[Elżbieta]

12 obietnic Pana Jezusa

W trakcie objawień Pan Jezus przekazał siostrze Małgorzacie Marii Alacoque przyrzeczenia skierowane do czcicieli Jego Serca. Zakonnica opisała je w listach. Już po jej śmierci rozproszone informacje zebrano w słynne 12 obietnic.

Czcicielom Swego Serca Pan Jezus obiecał:

1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.

2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.

3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.

4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.

5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.

6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.

7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.

8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.

9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.

10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.

11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.

12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.



Szczególnie ważna jest obietnica dwunasta, zwana Wielką. Jezus zapowiada w niej największą łaskę, jakiej człowiek może dostąpić na ziemi - śmierć w stanie łaski uświęcającej. Jej warunkiem jest godne przyjmowanie Komunii św. przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca.
Wielka Obietnica jest niezwykła.
Daje wyraz najwyższej troski Pana Jezusa o nasze zbawienie i dowód Jego wielkiego miłosierdzia. Powinniśmy pamiętać, że dwunastą obietnicę złożył Chrystus w akcie wyjątkowej hojności - w "nadmiarze miłosierdzia Serca swojego".

Wielka Obietnica wlała nadzieję w dusze rzeszy wiernych i znacznie przyczyniła się do ożywienia pobożności. Ludzie gorliwie przystąpili do praktyk pierwszopiątkowych. Dziś każdy z nas zna sentencję: "Kto dziewięć piątków odprawi jak trzeba, nie umrze w grzechach, lecz pójdzie do nieba".

Do Komunii świętej trzeba przystępować w kolejne pierwsze piątki miesiąca.
Jeżeli zdarzy się, że np. z powodu choroby nie możemy w kolejny pierwszy piątek przyjąć Ciała Pana Jezusa, to naszą nowennę trzeba rozpocząć od nowa.

Ważna jest także intencja Komunii świętej, którą w tym dniu przyjmujemy jako wynagrodzenie Bożemu Sercu za grzechy i zniewagi, jakie spotykają Je w Najświętszym Sakramencie.

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa - 30 maja (2008)

_______________________________________

Ks. Stanisław Hołodok

ŚWIĘTA MAŁGORZATA MARIA ALACOQUE

Małgorzata urodziła się 22 lipca 1647 r. w Lautecour k. Charolais w Burgundii, we Francji, w głęboko religijnej rodzinie notariusza królewskiego. Jako czteroletnia dziewczynka, Małgorzata złożyła prywatny ślub czystości, a po śmierci ojca w roku 1655 została oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Klarysek w Carolles, gdzie przebywała tylko dwa lata. Nieuleczalnie chora wróciła do rodzinnego domu, a w roku 1661 za wstawiennictwem Matki Bożej odzyskała zdrowie. Małgorzata rozwijała życie modlitwy, odznaczała się wielką miłością do Chrystusa obecnego w Najświętszej Eucharystii i do Ukrzyżowanego, ponadto uczyła katechizmu, spieszyła z pomocą ubogim i chorym. Dopiero w wieku 24 lat Małgorzata mogła spełnić swoje marzenia i wstąpiła do Zakonu Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray-le-Monial, gdzie w roku 1672 złożyła śluby zakonne, w latach 1684-1687 pełniła funkcję przełożonej nowicjuszek, w roku 1685 wraz z nowicjuszkami poświęciła się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa (W. Zaleski, E. Ziemann).

Siostra Małgorzata Maria znana jest przede wszystkim z daru objawień prywatnych. Mianowicie w latach 1673-1689 Małgorzata doświadczyła przed Najświętszym Sakramentem 80 wizji i objawień związanych z tajemnicą Serca Jezusowego, 30 z nich opisała. Wśród tak licznych objawień wyróżnia się cztery tzw. wielkie objawienia, które mają charakter społeczny i kościelny.

Pierwsze odbyło się 27 grudnia 1673 r. Małgorzata została wówczas zaproszona przez Pana Jezusa, aby zajęła miejsce św. Jana Apostoła i Ewangelisty podczas Ostatniej Wieczerzy.

Podczas drugiego objawienia w piątek, na początku roku 1674 Pan Jezus ukazał Małgorzacie swoje Serce na tronie z płomieni, "jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie".
W tym widzeniu podkreślono, że mamy czcić miłość Jezusa do nas ukazaną w znaku Jego Serca.

