Anonymous - 2007-05-28, 09:08 Temat postu: Dojrzała miłość (J 2,1-11) W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu! Oni zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Jedna z rabinistycznych interpretacji tej przypowieści mówi o tym że wino jest w niej symbolem miłości... Jezus Chrystus mógł na weselu w Kanie Galilejskiej sam stworzyć wino... Nie potrzebował wcale do tego ludzi, jednak poprosił ich o pomoc! Idąc dalej... Bóg zaprasza nas do wspólnego działania, żebyśmy tworzyli miłość małżeńską razem z Nim. Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. – lepsze wino (miłość) jest wtedy gdy tworzymy ją z Panem Bogiem w sercu, lepsza – dojrzała miłość przychodzi z czasem... Anonymous - 2007-05-29, 21:51 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Ten warunek człowiek często odrzuca i stawia ograniczenia Miłosierdziu Bożemu , by mógł się stać nie tylko dobrym winem , ale i chlebem dla drugiego człowieka...smutne Anonymous - 2007-05-30, 06:26 Mirela, własnie tak... Zawsze kiedy nachodzą mnie złe, dziwne czarne myśli przypominam sobie Twój post o nieograniczaniu Bożego MIłosierdzia  Pomaga
Anonymous - 2007-05-30, 08:51 Lodziu! Mirelo! Piękny temat - prawdziwie napisany - pobudza serce - odkurza nadzieję. Proste słowa staranie i szczerze napi  sane. Dziękuję. 
Anonymous - 2007-06-01, 11:55 "Trzeciego dnia odbyło się wesele w Kanie Galilejskiej" J(2,1) w/g Biblii Tysiąclecia. Wiemy ,że tego wina było wiele, bo przecież imprezka powoli dogasała, a tu tyle zapasu... Podobny przypadek nadmiaru i obfitości miał miejsce przy rozmnożeniu chleba. To bardzo podkreśla "nadmiar" wielkość Boga. Mam ogromne poczucie ,że te wesele trwa... Bóg rozpoczął świętowanie z ludzkością. Dzień trzeci... Ciągle nam się rozdaje bezgranicznie i widzę w tym ... ( nie potrafię dobrać słowa ). I to ,że jest to przecież dzień zaślubin jest naprawdę niezwykłe... Cała opowieść wesela w Kanie jest głębokim obrazem ... "jeszcze nie nadeszła moja godzina" "napełnijcie stągwie wodą" - woda przecież jest źródłm życia "zaczerpnijcie teraz" Przepraszam ,że tak chaotycznie, ale czasem słowa zdają mi się wielkim ograniczeniem ... Anonymous - 2007-06-01, 21:22 Mirela, dziękuję Ci za te słowa. Anonymous - 2007-06-02, 09:14
Mirelo! Jak Ty to robisz? Za to co wyżej i za całość - dzięki. Anonymous - 2007-06-02, 11:25 I ja dziękuję, Mirela :) I takie skojarzenie: (Ewangelia Św. Jana) 6 Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Było to około szóstej godziny. 7 Nadeszła [tam] kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: «Daj Mi pić!» 8 Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta dla zakupienia żywności. 9 Na to rzekła do Niego Samarytanka: «Jakżeż Ty będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?» Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem. 10 Jezus odpowiedział jej na to: «O, gdybyś znała dar Boży i [wiedziała], kim jest Ten, kto ci mówi: "Daj Mi się napić" - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej». 11 Powiedziała do Niego kobieta: «Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? 12 Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię, z której pił i on sam, i jego synowie i jego bydło?» 13 W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. 14 Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu». 15 Rzekła do Niego kobieta: «Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać». 16 A On jej odpowiedział: «Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj!» Jezus mówi do nas "daj mi pić" - prosi o zwykłą ludzką pomoc. Gdy dajemy ją ludziom to dostajemy wtedy Żywą Wodę. Trzeba ludziom służyć jak samemu Panu. To On prosi przez innych ludzi. Lub gdy tylko po prostu wołamy - też dostajemy. Czy w modlitwie czy w działaniach naszych możemy tej Wody dostać gdy wchodzimy w relację z Jezusem. A gdy kobieta poprosiła o tą Wodę to Jezus kazał jej przyjść z mężem. Więc może im razem jako małżeństwu chciał tej Wody dać. Czy nie marzycie o takim wspólnym czerpaniu z Jezusa - o jedności dusz? Głupie pytanie, pewnie marzycie... Pisze o tym pięknie Maria Beltrame. Fragmenty wspomnień znajdziecie na stronie Krzysztofa Broszkowskiego (którą polecała kiedyś Elżbieta), gdzieś pod hasłami o rodzinie, w tekstach klasyków. Ukazała sięteż książka otym błogosławionym małżeństwie. http://www.kbroszko.dominikanie.pl/ Anonymous - 2007-06-02, 18:46 Tutaj: http://www.kbroszko.domin...ogoslawieni.htm Maria o swoim mężu.. 
|
