Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie (także po rozwodzie i
gdy współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki), którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa
Portal  AlbumAlbum  NagraniaNagrania  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  StowarzyszenieStowarzyszenie  Chat  PolczatPolczat
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
 Ogłoszenie 

Poprzedni temat «» Następny temat
W sytuacjach skrajnych: dlaczego separacja a nie rozwód?
Autor Wiadomość
Andrzej 
Mąż jednej żony


Imię małżonka/i: Kama
Wiek: 30
Dołączył: 22 Mar 2006
Posty: 156
Skąd: Warszawa
Wysłany: 2006-08-16, 02:52   W sytuacjach skrajnych: dlaczego separacja a nie rozwód?

W skrajnych sytuacjach: dlaczego separacja a nie rozwód?

Mało kto wie, że w systemie polskiego prawa cywilnego istnieje, podobnie jak w prawie kanonicznym, możliwość uzyskania separacji. W 1999 r. Sejm w Polsce podjął uchwałę o wprowadzeniu instytucji separacji, a kodeks rodzinny i opiekuńczy wpisał odnośne postanowienia, nadając im moc obowiązującego prawa, chroniąc przez to wiele małżeństw przed rozwodem i dając im większą szansę (niż przy rozwodzie) powrotu do wspólnoty życia małżeńskiego. Dla małżonków, którzy ze względów światopoglądowych (wiarę w Chrystusa) nie tolerują instytucji rozwodów, separacja stwarza możliwość uregulowania swojej sytuacji osobistej zgodnie z wewnętrznym przekonaniem i zapewnia w tym względzie ochronę wolności wyznania i swobodę sumienia. Spełnia też znaczącą rolę w ochronie treści rodziny i małżeństwa. Za separacją przemawia ponadto m. in. zabezpieczenie pozytywnego rozwoju psychicznego dzieci i poczucie bezpieczeństwa, niepogorszony poziom ekonomiczny całej rodziny oraz zgoda z własnymi przekonaniami religijnymi. Obok funkcji restytucyjnej, separacja wiąże się w znacznej mierze z ochroną rodziny, którą w tych okolicznościach szczególnie należy mieć na względzie.
Odkąd w prawie polskim istnieje instytucja separacji będąca w zupełnie skrajnych sytuacjach alternatywnym dla rozwodu rozwiązaniem, przestały istnieć z moralnego punktu widzenia argumenty usprawiedliwiające występowanie o rozwód lub wyrażanie zgody na rozwód. Poniżej przedstawiam argumenty uzasadniające tę tezę.

Co mówi Katechizm Kościoła Katolickiego o rozwodzie cywilnym?

Rozwód
2382 Pan Jezus podkreślił pierwotny plan Stwórcy, który chciał nierozerwalności małżeństwa. Znosi pobłażliwość, która przeniknęła do Starego Prawa. Między ochrzczonymi "małżeństwo zawarte i dopełnione nie może być rozwiązane żadną ludzką władzą i z żadnej przyczyny, oprócz śmierci".
2383 Separacja małżonków z utrzymaniem węzła małżeńskiego może być uzasadniona w pewnych przypadkach przewidzianych przez prawo kanoniczne.
Jeśli rozwód cywilny pozostaje jedynym możliwym sposobem zabezpieczenia pewnych słusznych praw, opieki nad dziećmi czy obrony majątku, może być tolerowany, nie stanowiąc przewinienia moralnego.
2384 Rozwód jest poważnym wykroczeniem przeciw prawu naturalnemu. Zmierza do zerwania dobrowolnie zawartej przez małżonków umowy, by żyć razem aż do śmierci. Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne. Fakt zawarcia nowego związku, choćby był uznany przez prawo cywilne, powiększa jeszcze bardziej ciężar rozbicia; stawia bowiem współmałżonka żyjącego w nowym związku w sytuacji publicznego i trwałego cudzołóstwa:
Jeśli mąż, odłączywszy się od swej żony, łączy się z inną kobietą, sam jest cudzołożnikiem, ponieważ każe popełnić cudzołóstwo tej kobiecie; także kobieta, która mieszka z nim, jest cudzołożnicą, ponieważ pociągnęła do siebie męża innej kobiety.
2385 Niemoralny charakter rozwodu wynika z nieporządku, jaki wprowadza on w komórkę rodzinną i w społeczeństwo. Nieporządek ten pociąga za sobą poważne szkody: dla porzuconego współmałżonka, dla dzieci, które doznały wstrząsu z powodu rozejścia się rodziców, często starających się pozyskać ich względy, oraz z uwagi na zły przykład, który czyni z niego prawdziwą plagę społeczną.
Źródło: Katechizm Kościoła Katolickiego