Trzecie widzenie miało miejsce w piątek oktawy Bożego Ciała, mianowicie 2 lipca 1674 r. ukazujący się Pan Jezus miał pięć ran "jaśniejących jak słońce", z których wydobywały się płomienie; Małgorzata widziała w piersi Zbawiciela Jego Serce kochające nas ludzi. Pan Jezus wtedy skarżył się Małgorzacie na ludzką niewdzięczność i obojętność, domagał się wynagrodzenia i zadośćuczynienia, przede wszystkim przez często przyjmowaną Komunię Świętą, szczególnie w pierwsze piątki miesiąca oraz przez odprawianie nabożeństwa Godziny świętej.

Czwarte objawienie było udziałem Małgorzaty w oktawie Bożego Ciała w dniach 13 - 20 czerwca 1675 r. Pan Jezus żalił się Małgorzacie 16 czerwca, że rani się Go lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, szczególnie zaś osób konsekrowanych.
Zbawiciel prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono specjalne święto ku czci Serca Pana Jezusa, z Komunią wynagradzającą i z modlitwą wynagradzającą przed Najświętszym Sakramentem.

Pan Jezus przekazał przez Małgorzatę dwanaście wielkich obietnic dla czczących Jego Najświętsze Serca, mianowicie:
1) czciciele otrzymają łaski potrzebne do realizacji ich zadań życiowych - obowiązki stanu;
2) pokój w rodzinach;
3) pocieszenie w strapieniach;
4) opiekę Zbawiciela w życiu, szczególnie w godzinę śmierci;
5) błogosławieństwo w podejmowanych przedsięwzięciach;
6) grzesznicy znajdą w Bożym Sercu "źródło i ocean miłosierdzia";
7) oziębli staną się gorliwymi w swoim życiu religijnym;
8) gorliwi w wierze szybko staną się doskonałymi;
9) Pan Jezus będzie błogosławił tym domom, rodzinom, w których jest czczony obraz Boskiego Serca;
10) imiona osób propagujące to nabożeństwo zostaną zapisane w Sercu Pana Jezusa;
11) kapłani poruszą najbardziej zatwardziałe serca;
12) Pan Jezus da łaskę pokuty i będzie "ucieczką" w ostatniej godzinie życia osobom, które przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca będą przyjmowały Komunię Świętą wynagradzającą. Zbawiciel poprzez swoje objawienia wyrażał pragnienie, aby kult Jego Serca stał się powszechnym i publicznym (E. Ziemann).

Siostra Małgorzata Maria Alacoque odeszła do wieczności pełna zasług i w opinii świętości 17 października 1690 r. w swoim klasztorze w Paray-le-Monial, jej ciało zostało złożone w Kościele Sióstr Wizytek w tejże miejscowości. Małgorzata Maria została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w roku 1864, kanonizowana natomiast przez papieża Benedykta XV w roku 1920. Liturgiczny obchód ku czci św. Małgorzaty Marii Alacoque, dziewicy, przypada na dzień 14 października i ma charakter wspomnienia dowolnego (H. Fros).
W ikonografii najczęściej ukazuje się św. Małgorzatę Marię w powiązaniu z doznawanymi przez nią wizjami, mianowicie jako zakonnicę, w czarnym habicie wizytek, z różańcem u pasa, trzymającą na karcie papieru obraz Serca Pana Jezusa, z krzyżem w promieniach, otoczone koroną cierniową (A. Kramiszewska). Figura św. Małgorzaty Marii znajduje się w ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa w kościele parafialnym w Rozedrance Starej k. Sokółki.

Mam nadzieję, że przypomnienie osoby św. Małgorzaty Marii Alacoque ożywi nasz kult Bożego Serca. W jednym z listów św. Małgorzata Maria tłumaczy, jakim wielkim darem jest Boże Serce dla nas:
"To Boże Serce jest niezgłębioną otchłanią wszelkich dóbr, do której ubodzy mają się zwracać we wszystkich swoich potrzebach. Ono jest otchłanią radości, w której przepadają wszystkie nasze smutki. Jest otchłanią pokory przeciwko naszej pysze; jest otchłanią miłosierdzia dla nieszczęśliwych, jest wreszcie otchłanią miłości, w której powinniśmy ukryć cała naszą nędzę" (Liturgia Godzin, t. IV, s. 1264).

http://www.opoka.org.pl/b...a_alacogue.html

12 obietnic Pana Jezusa

W trakcie objawień Pan Jezus przekazał siostrze Małgorzacie Marii Alacoque przyrzeczenia skierowane do czcicieli Jego Serca. Zakonnica opisała je w listach. Już po jej śmierci rozproszone informacje zebrano w słynne 12 obietnic.

