[Darek]

[Mirela]

[nałóg]

Wito...pytasz:"nałogu - to dlaczego facet pije jak ma wspaniałą żonę?
dlaczego szuka "zieleńszej trawy"?
dlaczego bije dzieci? "

Ja moge Ci odpowiedzieć dlaczego piłem mając wspaniałą żonę,rodzinę:

Bo pomyliłem żądze (władzy,pieniędzy,sukcesu) z moim celem życiowym.Pomyliłem kolejność. Pierwsze stało sie "mieć" przed "być".
Skupiłem sie egocentrycznie na sobie,na swoim "MNIE" zamiasta na "ja"jak pisze de Mello.
Swoimi pragnieniami,żadzami tak mocno rozbujałem swoje wachadło życia że uderzyłem w bandę którą jest alkoholizm.
Na szczęście mój kregosłup był jeszcze na tyle mocny że wytrzymałem uderzenie,że uderzenie o "dno" rozjasniło mi troszkę umysł,ściągneło bielmo z oczu.........ale poprzez ból,poprzez załamanie sie moich odczuć,pragnień,żądz.Oj,bolało,bolało Wito....

Może i wzorce wyniesione z dzieciństwa ,z domu rodzinnego miały swoje piętno.Ale głównie to jednak pozytywne piętno.

Piszesz:"DDA i DDR - bardzo często to jest przyczyną"
Nie jestewm DDA....jak juz to może DDD z racji chorób (Mamy)w rodzinie.Ale jak widać nie ustrzegło mnie to od nałogu.

Darek........ a wiesz dlaczego tak mocno cierpisz???? Bo zostały zawiedzine Twoje pragnienia,Twoje wizje,Twoje widzenie rzeczywistości.
Bo żona zrobiła coś kiedys i pózniej co nie mieściło sie w Twojej skali wartości.Twojej,ona miała widocznie inną. Cierpisz bo nie zgadzasz sie na to że ktoś mógł zrobić inaczej( nie piszę że dobrze,nie usprawiedliwiam.......żeby była jasność) jak Ty sobie wymyśłiłeś.Ale to sie stało........... i koniec. Masz prawo do obrony swojego terytorium,ale nie zmienisz tym żony.A Ty,My większość chcemy zmieniać otoczenie wg naszych,Twoich wizji.A jak sie nie daje zmienić otoczenie to .........cierpimy katusze.
A świat jest taki jaki być powinien,czy nam sie to podoba czy nie...............
Zobacz,,,,,, umiera człowiek,ktos z rodziny .......rozpaczają najblizsi tylko najcześciej,dalsi krewni,znajomi,koledzy po wyjściu z cmentarza zaimuja sie swoimi sprawami............. świat idzie dalej.
A co sie dzieje z rodzinami w kryzysie?? Darek....czy interesowało Cię że gdzieś w Twoim otoczeniu ktoś się kłóci,zdradza,rozwodzi? zapewne nie..... do czasu aż Ciebie to dotkneło.Bo to jest taka prawidłwość.Boli to, co nas bespośrednio otacza.
Im szybciej ten ból przyjmiemy jako swój,jako coś co jest w nas,co jest nieodłączną stroną życia,jak bedziemy mogli spojrzeć na ten ból(zdrade,nałóg) jako coś co jest nasze,i tylko nasze, tym szybciej wstaniemy z kolan ,otrzasniemy sie z użalania sie nad sobą,tym szybciej przestaniemy obwiniac otoczenie za ból którego doznaliśmy.
Bo ból za czymś co tracimy może przerodzić się w pychę uzalania sie.Bo mnie tak boli,tak mnie to zraniło.
Mnie pomaga pomedytowanie przy pomocy Modlitwy o Pogodę Ducha
Pogody Ducha

Wito...pytasz:"nałogu - to dlaczego facet pije jak ma wspaniałą żonę?
dlaczego szuka "zieleńszej trawy"?
dlaczego bije dzieci? "

Ja moge Ci odpowiedzieć dlaczego piłem mając wspaniałą żonę,rodzinę:

Bo pomyliłem żądze (władzy,pieniędzy,sukcesu) z moim celem życiowym.Pomyliłem kolejność. Pierwsze stało sie "mieć" przed "być".
Skupiłem sie egocentrycznie na sobie,na swoim "MNIE" zamiasta na "ja"jak pisze de Mello.
Swoimi pragnieniami,żadzami tak mocno rozbujałem swoje wachadło życia że uderzyłem w bandę którą jest alkoholizm.
Na szczęście mój kregosłup był jeszcze na tyle mocny że wytrzymałem uderzenie,że uderzenie o "dno" rozjasniło mi troszkę umysł,ściągneło bielmo z oczu.........ale poprzez ból,poprzez załamanie sie moich odczuć,pragnień,żądz.Oj,bolało,bolało Wito....

