Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie (także po rozwodzie i
gdy współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki), którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa
Portal  FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  Chat  StowarzyszenieStowarzyszenie
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  DownloadDownload  StatystykiStatystyki  PolczatPolczat
 Ogłoszenie 

Poprzedni temat «» Następny temat
Przesunięty przez: administrator
2007-04-13, 09:19
ciąg dalszy wołania o pomoc
Autor Wiadomość
a.kolinska
[Usunięty]

  Wysłany: 2006-11-23, 18:37   ciąg dalszy wołania o pomoc

Chcę wam przedstawić dalszy ciąg moich losów,chyba sama się nakręcam i będe musiała sięgnąć po jakieś proszki,bo duszę sie z tej rozpaczy.Mieszkamy oddzielnie ja wswoim domu rodzinnym on w swoim,umówiliśmy sie dzisiaj na rozmowę tzn.ja go do niej zmusiłam swoją rozpaczą,ale do spotkania nie doszło, powiedział,że nie ma czasu i ochoty wszystko już powiedział,ma alergie na moje histerie i musi sie zajac swoimi sprawami,a ja mu wciąż nie daję spokoju o który prosił,w takiej sytuacji to on zaraz wniesie o rozwód przyzna sie do winy i sam dostarczy dowody,prosiłam żeby tego nie robił ,to on powiedział,że na dzisiaj to już ze sobą nie jesteśmy,jak powiedziałam,że przecież mi przysięgał przed Bogiem to powiedział,że to było w emocjach dziecko umarło 2 miesiące wcześniej(a wtedy mówił zupełnie co innego).
Prosiłam,żeby się wstrzymał z tym rozwodem to on mówi,że cały czas prosi o spokój bo musi wszystko przemyśleć,a ja mu ciągle wydzwaniam podburzam jego mamę i on sie czuje osaczony,potrzeba mu czasu teraz mówi o dwóch miesiącach,ale odczuwam,że daje nam małe szanse.Uważa mnie za skrajną egoistkę,która w tej rozpaczy myśli tylko o sobie,a to przecież on jest słabszy i nie daje rady ma prawie 29 lat ,a wciąż studiuje,jest zflustrowany tą sytuacją ( bo wszyscy jego koledzy już dawno skończyli i pracują).Mówi,że teraz on będzie egoistą i wreszcie pomyśli tylko o sobie.Niby ta dziewczyna go nic nie obchodzi,a pisze do nie pyszczku,jak wrócisz to wybierzemy sie do kina,to podobno ma być na złość.
A ja pogrążam sie w rozpaczy jakby ktoś umarł,tęsknie i noce mnie przerażają.
On kategorycznie zabronił mi powrotu do domu,chce być sam,tak jakbym mu przeszkadzała w studiowaniu,tak jakby mnie obwiniał,za wszystko.Nie mogę uwierzyć,że to moja historia.Byłam pewna,że łączy nas jakieś ogromnie silne uczucie.Jak się uspokoić,jak nie myśleć,jak cierpliwie czekać i mieć nadzieję.Z tych nerwów dostałam zapalenia nerek.
Moją rozpaczą chyba go zmęczyłam,upokorzyłam siebie,dajac do zrozumienia,że mu wszystko wybaczę,a on i tak mnie odrzuca,twierdząc ,że ma dość moich problemów i postanowił zająć sie wyłącznie sobą.Nie wierzy w moje obietnice zmiany,powiedział,że jeśli kiedyś dojdziemy do porozumienia to tylko na jego warunkach.Ta rozmowa była w ogromnych emocjach.Niech ktoś da mi jakieś wskazówki,jak postępować,żeby go odzyskać.Dotychczas to był bardzo dobry i ciepły człowiek.Czy są jakieś szanse?
 