Czcicielom Swego Serca Pan Jezus obiecał:

1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.

2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.

3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.

4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.

5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.

6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.

7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.

8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.

9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.

10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.

11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.

12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.



Szczególnie ważna jest obietnica dwunasta, zwana Wielką. Jezus zapowiada w niej największą łaskę, jakiej człowiek może dostąpić na ziemi - śmierć w stanie łaski uświęcającej. Jej warunkiem jest godne przyjmowanie Komunii św. przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca.
Wielka Obietnica jest niezwykła.
Daje wyraz najwyższej troski Pana Jezusa o nasze zbawienie i dowód Jego wielkiego miłosierdzia. Powinniśmy pamiętać, że dwunastą obietnicę złożył Chrystus w akcie wyjątkowej hojności - w "nadmiarze miłosierdzia Serca swojego".

Wielka Obietnica wlała nadzieję w dusze rzeszy wiernych i znacznie przyczyniła się do ożywienia pobożności. Ludzie gorliwie przystąpili do praktyk pierwszopiątkowych. Dziś każdy z nas zna sentencję: "Kto dziewięć piątków odprawi jak trzeba, nie umrze w grzechach, lecz pójdzie do nieba".

Do Komunii świętej trzeba przystępować w kolejne pierwsze piątki miesiąca.
Jeżeli zdarzy się, że np. z powodu choroby nie możemy w kolejny pierwszy piątek przyjąć Ciała Pana Jezusa, to naszą nowennę trzeba rozpocząć od nowa.

Ważna jest także intencja Komunii świętej, którą w tym dniu przyjmujemy jako wynagrodzenie Bożemu Sercu za grzechy i zniewagi, jakie spotykają Je w Najświętszym Sakramencie.

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa - 30 maja (2008)

_______________________________________

Ks. Stanisław Hołodok

ŚWIĘTA MAŁGORZATA MARIA ALACOQUE

Małgorzata urodziła się 22 lipca 1647 r. w Lautecour k. Charolais w Burgundii, we Francji, w głęboko religijnej rodzinie notariusza królewskiego. Jako czteroletnia dziewczynka, Małgorzata złożyła prywatny ślub czystości, a po śmierci ojca w roku 1655 została oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Klarysek w Carolles, gdzie przebywała tylko dwa lata. Nieuleczalnie chora wróciła do rodzinnego domu, a w roku 1661 za wstawiennictwem Matki Bożej odzyskała zdrowie. Małgorzata rozwijała życie modlitwy, odznaczała się wielką miłością do Chrystusa obecnego w Najświętszej Eucharystii i do Ukrzyżowanego, ponadto uczyła katechizmu, spieszyła z pomocą ubogim i chorym. Dopiero w wieku 24 lat Małgorzata mogła spełnić swoje marzenia i wstąpiła do Zakonu Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray-le-Monial, gdzie w roku 1672 złożyła śluby zakonne, w latach 1684-1687 pełniła funkcję przełożonej nowicjuszek, w roku 1685 wraz z nowicjuszkami poświęciła się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa (W. Zaleski, E. Ziemann).

Siostra Małgorzata Maria znana jest przede wszystkim z daru objawień prywatnych. Mianowicie w latach 1673-1689 Małgorzata doświadczyła przed Najświętszym Sakramentem 80 wizji i objawień związanych z tajemnicą Serca Jezusowego, 30 z nich opisała. Wśród tak licznych objawień wyróżnia się cztery tzw. wielkie objawienia, które mają charakter społeczny i kościelny.

Pierwsze odbyło się 27 grudnia 1673 r. Małgorzata została wówczas zaproszona przez Pana Jezusa, aby zajęła miejsce św. Jana Apostoła i Ewangelisty podczas Ostatniej Wieczerzy.

Podczas drugiego objawienia w piątek, na początku roku 1674 Pan Jezus ukazał Małgorzacie swoje Serce na tronie z płomieni, "jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie".
W tym widzeniu podkreślono, że mamy czcić miłość Jezusa do nas ukazaną w znaku Jego Serca.

