi "przyszedł" do głowy),to wszystko co tu piszę też "przychodzi"mi skądś do głowy a jednak nie pasuje...

Dziękuję WAM bardzo serdecznie za odpowiedzi na mój post.Z tym "dokładnym" czytaniem postów to chyba macie rację (są często naprawdę za długie),ale widzę,że nie tylko ja tak czytam.Ezd1(Elu-jeśli się nie mylę)pisząc "młode" małżonki nie miałem na myśli takich małżeństw jak nasze(28-letnie). Cieszę się bardzo,ponieważ w waszych wypowiedziach jest naprawdę wiele szczerości i dobrej woli. Nikogo nie chciałem i nie chce OBRAZIĆ(przeprosiłem zresztą ostatnio wszystkich,którzy poczuli się choćby trochę obrażeni). Olu2! Widzę,że potrafisz być MIŁĄ KOBIETĄ i nie chce mi się wierzyć aby z WASZEGO małżeństwa miały pozostać tylko złe wspomnienia. Myślę,że bedzie dobrze. Jak WY wszystkie odebrałybyście takie słowa panny młodej na jej weselu:" My i tak razem nie będziemy żyli..."albo z innych ust młodej:'a po co on mi potrzebny w Austrii" bo tam pracowała a ślub był na Zamku w Przecławiu. Nasłuchałem się nieraz takich właśnie słów bo miałem okazję "obsłużyć" w swoim życiu około 400 wesel. Dlatego proszę aby niektórzy nie obrażali się na to co piszę."Jeśli robicie coś tylko przed ludzmi-już odebraliście swoją nagrodę".To nie są moje wymyślone słowa...Jeśli chodzi o mój nick(mówicie,że pasuje do mnie -taki mi "przyszedł" do głowy),to wszystko co tu piszę też "przychodzi"mi skądś do głowy a jednak nie pasuje...

[zuza]

[Ola2]

Sobku, dzięki za miłe słowa i wsparcie. Z mojego małżeństwa nie pozostały złe wspomnienia, bardzo dużo w nich jest tych dobrych. Nawet przez wzgląd na dzieci nie mogę wymazać tych dobrych, bo zatarłabym im dzieciństwo. Ja mam złe, a włściwie koszmarne wspomnienia z okresu kryzysu.
A to, co pisze Zuza, rzeczywiście racja. Tak to jest, jeśli negatywne emocje biorą górę.
Słyszałam już "zniszczę cię", "oglądaj się uważnie za siebie" i tym podobne. Tego nijak nie da się zapomnieć, ale można nauczyć się z tym żyć i pomagają w tym właśnie te dobre wsponienia. Wtedy gdzieś chęć zemsty, nienawiść ulatniają się.
Z mężem prawdopodobnie już nie będę razem. Zauważ, że napisałam prawdopodobnie. Kiedyś mówiłam, że zawsze będziemy razem. Od czasu kryzysu staram się wykreślić dwa słowa "nigdy", "zawsze". Są to słowa najbardziej fałszywe pod słońcem, zwłaszcza w odniesieniu do przyszłości.
Cieszę się, że nie przepłoszyłam Cię.
A wracając do wątku tego tematu. Gdyby zamiast kategorycznego, idącego na skróty pytania, pojawiło się pytanie:
"Czy mówienie: "mój były mąż", "moja była żona" może sprzyjać szerzeniu się mentalności rozwodowej i stanowić przeszkodę na drodze do uzdrowienia małżeństwa?
byłoby 100% odpowiedzi na tak. Popatrz 1 wyraz 5 literowy i 2 literki "ć", a jakże wymowa jest inna.

Bo wszystko zależy od tego: kto, gdzie i kiedy posługuje się takim sformułowaniem, a staż małżeński i wiek małżonków nie jest miernikiem "bohaterstwa" czy cierpienia.

Ileż takie pytanie może przynieć ciekawych dyskusji, a i być może konstruktywnych wniosków...

Pozdrawiam serdecznie

Sobku, dzięki za miłe słowa i wsparcie. Z mojego małżeństwa nie pozostały złe wspomnienia, bardzo dużo w nich jest tych dobrych. Nawet przez wzgląd na dzieci nie mogę wymazać tych dobrych, bo zatarłabym im dzieciństwo. Ja mam złe, a włściwie koszmarne wspomnienia z okresu kryzysu.
A to, co pisze Zuza, rzeczywiście racja. Tak to jest, jeśli negatywne emocje biorą górę.
Słyszałam już "zniszczę cię", "oglądaj się uważnie za siebie" i tym podobne. Tego nijak nie da się zapomnieć, ale można nauczyć się z tym żyć i pomagają w tym właśnie te dobre wsponienia. Wtedy gdzieś chęć zemsty, nienawiść ulatniają się.
Z mężem prawdopodobnie już nie będę razem. Zauważ, że napisałam prawdopodobnie. Kiedyś mówiłam, że zawsze będziemy razem. Od czasu kryzysu staram się wykreślić dwa słowa "nigdy", "zawsze". Są to słowa najbardziej fałszywe pod słońcem, zwłaszcza w odniesieniu do przyszłości.
Cieszę się, że nie przepłoszyłam Cię.
A wracając do wątku tego tematu. Gdyby zamiast kategorycznego, idącego na skróty pytania, pojawiło się pytanie:
"Czy mówienie: "mój były mąż", "moja była żona" może sprzyjać szerzeniu się mentalności rozwodowej i stanowić przeszkodę na drodze do uzdrowienia małżeństwa?
byłoby 100% odpowiedzi na tak. Popatrz 1 wyraz 5 literowy i 2 literki "ć", a jakże wymowa jest inna.

Bo wszystko zależy od tego: kto, gdzie i kiedy posługuje się takim sformułowaniem, a staż małżeński i wiek małżonków nie jest miernikiem "bohaterstwa" czy cierpienia.

Ileż takie pytanie może przynieć ciekawych dyskusji, a i być może konstruktywnych wniosków...

Pozdrawiam serdecznie

[Andrzej]