Katechizm Kościoła Katolickiego został wydany w 1992 roku, a więc w czasie kiedy w prawie polskim nie istniała jeszcze instytucja separacji. Odkąd jednak pojawiła się ona w 1999 roku w prawie cywilnym, zniknęły powody dla których rozwód cywilny mógł być "jedynym możliwym sposobem zabezpieczania pewnych słusznych praw, opieki nad dziećmi czy obrony majątku", dlatego nie może być on tolerowany, i stanowi przewinienie moralne. Innymi słowy nie ma takiej sytuacji, która usprawiedliwiałaby z punktu widzenia nauki Koscioła katolickiego rozwód (występowanie z pozwem i zgodę współmałżonka).

Dlaczego rozwód cywilny jest złem moralnym?

A więc, katechizm mówi, że rozwód cywilny jest poważnym wykroczeniem - jest złem moralnym. Wiemy, że w Kościele katolickim nie funkcjonuje pojęcie rozwód kościelny, ponieważ kapłani nie udzielają rozwodów. A więc rzecz poddana krytycznej ocenie w katechizmie dotyczy rozwodu cywilnego sakramentalnych małżonków. Katechizm mówi, że: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne.". Wprawdzie akt cywilny jakim jest rozwód nie jest w stanie znieść węzła sakramentalnego (bo ten raz zawiązany trwa do końca życia jednego z małżonków), ale, co jest najistotniejsze, znieważa wolę Bożą - znieważa Jego sakrament! Można nawet powiedzieć, że małżonek występujący o rozwód (a także ten, który wyraża nań zgodę) jednostronnie zrywa to święte sakramentalne przymierze z Bogiem!, narażając się na życie w nieprzyjaźni ze Stwórcą.

Powody dla których katolik nie powinien wyrażać zgody na rozwód cywilny w sakramentalnym małżeństwie:

    Pan Jezus zakazał rozwodów, dopuścił (w skrajnych, uzasadnionych przypadkach) separację.

    W sytuacjach skrajnych możliwa separacja a nie rozwód.
    W sytuacjach ekstremalnych (zagrożenia) zawsze można wystąpić do sądu o separację, albo wyrazić nań zgodę (zamiast rozwodu). Separacja cywilna niesie te same skutki cywilnoprawne co rozwód z tą zasadniczą różnicą, że nie można zawrzeć nowego związku ( i nie powoduje konfliktu sumienia).
    Separacja w prawie kanonicznym
    Separacja (rozdzielenie) jest zerwaniem lub zaniechaniem wspólnoty życia dwojga małżonków przy dalszym trwaniu zawartego przez nich małżeństwa. Wspólnota życia małżeńskiego wchodzi w zakres praw i obowiązków małżeńskich (wspólne zamieszkanie, stół i łoże), ale nie należy do istotnych przymiotów małżeństwa (nierozerwalność, jedność, sakramentalność). Zachodzą jednak czasem takie przyczyny i okoliczności, które pozwalaja lub wymagają zniesienia tej wspólnoty. Separacja zwalnia od obowiązku wspólnego zamieszkania i oddawania małżeńskiej powinności. Trwa jednak węzeł małżeński, co różni separację od rozwodu, którego celem jest zerwanie węzła małżeńskiego z możliwością zawarcia nowego związku cywilnego.
    Przyczyny separacji (kan. 1151):
    1) niedochowanie wierności małżeńskiej (cudzołóstwo);
    2) poważne niebezpieczeństwo, którego źródłem jest współmałżonek, dla duszy i ciała drugiej strony;
    3) poważne niebezpieczeństwo pochodzące od jednego z małżonków dla potomstwa;
    4) zbyt trudne życie wspólne dla jednej ze stron spowodowane innymi przyczynami, pochodzącymi od współmałżonka.