     
amelka00
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-23, 19:09   

a.kolińska Bardzo smutno się robi czytając twoja historię , wiem jak rozpacz Cię ogarnia. Najlepiej było by w tej sytuacji wyciszyć emocje. Stanąć na przysłwowe "nogi"
Nie ma cudownej recepty , lekarstwa na uzdrowienia małżeństwa, cudownej rady albo wskazówki. Ja poprostu zajęłam sie sobą , wysprzątałam sie w środku i na zewnątrz :lol: Przestałm błagać , poniżać się, nerwowo wyszukiwać rozwiązać ,kręcic filmy (chociaż czasami jeszcze taki)Jak stałam sie silniejsza to i w domu zaczęło sie inaczej układać . A tak na marginesie najlepiej pomyślec nad tym , jak sprawić żeby sie znowu zakochał???? Szansa jest zawsze pamietaj o tym . pozdrawiam Cię cieplutko
 
     
bajka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-23, 19:54   

króciutko - nie histeryzować, nie prosić, nie błagać, wypuścić męża "z klatki", dac mu odetchnąc, aby spokojnie mógł się zastanowić. Gdy zbierze myśli bez emocj i naciskania, moze dojdzie wniosku, że kocha i mu zależy.
A Ty zajmij się sobą. pracuj nad sobą. Pomyśl, dlaczego mu było źle, co mogło mu przeszkadzać, co mozesz zmienic w sobie.
Ale przede wszystkim - wyciszyć emocje i dac mu odetchnąc...
Czy się uda ? Nie wiem. Ale szansa jest... więc próbuj póki nie jest za późno...
 
     
Elaka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 08:40   

a.kolinska - podpisuję się pod wyższymi postami. Z Twojej wypowiedzi bije rozpacz i bezsilność. To trzeba wszystkimi siłami zmienić. Każda/ każdy z nas czy już po czy jeszcze w kryzysie ten etap przechodził. Normalna reakcja. Ale trzeba stanąć na nogi, zająć się sobą, dostrzec uroki zycia bez męża - a takowe są, uwierz mi. Gdyby nie to forum bez końca chyba awanturowałabym się o wyjścia z domu, o nocne powroty, o bycie nie wiadomo gdzie. Ale dzięki tym radom szybko przemówiłam sobie do rozsądku. Zaczęłam się uśmiechać, spotykać z ludźmi, wyjeżdżać sama z dziećmi - a są malutkie i wcześniej bez męża nigdzie się z nimi nie ruszałam. Dowartościowałam się. Odzyskałam to, co miałam przed ślubem - pewność siebie, wiarę w siebie, pogodę ducha, samodzielność, niezależność emocjonalną. W efekcie, pomimo że M. prosił mnie o spokój ( ;-) widzisz analogię?) do września, już 16 lipca sam wyciągnął rękę i efekt jak w moim podpisie. Bierz się w garść, choć ciężko, a może się uda.
 
     
lodzia
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 13:16   

Ja miałam dokładnie tak samo... dokładnie... Mój i Twój mąż są podobni, chyba maja podobne problemy ze sobą!
U mnie sytuacja trochę się ustabilizowała, jak ja się wyciszyłam, zaczełam się zastanawiac nad sobą i przymknełam troche buzie... facetów zamęcza nasze gadanie, Mój Mąż powiedział mi, że wszystkie rozmowy kończą się płaczem i ma racje!! Więc nie płacz! Ja też przestałam!! Ja na początku nie umiałam sobie poradzić z emeocjami więc chodziłam się wypłakać do parku, do kościoła... tak, zeby on tego nie widział!!
Przestałam nalegać troche się wycofałam.
Na przykład on dużo czasu spędza przed komputerem... więc ja się przestałam tym przejmować wisieć mu nad głową tylko szłam obejrzeć sobuie fim... zaczynałam sprzątać, poszłam na trening! I on wtedy zaczął przychodzić do mnie, pytać się i interesować....
Pomyśl! Teraz do niego dzwonisz, zapewne piszesz smsy... płaczesz, histeryzujesz... Jakie będzie jego zdziwienie gdy przestaniesz. A pewnego dnia albo on zadzwoni albo ty... i sie zdziwi, bo ty bedziesz juz spokojna, wyciszona... pewna siebie!!
Długo pracowałam nad tym, żeby się wyciszyć a i tak teraz zdarza się że wybuchnę z byle powodu...
Wycisz się zajmij się sobą!! Naprawdę to działa!! Wiem jakie to trudne, ale możliwe...
jak jesteś w dołku to pisz do nas dużo... ja spisywałam swoje myśli w zeszycie... żeby gdzieś je wyrzucić!!
Wiem, że ogarnia Cię czarna rozpacz... ale musisz to przetrwać!! I uda Ci się jestem pewna!

