Anonymous - 2007-03-17, 23:10 Temat postu: IV Niedziela Wielkiego Postu (Joz 5,9-12) I rzekł Pan do Jozuego: Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską. Rozłożyli się obozem Izraelici w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na stepach Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i ziarna prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan. (Ps 34,2-7) REFREN: Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, Jego Chwała będzie zawsze na moich ustach. Dusza moja chlubi się Panem, niech słyszą to pokorni i niech się weselą. Wysławiajcie ze mną Pana, wspólnie wywyższajmy Jego imię. Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał i wyzwolił od wszelkiej trwogi. Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, oblicza wasze nie zapłoną wstydem. Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, i uwolnił od wszelkiego ucisku. (2 Kor 5,17-21) Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. (Łk 15,18) Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i względem ciebie”. (Łk 15,1-3.11-32) W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się. Lectio Divina – IV Niedziela Wielkiego Postu, rok C Łk 15,1-3. 11-32 Lectio - lektura: Łk 15,1-3.11-32 Aby lepiej zrozumieć: · ojciec dał synowi jedną trzecią majątku. Tak wynikało z ogólnie przyjętego prawa nadanego jeszcze przez Mojżesza. · upadek syna podkreśla fakt, że przystał do ludzi hodujących świnie. Talmud mówi: „przeklęty człowiek, który hoduje wieprze”. Zwierzę to było uznane za nieczyste. · istotą grzechu jest nie tyle roztrwonienie majątku, ani gniewny upór, lecz odwrócenie się od ojca. To daje także pewne wskazówki czym jest rzeczywiste nawrócenie. · pomocą może być obraz Rembrandta, dzieło H. Berlioza. Meditatio - rozważanie: Wprowadzenie. Przypowieść Jezusa o Miłosiernym Ojcu jest bardzo bogata pod względem psychologicznym. Spróbujmy pójść po tej linii i prześledzić wszystkie odczucia i przeżycia syna (od pierwszej decyzji – prośby o część majątku, przez życie rozrzutne, doświadczenie opuszczenia, biedy, refleksji, powrotu...). Spróbujmy nazwać te wszystkie uczucia i przeżycia. Przy okazji sprawdźmy, czy nie osądzamy młodszego syna o pewne grzechy, jak to uczynił jego starszy brat (Ewangelia nie mówi, że spotykał się z nierządnicami. Tak twierdzi jego brat. Czy słusznie?) Spróbujmy prześledzić również wszystkie przeżycia i uczucia, które rodziły się w sercu Ojca. Oprócz całej troski, niepokoju zobaczmy także ogromne pragnienie spotkania się z synem – z każdym synem! (bez względu na to w jaki sposób odwrócił się od ojca). Na tle tych refleksji zobaczmy moje przeżycia związane z grzechem. Czy pojmuję grzech jako odwrócenie się od Boga Ojca? Jakie to wywołuje przeżycia i uczucia? Czy w tej sytuacji, czy też w sakramencie pokuty mam świadomość uczuć jakie Bóg Ojciec „żywi względem mnie”? Oratio - modlitwa Propozycje: modlitwa dziękczynna za to, że Bóg mnie nieustannie wypatruje i poszukuje. Actio - działanie Przypatrzę się mojemu sposobowi przeżywania sakramentu pokuty. Teksty analogiczne (tzw. marginalia). Podano za Biblią Jerozolimską. Ewangelia według św. Łukasza rozdział 15 werset 1 - Wj 34,6; Oz 11,8-9; Oz 2,21; Łk 6,36 3 - Mt 9,10-13 20 - Iz 55,7; Jr 3,12n; Iz 49,14-16; Jr 31,20 22 - Za 3,4 31 - J 17,10 32 - Łk 1,14 |
