[Mateusz]

Macieju, to mamy taki sam staż.
Podobno jest prawidłowość, że kryzysy przychodzą, co 7 lat...
Miejmy nadzieję, że odchodzą!
Popracuj nad tym, by nie nienawidzić żony! Drogą do tego jest wybaczenie.
A drobiazgi? Trzeba się czasami do nich przyzwyczaić, bo nie warto sobie nimi głowy zaprzątć. Każdy ma jakieś tam swoje przyzwyczajenia!

Macieju, to mamy taki sam staż.
Podobno jest prawidłowość, że kryzysy przychodzą, co 7 lat...
Miejmy nadzieję, że odchodzą!
Popracuj nad tym, by nie nienawidzić żony! Drogą do tego jest wybaczenie.
A drobiazgi? Trzeba się czasami do nich przyzwyczaić, bo nie warto sobie nimi głowy zaprzątć. Każdy ma jakieś tam swoje przyzwyczajenia!

[wabona]

Tak, Aniu, mówiłam o tej figurce mężowi, ale on ma chyba serce z kamienia...Nie wiem - czasem wydaje mi się, że on zupełnie nie ma sumienia. Nie mam pojęcia, jak on sobie radzi z wyrzutami sumienia - to był taki dobry człowiek, nie wierzę, że go to zupełnie nie wzrusza.

Tak, Aniu, mówiłam o tej figurce mężowi, ale on ma chyba serce z kamienia...Nie wiem - czasem wydaje mi się, że on zupełnie nie ma sumienia. Nie mam pojęcia, jak on sobie radzi z wyrzutami sumienia - to był taki dobry człowiek, nie wierzę, że go to zupełnie nie wzrusza.

[Ania_71]

Wanboma najgorsze jest to, ze my nie mozemy zrozumiec tych zmian w zyciu meza, nie potrafimy ich zaakceptowac, a w rezultacie mamy problemy z wlasna psychika i ja np. choc maz jest nie radze sobie z powrotem do normalnosci, mam leki, obawy, nie jestem spokojna, on sobie z tym radzi, nie musi chodzic do psychologa, ja musze, bo sami nie naprawimy relacji, wiec na szczescie idzie ze mna, bo ja tak chce. Ale to ja jestem klebkiem nerwow. Boze T ywszystko mozesz, i modle sie, mam modlitwe za takie malzenstwa jak my wszyscy......modle sie za Nas....

Wanboma najgorsze jest to, ze my nie mozemy zrozumiec tych zmian w zyciu meza, nie potrafimy ich zaakceptowac, a w rezultacie mamy problemy z wlasna psychika i ja np. choc maz jest nie radze sobie z powrotem do normalnosci, mam leki, obawy, nie jestem spokojna, on sobie z tym radzi, nie musi chodzic do psychologa, ja musze, bo sami nie naprawimy relacji, wiec na szczescie idzie ze mna, bo ja tak chce. Ale to ja jestem klebkiem nerwow. Boze T ywszystko mozesz, i modle sie, mam modlitwe za takie malzenstwa jak my wszyscy......modle sie za Nas....

[wabona]

Aniu - to wspaniałe, że Twój mąż chodzi z Tobą do psychologa. W pojęciu mego męża problemy natury psychicznej to coś, czego trzeba unikać - tak zawsze uważał. Kiedy miałam depresję - w czasie wspólnego jeszcze mieszkania - najzwyczajniej na świecie odwrócił się - pomogły mi inne osoby. On teraz zaś chce to wykorzystać - zagroził, że przez to, że brałam leki psychotropowe, nie będę pracować a także odbierze mi dziecko - on się miał o to postarać.

Aniu - to wspaniałe, że Twój mąż chodzi z Tobą do psychologa. W pojęciu mego męża problemy natury psychicznej to coś, czego trzeba unikać - tak zawsze uważał. Kiedy miałam depresję - w czasie wspólnego jeszcze mieszkania - najzwyczajniej na świecie odwrócił się - pomogły mi inne osoby. On teraz zaś chce to wykorzystać - zagroził, że przez to, że brałam leki psychotropowe, nie będę pracować a także odbierze mi dziecko - on się miał o to postarać.