    Separacja prawna w prawie polskim
    Mało kto wie (podejrzewam, że nie wszyscy księża wiedzą :-( ), że w systemie polskiego prawa cywilnego istnieje instytucja separacji, która wprowadzona ustawą z 21 maja 1999 r. (obowiązuje od 16 grudnia 1999 r.) chroni małżeństwa przed rozwodem i daje im większe szanse (niż przy rozwodzie) powrotu do wspólnoty życia małżeńskiego.
    Wprowadzenie instytucji separacji w ustawodastwie cywilnym spowodowało, że rozwód cywilny przestał być jedynym sposobem zabezpieczenia pewnych słusznych praw, opieki nad dziećmi czy obrony majątku. Separacja pod względem skutków cywilnoprawnych nawet lepiej zabezpiecza dobro rodziny niż rozwód (patrz www.separacja.pl ). Dlatego z punktu widzenia Prawa Bożego i Katechizmu Kościoła Katolickiego nic nie usprawiedliwia zarówno występowania o rozwód, jak i zgody na niego!!! Rozwód więc nie może być tolerowany, gdyż zgodnie z Katechizmem Kościoła Katolickiego stanowi przewinienie moralne. Odkąd obowiązuje w prawie cywilnym instytucja separacji, nie ma żadnego usprawiedliwienia dla rozwodu.

    Rozwód cywilny jako grzech zgorszenia (*) sprzyja pladze rozwodów.
    Rozwód jak każde zło jest zaraźliwy. Przyczynia się do plagi rozwodów. Badania szwedzkich (w Szwecji najwyższy na świecie odsetek rozwodów - 70%) socjologów wykazały, że rozwody są zaraźliwe. Jeśli rozwodzi się ktoś z zakładu pracy, jest 5 razy bardziej prawdopodobne, że współpracownicy podążą tą samą ścieżką. W tym też kontekście małżonkowie zgadzający się na rozwód przyczyniają się do wzrostu fali rozwodów, zarażają bakcylem rozwodowym innych małżonków przeżywających trudności małżeńskie i w ten sposób ponoszą w sumieniu współodpowiedzialność za rozprzestrzeniające się zło. I gdzież tu pewność, że zgoda na rozwód jest "mniejszym złem" (bo "większe zło" to np. nieodpowiedzialny, uzależniony od alkoholu współmałżonek zagrażajacy życiu zdrowiu i podstawom materialnym rodziny), że nie spowoduje w rzeczywistości większego zła w postaci następnych rozwodów? Zresztą problem wyboru "mniejszego zła" tu nie występuje, gdyż alternatywą dopuszczalną przez Kościół jest separacja.

    Zgoda na rozwód cywilny, to może być postępowanie zgodnie z hasłem "zło złem zwyciężaj".
    Naruszona zostaje chrześcijańska zasada "zło dobrem zwyciężaj". Często próbując na siłę znaleźć usprawiedliwienie dla rozwodu sięga się po pseudoargumenty oparte na koncepcji tzw. fałszywego miłosierdzia. Prawdziwe miłosierdzie nigdy nie jest zgodą na zło. Wedle nauki katolickiej żadne miłosierdzie, ani Boskie, ani ludzkie, nie oznacza zgody na zło, tolerowanie zła. Miłosierdzie zawsze idzie w parze ze sprawiedliwością, jest otwarte na Bożą prawdę.
    Źródło: Karol Wojtyła "Elementarz etyczny"

    Niezgoda na rozwód cywilny, to znak wierności małżeńskiej - ewangeliczne świadectwo wiary dla świata.

    Niezgoda na rozwód cywilny, to znak posłuszeństwa, wierności Bogu.
    Kiedy Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu. Nasza wspólnota trudnych małżonków jako katolicka wspólnota ludzi wierzących, przede wszystkim ma propagować nauczanie Chrystusa na temat małżeństwa. Zgoda na rozwód to złamanie przymierza z Bogiem i współmałżonkiem.

