[elzd1]

Tak, możemy być postrzegani jako te wredne złośliwe żony/mężowie. Bo tak daleko posunięta jest swoboda obyczajów, rozwody traktowane są jako normalne wychodzenie z sytuacji, nowa praca - nowy samochód - nowa żona, nowy mąż.
Wciąż ludzie krzyczą że:
politycy kłamią, oszukują, kradną, lekarze wyciągają łapówki, policja również. Głośno się mówi o złodzieju w pracy ( jeżeli takowy zostanie złapany), a jednocześnie nie widzi się nic złego w tym, że czas służbowy spędza się w internecie, na różnych forach, na czatach, czy też oglądniu filmów.
Krzycząc o wypaczonej moralności polityków, nie widzi się własnej pogibanej.
Nie jestem oczywiście święta, też robię wiele rzeczy których robić nie powinnam. A to jest kolejny dowód na to, jak podwójną mamy moralność.
Oburzamy się na nieuczciwego sprzedawcę, hydraulika, czy innego speca, A swoje przysięgi - czyli coś bardziej ważnego niż umowa o usługę - traktujemy tak lekko. Nas przecież dane słowo nie obowiązuje
Znaczy - tak myślą nasi zdradzacze, a i większa część społeczeństwa. Mnie to wszystko nauczyło, żeby zastanawiać się zanim wydam osąd o innej osobie, nie zawsze się udaje, ale czynię postępy.

Tak, możemy być postrzegani jako te wredne złośliwe żony/mężowie. Bo tak daleko posunięta jest swoboda obyczajów, rozwody traktowane są jako normalne wychodzenie z sytuacji, nowa praca - nowy samochód - nowa żona, nowy mąż.
Wciąż ludzie krzyczą że:
politycy kłamią, oszukują, kradną, lekarze wyciągają łapówki, policja również. Głośno się mówi o złodzieju w pracy ( jeżeli takowy zostanie złapany), a jednocześnie nie widzi się nic złego w tym, że czas służbowy spędza się w internecie, na różnych forach, na czatach, czy też oglądniu filmów.
Krzycząc o wypaczonej moralności polityków, nie widzi się własnej pogibanej.
Nie jestem oczywiście święta, też robię wiele rzeczy których robić nie powinnam. A to jest kolejny dowód na to, jak podwójną mamy moralność.
Oburzamy się na nieuczciwego sprzedawcę, hydraulika, czy innego speca, A swoje przysięgi - czyli coś bardziej ważnego niż umowa o usługę - traktujemy tak lekko. Nas przecież dane słowo nie obowiązuje
Znaczy - tak myślą nasi zdradzacze, a i większa część społeczeństwa. Mnie to wszystko nauczyło, żeby zastanawiać się zanim wydam osąd o innej osobie, nie zawsze się udaje, ale czynię postępy.

[Ola2]

Zdecydowanie, Elunia, czynisz postępy

Zdecydowanie, Elunia, czynisz postępy

[elzd1]

[wito]

Jestem Elu pod wrażeniem.

Jestem Elu pod wrażeniem.

[Elżbieta]

[elzd1]

Elu, odpowiada jakiś świecki nieokreślony człowiek. Ale smutne jest, że tamto forum jest dość poczytne, nawet z tego pierszego postu, który przytoczyłam, wynika, że człowiek udziela odpowiedzi na różne, często trudne pytania. A dla innych czytających jest wykladnią, nie zawsze słusznych interpretacji. I tu jest problem, wypowiada się bardzo autorytatywnie, przejrzałam zadawane pytania, nie zauważyłam żadnych wątliwości u odpowiadającwego.

Elu, odpowiada jakiś świecki nieokreślony człowiek. Ale smutne jest, że tamto forum jest dość poczytne, nawet z tego pierszego postu, który przytoczyłam, wynika, że człowiek udziela odpowiedzi na różne, często trudne pytania. A dla innych czytających jest wykladnią, nie zawsze słusznych interpretacji. I tu jest problem, wypowiada się bardzo autorytatywnie, przejrzałam zadawane pytania, nie zauważyłam żadnych wątliwości u odpowiadającwego.

