[Mirela]

(Joz 5,9-12)
I rzekł Pan do Jozuego: Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską. Rozłożyli się obozem Izraelici w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na stepach Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i ziarna prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan.

(Ps 34,2-7)
REFREN: Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego Chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

(2 Kor 5,17-21)
Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.

(Łk 15,18)
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i względem ciebie”.

(Łk 15,1-3.11-32)
W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się.

Lectio Divina – IV Niedziela Wielkiego Postu, rok C
Łk 15,1-3. 11-32

Lectio - lektura: Łk 15,1-3.11-32
Aby lepiej zrozumieć:

· ojciec dał synowi jedną trzecią majątku. Tak wynikało z ogólnie przyjętego prawa nadanego jeszcze przez Mojżesza.

· upadek syna podkreśla fakt, że przystał do ludzi hodujących świnie. Talmud mówi: „przeklęty człowiek, który hoduje wieprze”. Zwierzę to było uznane za nieczyste.

· istotą grzechu jest nie tyle roztrwonienie majątku, ani gniewny upór, lecz odwrócenie się od ojca. To daje także pewne wskazówki czym jest rzeczywiste nawrócenie.

· pomocą może być obraz Rembrandta, dzieło H. Berlioza.

Meditatio - rozważanie:
Wprowadzenie.

Przypowieść Jezusa o Miłosiernym Ojcu jest bardzo bogata pod względem psychologicznym. Spróbujmy pójść po tej linii i prześledzić wszystkie odczucia i przeżycia syna (od pierwszej decyzji – prośby o część majątku, przez życie rozrzutne, doświadczenie opuszczenia, biedy, refleksji, powrotu...). Spróbujmy nazwać te wszystkie uczucia i przeżycia. Przy okazji sprawdźmy, czy nie osądzamy młodszego syna o pewne grzechy, jak to uczynił jego starszy brat (Ewangelia nie mówi, że spotykał się z nierządnicami. Tak twierdzi jego brat. Czy słusznie?)

Spróbujmy prześledzić również wszystkie przeżycia i uczucia, które rodziły się w sercu Ojca. Oprócz całej troski, niepokoju zobaczmy także ogromne pragnienie spotkania się z synem – z każdym synem! (bez względu na to w jaki sposób odwrócił się od ojca).

Na tle tych refleksji zobaczmy moje przeżycia związane z grzechem. Czy pojmuję grzech jako odwrócenie się od Boga Ojca? Jakie to wywołuje przeżycia i uczucia? Czy w tej sytuacji, czy też w sakramencie pokuty mam świadomość uczuć jakie Bóg Ojciec „żywi względem mnie”?
Oratio - modlitwa

Propozycje: modlitwa dziękczynna za to, że Bóg mnie nieustannie wypatruje i poszukuje.
Actio - działanie

Przypatrzę się mojemu sposobowi przeżywania sakramentu pokuty.

Teksty analogiczne (tzw. marginalia). Podano za Biblią Jerozolimską.

Ewangelia według św. Łukasza rozdział 15

werset 1 - Wj 34,6; Oz 11,8-9; Oz 2,21; Łk 6,36
3 - Mt 9,10-13

20 - Iz 55,7; Jr 3,12n; Iz 49,14-16; Jr 31,20
22 - Za 3,4
31 - J 17,10
32 - Łk 1,14

(Joz 5,9-12)
I rzekł Pan do Jozuego: Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską. Rozłożyli się obozem Izraelici w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na stepach Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i ziarna prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan.

(Ps 34,2-7)
REFREN: Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego Chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

(2 Kor 5,17-21)
Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.

(Łk 15,18)
Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i względem ciebie”.

(Łk 15,1-3.11-32)
W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się.

Lectio Divina – IV Niedziela Wielkiego Postu, rok C
Łk 15,1-3. 11-32

Lectio - lektura: Łk 15,1-3.11-32
Aby lepiej zrozumieć:

· ojciec dał synowi jedną trzecią majątku. Tak wynikało z ogólnie przyjętego prawa nadanego jeszcze przez Mojżesza.

· upadek syna podkreśla fakt, że przystał do ludzi hodujących świnie. Talmud mówi: „przeklęty człowiek, który hoduje wieprze”. Zwierzę to było uznane za nieczyste.

· istotą grzechu jest nie tyle roztrwonienie majątku, ani gniewny upór, lecz odwrócenie się od ojca. To daje także pewne wskazówki czym jest rzeczywiste nawrócenie.

· pomocą może być obraz Rembrandta, dzieło H. Berlioza.

Meditatio - rozważanie:
Wprowadzenie.

Przypowieść Jezusa o Miłosiernym Ojcu jest bardzo bogata pod względem psychologicznym. Spróbujmy pójść po tej linii i prześledzić wszystkie odczucia i przeżycia syna (od pierwszej decyzji – prośby o część majątku, przez życie rozrzutne, doświadczenie opuszczenia, biedy, refleksji, powrotu...). Spróbujmy nazwać te wszystkie uczucia i przeżycia. Przy okazji sprawdźmy, czy nie osądzamy młodszego syna o pewne grzechy, jak to uczynił jego starszy brat (Ewangelia nie mówi, że spotykał się z nierządnicami. Tak twierdzi jego brat. Czy słusznie?)

Spróbujmy prześledzić również wszystkie przeżycia i uczucia, które rodziły się w sercu Ojca. Oprócz całej troski, niepokoju zobaczmy także ogromne pragnienie spotkania się z synem – z każdym synem! (bez względu na to w jaki sposób odwrócił się od ojca).

Na tle tych refleksji zobaczmy moje przeżycia związane z grzechem. Czy pojmuję grzech jako odwrócenie się od Boga Ojca? Jakie to wywołuje przeżycia i uczucia? Czy w tej sytuacji, czy też w sakramencie pokuty mam świadomość uczuć jakie Bóg Ojciec „żywi względem mnie”?
Oratio - modlitwa

Propozycje: modlitwa dziękczynna za to, że Bóg mnie nieustannie wypatruje i poszukuje.
Actio - działanie

Przypatrzę się mojemu sposobowi przeżywania sakramentu pokuty.

Teksty analogiczne (tzw. marginalia). Podano za Biblią Jerozolimską.

Ewangelia według św. Łukasza rozdział 15

werset 1 - Wj 34,6; Oz 11,8-9; Oz 2,21; Łk 6,36
3 - Mt 9,10-13

20 - Iz 55,7; Jr 3,12n; Iz 49,14-16; Jr 31,20
22 - Za 3,4
31 - J 17,10
32 - Łk 1,14