Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie (także po rozwodzie i
gdy współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki), którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa
Portal  FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  Chat  StowarzyszenieStowarzyszenie
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  DownloadDownload  StatystykiStatystyki  PolczatPolczat
 Ogłoszenie 

Poprzedni temat «» Następny temat
"partyzantka" trwa
Autor Wiadomość
Agnieszka2
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-25, 09:42   

Ja też nie lubię wolnych dni. Odpoczywam w pracy - psychicznie, bo choć stres, ale innego rodzaju. I w pracy pomagam ludziom. Ale o ile lepiej ich teraz rozumiem. I to jest następny dar jaki otrzymałam przy okazji upadku mojego męża i moich cięzkich przeżyć z tym związanych. A w te wolne dni postanowiłam pojechać do Łagiewnik. Sama. Dziecko ma 6 lat więc spokojnie może zostać dwa dni z babcią. A ja się wyciszę, pomodlę się o miłosierdzie dla mnie i mojego Męża. Pomyslę , co dalej. Gdzie będzie łatwiej powiedzieć "Jezu, ufam Tobie". ?
 
     
Anula
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-25, 12:11   

Ja się boję okropnie tego week-endu . Wiosna , piękna pogoda, wolność i samotność . I wyobraźnia ... Boże dodaj sił by to przetrwać , by spędzić godnie ten czas .
 
     
Agnieszka2
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-25, 13:22   

Annie, zrób coś z tym strachem. Kiedyś Kasia poradziła mi, żebym przestała się bać. I posłuchałam. Teraz jest mi smutno (nie zawsze) , ale się nie boję. Dużo lepiej mi z tym. Spróbuj coś zrobić ze strachem. Nie bój się weekendu , tylko zastanów się co robić, żeby był dobry. Nie koniecznie wesoły, radosny, ale dobry. "Nie lękajcie się", pamiętasz?. Bóg jest z Tobą.
 
     
Agnieszka2
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-25, 13:28   

Ja wiem jak ciężko jest patrzeć na spacerujące zakochane pary. Jak wtedy jest smutno, wracają wspomnienia. Dlaczego nie ja? Dlaczego już nie jest tak jak było? Bo wszystko się zmienia. I Ty nie jesteś juz taka sama. I Twój mąż. I Wasze małżeństwo. I tych zakochanych, szczęśliwych ludzi też to czeka. Nie masz wpływu na to, że wszystko się zmienia. Możesz tylko to przyjąć i zaakceptować. I próbowac zmienić siebie. Ja próbuję. Trochę mi się udało. Trochę nie. Ale jest mi już ze sobą lepiej . Mojemu mężowi jest ze sobą gorzej. I tylko od niego zalezy czy to zrozumie i się zmieni.
Ostatnio zmieniony przez Agnieszka2 2006-04-25, 13:30, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Anula
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-25, 13:28   

Agnieszko , na pewno będę się starać . Dzięki .
 
     
Anula
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-25, 13:52   

Mojemu też z sobą samym chyba nie jest najlepiej . Ale to mnie nie pociesza . szkoda . Zakochane pary to jeszcze nic . Rodziny wspólnie przychodzące do koscioła, albo na spacerach ojcowie ze swoimi dziećmi . To mnie bardzo dotyka , głęboko w środku .
 
     
zuza
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-26, 16:39   

Niniejszym donoszę co następuje:
Daje się rozmawiać przez telefon ( tylko taki mam kontakt i teraz to mąż dzwoni - do dzieci ale zawsze prosi mnie) w sposób iście dobsonowski.
Nie znam rezultatów -"toć" dopiero zaczęłam tak rozmawiac od kilku dni ale (może to samopocieszanie) czuję się lepiej . Ździebko. ( to nieprawda- jestem trochę dumna- gdyby ktoś kiedyś coś takiego mi opowiedział pierwszą myślą byłoby- oszalał).
Co to się dzieje z czlowiekiem?
Jutro wizyta. Postaram się nie dać wciągnąć w ŻADNE dyskusje poza sprawami niezbędnymi- a teraz akurat takich brak.
 
     
Anula
[Usunięty]

Wysłany: 2006-04-27, 06:56   

U mnie etap smsów tylko w sprawach ważnych dotyczących dzieci . Dumna jestem ze swoich odpowiedzi bo są krótkie i wymagające . tyle .
 
     
wabona
[Usunięty]

Wysłany: 2006-05-05, 19:41   

A ja nawet w sprawach ważnych już od 9 dni nie odzywam się. To mój sukces. Chyba jedyny. Doszłam do wniosku, że i sama poradzę, przecież i tak, w ciągu ostatniego roku, mimo iż był razem, nie angażował się zbytnio. Ważniejsza była ona. Potem, kiedy się wyprowadzał, umówiliśmy się, że w razie potrzeby, pomoże. Guzik prawda. Raz zadzwoniłam. Nie wiem, może był czymś zdenerwowany, ale rzucił się na mnie, aż mi w pięty poszło. Dosyć! Nie, to nie, dam radę sama.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Strona wygenerowana w 0,01 sekundy. Zapytań do SQL: 9