[Elżbieta]

Zauważyłam, że Mila podała link - rozmowa z księdzem Markiem Dziewieckim, psychologiem
http://www.katolik.pl/ind...rtykuly&id=1534

fragment:
"Jeśli niestety już doszło do cudzołóstwa, czy powinniśmy za wszelką cenę ratować swoje małżeństwo? Jak wspólnie układać swoje dalsze życie?

- Jeśli dochodzi do zdrady, to jej nieuchronną konsekwencją jest nie tylko dramatyczne cierpienie, ale też równie dramatyczny kryzys małżeństwa. Odkrycie, że jest się zdradzanym, wiąże się z ogromnym szokiem oraz powoduje długotrwały uraz psychiczny i moralny. Czasem poczucie krzywdy u osoby zdradzonej jest tak wielkie i bolesne, że nie ma raczej szans na złagodzenie tego bólu i na powrót do wspólnoty małżeńskiej. W takim przypadku nie pozostaje zwykle nic innego, jak złożenie przez osobę skrzywdzoną wniosku o separację.

W świetle Ewangelii optymalnym rozwiązaniem jest przezwyciężenie kryzysu poprzez pojednanie i przebaczenie. W odniesieniu do osób nie ma bowiem sytuacji nieodwracalnych. Zawsze możliwa jest radykalna przemiana, nawrócenie i przezwyciężenie przeszłości. Przebaczenie i pojednanie to droga, którą Chrystus proponuje w obliczu każdego grzechu i każdej krzywdy. Droga ta nie może mieć jednak nic wspólnego z naiwnością czy z tolerowaniem zła. Prawdziwe pojednanie jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy małżonek, który dopuścił się zdrady, uznaje swoją winę oraz radykalnie się zmienia. Jeśli warunek ten zostaje spełniony, to potrzebne jest jeszcze zadośćuczynienie wyrządzonej krzywdy i zadanego bólu. Najdojrzalszym sposobem wynagrodzenia zdrady nie jest ciągłe wypominanie sobie bolesnej przeszłości, lecz okazywanie tu i teraz dojrzałej, ofiarnej, wiernej miłości małżeńskiej i rodzicielskiej."

Zauważyłam, że Mila podała link - rozmowa z księdzem Markiem Dziewieckim, psychologiem
http://www.katolik.pl/ind...rtykuly&id=1534

fragment:
"Jeśli niestety już doszło do cudzołóstwa, czy powinniśmy za wszelką cenę ratować swoje małżeństwo? Jak wspólnie układać swoje dalsze życie?

- Jeśli dochodzi do zdrady, to jej nieuchronną konsekwencją jest nie tylko dramatyczne cierpienie, ale też równie dramatyczny kryzys małżeństwa. Odkrycie, że jest się zdradzanym, wiąże się z ogromnym szokiem oraz powoduje długotrwały uraz psychiczny i moralny. Czasem poczucie krzywdy u osoby zdradzonej jest tak wielkie i bolesne, że nie ma raczej szans na złagodzenie tego bólu i na powrót do wspólnoty małżeńskiej. W takim przypadku nie pozostaje zwykle nic innego, jak złożenie przez osobę skrzywdzoną wniosku o separację.

W świetle Ewangelii optymalnym rozwiązaniem jest przezwyciężenie kryzysu poprzez pojednanie i przebaczenie. W odniesieniu do osób nie ma bowiem sytuacji nieodwracalnych. Zawsze możliwa jest radykalna przemiana, nawrócenie i przezwyciężenie przeszłości. Przebaczenie i pojednanie to droga, którą Chrystus proponuje w obliczu każdego grzechu i każdej krzywdy. Droga ta nie może mieć jednak nic wspólnego z naiwnością czy z tolerowaniem zła. Prawdziwe pojednanie jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy małżonek, który dopuścił się zdrady, uznaje swoją winę oraz radykalnie się zmienia. Jeśli warunek ten zostaje spełniony, to potrzebne jest jeszcze zadośćuczynienie wyrządzonej krzywdy i zadanego bólu. Najdojrzalszym sposobem wynagrodzenia zdrady nie jest ciągłe wypominanie sobie bolesnej przeszłości, lecz okazywanie tu i teraz dojrzałej, ofiarnej, wiernej miłości małżeńskiej i rodzicielskiej."