Trzecie widzenie miało miejsce w piątek oktawy Bożego Ciała, mianowicie 2 lipca 1674 r. ukazujący się Pan Jezus miał pięć ran "jaśniejących jak słońce", z których wydobywały się płomienie; Małgorzata widziała w piersi Zbawiciela Jego Serce kochające nas ludzi. Pan Jezus wtedy skarżył się Małgorzacie na ludzką niewdzięczność i obojętność, domagał się wynagrodzenia i zadośćuczynienia, przede wszystkim przez często przyjmowaną Komunię Świętą, szczególnie w pierwsze piątki miesiąca oraz przez odprawianie nabożeństwa Godziny świętej.

Czwarte objawienie było udziałem Małgorzaty w oktawie Bożego Ciała w dniach 13 - 20 czerwca 1675 r. Pan Jezus żalił się Małgorzacie 16 czerwca, że rani się Go lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, szczególnie zaś osób konsekrowanych.
Zbawiciel prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono specjalne święto ku czci Serca Pana Jezusa, z Komunią wynagradzającą i z modlitwą wynagradzającą przed Najświętszym Sakramentem.

Pan Jezus przekazał przez Małgorzatę dwanaście wielkich obietnic dla czczących Jego Najświętsze Serca, mianowicie:
1) czciciele otrzymają łaski potrzebne do realizacji ich zadań życiowych - obowiązki stanu;
2) pokój w rodzinach;
3) pocieszenie w strapieniach;
4) opiekę Zbawiciela w życiu, szczególnie w godzinę śmierci;
5) błogosławieństwo w podejmowanych przedsięwzięciach;
6) grzesznicy znajdą w Bożym Sercu "źródło i ocean miłosierdzia";
7) oziębli staną się gorliwymi w swoim życiu religijnym;
8) gorliwi w wierze szybko staną się doskonałymi;
9) Pan Jezus będzie błogosławił tym domom, rodzinom, w których jest czczony obraz Boskiego Serca;
10) imiona osób propagujące to nabożeństwo zostaną zapisane w Sercu Pana Jezusa;
11) kapłani poruszą najbardziej zatwardziałe serca;
12) Pan Jezus da łaskę pokuty i będzie "ucieczką" w ostatniej godzinie życia osobom, które przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca będą przyjmowały Komunię Świętą wynagradzającą. Zbawiciel poprzez swoje objawienia wyrażał pragnienie, aby kult Jego Serca stał się powszechnym i publicznym (E. Ziemann).

Siostra Małgorzata Maria Alacoque odeszła do wieczności pełna zasług i w opinii świętości 17 października 1690 r. w swoim klasztorze w Paray-le-Monial, jej ciało zostało złożone w Kościele Sióstr Wizytek w tejże miejscowości. Małgorzata Maria została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w roku 1864, kanonizowana natomiast przez papieża Benedykta XV w roku 1920. Liturgiczny obchód ku czci św. Małgorzaty Marii Alacoque, dziewicy, przypada na dzień 14 października i ma charakter wspomnienia dowolnego (H. Fros).
W ikonografii najczęściej ukazuje się św. Małgorzatę Marię w powiązaniu z doznawanymi przez nią wizjami, mianowicie jako zakonnicę, w czarnym habicie wizytek, z różańcem u pasa, trzymającą na karcie papieru obraz Serca Pana Jezusa, z krzyżem w promieniach, otoczone koroną cierniową (A. Kramiszewska). Figura św. Małgorzaty Marii znajduje się w ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa w kościele parafialnym w Rozedrance Starej k. Sokółki.

Mam nadzieję, że przypomnienie osoby św. Małgorzaty Marii Alacoque ożywi nasz kult Bożego Serca. W jednym z listów św. Małgorzata Maria tłumaczy, jakim wielkim darem jest Boże Serce dla nas:
"To Boże Serce jest niezgłębioną otchłanią wszelkich dóbr, do której ubodzy mają się zwracać we wszystkich swoich potrzebach. Ono jest otchłanią radości, w której przepadają wszystkie nasze smutki. Jest otchłanią pokory przeciwko naszej pysze; jest otchłanią miłosierdzia dla nieszczęśliwych, jest wreszcie otchłanią miłości, w której powinniśmy ukryć cała naszą nędzę" (Liturgia Godzin, t. IV, s. 1264).

http://www.opoka.org.pl/b...a_alacogue.html