    Niezgoda na rozwód cywilny, to dowód i dobre świadectwo troski o dobro innych sakramentalnych małżeństw, które przeżywają trudności.

    Niezgoda na rozwód cywilny (jeśli jej towarzyszą czyste pobudki wynikające z miłości do współmałżonka), to świadectwo miłości, wierności i trwania przy małżonku.

    Niezgoda na rozwód cywilny, to dobry początek procesu uzdrawiania małżeństwa w oparciu o uzdrowieńczą moc łaski sakramentu małżeństwa.

    Zgoda na rozwód cywilny, to chęć zapewnienia sobie "świętego spokoju".
    Patrząc po ludzku, rzeczywiscie czasami lepiej dać rozwód i mieć "święty" spokój. Gdzie jednak zaufanie do Jezusa? On daje życie i śmierć. On daje szczęście, wyprowadza z najtrudniejszych sytuacji.

    Zgoda na rozwód cywilny dopuszczalna jest tylko w sytuacji związku niesakramentalnego, np. gdy współmałżonek pragnie z własnej nieprzymuszonej woli powrócić do oczekującego na niego sakramentalnego współmałżonka.

    Niezgoda na rozwód cywilny, to uczynek miłosierdzia względem duszy (KKK 2447).
    Grzeszących upominać... Kościół uczy nas, że czynem miłosierdzia względem duszy jest upominanie grzeszących. W ten sposób możemy uniknąć odpowiedzialności za rozszerzanie się grzechu w świecie. Jak wiemy, milcząc wobec pojawiającego się zła, nie sprzeciwiając się mu, pozwalamy, aby się zakorzeniło wśród nas. Jesteśmy moralnymi współsprawcami. Z drugiej zaś strony, upominając błądzących, unikamy odpowiedzialności przed Bogiem za ich grzechy. Możemy mieć sumienie spokojne, gdyż postąpiliśmy właściwie. Rzadko pamiętamy o tym, że istnieją grzechy, które nazywamy "cudzymi". Są to grzechy, które popełniają inni, ale i my jesteśmy za nie moralnie odpowiedzialni przed Bogiem. Kiedy? W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: "Grzech jest czynem osobistym; co więcej, ponosimy odpowiedzialność za grzechy popełnione przez innych, gdy w nich współdziałamy: uczestnicząc w nich bezpośrednio i dobrowolnie; nakazując je, zalecając, pochwalając lub aprobując; nie wyjaśniając ich lub nie przeszkadzając im, mimo że jesteśmy do tego zobowiązani; chroniąc tych, którzy popełniają zło" (KKK nr 1868).Trzeba mieć odwagę, aby upominać swoich najbliższych. Jezus zdawał sobie sprawę z tego, że Ewangelia może poróżnić nawet najbliższych i podzielić rodziców i dzieci. Mówił: "Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien" (Mk 10, 32-37). Są to słowa trudne do przyjęcia. Twarde. Trzeba jednak pamiętać, że kompromis ze złem; udawanie, że grzech nim nie jest, lekceważenie zła, mści się na człowieku. Nikt nie znalazł prawdziwego, trwałego szczęścia w grzechu. Przeciwnie. Zrujnował on życie niejednemu człowiekowi. Wystarczy tylko przypomnieć sobie historię syna marnotrawnego, który opuścił dom rodzinny wiedziony pragnieniem szczęścia w obcej krainie. Znalazł je - ale na krótko. Rychło "nastał głód w owej krainie" (Łk 15,14) i zmusił go do wykradania strąków ze świńskiego koryta. Co jest więc lepsze? Milcząca zgoda na grzech ("dla świętego spokoju", "by nie urazić współmałżonka") i czekanie na jego rujnujące konsekwencje? Czy też ostrzeżenie i sprowokowanie (choć to przykre) do refleksji etycznej nad własnym postępowaniem, w nadziei, że może się wycofa z grzechu?

    Przykład:
    „Nie mogę się zgodzić — mówiła mi. — Dla mojego męża orzeczenie rozwodu to jakby rozgrzeszenie. On chciałby sobie wreszcie powiedzieć: Teraz to już wszystko w porządku! Otóż nie wszystko jest w porządku: nasz syn nie miał ojca, ja mam zmarnowane życie. Jeśli otrzyma rozwód mimo mojego sprzeciwu — to może jednak łatwiej mu przyjdzie kiedyś taka myśl, że jeszcze nie wszystko w porządku, że jeszcze jest mu potrzebne prawdziwe rozgrzeszenie”.
    Źródło: o. Jacek Salij "Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?

Warto zapamiętać:

1) Rozwód cywilny jest złem moralnym. Występowanie o rozwód i zgoda na rozwód łamie przymierze małżeńskie oraz przymierze z Bogiem. Z punktu widzenia nauki Kościoła katolickiego (na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego) odkąd w 1999 roku wprowadzono w Polsce do kodeksu cywilnego ustawową separację, nic nie usprawiedliwia z moralnego punktu widzenia rozwodu, zarówno moralnie niedopuszczalne jest występowanie o rozwód, jak i zgoda na rozwód.

2) W skrajnych sytuacjach alternatywnym dla rozwodu rozwiązaniem jest separacja, gdyż jest ona zdecydowanie mniej bolesna zarówno dla dzieci, jak i dla samych małżonków. Nie krzywdzi - tak jak rozwód przez zgorszenie - innych małżonków i ich dzieci.

3) Małżonkowie żyjący w separacji nie wchodzą w nowe związki małżeńskie i w ten sposób zachowują wierność Bogu i złożonej przez siebie przysiędze małżeńskiej.


Warto też przypomnieć słowa papieża Jana Pawła II, który w głośnym przemówieniu do pracowników Trybunału Roty Rzymskiej 28 stycznie 2002 roku powiedział:

(...) Z drugiej strony, specjaliści w zakresie prawa cywilnego powinni unikać osobistego zaangażowania w cokolwiek, co może implikować współpracę na rzecz rozwodu. Dla sędziów może okazać się to trudne, bowiem ustawodawstawa nie uznają obiekcji sumienia jako motywu zwolnienia z wydawania wyroków. Toteż dla poważnych i proporcjonalnych przyczyn mogą oni działać według tradycyjnych zasad współpracy materialnej ze złem. Ale także oni muszą znaleźć skuteczne środki obrony związków małżeńskich, zwłaszcza poprzez mądre działania prowadzące do pojednania stron.
Adwokaci, jako wykonujący wolny zawód, powinni zawsze odmawiać wykorzystywania swej specjalności w celu przeciwnym sprawiedliwości, jakim jest rozwód; mogą współpracować w tym działaniu jedynie wtedy, gdy według intencji klienta nie jest ono ukierunkowane na zerwanie małżeństwa, ale ma na celu inne skutki prawne, które w danym ustawodawstwie można osiągnąć wyłącznie na tej drodze sądowej (por. KKK, 2383). W ten sposób — udzielając pomocy osobom przeżywającym kryzysy małżeńskie i prowadząc do ich pojednania — adwokaci prawdziwie służą prawom człowieka i nie stają się zwykłymi wykonawcami w służbie jakiegoś interesu.
Źródło: Przemówienie Jana Pawła II do Trybunału Roty Rzymskiej 28 stycznia 2002 roku


Rozwód od ręki, na życzenie czy uprzednia ustawowa separacja?

Na szczególną uwagę zasługuje propagowanie w Polsce takiego uregulowania prawnego separacji, jakie występuje w ustawodastwie np. w Irlandii czy we Włoszech. W państwach tych nie może być orzeczony rozwód bez uprzedniego pozostawania małżonków starających się o rozwód w formalnie orzeczonej przez sąd separacji.

Może się komuś wydawać, że w wyniku różnych trudności rozwód uwolni go od nich i da mu szczęście. To nieprawda. Rozwód to klęska dla szczęścia rodzinnego. Przebaczenie winnemu, przeproszenie za winy, przełamanie czy przetrzymanie trudności (w skrajnych sytuacjach, gdy inne środki zawiodą - separacja), może dać szczęście. Ucieczka od nich – nigdy.


Źródła:
Katechizm Kościoła Katolickiego
Róznice między rozwodem i separacją
o. Jacek Salij "Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
ks. Marek Dziewiecki "Miłość przemienia. Przezwyciężanie trudności małżeńskich i rodzinnych"
Przemówienie Jana Pawła II do Trybunału Roty Rzymskiej 28 stycznie 2002 roku
Karol Wojtyła "Elementarz etyczny"
ks. Janusz Gręźlikowski "Co po rozwodzie?"
ks. Zbigniew Sobolewski "Laboratorium wiary - uczynki miłosierdzia"


(*) (Mk 9,41-50) Jezus powiedział do swoich uczniów: Kto wam poda kubek wody do picia,dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze. Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie. Bo każdy ogniem będzie posolony. Dobra jest sól; lecz jeśli sól smak utraci, czymże ją przyprawicie? Miejcie sól w sobie i zachowujcie pokój między sobą.

Warto też przeczytać: Czy wolno katolikowi zgodzić się na rozwód?
_________________
"Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie" (Święty Ignacy Loyola)
"Najpierw modlitwa, potem przebłaganie, dopiero na trzecim miejscu - daleko "na trzecim miejscu"- działanie" (Święty Josemaria Escriva)
„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (List św. Pawła do Filipian 4:13)
„I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary” (Ew. Mateusza 13:58)
www.separacja.org ::: www.sychar.org ::: www.modlitwa.info
 
 
     
elzd1
[Usunięty]

Wysłany: 2006-08-16, 19:57   

Andrzej, a Ty spać nie możesz?
Może podrzucić meliskę? I na spokojność dobrze robi , i na sen :-)
 
     
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2006-09-22, 20:10   

Przeczytałam raz jeszcze. Ważne, aby o tym wiedzieć, wracać do tego. Czasem tylko ludziom siły nie starcza. Dobrze, że to napisałeś. Niektórzy są na takim etapie, że po przeczytaniu umocnią się tymi słowami i cytatami, zaczną szukać i znajdą wskazówki.
Pozdrawiam.
 
     
Beata
[Usunięty]

Wysłany: 2006-09-22, 20:21   

Są to cenne wskazówki - tak. Mnie też pomagają żyć w swoich smutkach i trudnych chwilach.
Wzmacniają moją wiarę i dodają sił.
Ale jeżeli komuś już zabraknie siły , wiary , cierpliwośći- to nie sądżmy go sami, tylko próbujmy go jeszcze jakoś wesprzeć . A sam Pan Bóg to oceni, czy było to zgodne z jego nauką czy nie.
 
     
kasia
[Usunięty]

Wysłany: 2006-09-25, 23:47   

Ważne, aby wsparcie szło z kierunku zgodnego z Jego nauką- wyjść ku drugiemu od Chrystusa, by cierpiącego człowieka dotknął Ten, który sam został umęczony, trwając przy woli swego Ojca i który zmartwychwstał, bo zaufał Mu do końca.
 
     
Grażynka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-07, 15:13   

Andrzej, Ty nie wyraziłeś zgody na rozwód, a on i tak miał miejsce, prawda?
Jeśli mój mąż wystąpi o rozwód, to ja się zgodzę. Zrobię tak z kilku powodów. Po pierwsze nie zamierzam stawać mu na drodze do "szczęścia'. Chcę się z nim rozstać w zgodzie, między innymi ze względu na córkę. Mam sytuację taką, że to mąż więcej zarabia. Kiedy zaczął się nasz kryzys, zabezpieczył mnie finansowo. Ma zamiar zostawić mnie nasz dom, a sam odejść z niczym, mimo, że dom został zbudowany za pieniądze, które były tylko jego własnością pochodzącą z okresu sprzed małżeństwa. Sprawy finansowe są też ważne. Tak się składa, że stan mojego zdrowia nie pozwala mi na intensywną pracę. Ten aspekt materialny jest dla mnie więc nie bez znaczenia.
Ja mam nadzieję, że do rozwodu nie dojdzie. Pragnę tego z całego serca i modlę się o to. Jednak jeśli on zdecyduje, że to koniec, nie zamierzam zamykać mu drogi do tego, co być może tylko wydaje mu się szczęściem.
 
     
Andrzej 
Mąż jednej żony


Imię małżonka/i: Kama
Wiek: 30
Dołączył: 22 Mar 2006
Posty: 156
Skąd: Warszawa
Wysłany: 2006-11-07, 16:32   Idź na całość, ale w jedną stronę :)

Grażynka napisał/a:
Andrzej, Ty nie wyraziłeś zgody na rozwód, a on i tak miał miejsce, prawda?


Tak. Ale nie o sąd ludzk rozwodowyi tu chodzi, a o sąd Boży. Chodzi o świadectwo wierności i miłości. A niezgoda jest taki świadectwem wiary, miłości i wierności do Boga i współmałżonka.


Grażynka napisał/a:
eśli mój mąż wystąpi o rozwód, to ja się zgodzę. Zrobię tak z kilku powodów. Po pierwsze nie zamierzam stawać mu na drodze do "szczęścia'. Chcę się z nim rozstać w zgodzie, między innymi ze względu na córkę.


Jeśli powiesz z serca, z miłością, że nie zgadzasz się na rozwód, który łamie przymierze z Bogiem, bo męża kochasz, i nie chcesz przyczynić się do jego grzechu, który moze mu zamknąć drogę do szczęścia wiecznego, to nawet gdy teraz tego nie zrozumie, to już będzie to ten kapitał początkowy miłości, który zaprocentuje w przyszłości.


Grażynka napisał/a:
Mam sytuację taką, że to mąż więcej zarabia. Kiedy zaczął się nasz kryzys, zabezpieczył mnie finansowo. Ma zamiar zostawić mnie nasz dom, a sam odejść z niczym, mimo, że dom został zbudowany za pieniądze, które były tylko jego własnością pochodzącą z okresu sprzed małżeństwa. Sprawy finansowe są też ważne. Tak się składa, że stan mojego zdrowia nie pozwala mi na intensywną pracę. Ten aspekt materialny jest dla mnie więc nie bez znaczenia.


To jest próba Twojej wiary i miłości do Boga; test na ile Mu jesteś gotowa zaufać - Jego obietnicy, że Ci, którzy Mu zaufają dostąpia wielkich łask.
Tak naprawdę to wszystko zależy od Boga, także finanse...


Grażynka napisał/a:
Ja mam nadzieję, że do rozwodu nie dojdzie. Pragnę tego z całego serca i modlę się o to. Jednak jeśli on zdecyduje, że to koniec, nie zamierzam zamykać mu drogi do tego, co być może tylko wydaje mu się szczęściem.


Pytanie, czy taka "za a nawet przeciw" modlitwa będzie wysłuchana? Obawiam się, że moze nie byc wysłuchana... i rzeczywiście może dojść do rozwodu, żebyś opowiedziała się jednoznacznie po której jesteś stronie...
_________________
"Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie" (Święty Ignacy Loyola)
"Najpierw modlitwa, potem przebłaganie, dopiero na trzecim miejscu - daleko "na trzecim miejscu"- działanie" (Święty Josemaria Escriva)
„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (List św. Pawła do Filipian 4:13)
„I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary” (Ew. Mateusza 13:58)
www.separacja.org ::: www.sychar.org ::: www.modlitwa.info
 
 
     
wabona
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-07, 19:10   

Andrzej napisał/a:
Jeśli powiesz z serca, z miłością, że nie zgadzasz się na rozwód, który łamie przymierze z Bogiem, bo męża kochasz, i nie chcesz przyczynić się do jego grzechu, który moze mu zamknąć drogę do szczęścia wiecznego, to nawet gdy teraz tego nie zrozumie, to już będzie to ten kapitał początkowy miłości, który zaprocentuje w przyszłości.


To znaczy, że Twoja żona, mimo iż po rozwodzie, ma otwartą drogę do szczęścia wiecznego - mimo iż żyje w cudzołóstwie i być może nigdy się nie nawróci.
Wiem, że Ty masz otwartą drogę, bo trwasz, ale ona???? No chyba, że się nawróci...
 
     
Beata
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-07, 19:21   

Właśnie. czy tak ?
A jak dojdzie do Waszego wspólnego życia - to czy twoja żona Andrzeju ma szanse na zbawienie ??? Po tylu latach CUDZOŁÓSTWA ??? Bóg jej wybaczy - będziecie wtedy oboje zbawieni ? Bo zdrada to przecież ciężki grzech. Nielogiczne tu coś. Niezrozumiałe dla mnie.
Bo ci pokrzywdzeni mają trwać dla zbawienia. To może oni tez zgrzeszą i będą zbawieni jeśli tak.
 
     
Mirela
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-07, 21:43   

Nieograniczone jest Miłosierdzie Boże :)
Piękną rzeczą jest w jaki sposób Bóg powołuje nas z nicości do bytu :)

"I ja cie nie potępiam, idź i nie grzesz więcej" :)
 
     
zuza
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-07, 22:10   bytnośc w sądzie na rozprawie

Jak się okazało jest kilka osób które to juz mają za soba. Bytność w sądzie.
Proponuję żeby poradziły czego tam można sie spodziewać bo jakoś mi się tak widzi że żadne gadanie o sakramencie i modlitwie sądu żadnego nie przekona coby rozwodu nie dał- a jeśli ktos chce nie wyrażać zgody to lepszym rozwiązaniem w takim przypadku jest porządne przygotowanie siebie oraz swojej przemowy- odpowiedzi na pytanie sądu- dlaczego nie?. Oraz dodatkowych informacji posiadanie.
Niestety z moich informacji jakie zdobyłam wynika jasno- trzeba być przygotowanym i to najlepiej dzięki prawnikowi.
Sądy są jakie są- jak ktos nie wie to niech sie dowie.
I wmawianie ludziom że tego typu argumentacje są brane pod uwage raczej niewiele korzyści a wręcz odrwotnie strat przynieśc może takim ludziom.
Wiedza to jest potęga moi drodzy- potrafi nawet ilośc kasy- czyli możliwości finansowe strony przeciwnej pokonać.
Jesli więc ktoś chce nie dawać zgody na rozwód to niech modli sie w chacie a do sądu z argumentami innego zupełnie typu idzie.
to tak dla jasności.
 
     
elzd1
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-07, 22:46   

Zuza, ja nie miałam adwokata, córka jest pełnoletnia i pracuje, więc problem dzieci też nie był argumentem.
O rozwód wystąpił mój gad, ze swojej winy, i na dodatek oświadczył że mieszka z inną kobietą i nie zamierza tego zmieniać.
Ja powiedziałam, że na rozwód nie mogę wyrazić zgody, gdyż:
-jest to sprzeczne z moim katolickim podejściem
-uważam, że mój mąż jest zagubiony
-kiedyś był dobrym czlowiekiem i tylko teraz chwilowo się zmienił
-kocham go
-widzę możliwość odbudowania naszego małżeństwa, bo sądzę, że jemu to przejdzie za jakiś czas.
-naprawę zaczniemy od terapii małżenskiej.

On, na pytanie, czy ma wstąpić w nowy związek małżenski odpowiedział, że "jeszcze nie wie, ale o tym myśli".

Sędzina zaproponowała separację, na co ja się zgodziłam od razu, on po krótkim namyśle.
tego, co uslyszalam na korytarzu po sprawie, lepiej nie pisać tutaj. Wrzeszczał jakby diabel w niego wstąpił, co świadczy o jego zaburzeniach emocjonalnych (tak myślę), i być może bał się reakcji tej .....
Druga sprawa była tydzień później, przebiegała spokojnie. orzeczenia do dziś nie odebrałam, nie wiem co on zrobił.

Pozew złożył w polowie listopada, ja dostałam wezwanie tydzień przed wyznaczonym terminem. Czyli - od złożenia pozwu upłynął miesiąc do końca tej sprawy !!!
A mówi się, że sądy mają dużo pracy i działają opieszale.

Obyś nie musiała tego przeżywać.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9