Może i wzorce wyniesione z dzieciństwa ,z domu rodzinnego miały swoje piętno.Ale głównie to jednak pozytywne piętno.

Piszesz:"DDA i DDR - bardzo często to jest przyczyną"
Nie jestewm DDA....jak juz to może DDD z racji chorób (Mamy)w rodzinie.Ale jak widać nie ustrzegło mnie to od nałogu.

Darek........ a wiesz dlaczego tak mocno cierpisz???? Bo zostały zawiedzine Twoje pragnienia,Twoje wizje,Twoje widzenie rzeczywistości.
Bo żona zrobiła coś kiedys i pózniej co nie mieściło sie w Twojej skali wartości.Twojej,ona miała widocznie inną. Cierpisz bo nie zgadzasz sie na to że ktoś mógł zrobić inaczej( nie piszę że dobrze,nie usprawiedliwiam.......żeby była jasność) jak Ty sobie wymyśłiłeś.Ale to sie stało........... i koniec. Masz prawo do obrony swojego terytorium,ale nie zmienisz tym żony.A Ty,My większość chcemy zmieniać otoczenie wg naszych,Twoich wizji.A jak sie nie daje zmienić otoczenie to .........cierpimy katusze.
A świat jest taki jaki być powinien,czy nam sie to podoba czy nie...............
Zobacz,,,,,, umiera człowiek,ktos z rodziny .......rozpaczają najblizsi tylko najcześciej,dalsi krewni,znajomi,koledzy po wyjściu z cmentarza zaimuja sie swoimi sprawami............. świat idzie dalej.
A co sie dzieje z rodzinami w kryzysie?? Darek....czy interesowało Cię że gdzieś w Twoim otoczeniu ktoś się kłóci,zdradza,rozwodzi? zapewne nie..... do czasu aż Ciebie to dotkneło.Bo to jest taka prawidłwość.Boli to, co nas bespośrednio otacza.
Im szybciej ten ból przyjmiemy jako swój,jako coś co jest w nas,co jest nieodłączną stroną życia,jak bedziemy mogli spojrzeć na ten ból(zdrade,nałóg) jako coś co jest nasze,i tylko nasze, tym szybciej wstaniemy z kolan ,otrzasniemy sie z użalania sie nad sobą,tym szybciej przestaniemy obwiniac otoczenie za ból którego doznaliśmy.
Bo ból za czymś co tracimy może przerodzić się w pychę uzalania sie.Bo mnie tak boli,tak mnie to zraniło.
Mnie pomaga pomedytowanie przy pomocy Modlitwy o Pogodę Ducha
Pogody Ducha

[elzd1]

[Mirela]

Elzd1

Zeby coś uznac, rozpoznac, dostrzec...trzeba nazwac... I Wito napisał,że "zdradzacze" nie chcą się przyznac..., przeprosic...Rozumiem ,że gdyby zaistniała taka sytuacja przeprosin...to relacja jest oczekująca, wymagająca , odpowiedzialna jak i ze strony krzywdziciela tak i pokrzywdzonego...to proces...
Najpierw jednak jest SłOWO..."przepraszam"..."tak, zawiniłem/am".Słowo to bardzo wiele...często wymaga wiele odwagi...ale oczywiście ,że to nie wszystko, od tego słowa bierze sie początek , szansa na uzdrowienie relacji...
Pozdrawiam :)

Elzd1

Zeby coś uznac, rozpoznac, dostrzec...trzeba nazwac... I Wito napisał,że "zdradzacze" nie chcą się przyznac..., przeprosic...Rozumiem ,że gdyby zaistniała taka sytuacja przeprosin...to relacja jest oczekująca, wymagająca , odpowiedzialna jak i ze strony krzywdziciela tak i pokrzywdzonego...to proces...
Najpierw jednak jest SłOWO..."przepraszam"..."tak, zawiniłem/am".Słowo to bardzo wiele...często wymaga wiele odwagi...ale oczywiście ,że to nie wszystko, od tego słowa bierze sie początek , szansa na uzdrowienie relacji...
Pozdrawiam :)

[wito]

