Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie (także po rozwodzie i gdy współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki), którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa
Wysłany: 2008-12-28, 11:45 Święto Najświętszej Rodziny
Święto Najświętszej Rodziny
Pierwsze czytanie
Syr 3, 2-6. 12-14
Kto jest posłuszny Bogu, czci swoich rodziców
Czytanie z Księgi Syracydesa.
Pan uczcił ojca przez dzieci,
a prawa matki nad synami utwierdził.
Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów,
a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci,
a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.
Kto szanuje ojca, długo żyć będzie,
a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce.
Synu, wspomagaj swego ojca w starości,
nie zasmucaj go w jego życiu.
A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość,
nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie,
w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
Drugie czytanie
Kol 3, 12-21
Chrześcijańskie zasady życia domowego
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
Bracia:
Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.
Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani, w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni.
Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój, słowo Chrystusa niech w was przebywa
z całym swym bogactwem.
Ewangelia
Łk 2, 22-40
Dziecię rosło napełniając się mądrością
† Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa.Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,któreś przygotował wobec wszystkich narodów:światło na oświecenie pogani chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
Najświętsza Rodzino, błogosław i strzeż wszystkie rodziny świata. Zachowaj je złączone nierozerwalnym węzłem miłości, wierne otrzymanym łaskom i obowiązkom swego powołania.
Spraw, aby żyły według prawa i przykazań Bożych, by ich życie było odbiciem Twego życia na ziemi i pozwoliło im kiedyś cieszyć się Twoim szczęściem na ziemi.
Amen.
Rozważania modlitewne
Oddani Bogu
Życie jest piękne i wartościowe, kiedy jest komuś oddane. Nie ma życia poza miłością. Kiedy kochamy, dajemy osobie kochanej to, co mamy najcenniejsze. Maryja i Józef ofiarują Ojcu Syna. Każdy człowiek należy do swoich rodziców i do Pana.
To za mało, aby nowe życie było przyjęte jedynie przez człowieka (Maryja i Józef). Konieczne jest to również ze strony Boga. Aby życie ludzkie stało się pełnym, znaczącym, potrzeba, aby zostało oddane Bogu. To, czego Bogu nie poświęcamy nie ma smaku, nie daje wewnętrznej mocy, nie pociesza.
Życie Jezusa zostało zanurzone w życiu Ojca. Ofiarowanie jest zanurzeniem się w miłości większej od miłości ludzkiej. Jest ono ogarnięciem tego, co skończone przez Nieskończonego. Poświęcamy się w ofiarowaniu, abyśmy zostali uświęceni.
Nic z tego, co człowiek otrzymuje w swoim życiu, jeśli nie jest poświęcone Panu, On nie uczestniczy w tych sprawach, nie jest zaproszony do przewodniczenia im. Ofiarowanie Jezusa jest wyrażeniem miłości Syna do Ojca. Aby miłość ludzka miała moc i była miłowaniem „do końca” potrzebuje oddania się tej Miłości, która niczego nie zatrzymuje, lecz umacnia, ubogaca i oddaje.
W naszym ofiarowaniu się Bogu, ktoś nas wspiera, ktoś w nim uczestniczy. Jak Maryja i Józef w oddaniu Jezusa, tak w naszym ci, którzy nas rozumieją, zdolni do bycia hojnymi przed Bogiem. On ubogaca to, co zostało Jemu ofiarowane. Starzec Symeon będący cały darem dla Boga, był człowiekiem sprawiedliwym, pobożnym i oczekującym pocieszenia od Niego.
Kiedy poświęcamy Bogu własne życie staje się ono również Jego życiem. Żyjąc we mnie, niesie On to wszystko, co mnie raduje i boli. „Bez Niego nic nie możemy uczynić”. Bez Niego nie oddychamy oczekiwaniem i nie spodziewamy się Jego pocieszenia. Żyjąc tajemnicą poświęcenia się żyjemy świadomością tego, że jedynie On niesie nam pełne i głębokie pocieszenie, będące źródłem życia w Nim.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum