Anonymous - 2008-11-27, 15:03 Temat postu: świadectwo Miłosierdzia Bożego Jeśli modlisz się za dusze konające teraz (konają właśnie teraz, w tym momencie), inne dusze Pan przyprowadza o czasie wybranym przez Niego. Do Pana należy czas i miejsce nawrócenia. My mamy się modlić za tych, którzy już nie mają szansy nawrócenia ! Te dusze są w niebezpieczeństwie - żadne inne. Żaden źle postępujący człowiek - czy to nasz bliski czy obcy, tylko ta dusza, która umiera potrzebuje modlitwy TERAZ I TU. UMIERA. POTRZEBUJE MODLITWY. Modlitwa za dusze konające sprawia, że Pan czuwa wówczas nad całą rodziną Twoją i pamięta o tej modlitwie - kiedy Ty modlisz się za konającego (Bogu wiadomego) spłyną łaski. Bóg wzywa do modlitwy za dusze konające. Miłosierdzie tego się domaga, aby to czynić. Świadectwo obietnicy nawrócenia grzesznika zatwardziałego - kiedy to osoba modli się za dusze konającą już JEST. poniżej: UCZYNKI MIŁOSIERDZIA Pan Jezus powiedział do siostry Faustyny: „Miłosierdzie masz okazywać bliźnim zawsze i wszędzie, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić. Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy - czyn, drugi - słowo, trzeci - modlitwa; w tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku mnie. W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu mojemu” (Dz. 742). „Wniknij w tajemnice moje, poznasz przepaść miłosierdzia mojego ku stworzeniom i niezgłębioną dobroć moją - i tę dasz poznać światu. Będziesz przez modlitwę pośredniczyć między ziemią a niebem” (Dz. 438). „Przygotujesz świat na ostateczne przyjście moje” (Dz. 429). „Pragnę, aby to miłosierdzie rozlało się na cały świat przez serce twoje. Ktokolwiek się zbliży do ciebie, niech nie odejdzie bez ufności w moje miłosierdzie, której tak bardzo pragnę dla dusz. Módl się, ile możesz, za konających, wypraszaj im ufność w moje miłosierdzie, bo oni najwięcej potrzebują ufności, a najmniej jej mają” (Dz. 1777). „...napisz to dla wielu dusz, które nieraz się martwią, że nie mają rzeczy materialnych, aby przez nie czynić miłosierdzie. Jednak o wiele większą zasługę ma miłosierdzie ducha, na które nie potrzeba mieć ani pozwolenia, ani spichlerza, jest ono przystępne dla wszelkiej duszy. Jeżeli dusza nie czyni miłosierdzia w jakikolwiek sposób nie dostąpi miłosierdzia mojego w dzień sądu. O, gdyby dusze umiały gromadzić sobie skarby wieczne, nie byłyby sądzone - uprzedzając sądy moje miłosierdziem” (Dz. 1317). DAR MODLITWY „Przez odmawianie tej koronki (do Miłosierdzia Bożego) podoba mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą. Zatwardziałym grzesznikom, gdy będą ją odmawiać, spokojem napełnię dusze, a godzina ich śmierci będzie szczęśliwa. Napisz to dla dusz strapionych: Gdy dusza pozna ciężkość swych grzechów, gdy się odsłoni duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w ramiona mojego miłosierdzia, jak dziecko w objęcia ukochanej matki. (...) żadna dusza, która wzywała miłosierdzia mojego, nie zawiodła się, ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci mojej. Napisz: Gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem, a duszą konającą nie jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny” (Dz. 1541). „Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę albo gdy przy konającym inni odmówią - również odpustu tego samego dostępują. Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę" (Dz. 811). |
