Anonymous - 2006-09-09, 12:07 Temat postu: Elik zakłada swój temat Nie wiem, gdzie napisać ten temat, mam nadzieję że dobrze wybrałam. Zastanawiam się ostatnio co zrobić, by zmotywować się do działania. Nie mam ochoty na nic (no może poza siedzeniem przed komputerem), najlepiej nie wypełniałabyn również swoich obowiązków, nie chce mi się podejmować żadnych działań, nic mi się nie chce, robię tylko to co minimum muszę. Co z tym zrobić? 
Anonymous - 2006-09-09, 12:26 Hmmmm- szczęściaro- mnie się też nie chce- ale musze! Anonymous - 2006-09-09, 12:36 Zuza, to żadne szczęście 
Anonymous - 2006-09-09, 12:36 Elik to chyba taki etap . Ja tez miałam coś takiego . Kurczę sama nie wiem jak mi przeszło - choć nie ukrywam że przed kompem nadal lubię siedziec i czytać Was Anonymous - 2006-09-09, 12:41 Gorzej jak trzeba! A ja co dnia walczę z lenistwem- doszłam do wprawy- bo tak mam fabrycznie- od urodzenia- walczę, bom leniwa. Nie przejmuj się- przejdzie- to "cóś". Anonymous - 2006-09-09, 12:41 Myślałam, że mi już przeszło, ale wciąż dopada mnie zniechęcenie, bezsilnośc i niemoc.
Anonymous - 2006-09-09, 12:44 Jak sobie uświadomisz że jeszcze przez jakiś czas tak bedzie- to bedzie ci lżej- bo będziesz obserwować symptomy- tego dopadania i czasami je spacyfikujesz pierwsza. Zanim cie dopadnie. Anonymous - 2006-09-09, 13:05 Mam podobne problemy. Zastanawiałem się czy nie jest to związane z symptomami depresyjnymi, niskim poczuciem własnej wartości, lenistwem, czy też "ogonem" ciaągnącym się od kilku ładnych lat za mną (ukończenie studiów) 
Anonymous - 2006-09-09, 14:45 Zuza leniwa jestem to prawda , też mam tak od urodzenia, też walczę z tym, ale kiedy dochodzi do tego brak motywacji, chęci, zniechęcenie to problem, boję się że pozawalam trochę spraw, a mimo to nie zabieram się za nie, tak jakby coś nie pozwalało mi na to.
Stojgniew sama się zastanawiam, czy to nie początek jakiegoś stanu depresyjnego, ale nie chcę dopuszczać nawet tej myśli do siebie wiem że łatwo mi by było poddać się nastrojom, emocjom i pogłębiać ten stan, ale nie chcę. Dlatego jak Wy radzicie sobie w takich sytuacjach, a może ich nie macie?? 
Teraz idę na Mszę Świętą Anonymous - 2006-09-09, 17:42
No właśnie, jak nie mam siły idę na Mszę Świętą /po siłę nie-ludzką/ Anonymous - 2006-09-09, 18:05 Wydaje mi się że to zniechęcenie związane jest miłością. Na początku jak się ją odkryje to człowiek pracowałby dzień i noc bo jest tak szczęśliwy. Potem są jakieś cele i też się chce dążyć do celu a kiedy przychodzi kryzys to ręce opadają i już nic się nie chce. Dobre pytanie, co zrobić aby w czasie kryzysu zmotywować się do działania ? 
Anonymous - 2006-09-09, 18:42 No właśnie, co zrobić by w czasie kryzysu zmotywować się do działania? A jeszcze jak ten kryzys jest stanem przewlekłym? A na to nakładają się jeszcze inne przykre, trudne sprawy? Czy to tylko lenistwo? Czy to tylko moja niechęć? Nie umiem sobie z tym poradzić.
Msza Święta, modlitwa, oddanie swoich spraw Bogu to pomaga, naogół wspiera, lecz widocznie niestety moja wiara, zaufanie, nie mówiąc o miłości są zbyt małe. Anonymous - 2006-09-09, 18:44 Mnie do działania motywowały tylko dzieci... inne rzeczy leżały odłogiem... niestety później wszystko trzeba nadrobić ale dzieci były tym motorem...
Anonymous - 2006-09-09, 18:59 Niestety lub bardzo dobrze, moje dziecko jest już dość duże (większe ode mnie) i nie potrzebuje ode mnie takiej bezposredniej opieki, radzi sobie sam. Chociaż tak syn jest i bywa motywem mego działania, jest w jakiś stopniu motorem mojej zmiany, mojej chęci bycia lepszą, mojej walki z samą sobą. Anonymous - 2006-09-09, 19:48
No i masz powód do działania
|