[Mirela]

Zastanawiam się...
Gdybym była Twoją żoną i wiedziałabym ,że to nic nie zmieni, zastanawiam się czy w ogóle bym próbowała...powiedziec przepraszam...bo nie przychodzi się mówic przepraszam dla usprawiedliwienia, to z całą pewnością nie daje spokoju wewnętrznego...przychodzi się z innego powodu...
Wspomniałeś o tym ,że nie przepraszają i nie przyznają się, bo to między innymi Cię boli, a mimo tego gdyby taka sytuacja nastąpiła, piszesz...nic to nie zmieni...
Nie rozumiem, ale próbuje zrozumiec.
Rozumiem ostrożnosc z zaistniałego faktu, ale może też działac taka postawa destrukcyjnie.

Zastanawiam się...
Gdybym była Twoją żoną i wiedziałabym ,że to nic nie zmieni, zastanawiam się czy w ogóle bym próbowała...powiedziec przepraszam...bo nie przychodzi się mówic przepraszam dla usprawiedliwienia, to z całą pewnością nie daje spokoju wewnętrznego...przychodzi się z innego powodu...
Wspomniałeś o tym ,że nie przepraszają i nie przyznają się, bo to między innymi Cię boli, a mimo tego gdyby taka sytuacja nastąpiła, piszesz...nic to nie zmieni...
Nie rozumiem, ale próbuje zrozumiec.
Rozumiem ostrożnosc z zaistniałego faktu, ale może też działac taka postawa destrukcyjnie.

[wito]

Mirelo - wydaje mi się, że wytłumaczyłem, dlaczego samo przepraszam nic nie zmieni. Bo co ma zmienić? Czy tymi przeprosinami żona rozkocha mnie w sobie?
Na to czy Ona mnie przeprosi czy nie mam minimalny wpływ. To jest jej problem. A to że nie przeprasza już dawno nie boli. Piszę o tym, bo uważam, że szukanie "winy w sobie", "połówkowanie winy" i podobne rewelacje prowadzą w prostej linii do utraty resztek wiary w siebie w swoją wartość skrzywdzonych małżonków.
Osoba pisząca że mąż czy żona ją zdradziła, zignorowała, porzuciła itp. częstokroć wie, jest pewna, że jej wina w rozpad rodziny jest minimalna. Częstokroć to te osoby próbują naprawić związek przy zerowym zaangażowaniu krzywdzicieli. Sytuacja bezsilności wpędza takie osoby w depresję, poczucie krzywdy sie potęguje. A tu masz - każą szukać winy w sobie, dopatrywać się drugiego dna. I szukają tracąc coraz bardziej siły i tracą wiarę w siebie bo nie mogą znaleźć - zadają więc pytania "co jest ze mną nie tak"?
To, że nazwiemy po imieniu krzywdę jakiej doznaliśmy, że wskażemy, krzywdzicieli, że staniemy w prawdzie, nie będziemy przypisywać sobie cudzych grzechów - nie oznacza wcale że nie kochamy, że chcemy ukarać lub skrzywdzić współmałżonka lub, że nie jesteśmy miłosierni.

Mirelo - wydaje mi się, że wytłumaczyłem, dlaczego samo przepraszam nic nie zmieni. Bo co ma zmienić? Czy tymi przeprosinami żona rozkocha mnie w sobie?
Na to czy Ona mnie przeprosi czy nie mam minimalny wpływ. To jest jej problem. A to że nie przeprasza już dawno nie boli. Piszę o tym, bo uważam, że szukanie "winy w sobie", "połówkowanie winy" i podobne rewelacje prowadzą w prostej linii do utraty resztek wiary w siebie w swoją wartość skrzywdzonych małżonków.
Osoba pisząca że mąż czy żona ją zdradziła, zignorowała, porzuciła itp. częstokroć wie, jest pewna, że jej wina w rozpad rodziny jest minimalna. Częstokroć to te osoby próbują naprawić związek przy zerowym zaangażowaniu krzywdzicieli. Sytuacja bezsilności wpędza takie osoby w depresję, poczucie krzywdy sie potęguje. A tu masz - każą szukać winy w sobie, dopatrywać się drugiego dna. I szukają tracąc coraz bardziej siły i tracą wiarę w siebie bo nie mogą znaleźć - zadają więc pytania "co jest ze mną nie tak"?
To, że nazwiemy po imieniu krzywdę jakiej doznaliśmy, że wskażemy, krzywdzicieli, że staniemy w prawdzie, nie będziemy przypisywać sobie cudzych grzechów - nie oznacza wcale że nie kochamy, że chcemy ukarać lub skrzywdzić współmałżonka lub, że nie jesteśmy miłosierni.

[elzd1]

Wito.
Chyba nie ma sensu tłumaczyć. Są ludzie zamknięci na zdanie innych, bo nie wiedzą o czym mowa, oświeceni a jednak ślepi. Więc teoretyzują i dają "dobre rady".
Mirelo. Nie wiesz o czym mowa, uwierz mi.

Poznacie Prawdę a Prawda was wyzwoli.

My już poznaliśmy, inni muszą poczekać.

[ Dodano: 01-05-2008, 16:15 ]

Wito.
Chyba nie ma sensu tłumaczyć. Są ludzie zamknięci na zdanie innych, bo nie wiedzą o czym mowa, oświeceni a jednak ślepi. Więc teoretyzują i dają "dobre rady".
Mirelo. Nie wiesz o czym mowa, uwierz mi.

Poznacie Prawdę a Prawda was wyzwoli.

My już poznaliśmy, inni muszą poczekać.

[ Dodano: 01-05-2008, 16:15 ]

[Darek]

[marioviola]

Jak wielu jestem w podobnej sytuacji, Żona mnie zdradza, a ja chcę i próbuję ratować nasz związek.
Jednakże zastanawiam się nad sobą i nad tym, co zostało tu napisane.
Pozwólcie że wyjaśnie: nikt z nas, albo prawie nikt nie myślał o takiej sytuacji, dopóki nie został zdradzony. Nikt nie sądził, że może w sobie odnalezć aż taką siłę i znieść aż taki ból. Bo jest on nie do opisania i szukanie w sobie winy to masochizm. Ale przychodzi czas, kiedy stawiamy sobie pytanie: ok, gdyby wszystko było super, to nie zostalibyśmy zdradzeni. Czyli jednak my też coś spapraliśmy.....................
Ale wina nie leży po naszej stronie, bo to nie my zdradziliśmy.I to jest niezaprzeczalny fakt!
Pozdrawiam - M.

Jak wielu jestem w podobnej sytuacji, Żona mnie zdradza, a ja chcę i próbuję ratować nasz związek.
Jednakże zastanawiam się nad sobą i nad tym, co zostało tu napisane.
Pozwólcie że wyjaśnie: nikt z nas, albo prawie nikt nie myślał o takiej sytuacji, dopóki nie został zdradzony. Nikt nie sądził, że może w sobie odnalezć aż taką siłę i znieść aż taki ból. Bo jest on nie do opisania i szukanie w sobie winy to masochizm. Ale przychodzi czas, kiedy stawiamy sobie pytanie: ok, gdyby wszystko było super, to nie zostalibyśmy zdradzeni. Czyli jednak my też coś spapraliśmy.....................
Ale wina nie leży po naszej stronie, bo to nie my zdradziliśmy.I to jest niezaprzeczalny fakt!
Pozdrawiam - M.

[Mirela]

[wito]

Zadałaś pytanie - na ile przepraszam zdradzacza zmieni moją postawę.
Być może było to pytanie retoryczne ale temat jest na tyle poważny, że odpowiedziałem publicznie - Tobie jako osobie pytającej, do wiadomości wielu, którzy borykają się z podobnymi problemami.
Problem hardych zdradzaczy i pokornych skrzywdzonych małżonków często przewija się w postach na forum. O. Jacek Salij pisał - pokora to nie głupkowatość, a cytowany ks. Dziewiecki - przestrzega przed naiwnością i tolerowaniem zła.
Oczywiście masz rację - nie powinno sie zamykać na wybaczenie i pojednanie z małżonkiem.

Zadałaś pytanie - na ile przepraszam zdradzacza zmieni moją postawę.
Być może było to pytanie retoryczne ale temat jest na tyle poważny, że odpowiedziałem publicznie - Tobie jako osobie pytającej, do wiadomości wielu, którzy borykają się z podobnymi problemami.
Problem hardych zdradzaczy i pokornych skrzywdzonych małżonków często przewija się w postach na forum. O. Jacek Salij pisał - pokora to nie głupkowatość, a cytowany ks. Dziewiecki - przestrzega przed naiwnością i tolerowaniem zła.
Oczywiście masz rację - nie powinno sie zamykać na wybaczenie i pojednanie z małżonkiem.

[elzd1]

[Elik]