[Goszka]

Ania ma racje...

Czytasz tu rozne historie, zdarzajace sie ludziom, a my chcielibysmy wiecej o Tobie sie dowiedziec.
Bardzo sie ciesze, ze jestes z nami i masz szanse (ogromna!), aby naprawic swoje malzenstwo, bo przeciez maz kocha i czeka. Jestem przekonana, ze wrocisz do niego.

Pozdrawiam Cie goraco.

Malgorzata

Ania ma racje...

Czytasz tu rozne historie, zdarzajace sie ludziom, a my chcielibysmy wiecej o Tobie sie dowiedziec.
Bardzo sie ciesze, ze jestes z nami i masz szanse (ogromna!), aby naprawic swoje malzenstwo, bo przeciez maz kocha i czeka. Jestem przekonana, ze wrocisz do niego.

Pozdrawiam Cie goraco.

Malgorzata

[Mateusz]

Najważniejsze, byście oboje chcieli odbudowy
Nie oczekuj fajerwerków, bo przed Wami ciężka praca, odbudowywanie, pewnie nawet przypomnienie tego, bo było złe...
Ale cieszę się, że się tu pojawiłaś, bo mam nadzieję, że kiedyś moja połóweczka będzie chciała tak jak Ty...

Najważniejsze, byście oboje chcieli odbudowy
Nie oczekuj fajerwerków, bo przed Wami ciężka praca, odbudowywanie, pewnie nawet przypomnienie tego, bo było złe...
Ale cieszę się, że się tu pojawiłaś, bo mam nadzieję, że kiedyś moja połóweczka będzie chciała tak jak Ty...

[jana42]

W dziale "Rozwod czy ratowanie..." napisalam troche o sobie.
Jutro idziemy do psychologa i bede mogla powiedziec cos wiecej. Troche mi mina zrzedla jak dowiedzialam sie, ze warunkiem terapii malzenskiej jest wspolne mieszkanie. Nie bylam przygotowana na taka ewentualnosc i jestem troche ........Poprostu boje sie, ze jak zamieszkamy razem to wroca stare nawyki i nie zdazymy dojsc do etapu umiejetnego sluchania sie. Ze znow emocje wezma gore i nie poradzimy sobie, ze znow sie zatne i nie popuszcze.... Wprawdzie te trzy lata rozlaki wyciszyly mnie troche ale mozliwe, ze dlatego, ze nie ma punktow "zapalnych". Ciagle jestem pelna obaw, ale jestem otwarta na przyjecie rad psychologa i stosowania sie do nich. Wczoraj rozmawialam z mezem o moich watpliwosciach i udalo mi sie zachowac spokoj. Przyznam, ze maz bardzo ostroznie ze mna rozmawial, zeby mnie nie zniechecic i nie urazic. Powiedzial jednak, ze tez ma obawy jak to bedzie bo on tez niechcialby zeby sytuacja sie powtorzyla. Zapytalam go dlaczego tak uparcie dazy do tego, zebysmy znowu byli razem skoro on wie ze ja go nie kochalam? Odpowiedzial, ze liczy na to , ze jak sie dobrze zrozumiemy to wierzy, ze bedzie fajnie bo w naszym zwiazku bylo wiele sytuacji, ktore swiadczyly o tym, ze nie byl mi obojetny. Powiedzialam mu, ze rzeczywiscie nie jest mi obojetny ale nie umie powiedziec czy go pokocham. Odpowiedzial, ze on nie oczekuje jakiejs romantycznej milosci rodem z ksiazek czy filmow, ze dla nie go wystarczy jak bedziemy w zyciu patrzec w jednym kierunku i ze bedziemy sie nawzajem szanowac. Przyznal, ze wiee razy postapil bardzo zle i ze tego zaluje. Ja wierze w jego dobre checi ale same checi to za malo - troche go znam i wiem, ze czesto jego checi i obietnice nie mialy pokrycia w tym co robil. Ja tez mu powiedzialam, ze nie wszystko z mojej strony bylo w porzadku i ze sami sobie z tym nie poradzimy i zobaczymy co na to powie psycholog. Nic wiecej nie wiem..... Pozdrawiam

