Anonymous - 2007-10-15, 09:12 Temat postu: Dziękuję... Święta Teresa zostawiła nam wyznanie: "Wdzięczność jest tym, co najbardziej przyciąga łaski Boże; gdy dziękujemy za dobrodziejstwa, Bóg jest wzruszony i spieszy, by dać nam dziesięć nowych łask. Doświadczyłam tego, spróbuj, zobaczysz!" Wszystko jest łaską. To co poznajemy, przeżywamy, doświadczamy. Wszystko jest darem - darmowym, dobrowolnym, wspaniałomyślnym. Mogę ten dar zagarnąć dla siebie i domagać się jako czegoś, co mi się należy. I to właśnie jest moje nieszczęście! Ale mogę też przyjmować wszystko z rąk samego Boga, otrzymywać wprost z Jego Serca. I to jest moim szczęściem! Jeżeli jednak moje dziękczynienie ma być dziękczynieniem chrześcijańskim, to stanie się ono takim wówczas, gdy ośmielam się dziękować nawet za modlitwy niewysłuchane, za przeszkody, rozczarowania, za wydarzenia których nie potrafię zrozumieć tu na ziemi. I więcej, dziękczynienie za cierpienia: za chorobę, wypadek, doznane zranienia, doświadczone zło. Krótko mówiąc, próbować mówić: Dziękuję za Krzyż! Daniel Ange Anonymous - 2007-10-15, 13:04 Dziękuję za refleksję Basiu:) Tak sobie myślę, a nawet jestem przekonana z autpsjii, niestety...jak trudno jest życiem dziękowac . Jak trudno wyzwolic świadomy szacunek dla godnosci człowieka i delikatnosc. Jak trudno w drugim człowieku dostrzegac dziecko Boże, jak trudno ocalać obraz Boży i Boże podobieństwo w tych, którzy przez egoistycznie nastawioną część społeczeństwa są "spisani na straty".Takie zabiegi o człowieka mogą zdac się "bezproduktywne" i niepotrzebne. Tak trudno zobaczyc nie tylko potrzeby materialne , ale przede wszystkim duchowe w drugim człowieku. A przeciez widzimy je, czytamy...o osamotnieniu i bezradnosci ludzi nieszczęsliwych z powodu samotności i zamknięcia się w egoistycznej wizji życia, a to jest nędza duchowa. Wiele mi się uczyc trzeba...skoro zostało nazwane to rozpozne. Teraz prosic trzeba o dary Ducha sw. dziękuje Ci Basiu |