[ Dodano: 2006-11-24, 13:19 ]
A... Sznase są ogromne!!!!!!!!!!!!!!!!!

Daj mu ten spokój o który prosi!
To on musi zdecydować... (i wierzę że zdecyduje na waszą korzyść)... Ty juz podjęłaś decyzje, że chcesz ratować to co was łączyło i chcesz z nim być!!

[ Dodano: 2006-11-24, 13:19 ]
A zapomniałabym przeczytaj koniecznie "Miłość potrzebuje stanowczości" - ta książka otwiera oczy!!!!!!!!!!!!
 
     
Grażynka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 13:45   

Lodzia, nie zawsze to działa. Ja się wyciszyłam, wycofałam, zajęłam sobą. Wtedy mój mąż zamknął się w sobie całkowicie... Nie ma żadnych wspólnych spraw, nie ma rozmów... I co dalej?
 
     
amelka00
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 13:49   

Grażynka ale nie dac zapomnieć o sobie.......................
 
     
Grażynka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 13:51   

Amelka, nie daję zapomnieć o sobie
 
     
lodzia
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 14:08   

Wiem że to nie pomaza u wszystkich! Ale ta sytuacja jest podobna do mojej i u mnie to pomogło dlatego polecam...
Ja mimo, że się wycofałam to nie przestałam mówić mężowi o swoich uczuciach... pisać mu w smsach, że mi zależy, że tęsknie, że kocham...
Chodzi o to żeby nie robić histerii itp

[ Dodano: 2006-11-24, 14:10 ]
My mieszkamy razem i mogę te uczucia okazywac na bieżąco bez słów bez tłumaczenia, wykładów...
 
     
Grażynka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 14:11   

Tak Lodzia, ja już dawno przestałam robić histerie. I często przytulam go, mówię, że kocham, że mi zależy. Mówię do ściany... Dziś ma urodziny. Kupiłam książkę i czekoladki, zrobiłam ulubiony obiad i ciasto. Złożę życzenia, przytulę... I będę się dalej modlić...
 
     
ryba
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 15:14   

Grażynka, taka ta Twoja sytuacja podobna do mojej, że zawsze mnie to porusza. tak myślę,że Pan Bóg ciągle nas próbuje... może jeszcze nie czas na Was... ale nie poddawaj się...
Czasami piszesz bardziej optymistycanie a czasami mniej, chyba większość tubylców ma ciągłe wzloty i upadki
A może brakuje jakiejś odmiany w Waszym życiu. Mój mąż "umiera" kiedy nic się nie dzieje, męczy go stabilizacja. Wiem , dla kobiety to straszne, ale po przeczytaniu wielu postów zorientowałam się, że są pewne prawidłowości w zachowaniach naszych panów. Jeden schemat to w miarę odchowane dzieci, stabilizacja zawodowa, schemat dnia, tygodnia, miesiąca...
Może mogłabyś gdzieś wyjechać na parę dni. Mnie taki wyjazd dobrze zrobił, spojrzałam na wszystko z innej perspektywy.
pozdrawiam
 
     
Grażynka
[Usunięty]

Wysłany: 2006-11-24, 15:21   

Ryba, mój mąż nie lubi jak coś się dzieje i nie lubi ruszać się z domu. Nie wyjeżdża z nami nawet na wakacje już od lat. Właściwie od dwóch lat jeżdzi z córką na weekend jeden w czasie wakacji (odkąd mamy kryzys). Dał się też namówić na zeszłego Sylwestra do Krakowa, ale to nie był zbyt miły wyjazd, bo sprawa była wtedy za bardzo świeża. Ja natomiast sama wyjeżdżałam w ciągu tego roku wielokrotnie, też z córką.
I jasne, że mam lepsze i gorsze nastroje. Dziś mam gorszy, bo dowiedziałam się o problemach w małżeństwie kolejnej bliskiej koleżanki.
I wiesz Ryba, jak sobie przypomnę ten rok, to widzę, że on się coraz bardziej oddala i to jest niepokojące. Wiem, że przez ten rok nadokuczłam mu strasznie, bo płakałam, błagałam, groziłam. ale po prostu emocje brały górę... Ciekawe, czy nie jest dla mnie za późno...
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9