W dziale "Rozwod czy ratowanie..." napisalam troche o sobie.
Jutro idziemy do psychologa i bede mogla powiedziec cos wiecej. Troche mi mina zrzedla jak dowiedzialam sie, ze warunkiem terapii malzenskiej jest wspolne mieszkanie. Nie bylam przygotowana na taka ewentualnosc i jestem troche ........Poprostu boje sie, ze jak zamieszkamy razem to wroca stare nawyki i nie zdazymy dojsc do etapu umiejetnego sluchania sie. Ze znow emocje wezma gore i nie poradzimy sobie, ze znow sie zatne i nie popuszcze.... Wprawdzie te trzy lata rozlaki wyciszyly mnie troche ale mozliwe, ze dlatego, ze nie ma punktow "zapalnych". Ciagle jestem pelna obaw, ale jestem otwarta na przyjecie rad psychologa i stosowania sie do nich. Wczoraj rozmawialam z mezem o moich watpliwosciach i udalo mi sie zachowac spokoj. Przyznam, ze maz bardzo ostroznie ze mna rozmawial, zeby mnie nie zniechecic i nie urazic. Powiedzial jednak, ze tez ma obawy jak to bedzie bo on tez niechcialby zeby sytuacja sie powtorzyla. Zapytalam go dlaczego tak uparcie dazy do tego, zebysmy znowu byli razem skoro on wie ze ja go nie kochalam? Odpowiedzial, ze liczy na to , ze jak sie dobrze zrozumiemy to wierzy, ze bedzie fajnie bo w naszym zwiazku bylo wiele sytuacji, ktore swiadczyly o tym, ze nie byl mi obojetny. Powiedzialam mu, ze rzeczywiscie nie jest mi obojetny ale nie umie powiedziec czy go pokocham. Odpowiedzial, ze on nie oczekuje jakiejs romantycznej milosci rodem z ksiazek czy filmow, ze dla nie go wystarczy jak bedziemy w zyciu patrzec w jednym kierunku i ze bedziemy sie nawzajem szanowac. Przyznal, ze wiee razy postapil bardzo zle i ze tego zaluje. Ja wierze w jego dobre checi ale same checi to za malo - troche go znam i wiem, ze czesto jego checi i obietnice nie mialy pokrycia w tym co robil. Ja tez mu powiedzialam, ze nie wszystko z mojej strony bylo w porzadku i ze sami sobie z tym nie poradzimy i zobaczymy co na to powie psycholog. Nic wiecej nie wiem..... Pozdrawiam

[Goszka]

Kochana jano...
obyscie trafili na dobrego psychologa.
Tego Wam bardzo zycze.
Masz watpliwosci co do zdrowia psychicznego meza - powinno sie wszystko wyjasnic. Ale jesli nawet okaze sie, ze ma jakies zaburzenia to co wtedy - zostawisz go? Czy tak to sobie wyobrazasz?
Bierzesz tez pod uwage mozliwosc ulozenia sobie zycia z kim innym dlatego zaczelam watpic czy Wasz zwiazek jest sakramentalny... Hmm.....
Zauwazylas pewnie, ze tu na forum ludzie w zasadzie nie rozpatruja takich opcji... Staramy sie byc wierni swoim wspolmalzonkom, nawet jesli oni nie sa, nawet jesli odchodza... Wtedy pozostaje czekac i modlic sie o powrot "marnotrawnego"... Chcemy tez przede wszystkim zmieniac siebie, bo czasem zsylajac nam taki czy inny krzyz Pan chce nas naprawic, nie naszych wspolmalzonkow tylko nas, bo za bardzo oddalilismy sie od Niego...
Wybacz to moje wymadrzanie sie, ale ja tylko uwaznie czytam co pisza kolezanki i koledzy i ucze sie, ucze i jeszcze raz ucze nie popelniac wiecej bledow w malzenstwie - po prostu ucze sie prawdziwie kochac.

Serdecznie pozdrawiam i napisz koniecznie jak bylo na terapii.

Kochana jano...
obyscie trafili na dobrego psychologa.
Tego Wam bardzo zycze.
Masz watpliwosci co do zdrowia psychicznego meza - powinno sie wszystko wyjasnic. Ale jesli nawet okaze sie, ze ma jakies zaburzenia to co wtedy - zostawisz go? Czy tak to sobie wyobrazasz?
Bierzesz tez pod uwage mozliwosc ulozenia sobie zycia z kim innym dlatego zaczelam watpic czy Wasz zwiazek jest sakramentalny... Hmm.....
Zauwazylas pewnie, ze tu na forum ludzie w zasadzie nie rozpatruja takich opcji... Staramy sie byc wierni swoim wspolmalzonkom, nawet jesli oni nie sa, nawet jesli odchodza... Wtedy pozostaje czekac i modlic sie o powrot "marnotrawnego"... Chcemy tez przede wszystkim zmieniac siebie, bo czasem zsylajac nam taki czy inny krzyz Pan chce nas naprawic, nie naszych wspolmalzonkow tylko nas, bo za bardzo oddalilismy sie od Niego...
Wybacz to moje wymadrzanie sie, ale ja tylko uwaznie czytam co pisza kolezanki i koledzy i ucze sie, ucze i jeszcze raz ucze nie popelniac wiecej bledow w malzenstwie - po prostu ucze sie prawdziwie kochac.

Serdecznie pozdrawiam i napisz koniecznie jak bylo na terapii.

[jana42]

W dziale "Rozwod czy......." napisalam o pierwszym kontakcie z psychologiem i mysle, ze tylko w tym dziale bede pisac wiecej bo ciagle mam dylemat czy ratowac czy rozwiesc sie. Wiadomo, ze tutaj kazdy chce ratowac malzenstwo - ja tez chce ale nie wiem co przyniesie terapia wiec pozostaje mi nadzieja, ze moje malzenstwo da sie uratowac. Pozdrawiam.

W dziale "Rozwod czy......." napisalam o pierwszym kontakcie z psychologiem i mysle, ze tylko w tym dziale bede pisac wiecej bo ciagle mam dylemat czy ratowac czy rozwiesc sie. Wiadomo, ze tutaj kazdy chce ratowac malzenstwo - ja tez chce ale nie wiem co przyniesie terapia wiec pozostaje mi nadzieja, ze moje malzenstwo da sie uratowac. Pozdrawiam.

[Paolo27]

Mam nadzieje,ze Wam sie udalo jana42.
Wracajac do poprzednich wypowiedzi,to ja z zona rowniez przechodzilismy kryzys,a wlasciwie,to tak na prawde jeszcze go przechodzimy czasami. Najwazniejsze moim zdaniem jest poprostu natychmiastowe odciecie kontaktu z kochankiem/ka. Wierzcie mi,ze to pomoglo.Nie powiem,ze bylo latwe,ale pomaglo. Ja znalazlem z pomoca Boza w sobie luke,ktora wykorzystalem.
Pozdrawiam

Mam nadzieje,ze Wam sie udalo jana42.
Wracajac do poprzednich wypowiedzi,to ja z zona rowniez przechodzilismy kryzys,a wlasciwie,to tak na prawde jeszcze go przechodzimy czasami. Najwazniejsze moim zdaniem jest poprostu natychmiastowe odciecie kontaktu z kochankiem/ka. Wierzcie mi,ze to pomoglo.Nie powiem,ze bylo latwe,ale pomaglo. Ja znalazlem z pomoca Boza w sobie luke,ktora wykorzystalem.
Pozdrawiam

[roki]

Chciałe troche reanimowac temat jak to jest wlasciwie z ta odbudowa małżeństwa. Wiadomo decyzja musi byc wspolna wizyta u psychologa ok terapia tez ale co dalej jak to widzicie? Roki

Chciałe troche reanimowac temat jak to jest wlasciwie z ta odbudowa małżeństwa. Wiadomo decyzja musi byc wspolna wizyta u psychologa ok terapia tez ale co dalej jak to widzicie? Roki

[Paulina]

Czesć, ja a właściwie my próbujemy odbudować małżeństwo po zdradach, jest to bardzo cięzkie, czasami myślę że niemożliwe. Mąż nie zgodził się na wspólną terapie bo poweidział, że sami damy rade. Nie wiem czy damy. Jedyne co jest pozytywne to to że razem modlimy się i często przystępujemy do sakramentu pokuty. Mam nadzieję, że Bóg nas uleczy!

Czesć, ja a właściwie my próbujemy odbudować małżeństwo po zdradach, jest to bardzo cięzkie, czasami myślę że niemożliwe. Mąż nie zgodził się na wspólną terapie bo poweidział, że sami damy rade. Nie wiem czy damy. Jedyne co jest pozytywne to to że razem modlimy się i często przystępujemy do sakramentu pokuty. Mam nadzieję, że Bóg nas uleczy!

[Tadeusz]

Paulinko napisałaś w jednym zdaniu całą esencję drogi do dobrego małżeństwa.
"Jedyne co jest pozytywne to to że razem modlimy się i często przystępujemy do sakramentu pokuty"
Właśnie tak mówił P. Guzewicz w Górce klasztornej: wspólna modlitwa, wspólna, częsta eucharystia to najważniejsze elementy aby małżeństwo było trwałe !

Jesteście na dobrej drodze

Paulinko napisałaś w jednym zdaniu całą esencję drogi do dobrego małżeństwa.
"Jedyne co jest pozytywne to to że razem modlimy się i często przystępujemy do sakramentu pokuty"
Właśnie tak mówił P. Guzewicz w Górce klasztornej: wspólna modlitwa, wspólna, częsta eucharystia to najważniejsze elementy aby małżeństwo było trwałe !

Jesteście na dobrej drodze

[Agnieszka2]

Czy ktoś wie, co sie dzieje z Beatą - dawniej Zagubioną? Bardzo dawno jej nie było. Mam nadzieje, że nie dlatego, ze jest tak źle, tylko dlatego, że jest tak dobrze, ze potrzeby zaglądania tutaj nie ma.

Czy ktoś wie, co sie dzieje z Beatą - dawniej Zagubioną? Bardzo dawno jej nie było. Mam nadzieje, że nie dlatego, ze jest tak źle, tylko dlatego, że jest tak dobrze, ze potrzeby zaglądania tutaj nie ma.