[Ania_71]

Ania moj maz twierdzi ze mam "chora" glowe, gdy mowie mu o obecnych zagrozeniach naszego malzenstwa, on nie widzi ich, jedyny moj ratunek w psychologu, bo maz ma mocne przekonanie do mojego wyolbrzymiania problemow, i albo je neguje, albo rzeczywiscie ich nie zauwaza. A jest ich po kryzysie cala masa. Mam to szczescie, ze owszem pojdzie ze mna do psychologa i jemu da wiare (nie mnie) i o to mi chodzi, zeby zrozumial, przejrzal na oczy, ze nie da sie siedziec z zalozonymi rekami, przyszlosc sama sie nie ulozy, zwlaszcza, ze kazde z nas ma "zyczliwych" doradcow w rodzinie niestety. Strasznie to przykre i to, ze on tego nie widzi, dla niego nie ma problemow, on wrocil i wystarczy, juz szczesliwy. Ja uwazam, ze musimy zaczac budowac zwiazek sami, bez rodzicow, ktorych jest za duzo w naszym zyciu, dzis pojawil sie tez na ten temat post (nie pamietam jak sie nazywa forumowiczka). A w mojej glowie tyle lekliwych mysli i niepewnosci.
A Wy dlugo jestescie w separacji?

Ania moj maz twierdzi ze mam "chora" glowe, gdy mowie mu o obecnych zagrozeniach naszego malzenstwa, on nie widzi ich, jedyny moj ratunek w psychologu, bo maz ma mocne przekonanie do mojego wyolbrzymiania problemow, i albo je neguje, albo rzeczywiscie ich nie zauwaza. A jest ich po kryzysie cala masa. Mam to szczescie, ze owszem pojdzie ze mna do psychologa i jemu da wiare (nie mnie) i o to mi chodzi, zeby zrozumial, przejrzal na oczy, ze nie da sie siedziec z zalozonymi rekami, przyszlosc sama sie nie ulozy, zwlaszcza, ze kazde z nas ma "zyczliwych" doradcow w rodzinie niestety. Strasznie to przykre i to, ze on tego nie widzi, dla niego nie ma problemow, on wrocil i wystarczy, juz szczesliwy. Ja uwazam, ze musimy zaczac budowac zwiazek sami, bez rodzicow, ktorych jest za duzo w naszym zyciu, dzis pojawil sie tez na ten temat post (nie pamietam jak sie nazywa forumowiczka). A w mojej glowie tyle lekliwych mysli i niepewnosci.
A Wy dlugo jestescie w separacji?

[wabona]

Trzeci miesiąc, ale ostatni rok - to był koszmar, bo przedtem mój mąż też odszedł, potem wrócił, ale przez rok zdradzał mnie - o czym nie wiedziałam i pewnie bym się nie dowiedziała, gdyby nie ludzie. O tych rodzicach to też ja - to moi rodzice bardzo się przyczynili to tego, że moje małżeństwo legło w gruzach. Moja mama od dnia ślubu codziennie dzwoniła do mnie, wypytując się o wszystko, nawet szantażując ("nie przyjeżdżasz i już pewnie jak przyjedziesz, to nie będę żyła, tak mi serce boli..."). Tata na drugi dzień po ślubie powiedział wprost do mego męża, że mnie oszukał, bo miał kupić działkę budowlaną a nie kupił (i w taty domu siedzi). Już im chyba przebaczyłam, ale kontakty ograniczyłam do minimum - oni nadal zupełnie nie widzą, co złego zrobili.

Trzeci miesiąc, ale ostatni rok - to był koszmar, bo przedtem mój mąż też odszedł, potem wrócił, ale przez rok zdradzał mnie - o czym nie wiedziałam i pewnie bym się nie dowiedziała, gdyby nie ludzie. O tych rodzicach to też ja - to moi rodzice bardzo się przyczynili to tego, że moje małżeństwo legło w gruzach. Moja mama od dnia ślubu codziennie dzwoniła do mnie, wypytując się o wszystko, nawet szantażując ("nie przyjeżdżasz i już pewnie jak przyjedziesz, to nie będę żyła, tak mi serce boli..."). Tata na drugi dzień po ślubie powiedział wprost do mego męża, że mnie oszukał, bo miał kupić działkę budowlaną a nie kupił (i w taty domu siedzi). Już im chyba przebaczyłam, ale kontakty ograniczyłam do minimum - oni nadal zupełnie nie widzą, co złego zrobili.

[wabona]

Wiesz, dla mnie chyba najlepszym psychologiem jest to forum. Kiedyś odbyłam psychoterapię, ale pani psycholog nie była chyba zbyt kompetentną osobą - mało mi dały wizyty u niej. Tutaj co rusz uświadamiam sobie niektóre sprawy i zaczynam nad nimi pracować.

Wiesz, dla mnie chyba najlepszym psychologiem jest to forum. Kiedyś odbyłam psychoterapię, ale pani psycholog nie była chyba zbyt kompetentną osobą - mało mi dały wizyty u niej. Tutaj co rusz uświadamiam sobie niektóre sprawy i zaczynam nad nimi pracować.

[Anula]

Tak , masz rację Wanboma . Dla mnie obecność tutaj jak psychoterapia , która przez jakiś czas pogłębiałam w domu . Pracując nad soba .

Tak , masz rację Wanboma . Dla mnie obecność tutaj jak psychoterapia , która przez jakiś czas pogłębiałam w domu . Pracując nad soba .

[Ania_71]

Wanboma choc to rodzice, to nie powinnismy dawac soba manipulowac, moja mama mi ostatnio powiedziala, ze zchamialam jak moj maz, a miala na mysli, ze skoro z nim zostalam pomimo tego, co zrobil to jestem taka sama, jest zazdrosna o czas spedzany z mezem, kwestionuje moje wychowanie dzieci, swoja zlosc na mojego meza przeniosla na mnie, tymczasem siostra meza zaprzyjaznila sie z NIA, i do nas sie nie odzywa. Manipulacja trwa, dwie kobiety z rodziny meza- siostra i matka kwestionuja jego motywy postepowania, te dobre, bo wrocil tu gdzie jest jego miejsce, ale dla nich byloby lepiej gdyby pozostal bez swojej rodziny. Ale on jest slepy i niczego nie widzi. Uwazam, ze to NIENORMALNE, aby rodzina wytykala palcem "bledy", szantazowala,
Wanboma w ksiazce "Szantaz emocjonalny" autorka Susan Forward bardzo dobrze to opisala i radzi jak sobie radzic z takim szantazem zarowno ze strony partnera jak i rodzicow, tej samej autorki sa tez "Toksyczni rodzice". Trzeba dbac o siebie, milosc do rodzicow nie oznacza bezwzgledengo posluszenstwa i brania odpowiedzialnosci na siebie za ich samopoczucie! To samo dotyczy meza. Mama meza to taka udawana wiecznie chora, ale tylko do meza, aby sie nad nia litowal i spelnial kazda jej zachcianke, jak go nie ma to tryska zdrowiem i humorem. Szok .

Wanboma choc to rodzice, to nie powinnismy dawac soba manipulowac, moja mama mi ostatnio powiedziala, ze zchamialam jak moj maz, a miala na mysli, ze skoro z nim zostalam pomimo tego, co zrobil to jestem taka sama, jest zazdrosna o czas spedzany z mezem, kwestionuje moje wychowanie dzieci, swoja zlosc na mojego meza przeniosla na mnie, tymczasem siostra meza zaprzyjaznila sie z NIA, i do nas sie nie odzywa. Manipulacja trwa, dwie kobiety z rodziny meza- siostra i matka kwestionuja jego motywy postepowania, te dobre, bo wrocil tu gdzie jest jego miejsce, ale dla nich byloby lepiej gdyby pozostal bez swojej rodziny. Ale on jest slepy i niczego nie widzi. Uwazam, ze to NIENORMALNE, aby rodzina wytykala palcem "bledy", szantazowala,
Wanboma w ksiazce "Szantaz emocjonalny" autorka Susan Forward bardzo dobrze to opisala i radzi jak sobie radzic z takim szantazem zarowno ze strony partnera jak i rodzicow, tej samej autorki sa tez "Toksyczni rodzice". Trzeba dbac o siebie, milosc do rodzicow nie oznacza bezwzgledengo posluszenstwa i brania odpowiedzialnosci na siebie za ich samopoczucie! To samo dotyczy meza. Mama meza to taka udawana wiecznie chora, ale tylko do meza, aby sie nad nia litowal i spelnial kazda jej zachcianke, jak go nie ma to tryska zdrowiem i humorem. Szok .

[_zosia_]

Maciej we mnie jest coraz wiecej tych negatywnych uczuc. Dopoki jest normalna sytuacja to jakby dojrzalosc polega na laczeniu w sobie pozytywnych i negatywnych uczuc, chwil, ale w obecnej sytuacji sama juz nie wiem co powinnam zrobic. Maz zyje w zupelnie innym swiecie, odjechal zupelnie. Praca, praca, praca, niczego nie robi na czas, jest nieslowny do bolu, dziecku nie da jesc etc. Doslownie wszystko jest na mojej glowie,a na dodatek o kazdy grosz musze sie z nim wyklocac.
Nie wiem juz co robic.

Maciej we mnie jest coraz wiecej tych negatywnych uczuc. Dopoki jest normalna sytuacja to jakby dojrzalosc polega na laczeniu w sobie pozytywnych i negatywnych uczuc, chwil, ale w obecnej sytuacji sama juz nie wiem co powinnam zrobic. Maz zyje w zupelnie innym swiecie, odjechal zupelnie. Praca, praca, praca, niczego nie robi na czas, jest nieslowny do bolu, dziecku nie da jesc etc. Doslownie wszystko jest na mojej glowie,a na dodatek o kazdy grosz musze sie z nim wyklocac.
Nie wiem juz co robic.

[wabona]

Właśnie - we mnie wczoraj też coś pękło. Też kłótnia o pieniądze - na dziecko. Nie wytrzymałam - wszystkie pieniądze przeznacza na utrzymanie kochanki, która jeszcze uczy się, a swoje dziecko zaniedbał. Nie dość, że nie odwiedza córki, nie łoży na jej utrzymanie. Nie potrafię być spokojna w takiej sytuacji. Opanowałam się na tyle, aby nie zadzwonić do "niej" i nie nawymyślać jej. Nie będę się ośmieszać.

Właśnie - we mnie wczoraj też coś pękło. Też kłótnia o pieniądze - na dziecko. Nie wytrzymałam - wszystkie pieniądze przeznacza na utrzymanie kochanki, która jeszcze uczy się, a swoje dziecko zaniedbał. Nie dość, że nie odwiedza córki, nie łoży na jej utrzymanie. Nie potrafię być spokojna w takiej sytuacji. Opanowałam się na tyle, aby nie zadzwonić do "niej" i nie nawymyślać jej. Nie będę się ośmieszać.

[weronika]

Wiesz Wanboma,ja mam taki sam problem,jak Ty.Mó mąż daje mi pieniądze,nazwę to"z ręki",co miesiąc daje mniej.Kiedyś już dawno,może ze trzy miesiące temu,byłam u adwokatki,ona mi powiedziała,ze jak mogę się godzić na takie ochłapy,które daje mi mąż,ona wtedy kazała mi odrazu oddać sprawę o alimenty,ale ja tego nie chciałam,bo bałam się,bo nie chciałam po złości.Prosiłam ją o to,aby najpierw posłała mojemu mężowi list,w którym prosiła go o dobrowolne płacenie takiej,a takiej sumy,ale mój mąż nawet tego nie odebrał.Ja stanęłam w miejscu,bo nie potrafię nic dalej zrobić,bo brak mi odwagi i bardz się boję.Wczoraj np.przelał na moje konto tyle,że starczy mi na połowę opłat,a reszta,gdzie?On o tym wie,syn już dawno musiał zrezygnować z basenu,angielskiego,ale mój mąż kiedyś powiedział,że mnie zmusi do tego,abym poszła założyć sprawę o alimenty.
Powiem szczerze z dnia na dzień jest mi lepiej bez niego,jak przyjeżdżam po weekendzie od rodziców jestem taka wyciszona,spokojna,ledwie się tylko z nim spotkam to zaraz mi się żyć nie chce.

Wiesz Wanboma,ja mam taki sam problem,jak Ty.Mó mąż daje mi pieniądze,nazwę to"z ręki",co miesiąc daje mniej.Kiedyś już dawno,może ze trzy miesiące temu,byłam u adwokatki,ona mi powiedziała,ze jak mogę się godzić na takie ochłapy,które daje mi mąż,ona wtedy kazała mi odrazu oddać sprawę o alimenty,ale ja tego nie chciałam,bo bałam się,bo nie chciałam po złości.Prosiłam ją o to,aby najpierw posłała mojemu mężowi list,w którym prosiła go o dobrowolne płacenie takiej,a takiej sumy,ale mój mąż nawet tego nie odebrał.Ja stanęłam w miejscu,bo nie potrafię nic dalej zrobić,bo brak mi odwagi i bardz się boję.Wczoraj np.przelał na moje konto tyle,że starczy mi na połowę opłat,a reszta,gdzie?On o tym wie,syn już dawno musiał zrezygnować z basenu,angielskiego,ale mój mąż kiedyś powiedział,że mnie zmusi do tego,abym poszła założyć sprawę o alimenty.
Powiem szczerze z dnia na dzień jest mi lepiej bez niego,jak przyjeżdżam po weekendzie od rodziców jestem taka wyciszona,spokojna,ledwie się tylko z nim spotkam to zaraz mi się żyć nie chce.

[Anula]

Drogie Dziewczyny , sytuacja bardzo trudna - o sprawach finansowych sama coś wiem . Borykam się z takimi problemami jak Wy choć mój maż daje pieniądze na dzieci . Mało , za mało , ale wiem że poczuwa się do tego obowiazku . A daje tyle bo sam nie ma . Ale chciałam Wam o czymś innym napisać . Wcześniej pisałyście , że mężowie się zmienili , że przedtem tacy nie byli . Kochane , jeśli tak jest to może trzeba się modlić do Pana Boga nie tylko o powrót, nawrócenie ale również o uwolnienie ich od złego ducha ? Post i modlitwa w tej intencji naprawdę działają ! Zobaczycie efekty bardzo szybko . Moze od tego trzeba zacząć ? Ja jestem zszokowana tym co widze , co dzieje sie z moim męzem i jak zmienił swoje myślenie . Nie poddawajcie się . Pan Bog Was nie opuści w tych ciężkich chwilach . Nie opuści . Zaufajcie Mu .

Drogie Dziewczyny , sytuacja bardzo trudna - o sprawach finansowych sama coś wiem . Borykam się z takimi problemami jak Wy choć mój maż daje pieniądze na dzieci . Mało , za mało , ale wiem że poczuwa się do tego obowiazku . A daje tyle bo sam nie ma . Ale chciałam Wam o czymś innym napisać . Wcześniej pisałyście , że mężowie się zmienili , że przedtem tacy nie byli . Kochane , jeśli tak jest to może trzeba się modlić do Pana Boga nie tylko o powrót, nawrócenie ale również o uwolnienie ich od złego ducha ? Post i modlitwa w tej intencji naprawdę działają ! Zobaczycie efekty bardzo szybko . Moze od tego trzeba zacząć ? Ja jestem zszokowana tym co widze , co dzieje sie z moim męzem i jak zmienił swoje myślenie . Nie poddawajcie się . Pan Bog Was nie opuści w tych ciężkich chwilach . Nie opuści . Zaufajcie Mu .

[weronika]

Anula,chciałabym myśleć tak optymistycznie jak ty,ale nie potrafię.Ja modlę się szczerze i z pełną wiarą wszystkie te modlitwy z pierwszej strony,naprawdę,wiara mnie nie opuszcza.Mój mąż ma pieniądze i nie potrafię się z tym pogodzić,ze wydaje je napewno na kochankę,a powinien na swoje dziecko i wogóle rodzinę.Bogu nie przestanę ufać nigdy,ale opuszczają mnie siły,nie potrafię pokonać tej niesprawiedliwości.

Anula,chciałabym myśleć tak optymistycznie jak ty,ale nie potrafię.Ja modlę się szczerze i z pełną wiarą wszystkie te modlitwy z pierwszej strony,naprawdę,wiara mnie nie opuszcza.Mój mąż ma pieniądze i nie potrafię się z tym pogodzić,ze wydaje je napewno na kochankę,a powinien na swoje dziecko i wogóle rodzinę.Bogu nie przestanę ufać nigdy,ale opuszczają mnie siły,nie potrafię pokonać tej niesprawiedliwości.

[MajkaB]

Weroniko zajrzyj na temat"Już nie mam siły...."napisałam Ci tam co myślę o Twojej sytuacji.

Weroniko zajrzyj na temat"Już nie mam siły...."napisałam Ci tam co myślę o Twojej sytuacji.